Pattaya - Ziekjes maar snel weer beter!

Ik lig al enkele dagen ziek in bed. 
Ziek zijn in Thailand, hoe gaat dat?
Ik voelde me al enkele dagen moe en had veel vapeurekes, maar is ni moelijk in zo'n warm land en na de vlucht en zware zoektochten, dacht ik. Beetje stijve nek en last van onderrug, zal door matras en te dik kopkussen zijn. Dan plots s'avonds keelpijn en koorts, griepsverschijnselen. 
Eerst vreesden we voor een of andere mug die vieze ziektes doorgeven zoals dengue of knokkelkoorts (en da samen met mijne reuma artritis, nee bedankt), japanse encefalitis, malaria en zika. Die heb je hier allemaal en aangezien ik toch al veel muggebeten heb opgelopen en de symptomen overeenkomen, is er altijd een kleine kans. 
De volgende ochtend was het niet verbetert, zware nacht achter de rug en vragen aan de kamermeisjes (die geen Engels spreken, dus google translate boven gehaald) of ze een dokter weten in de buurt. Ze sturen ons naar een ziekenhuis niet zo ver van hier. Ok wij erheen gewandeld, dat ging nog net.
Binnen is een grote inkomhal met airco natuurlijk. O-chottekes, wat was da afzien brrrr!! Er hangen verschillende gigantische glazen lusters bling bling, overal allerlei loketten met bijhorende stoeltjes, veel mensen (patienten?). En overal hangen bordjes omhoog (in Thais & Engels). We gaan naar 'New patient', worden verder verwezen om een papiertje in te vullen, precies aanvraag voor visum, zoveel vragen pffff. Ok done, papiertje afgeven en ze wijst waar ik moet wachten (stoeltjes). Dan doet ze teken en krijg ik een formulier mee waar ik naar het volgende soort loket moet. Dus van de ene loket naar de andere, elks heeft zijn eigen functie. Ik weet niet meer hoe dat juist zit, maar in totaal zeker naar 6 verschillende moeten gaan. Ze zijn hier wél heel duidelijk en systematisch, zeggen stap voor stap wat je moet doen èn ze spreken Engels! Aan een van de loketten nemen ze de bloeddruk, niet zoals bij ons, maar een rond ding waar je de arm moet doorsteken en dan nemen ze de temperatuur, op de klassieke wijze, met een thermometer onder de oksel en ondertussen stelt ze vragen. Vaststelling, lage bloeddruk en koorts. Loket daarna krijg ik een monddoekje voor mijn mond. Alles gebeurt op het gelijkvloers, de inkomhal eigenlijk. Open en bloot. Enkel bij de dokter zelf ga je een kamertje binnen. Ze stelt vragen, kijkt in de keel en diagnose is gesteld. Vooral keelontsteking en ik moet antibiotica slikken voor een week en als niet betert terugkomen. Dan ander loket waar ik mijn formulier moet afgeven. Daarna betaal-loket. Visit dokter ongeveer €13 en medicijnen €10. Daarna medicijn-loket waar ze elk medicijn goed uitleggen, elks in een goed afsluitbaar plastiek zakje met sticker op waar gedetailleerde uitleg op staat in Thais en Engels. Verplicht is antibiotica en de rest is eigen keus. Ze geven me zelfs Cetrizine mee en normale en zwaardere pijnstillers. Zal het verplichte maar braaf doen, je weet nooit hier in de tropen. Al bij al is het vrij snel gegaan. Ok ik kan terug naar mijn bedje... begint het ineens te gieten! Stortregen die maar niet ophoud. Pffff. Uiteindelijk stopt er een vervoersmiddel aan het ziekenhuis. Hier rijden constant van die open trucks waar je achteraan opstapt. Je geeft dan 10 baht (€0,26) bij het afstappen (sommigen proberen bij toeristen woekerprijzen, zo eens bij Chinezen 100 baht per persoon, is ni gelukt, heeft zich op tijd geïnformeerd).
Laurens heeft geregeld dat ik vooraan droog mocht zitten (vollenbak airco brrrr). Bij zo'n regen staan er overal meteen grote plassen waar je door moet. Amaai was ik blij dak terug in m'n bedje lag! Laurens heeft goed voor me gezorgd. En s'avonds ging hij lekker op stap in deze feestbuurt, soms tot kot in de nacht. Hij voelt zich hier super en springlevend! Het is hem gegund...
Conclusie: in Thailand zijn de ziekenhuizen zeer goed georganiseerd en begeleiden ze de toeristen prima. Je wordt er ook serieus genomen en ze onderzoeken je daadwerkelijk, toch het minimum. 
In India daarentegen, daar zijn we ook eens naar t'ziekenhuis gegaan, ok het was volledig gratis, maar van enig onderzoek is er geen sprake. Integendeel je gaat binnen met een bepaalde kwaal en je gaat buiten met totaal iets anders (uit het niets gegrepen) zonder dat ze je hebben aangeraakt. Laurens ging toen binnen ivm zijn enkel en de dokter zei zomaar dat hij een bepaalde ziekte had en kreeg de bijhorende medicijnen mee. Laurens stond perplex.
Dus weer een pluspunt voor Thailand.

Laurens heeft een she-male leren kennen. Een schattige zegt hem en hij wil dak hem/haar ontmoet. Ok dan, als je zo aandringt. En ja hoor het is idd een schattige. 

Waar we ons kamer hebben, ongeveer €10 per nacht, krijg je elke dag 2 flesjes water en een rolleke wc-papier. Das wel goed, maar ivm de lakens... Laurens had de lakens afgetrokken voor we naar het ziekenhuis gingen voor nieuwe, ok ze hebben verse opgelegd. Maar na enkele dagen koorts in m'n bed wou ik toch weer verse lakens, maar het kamermeisje wou me der geen geven. "One week" zei ze. Voor de rest kon ze geen Engels. Maar alé seg. Als iemand hier maar voor ene nacht komt, moeten ze da toch ook veranderen of doen ze da ni? Ik bleef volhouden. Tot er plots een ander bij kwam die we al eerder kenden en ze beveelde die eerste dat ze lakens moest geven. T'zal ni zen zeker! 
Hier krijgen we zelfs geen korting voor langer verblijf. Een week is niet voordeliger dan een dag. Dus is Laurens steeds aan't verlengen. We zouden het is ineens in onze kop krijgen om plots te willen vertrekken, dan hebben we die vrijheid. We zijn begonnen met 3 nachten, maar wegens omstandigheden ondertussen al 8 nachten. Zolang ik die antibiotica neem, vind ik het wat riskant om verder te trekken. Waar gaan we dan weer belanden of wat gaan we voorhebben en lange zoektochten naar een kamer nee mercie. En met antibiotica mag je eigenlijk niet in de zon.
Terwijl we vandaag, aangezien ik me wa beter voelde en de laatste dagen regen of bewolkt was, naar een vismarktje wouden gaan waar je vis kunt kopen en ter plaatse kunt laten bereiden. Zo is even buiten zijn. Gaven ze deze morgend op weerbericht zonnig weer, realfeel tegen 40gr, luchtvochtigheid 87% en UV vrij hoog. Ik zal maar braaf binnen blijven.

Ik heb goed nieuws. Die mislukte flop met die nepticket... awel... Ik heb eindelijk bericht gehad van Paypal en we krijgen het geld terug! Oef! 
Nu moette weten dat Laurens en ik, wij beiden nooit iets moesten hebben van Visa of Mastercard, maar deze vakantie er toch voor gezwicht zijn, omdat het toch wel wreed handig is en soms bijna niet anders kan. En onze eerste transactie was dan direct die flop! Moet weer lukken he. Maar al bij al... eind goed al goed! 

Ik heb me ook een keer laten verwennen met een voet-massage (€3 voor een uur). Niet enkel de voeten, maar ook de benen krijgen een behandeling en op het einde moet je rechtop zitten en krijgt de nek en schouders ook wat. Héérlijk, helemaal ontspannen, mijn lichaam eens gesoigneerd en vlak daarna PATAAT word ik ziek! Alé dan ben ik is lief voor mijn lichaam....

Deze avond ben ik toch mee naar buiten geweest en dat heeft me goed gedaan na dagen op de kamer te hangen. Het was nog steeds heet, maar de zon scheen toch al niet meer. 
Pattaya doet mee aan Kerstmis, maar ook aan Haloween. De mascotte van een juwelenwinkel om klanten te lokken of ideeën op te doen? 
We zien een kraampje met schorpioenen, maden, sprinkhanen, gedroogde kleine kikkers en allerlei soorten krekels/ kevers. Jawel om op te eten. Een jonge vrouw bestelt er wat en de man frituurt ze. Ze zegt dat ze zeer lekker zijn, vooral de maden. Ik heb toch precies nog ni veel honger. 
Maar dit wil ik wel. Rambutan. Het ziet er oneetbaar, zelfs giftig uit, maar zijn heerlijk zoet. De pel scheur je simpelweg open en dan zuig of duw je het vruchtje naar binnen. Binnenin het zachte vruchtje zit een harde amandelvormige pit. Lijkt op lychees, maar groter. En fascinerender uitzicht. Lekkkerrrr!!
Hier moet je mee oppassen... Durian. Je kunt de vrucht al bijna niet pakken. Prikken dat die stekels doen en ó wee als je ze opent. Stinken dat het doet! Zoals je kan zien op de foto zijn de geopenden verpakt in folie, voor de stank. Geopend zijn ze zelfs verboden om mee te nemen op kamers, vluchten, bussen,... Verscheidene soorten zullen de meesten wel al kennen zoals mango, pomelo, guave, papaya, watermeloen (hier hebben ze ook gele watermeloen), lychee (rode stekelige pel) en longan (bruine zachte pel). Verschillende andere vruchten had ik al geproefd in de Caraïben twee jaar geleden zoals de verse kokosnoot, drakefruit (het vruchtvlees ziet wit met zwarte spikkels, we zijn er niet zo zot van), jackfruit (gigantische vrucht met binnenin kleine eetbare vezelige gele stukken waar een zwarte pit in zit. De eetbare stukken zijn eerder taai maar wel lekker zoet en moet je er uit pulken van tussen het kleverige vruchtvlees, daarna plakken je handen enorm en krijg je er niet zo makkelijk af), custard apple (groen en ter grootte van een appel, je kan zo'n bolletje of schub lospeuteren en dan komt er wit vruchtvlees mee los dat vrij korrelig is, maar heel zoet en binnenin zit telkens een blinkend zwarte pit), rose apple (knasperig sappig zoet, textuur tussen appel en kleine komkommer). En er zijn nog zeker genoeg vruchten die ik nog nooit heb gegeten of het bestaan van afweet, maar we hebben nog tijd zat om ze te ontdekken...
We zijn op de Walkingstreet beland en wat een drukte! Allemaal groepen Chinezen die elks een vlaggestok volgen. Plots hoor ik Laurens paniekerig "Woon! Wooon!! Wooooonn!!!" roepen in de menigte. Ik stond enkele meters naast hem te koekeloeren en doe verdwaasd teken van 'ja wa is er?' 
"Ah daar zijt ge! Ik was u kwijt!! Ik vond u ni tussen al die Chinezen! Als we elkaar kwijtspelen dan komen we naar hier ok?! Alé trekt een foto van deze zaak dan zijde zeker da ge het vind".
Ma hoe schattig, normaal ben ik diegene die altijd schrik heb om hèm te verliezen want dan ben ik verloren met mijn nul-komma-nul-orientatie. Ik ben nog steeds verbaasd als ik het uithangbord van ons hotel ineens zie "Heej ma we zijn aan ons hotel!" Laurens reageert er zelfs ni meer op.

In de uitgaansbuurt zijn overal speciale bars met veel meisjes en daar denken de marktkramers ook aan. s'Avonds zie je dan de karretjes met kleedjes, schoenen met hakken, lingerie,... door de straten gaan. Die zie je overdag niet.
Wat je wel heel de dag ziet zijn die trucks met open laadbak voor passagiers, dezelfde die ons gered heeft van de regen na het ziekenhuisbezoek. 

Er is hier een grote visrestaurant waar je uw etenswaar levend kunt kiezen. Ochaarme die beestjes. Verschillende vissoorten, krabben, kreeft, langoesten en reuze-langoesten (heb filmpje geplaatst dan zie je hoe groot ze zijn).

In Europa gaan ze naar de sauna voor warmte, hier naar de ijsbar tot -11gr met een ijstoog en ijsbanken voor hun ijskoude shotjes (vodka, tequila,...)

"Oh kijk Laurens, een bokswedstrijd die je kunt meevolgen vanop straat.... Laurens....? Laurens....?" 

"Tjiens? Hoe heeft diene zich hier geparkeerd?"
(heb een filmpje van't boksen geplaatst op de blog)

Laurens is aan't afkicken van zijn chocoladeverslaving en drinkt de ene soya-chocomelk na de andere. Hij kan er weer tegen, ons baby-ke heeft zijn melkske binnen. Doe maar duttieke sweety....zzzz