Noord Kreta - Stijve nek

17 oktober 2017 - Ierapetra, Griekenland

Klaar voor vertrek

Van Parijse naar Frankrijkse champignonsDe champignons zijn hier ook zo groot! Prei zo lang, witte kolen gigantisch,... Zouden ze de groenten hier iets extra geven? Denk het niet, want volgens een vrouw is het kenmerkend voor Kreta voor het telen van biologische groentjes. De link die ik maak is 'wat wit is groeit hier geweldig'.

Het is moeilijk om de zuid-oost kust vlot af te gaan met al die bergen. Ziggezagge ziggezaggeJe  vaak op en af en terug van waar je kwam.
Pergola voor pauzeOnderweg staat er een mooie pergola voor ons klaar. Duttie-timeEen kleine pauze, voor de afdaling. 
Beneden is een dorpje, niemand te bespeuren enkel een hoop dode kakkerlakken met de spuitbus er nog naast. Er hangt een rare sfeer rond. We gaan dan maar terug bergop van waar we kwamen. 

Ik zie een lang smal strand met boompjes voor schaduw. Wij erheen. We zien een bord, twee griekse woorden en daaronder 'camping'. Ok hier kunnen we dan staan deze nacht, besluiten we.
Wat zijn dat hier gezellige plaatsjes tussen de bomen waar muurtjes en aflijningen zijn gemaakt in keien met een eigen padje er naartoe. Heeel rustig strandDit blijkt een naakstrand te zijn. Vandaar dat er moeite is gedaan voor de nodige discretie. 
Nadat de laatsten vertrokken zijn stellen we ons tent op met Moto waaktde motor wakend boven ons.

Sunrise on the beachOntwaken op een strand met een mooie zonsopgang is fantastisch. De dag kan niet meer stuk.
We zijn er klaar voor!Terug de bergen in Veel windover zandwegen, Hoog in de bergenvrij fris en hoog waardoor we de gieren goed konden spotten, zeker een 15-tal. 

Vallende rotsenOeioei, een rotsblok is afgebroken en vrij recent zelfs. Ik denk toch geregeld 'Amaai die stenen/rotsen hier naast ons op de berg kunnen elk moment precies naar beneden vallen, laat staan met een aardbeving!' Er werd ons verteld dat Kreta jaarlijks wel eens een aardbeving heeft en moet ook want als ze een jaar zou overslaan zou de volgende veel zwaarder zijn, wordt verteld. De laatste was in juli dit jaar. Denk dat we gerust mogen zijn.

We komen in een dorpje en kopen in een klein lokaal kruidenierswinkeltje een blikje sardienen. Samen met nog wat brood dat we hadden is dit ons ontbijt en ook de onderweg geplukte vijgen en noten. De oude vrouw houd ons goed in't oog, zegt vanalles tegen haar man. En kort daarna geeft ze ons twee pakjes cadeau. Voorverpakte croissants met chocolade-vulling (zie je vaak hier). Wat lief van haar, dankjewel, maar Laurens moet dit echt niet, ok voor mij dan. Ze vraagt of we water moeten hebben. Neen hoor bedankt we hebben nog. Wat later komt ze met twee frisse pintjes af. Laurens is toch met zijn gat in de boter gevallen! Hahaha. Echt schattig van haar maar anderzijds moeten we er wel zielig uitzien of hongerig of clocharig,... 
Laurens doet zijn best om in het grieks "Tot de volgende keer" te zeggen maar ze snappen er niets van (of willen het ni snappen?) Ik zeg gewoon "By by", bedank ze nogmaals en krijg een kus geworpen van het lief madammeke. 
In een ander dorpje zien we een oude vrouw sukkelen met een doos. Laurens gaat haar helpen, maar ze wil enkel en alleen maar dat je de doos op haar schouder zet en houd hardnekkig vol. Hij vertelt me dat de doos toch vrij zwaar was. Wat later heeft ze nog meer marchandises gekocht en ook mee in de doos. Ik zie haar weer sukkelen en ze doet teken naar me 'Op mijn schouder'. Ik gehoorzaam braaf. Wat een straffe tante seg! 

We zien van bovenaf op het strand tentjes staan. Tjiens dit moeten we nader bezien. Daar aangekomen zien we dit bordNo comment
We spreken een vrouw aan en ja hoor je mag zonder probleem een tent hier neerzetten. Free camping.Free camping
Een heel free beach he. Mijn conclusies, op naaktstranden is het geen enkel probleem om wild te camperen. En trouwens naakt is niet verplicht zo te zien.
We zetten ons tentje onder een boom in de schaduw en genieten nog van de laatste zon. Hier zijn der precies die hier voor een langere tijd zijn of misschien wonen? Het is een vrij lang strand en overal in de kant zijn tentjes. Schommel of tafel?Ook hutten zijn gebouwd met tafeltjes en stoelen,... Maar hier is geen stranddouche en toilet?

Heel de tijd riek ik een raar geurtje.
Wat een grote meevaller is, is dat je de zon ziet zakken in de zee. SunsetPrachtig!...


s'Morgensvroeg vertrekken we en Laurens ontdekt dat mijn neus (klein maar sterk) niet gelogen heeft. We hebben ons tent voor het publieke toilet gezet, de uitgedroogde rivier doet hiervoor dienst. Goe gedaan van ons... Amaai als het hard zou geregend hebben met storm! Ineens ons tent gecamoufleerd en gerecycleerd in papieren huisje. Dan was ik voor af te voeren denk ik. 

Boven is er een barreke met lage prijzen. De oude man duidelijk een alcoholieker met een heel slecht ochtendhumeur. En Laurens maar moeite doen om een gesprek aan te knopen. Noppes Laurens, geef het op. Ik bestel een café frappe en de kwaliteit is te evenaren met zijn humeur. Jakkebah wa is da! Ik ga naar toilet en hou mn hart vast.... oooh da valt super mee in vergelijking met de rest. En proper. Oef, is een meevaller! 

We rijden een immokantoor voorbij en Laurens stopt natuurlijk. Zelden dat je er hier ene ziet dus..... rem... stap af.... kijk.... vraag.... gaan kijken. De vrouw van het immo is al de tweede die van Zuid-Afrika komt (daar spreken ze een soort van nederlands). Voor een vrouw is het leven daar helemaal niet veilig, vaak verkrachtingen en in Kreta zitten er wel verscheidenen die hier een gelukkig leven leiden. 
Ze laat ons fotos zien van het huisje, geeft de nodige uitleg over het huis en hoe er te geraken en geeft ons een kaart mee. We mogen er op eigen initiatief heen wat Laurens het liefste doet. 
In het dorp is het op een bepaald moment small en zeer steil en ik wist niet te zeggen links of rechts met als gevolg dat Laurens opzij dreigt te vallen, ik val, maar tegen een muur vlak naast ons en geraak klem met de rugzak. Met veel moeite klauter ik eraf op de steile weg, maar mijne nek! Ik had er al enkele dagen last van, maar door dit erger. Laurens zit te sukkelen met zijn motor en probeert te draaien in een straat even breed als de motor, hij kan niet anders. Ik help hem en dát heeft het gedaan. Ik krijg verschillende pijnscheuten in mijne nek "Auw auw auw!!" Die rugzak en helm moet eraf en ik kan me ni bewegen! AUW! Maar Laurens kan zijn motor amper af en op de poot zetten. Uiteindelijk toch gelukt met de rugzak en helm. Ik moet even bekomen. Er is duidelijk iets in mijn nek geschoten. Jawatte da deed zeer! Ik kan moelijk bewegen want doet pijn. Na een tijd gaat ietske beter en ik stap héééél rustig naar beneden terwijl Laurens met de motor rijdt. 
Ik vraag me af of ik wel op de motor kan. Met veel moeite lukt het maar elke beweging doet pijn. En tijdens het rijden mensenlief. Gas 'auw', rem 'auw', put 'AUW'. We rijden langs een andere kant naar het huisje via een zandweg aan de buitenkant van het dorp, waar het ook gelegen is. 
Het huis is 100m2, grond 900m2 (waarvan helft tuin en ander helft steile rotsen), zeer rustig, zicht op bergen. Fruitbomen in de tuin: vijg, noten, appel, granaat
Een veranda met als dak een oude druivelaar, wat wel leuk is. Water en electr, wel wc-pot maar niet aangesloten (wist de makelaar te vertellen waarbij de eigenaar zeer trots was bij het tonen van het nieuwe toilet! Maar zonder aansluiting?!) 
Prijs €35 000.
In de tuin staat een oude plattelandsvoertuig. Laurens er natuurlijk direct heen "Wow hoort dit er ook bij?" Waarbij de oude buurvrouw er snel bij kwam om duidelijk te maken dat van haar is en ook heel die berg brandhout dat er ligt (in de winter kan het tot 5 graden gaan) Laurens daarna "Pff al het goede is al weg" 
Is ook te ver van zee en notenboom is dood, winter toch vrij koud,.... We vertrekken. 

We rijden naar het dichtsbijzijnde strand om te zien of het ver is en ja toch wel. We belanden in een leuk beach etablissement. Ik vraag of ik hier kan laden ergens en geef hem het pakketje met batterij, gsm, de nodige kabels,.. af. Hij kijkt van wa is da? En anderen moeten ermee lachen. Misschien kennen ze da hier nog ni een externe batterij? Laurens komt er uiteindelijk toch bij zitten en bestelt iets. Amaai wat krijgen we nu? Ben toch opgelucht want na mijn zet met da opladen... De eigenaar doet in zijn eentje alles zelf en er zijn ook hapjes te verkrijgen. Hij is bezig met de bestelling van een tafel mét eten. Zie ik plots Laurens rechtstaan en naar hem gaan. Achter mij hoor ik hem vragen (ik kan mij ni omdraaien met mijne nek, enkel horen) "Hello, can I ask you something? Are you busy?" 
Ik denk: 'Oh nee wat gaat hij nu vragen? En laat hem toch doen? Mannen kunnen geen twee dinges tegelijk.' 
En ik kan ni kijken met mijne nek! En zijn stem is zo luid, hij spreekt altijd zo hard (omdat hij zelf ni goe hoort, zegt em. Genant soms hoor, hij flapt er ook de leukste dinges uit he) en iedereen, alle toeristen zijn stil en luisteren mee. Je kunt echt ni anders, zo weergalmen dat zijn stem doet.
"I saw an abandoned car a little bit further. Can you say in Greek for me 'From who is this car? And what's the price? And I wanna by it. Or can you write it for me?" 
Ale Laurens komaan joh. Die is bezig! , denk ik dan.
Dan "Can I ask you another question? Or are you busy?"
.....weer stilte..... 
"Where can I find transitplates"? 
Ok nu gaat hij er over. Da zijn geen simpele vraagskes meer he zo tussen de soep en de patatten. Terwijl hij heel de tijd bezig is met de bestelling van de mensen die ondertussen al bezorgd kijken van 'Oei oei wat die allemaal vraagt, hopelijk komt ons eten in orde'
Laurens gaat terug zitten oef. En ik zie de man heen en weer lopen. Plots komt hij bij ons aan tafel zitten met pen en papier en doet wat Laurens hem heeft gevraagd. Das vriendelijk van hem. De hapjes naast ons ziet er wel ok uit en we bestellen tzatziki en fried potatoes. Ja das zeldzaam! De eerste keer deze reis dat we dit doen. (naast mijne mislukte moesaka en was toen ook alleen) Als normale mensen hehe. 
De rust en verwenning heeft goe gedaan en ik ga wa zonnen, zal ni slecht zijn voor mijne nek en als klant mag je zijn ligstoelen en parasols gebruiken. Èn er is een douche! Joepie! Voorzichtig naar daar, in mn bikini sukkelen, jah eindelijk lig ik.... 
.....te bevriezen, koud dat is en zoveeel wind brrr. Ikke snel terug in mn kleren! 

Laurens wil naar da wrak gaan zien. Ahja hij heeft de nodige vertalingen. En tis toch te koud voor wa te zonnen.
Pfff weeral die nek om zeep! En blijkt die wrak toch ni te zijn wa hij dacht. Dus voor niks naar hier grrrr. En terug naar strand waar we ons tentje gaan zetten. Toch veel wind zene, maar we vinden een plaatsje een beetje beschut achter klein boompje. Zetten ons gerief neer en Laurens zegt: "Ale ik ga is effe goeiedag zeggen daar" Wat verder staan 2 mobilhomes. Ik zet ons huisje op met veel moeite maar lukt wel en plof me neer, bekomend. Ik hoor ze lachen tot hier en mis alle pret. Ikke er ook heen, kga ni de asociale uithangen niet? Een koppel, man Frans, vrouw Fins met elk zijn eigen mobilhome. Wat een grand luxe! We hebben gezellig liggen kletsen in de wind en Zonsondergangzonsondergang zijn we in ons gigantische tent gekropen. Pfff heb heeel veel moeite met gewoon te liggen. Onmogelijk om te draaien. Hoofd opheffen in geen honderd jaar, ga echt ni en teveel zeer.
Na middernacht was de wind toch wel heel heftig. En Laurens zegt nog "Zeg Woon, je had toch beter da buitenzeil ook opgezet he dan had de tent meer stevigheid"
"Wablief? Ik stond er helemaal alleen voor mèt mijne stijve nek terwijl menheer gezellig is gaan socialisen en dan durfde nog commentaar geven! Had me beter geholpen!" 
We liggen uiteindelijk ieder helemaal in de kant, voor het breken van de stokken tegen te gaan. En de takken bonken op ons hoofd, gevaarlijk! En mijne nek! Ist ni veiliger da we ons helm opzetten?
Ik hoor ineens iets vallen en Laurens schiet de tent uit
"De motor is gevallen!! En de helmen zijn weg!!!" En niets meer van hem en ik die tent maar tegen houden!!
Hij komt hijgend terug "Mijn helm hijg hijg was aant rollen richting zee hijg hijg! Ik heb geloooopen hijg hijg! Ben kapot!"
Ik denk da we best kunnen inpakken.
Da was ook geen simpel klusje! 
Al bij al gelukt en wijlen weg. Wat een rukwinden en koud!!!
We horen een raar geluid en op harde ondergrond zet Laurens de motor onder een straatlamp om de schade te meten. "Hendel ambriage gebogen, kapje (maar konde terugplooien), hier en daar wa verwrongen.... Oh nee het wiel komt ergens tegen!!! Das da geluid!! De vering stuk? Tis gedaan met motor rijden Woon."
"Oh neeje zijde zeker? Moet ik de VAB bellen?"
Hij kijkt nader en ziet dat het zijbakje van de motor verwrongen is en daardoor tegen het wiel komt. Hij haalt het eraf en.... Ok, we kunnen verder. Oef...
Moto-reparatieOp een dorpspleintje prutst Laurens verder aan de moto terwijl ik alles deftig inpak. Ik zit er wa ellendig bij en heb koud met al die wind. Weeral gaan lopen midden in de nacht. Das onze sport geworden. We zouden onze tijd moeten opmeten, kunnen we telkens ons record verbreken. Dan is het tenminste misschien nog leuk.
Na enkele uurtjes, heel vroeg in de morgend komt er een mannetje naar mij en doet teken "Kom mee naar binnen, koffie" Ik help eerst Laurens met alles opruimen en we gaan samen naar binnen. Is een klein cafétje. Laurens op café! Laurens' assepotHij gebruikt de assepot voor heel wat andere doeleinden. Ik moet met de man mee achter de toog om zelf mijn schepjes suiker en koffie te doseren en krijg een typische Griekse koffie met de koffiedrek nog op de bodem...wanneer ik dit wist was het al te laat...
Bij het licht worden gaan we door en moest hem niets. Wat een lieve daad weer. Dankjewel.

We besluiten dat het weer tijd is voor enkele dagskes een appartementje en rijden ernaartoe. 

Onderweg stopt Laurens weer bij de ene auto na de andere. Zo ook wou hij een wrak zien en bij het te kort nemen van de bocht val ik van de motor. Ik word er letterlijk af gegooid!! De rugzak heeft mijn val gebroken. Daar zit ik dan, te bekomen terwijl ik Laurens zachtjes mijn naam hoor zeggen. Ik dacht eerst dat hij met me inzat, kijk op en besef dat hij dringend hulp nodig had. Stond zo scheef als iets en geraakte ni meer recht en ging vallen. Alé kan ik, slachtoffer nr 154, nog reddende engel spelen. En da allemaal omdat hij naar een stomme wrak wil gaan zien. Is toch gaan zien en was maar niks. Ik kan nog eens ni van frustratie met mijne nek schudden! Joengens jhoengens, waar gaat da heenne!! 

Ik lag er weer als een schildpad, deze keer geraakte ik wel recht. Vorig jaar tijdens de mobilhome-reis was ik Miss Difficult . Dit jaar....... Ninja Turtle!)

Eindelijk in de namiddag toegekomen aan appartementje en we betalen direct voor 6 nachten. Ik heb het nodig!!!!

AppartementjeDie rust heeft me weeral goed gedaan. Was helaas geen zonweer, te bewolkt en te veel wind. 
Ik heb deze dagen me vooral bezig gehouden met het maken van een blog. 
Van't weekend was er een soort driften van auto's. In Heraklion wat verder. Speciale auto's die schuiven in de bochten (denk aan  Fast & Furious). Dit wou Laurens ook graag zien. 
Morgen checken we alweer uit en gaan dan noord-west van Kreta verkennen. 

Foto’s

9 Reacties

  1. Françoise et Jean-Luc:
    18 oktober 2017
    hello Woon en Laurent,
    we begrijpen niet alles ,maar we zien uw zijn blij en de photos zijn zeer mooi- maar we zien gen groen...allen stenen?, en de blauw van de zee is beautiful...
    goed reis and be happy
    tot ziens...
    bisous
    Françoise et Jean-Luc
  2. Joyce:
    18 oktober 2017
    Hi lieve Woon en Laurens, weer vol verbazing en genoegen de vervolgverhalen gelezen. En eindelijk foto's, zo leuk. Kreta een feest van herkenning, Gouves, Sitia ,Ierapetra,vol herinneringen. Geweldige en heerlijke tijd gehad 2 x in Mirtos, ten westen van Ierapetra. Ook de nodige lieve honden en katten altijd om ons heen, krijg heimwee...liefs Johan en Joyce.
    PS.hoe is het nu met je nek?
  3. Laurens & Woon:
    18 oktober 2017
    We gaan zo dadelijk uitchecken, maar mijn nekske is nog niet helemaal op en top. Da zal wel losgeschud worden op de moto 😏
  4. An Verbeeck:
    18 oktober 2017
    Hallo Woon en Laurens, leuk, die blog, met veel foto's.
    Ik hoop dat je nek snel beter is, Woon, mss ontmoet je wel een kinesist of osteopaat die je gratis helpt :)
  5. Jacqueline Kops:
    18 oktober 2017
    Lieve twee,

    Leuk Woon dat je deze blog hebt gemaakt.
    IK ga jullie volgen. Groeten vanuit de Wielewaal en Vreeuwijk. Jacqueline
  6. Frank anja v portugal:
    21 oktober 2017
    leuke blog gekke bende!!!!!xxxx
  7. Mir:
    21 oktober 2017
    Zalig olle verhaal! Jammer dat het zo koud is, en hopelijk is uwe nek al beter. Dikke zoen uit Japan (taifun op komst ☹️)
  8. Debruyne Danny:
    22 oktober 2017
    Volgende keer met paard?
    mis jullie
  9. Laurens & Woon:
    5 november 2017
    Bedankt allemaal voor jullie reacties!!
    Dikke bezen van ons
    😘😘😘