Portugal - Aankomst

Za 26 nov

Vandaag zijn we toegekomen in Porto. We werden direct verwelkomt met een stralend zonnetjeh. Dat doet goed, na dagen gietende regen en koude. Ook voor de mobilhome, zijn zonnestralen heel belangrijk, voor het vocht er uit te krijgen. Deze staat uitstekend geparkeerd pal aan het water, daar waar de rivier bijna uitmondt in de zee. En waar de zon van opgang tot ondergang kan op broeden. Hier staan we gratis. Wat verder is een betalende parking voor mobilhomes, waar geen straaltje zon komt. Onze keuze is snel gemaakt. 

Tijdens de ritten door de natuur van Portugal, viel me op dat het typerend is dat er hier en daar afgeronde rotsen niet ver boven de grond uitsteken, steeds omsingeld door een hoop ronde reuzekeien. Geeft het landschap een sprookjesachtige sfeer, doet me denken aan 'Lord of the ring'.

Tijdens het slechte weer heeft Laurens gebruik gemaakt om zich eens te verdiepen in zijn chocoladeverslaving. Studentenhaver, gemaakt van de lekkerste Belgische chocolade (hij heeft zijn voorzorgen genomen en wel 20kg Callebout in de mobilhome verstopt voor we vertrokken) met walnoten, hazelnoten die we onderweg hebben gevonden in de natuur en rozijntjes (deze uiteraard gekocht). Mmmmm de zon scheen dan niet op ons, maar alleszins in ons.

De natuur gaf ons nog meer cadeaus. Weeral onbeperkt veel kastanjebomen waar uw mond van open valt. En oooh wat zijn ze mooi en groot!
En als kersje op de taart, hier en daar een regenboog. Simonneke die zich laat zien en ons dag zegt...

Zo 27 nov

Hier in Porto is het enorm toeristisch en daar wordt uiteraard van geprofiteerd. 
Gisterenavond komt er een man aan de auto, hij sprak Engels (wat uitzonderlijk is in Portugal, maar wat wel moet als je in deze stad een bedelaar bent) en had een naft-bidon/-busje in zijn hand. Hij was in panne gevallen en vroeg enkele muntstukken om te kunnen bijtanken wat verder. Laurens had hem direct door, zei dat hij geen stukken had en enkel de kaart kon gebruiken en stelde voor om met hem mee te gaan naar het benzinestation. Dit wou hij niet en bleef aandringen. Laurens zocht en zocht naar muntstukken van voor in de auto en gaf hem uiteindelijk de rosse centimekes, die hij had gevonden met de metaaldetector. Ontevreden is hij vertrokken.
Als hij nu gewoon direct had gezegd dat hij bier wou ipv een smoesje te verzinnen om medelijden op te wekken, dan had hij er eentje gekregen. We hebben bier in de mobilhome, niet voor op te drinken, maar voor te geven in een geval als deze of bij een goede daad ofzo. En hij zou eens moeten weten hoeveel moeite Laurens heeft gedaan voor die rosse muntjes!

De typische Portugese gebakjes zijn kleine ronde taartjes in bladerdeeg, gevuld met een soort pudding die mee wordt gebakken. De lekkerste zijn die met citroen en kaneel. De prijs is €0,35. 
Hier op een marktje vliegen ze de deur uit voor €1,50 per stuk en jawel, aan toeristen. Waarom niet als ze toch zo goed verkopen. En zeker als je weet dat het maandloon hier gemiddeld €600 is. Voedingsmiddelen zijn hier goedkoper, maar voor te tanken ben je evenveel geld kwijt als in België.
Je ziet hier vaak dat lokalen hun boterhammekes meenemen als lunch zoals taxichauffeurs, ja zelfs de jeugd na het uitgaan, stappen ze de auto in en halen hun bokes boven. Al jong leren ze de kunst van besparen.

In deze stad is uitgaan geen probleem. Wat verder is er een keet die 24/24 open is in het weekend. Vandaag, zondag om 17u gaat ze dicht.
De prijs is ook zeer betaalbaar, inkom bestaat telkens uit enkele eurootjes. Laurens heeft het weer klaargespeeld om gratis binnen te kunnen. Tijdens onze ochtendwandeling vraagt hij vanalles aan de buitenwippers, aan de enigste vrouwelijke natuurlijk en ze liet ons binnen, omdat het toch bijna gedaan was. Drum & Base, toch een dik half uur is Laurens nog lekker uit den bol gegaan. Ik niet, ik moest nog deftig wakker worden, ik heb als vestiaire gespeeld. Alé, ons kindje is weer blij....

Overal zie je vissers, je bent dicht aan zee en wat ontbreekt er nog? De meeuwen, die horen er gewoon bij en geeft toch wel steeds die speciale sfeer s'morgensvroeg als je ze in de lucht ziet en hoort. 
Ze kelen zelfs tegen de toeristen die ontspannen op een bankje zitten. Ze kijken de beestjes schattig aan terwijl ze eigenlijk willen zeggen: "Hey stomme toerist, ik zet hier ni voor de lol mijn keel open. Geef me snel iets om op te knabbelen of...."
Ik krijg smsjes binnen en kijk snel, plots voel ik warmte in mijn hand. Mmm lekker in deze frisse ochtend, flitst er snel door mijn hoofd tot ik ineens besef wat er allemaal gaande is. Een meeuw heeft op mij gescheten! Ja ik ben het slachtoffer van zijn wraak. En ik zei nog net tegen Laurens dat ik niet op mijn hoede ben als ik ze boven me zie vliegen. Dit is helaas niet de eerste keer...hopelijk de laatste...

Ma 28 nov

Er zijn ook van die mindere dagen...zoals vandaag, niettemin dat ik enorm goed gezind ben ontwaakt, is mijn humeur toch volledig omgeslagen.

Ik had wat last van mijn lies, dat heb ik soms tijdens het wandelen. Ik denk doordat ik Laurens zijn grote en snelle passen wil bijhouden. Vandaar dat Laurens deze morgend wat ging fietsen.

Hij komt rond de middag terug en stond weer hevig. Ik wist weer hoe laat het was. 
Hij heeft iemand leren kennen, een toeriste van 27 jaar die al enkele maanden fietst. Ze is van de Noordkaap vertrokken begin juni en wil in Gibraltar eindigen, maar ziet het niet meer goed zitten. Er zijn wat spullen gestolen, is haar gsm kwijt en ze doet aan coughsurfen wat te stroef gaat. Ze heeft een tent, maar dat vind ze te koud.
Laurens wilt weer de reddende ridder spelen en wilt onze 2de gsm weggeven. Die ik eigenlijk wel gebruik, door deze met Laurens mee te geven als hij op stap gaat, dan ben ik gerust. Maar uiteindelijk zwicht ik en ze kan ze krijgen.
Daarbovenop heeft Laurens een idee (mijn haren komen steeds recht als hij een idee heeft en dat zijn er velen) "Wat als ik met haar fiets tot aan Gibraltar en jij met de mobilhome achterkom. Jij wacht ons elke dag ergens op en dan heeft ze ook ineens een slaapplaats." 
"Wablief, je weet goed genoeg dat ik niet met de mobilhome wil rijden, zo'n groot geval en na wat we meegemaakt hebben. En dat duurt dan wel meer dan een maand he. Gezellig, elke dag stressen om met de mobilhome te rijden, ergens parking vinden wat zeer moeilijk is om dan heel de dag op jullie te moeten wachten, wie is hier met wie op reis?" 
Hij snapt me niet. Vind me weer asociaal en jaloers.
Heb honger, hij niet. Normaal eten we samen iets. Geen erg. 
Plots heeft hij een lumineus idee "Ik weet het Woon, jij fietst met haar en ik rij achter!" Dat zie ik natuurlijk ook niet zitten, "Zou ik haar is ni op z'n minst eerst moeten zien? Misschien klikt da ni." 
"Ma natuurlijk gaat da klikken, ik heb daar een feeling voor. Zij zou met iedereen klikken, je zult wel zien. Na een uur smelt je gewoon." 
Alé tof denk ik, dus jij bent al voor haar gesmolten, leuk.

Hij wil me wat opbeuren en gaat op zoek naar puzzels, heeft een antiekwinkel gezien en fietst weg en ging snel terugkomen.
Ik denk dus, ok die gaat hier met haar staan, da belooft, we zien wel.

Ik heb uiteindelijk maar zelf iets gegeten, want als ik op hem moet wachten. Heb wat meer klaar gemaakt, ik verwacht hun elk moment.

De uren passeren, ik was aan't puzzelen om mijn tijd te verdoen. En werd hoe langer hoe ongeduldiger. Ik dacht als die puzzel hier klaar is en hij is er nog steeds ni....de laatste stukjes heb ik er letterlijk in geklopt! 

De zon is aant ondergaan, ik ben alles behalve aant genieten.

Plots komt Laurens dolgelukkig binnen "Poepie!! Heb een verrassing! We hebben deze avond 3 gasten! Braziliaanse studentes, kom naar buiten en leer ze kennen!
Ik zal voor jullie vier koken, want je zult wel honger hebben he! Pannekoeken! 
Dit is reizen! Mensen leren kennen!!"
"Oe, ma wa is er toch Poepietje, ik dacht da je da wel leuk ging vinden..."
Ik weiger in alle talen en vertik het om naar buiten te komen. "Ze willen van de mooie zonsondergang genieten en ik zou maar alleen de sfeer kunnen verpesten. Zeg maar dat ik me ni goe voel." 
Laurens wil me letterlijk buiten zetten en zit te sleuren en te trekken aan me "Zeg toch gewoon dag, dag, dag". Hij snapt er toch echt niets van, tja is ook een man he.

Ze vertrekken na de zonsondergang. En Laurens vraagt me wat er scheelt. Ik leg het hem uit, of liever gezegd snauw...
Hij snapt er de balle van. Dit is nog het irritantste, dat hij me ni snapt!! Maar me afwimpelt dat ik geen mensen wil helpen, asociaal en jaloers ben en de zin van reizen ni snap!!! Op zo'n moment wordt ik woest!! Razend, heb ik zin om mn boeltje te pakken en de vlieger op, naar, naar, ik weet ni naar waar, als ik maar weg ben...

De gemoederen bedaren, hij snapt me precies hoe langer hoe beter of....doet alsof. 
Als ik denk dat hij me uiteindelijk wel snapt zegt hij ineens "Ok Woon en ga je da nu proberen, die fietsreis? En als we in Faro (zuiden Portugal) zijn, dan gaan we die 3 Braziliaanse bezoeken he. Die zitten der op kot, ik heb hun nummer."
Ok we zijn terug van af, hij snapt er echt helemaal niets van. 
Ik probeer hem duidelijk te maken dat het al op voorhand is verpest. Dat hij veel te vlug voorop loopt op de feiten. Als ik haar nu eens eerst al is heb gezien en da klikt, dan eventueel kunde over andere zaken peinzen, maar zo! Nee da snapt hij ni. 
Hij blijft proberen voor die fietsreis. Ik wordt helemaal gek. Probeer hem aant verstand te brengen, da hij zaken wil ten koste van mij. Laat het toch zo als het me ni zint, laat die gsm toch als ik die wel nodig acht,.... Neen snapt hij natuurlijk ook niet.
En die studentes interesseren me ook ni, ben geen 20 meer. En ik vraag hem wat hij eigenlijk heeft gezegd tegen hun. Hij doodserieus "She's difficult". Zeg toch gewoon dak me ni goe voel. Voila heb al ne stempel op mijne kop. Leuk he in Faro, "Oh look there's Mr Nice and Miss Difficult, watch out for her!" Echt plezant he, dan is de lol er toch al af. Nee dankje hoeft niet voor me. 
"We zien wel" zegt hij. 
Ja inderdaad we zien wel. Ik denk dat hij in zijn penopauze zit en terug de tijd wilt van als hij op kot zat. En mensen leren kennen op reis....tzijn toch wel altijd vrouwen he en liefst van al, weerloze, dan kan hem weer de reddende ridder spelen. Hij helpt toch o zo graag mensen, ok toffe mooie eigenschap, maar gaat er toch ni steeds oooooover. Hij is steeds bereidt om al zijn plannen om te slaan om ze toch maar te kunnen helpen en vaak wilt hij deze meenemen op reis, mee laten intrekken in de ardennen, gewoon mee in ons leven nemen en da snapt hij dus ook ni als dit me telkens niet zint.
En t'is niet dat ik geen mensen wil leren kennen, we hebben al vrienden gemaakt op reis en daar hou ik nog steeds contact mee, maar t'is de manier waarop en vooral er zijn grenzen. En ik ben helemaal geen asociale, help wel mensen. Gezonde jaloezie is wel heel noodzakelijk als vriendin van Laurens of da komt echt niet goed hoor. En zeker niet op de manier hoe wij leven. We zijn constant samen en hebben een klein budget, helaas kan je dan niet steeds elke weerloze vrouw in huis nemen, het spijt me Laurens.
Maar daarentegen is Laurens een prachtpersoon en wil echt wel iedereen helpen die hij kan en het is nooit zijn bedoeling om me te kwetsen. Hij heeft een gouden hart.