Portugal - BlueBusCrew / Penela

18 december 2016 - Penela, Portugal

Di 13 dec

We bollen nog steeds rustig verder via de kust richting t'zuiden. 

2 nachten in Praia de Mira vertoefd. Overdag weer ons spelletje gespeeld 'Wie vind de eerste munt?' En jawel in totaal toch meer dan €8 en kilo's afval.

Praia Da Tocha wat verder, waar we twee nachten hebben doorgebracht, leren we Engelsen kennen. Ze stonden er met een oud blauw Mercedes busje. The Blue Bus crewEen vrij grote die super fleurig en gezellig is ingericht, bewoond door een jong koppel Ash & Sooz met hun twee dochtertjes Amaia en Eidi die ze zelf onderwijzen. In England is de wetgeving vrij soepel wat betreft het zelf onderwijzen van uw kinderen op rondreis. Iedereen mag het doen en er is geen haan die er naar kraait. Ten opzichte van Zweden, daar is een kind vanaf 7 jaar schoolplichtig. Geef je er geen gevolg aan, wordt uw kind zonder pardon afgenomen. Zelf onderwijzen is uit den boze. Zo kennen ze een koppel die ook zo leven en daardoor niet meer terug kunnen naar hun eigen land, de kleine wordt zeven jaar....

We spelen allen samen op het strand met Laurens zijn groot speelgoed en ruimen intussen het strand ook op. Deze keer is er extra mankracht. Zij kuisen ook het strand steeds op, geweldig dat je eens mensen tegen komt die ook moeite doen voor moeder natuur, ja zelfs de kleintjes hebben ijverig meegedaan. Weer 3 grote vuilzakken, gevuld met afval, minder op het strand.

Laurens maakt pannekoekjes met heerlijke Belgische chocolade. De kleintjes hebben hun buikjes lekker rond gesmukt. Babysit Woon met veel plezier in volle actie en dan komt de onweerstaanbare vraag van de oudste "Ik verjaar binnen vier dagen, dan wordt ik 7 en ik ben zot van chocolade en wil heel graag een chocolade-taart en wil graag dat jullie er zijn op mijn verjaardag". 
"Ja tuurlijk willen we komen"
Laurens stelt voor om nog eerst die twee vrouwen van de commune in Penela op te zoeken en daarna op haar verjaardag, met hun terug af te spreken, waar ze ook mogen zijn.

Op weg naar Penela zien we een ouderwetse wasplaats van 1856. Zuiver water stroomt er nog steeds door en de zon schijnt lekker. Ik besluit om hier gebruik van te maken. Ik vind het echt heerlijk om op deze manier de was te doen. Gratis èn buiten in het zonnetje, waar onze gewassen kleren hangen te drogen aan een geïmproviseerde wasdraad. 

Om de tijd te verdoen worden onze haren gewassen, jawel die van Laurens krijgt eindelijk een beurt. 

Een extra tractatie van moeder natuur. Een veld met ooievaars, kleine en grote witte rijgers en de zilver rijger.


Wo 14 dec

We zijn in Penela, maar de vrouwen hadden al verwittigd dat het zeer moeilijk te vinden is, maar bellen wou Laurens niet. Verrassen is zijn handelsmerk.

In de Lidl verkopen ze fruitboompjes, we vonden de winkel niet, vroegen de weg aan een man en jawel, werden weer voorgereden tot onze bestemming. Een pruimenboompje wordt het.

Na vragen en zoeken heeft uiteindelijk een behulpzame man ons weeral voorgereden tot waar ze wonen. Hij moest de vrouwen kennen, anders geraak je er niet. Diep verstopt in een bos. 

Helaas niemand aanwezig. Er staat een krakkemikkelig huisje met een ingezakt dak en een kleine caravan. Laurens komt weer met een lumineus idee af "Wa denkte Woon, gaan we da dak voor hun herstellen?" 

"Wablief? Het dak in Nevraumont, het afbreken, het gebinte en het onderdak, hebben we een volle twee weken aan gezwoegd. We waren toen met vier en deze is bijna twee keer zo groot!" 

"Das weer typisch gij he, je wilt weer niemand helpen. En trouwens dit is een gelijkvloers met een dak op met de typische pannen van hier. T'is één grote puzzel en je puzzelt toch graag Poepie?"

"Ik heb gewoon niet graag dat je weer weken krom loopt van de rugpijn. We hebben ook nog een huisje waar veel verbouwingswerken zijn. En hoelang zijn we hier dan?"

"Maar ik wil gewoon da ze onder een deftig dak leven"

"Je gaat me ni vertellen dat ze daaronder wonen, geloof ik niks van"

Weer een discusie waar beiden elkaar niet begrijpen....

Ok we besluiten dat we het doen als er genoeg extra man is om mee te helpen. We zien wel.....

We beginnen te koken in de mobilhome als er een auto toekomt. Ze zijn er!

De kleurige flower-power vrouwen zijn aangenaam verrast, blij met het fruitboompje en we zijn welkom bij hun thuis na ons eten. Ze wonen in een chalet verder door naar beneden.

Ik heb weer belachelijk veel gegeten, moed eet ik letterlijk naar binnen. We nemen fruit, chocolade, room en onze tools mee. Laurens wil chocoladefondue maken met fruit.

We lopen een goed stuk door naar beneden. In een dal staat een super gezellige chalet met grote ramen, een buitenbad, een zelfgemaakte grote vijver, een houten kot met een droogwc, een ander kot met gereedschap,...
De omgeving bestaat uit verschillende hoogtes platformpjes wat een leuke sfeer creëert.

Binnen brandt een houtkachel. We zitten warm rond het lekkere vuur.

Eliana, 70 jaar had enkele jaren geleden een commune begonnen met 6 vrouwen, maar er waren teveel spanningen, vooral over geld en ze is alleen overgebleven. Eén ervan Jade, 58 jaar is terug gekomen en is bezig met daar ook in te trekken. Een man was er helemaal niet te bespeuren. 

Ze zijn zeer spiritueel, het boeddhisme. En ik vroeg of het waar was dat ze naakt op het strand rondliepen toen ze Laurens tegen kwamen. "Ja hoezo?" Precies of dit was de normaalste zaak en ik stelde maar snel een ander vraag "Hebben jullie dan geen koud zo zwemmen in de zee?" Ondertussen wist ik wel dat Laurens tot nu toe dan toch gelijk had...

"Oh ja we zwemmen in en drinken van de zee. Elke dag drink ik zeewater, dit is zeer gezond"

Ik denk meteen 'Als jullie maar niet drinken nadat Laurens zijn behoefte heeft gedaan in zee, wat hij soms wel eens doet'

Dus ik stel de vraag "En de bacteriën? Kan je toch ziek van worden?"

Ik krijg een hele uiteenzetting over angst. Dat angst een mens zwak maakt. Dat je door angst krijgt waar je schrik voor hebt. Als je geen angst hebt voor ziek te worden, je ook nooit ziek wordt,...

Ok ik weet wel dat angst inderdaad zaken kan verergeren of zelfs ontstaan, ja, maar zonder angst, je daardoor nooit iets kunt opdoen, of er nooit iets naar kan gebeuren??

We delen onze meningsverschillen en ik stel de vraag waarom Laurens, Jan zonder vrees, toch in een aardbeving is gesukkeld. En om dan geen angst te hebben? Vergeet het!

Geloven in iets als het je kan helpen, sterker maakt, is super voor die persoon, maar om er overdreven fanatiek in te gaan en om ons ervan te overtuigen is verloren moeite.

In elk geloof en spiritualiteit zijn punten die absoluut waar zijn en waaruit je kan leren, maar dat moet, vind ik, ieder voor zich uitmaken en elk heeft een eigen mening, die je moet respecteren. 

Nog een meningsverschil tussen Laurens en de vrouwen is bedelen. Eliana en Jada vinden dat wanneer iemand bedelt, je àltijd geld moet geven uit liefde. En wat die persoon ermee doet is zijn zaak. Maar je geeft daardoor liefde aan die persoon, een lach. Laurens daarentegen geeft nooit geld, maar wilt die persoon wel helpen op een efficiënte manier. Zoals het voorbeeld in Porto van die bedelaar, wil geen geld geven, maar wel mee naar het tankstation gaan voor naft. Hij had volgens hun wél geld moeten geven, ook al wist hij dat de man loog. Dat het voor alcohol of drugs is, dan geef je ook, volgens hun, het is zijn zaak wat de bedelaar ermee doet en vroeg of laat komt hij wel tot het besef dat hij niet goed bezig is. Laurens en Eliana delen wel dezelfde moto 'Als je veel geeft, krijg je ook veel terug'. Alleen zij doet het met geld en Laurens met daden. Zo heeft zij ooit €40 000 gekregen, zomaar.

We respecteren elkaars mening en genieten van de chocoladefondue en een lekkere salade, waar.... zeewater in zit.

Eliana haar doel is om een paradijs te creëren en ze is toch al vrij goed op weg, ik vind het enkel jammer dat ze over Jade heen spreekt. Jade is een super lieve zachte vrouw. Zij is de vrouw in de keuken, ik help haar met plezier, dan kan ik haar ook beter leren kennen. 

Het huisje boven met het ingezakte dak gaan ze in de lente aanpakken en restaureren. (Ik dacht 'oef, daar zijn we dan ook ineens vanaf') 

Ondanks de 70 jarige leeftijd van Eliane doet ze nog veel zelf, zo heeft ze de sauna en de schuren buiten zelf gebouwd. 

Het was een gezellige avond en we slapen in onze mobilhome, die boven staat.


Do 15 dec

In de late ochtend, ga ik al eerst naar beneden, vreemd dat Laurens er niet heen springt, maar liever rond de mobilhome wat met de metaaldetector speelt. 

Toegekomen is Eliana helemaal naakt, geen erg, maar vreemd, is even wennen. Elke ochtend is ze helemaal naakt om haar lichaam te laten wennen aan de temperatuur om dan buiten in een fris bad te plonsen. Ze houd van koude en volgens haar is koud hebben, iets wat in je hoofd zit, dat je kan controleren. Ik heb daar een andere mening over, maar ieder voor zich he. Ik daarentegen geniet lekker van de warmte van de brandende haard, want het was een frisse nacht en ochtend. Ze stelt voor om de sauna te gebruiken om daarna in de frisse vijver te plonsen. Ik pas toch beleefd.

Laurens komt uiteindelijk binnen en het is echt grappig om hem in't oog te houden. Hij doet moeite om naar haar gezicht te blijven kijken, zijn ogen dwalen af en toe lager af. 
Er is ooit een test gedaan, een vrouw met een diepe decolleté neemt sollicitatie gesprekken af van mannen. Toen kon er ook geen ene zijn ogen hoog houden. Een onmogelijke zaak voor mannen.... grappig wel... de zwakte van een man....

De schuifdeur aan de voorkant hapert enorm, je hebt wat kracht nodig om ze in beweging te zetten. Laurens repareert deze met behulp van mijn handige handjes voor de afwerking. Ze waren door het dolle heen nadat ze schoof alsof dat het niets was. 

Het fruitboompje plant Laurens naast de vijver. Jade vertelt me dat hun wens is om een man zoals Laurens in huis te hebben, iemand met handen aan zijn lijf. En zijzelf zoekt iemand om mee te reizen waar ze zich veilig bij voelt, want ze heeft zeer snel bang. En zo iemand ziet ze volledig in Laurens. Daar hadden ze voor gebeden vlak voor ze hem zagen. (Laurens heeft dus toen de volledige waarheid vertelt, ik wist diep binnen me dat hij niet zou liegen, maar het klonk toch zo ongeloofwaardig, zoals zovelen van zijn verhalen....) 

Ze stellen voor om me een vier-handen-massage te geven. Daar zeg ik geen nee op. De ruimte wordt lekker warm gestookt, ze halen een massage-tafel boven en liefdevol wordt me gevraagd om me naakt erop te plaatsen. Ik word bedekt met lekkere warme handdoeken en enkel het deel dat gemasseerd wordt, wordt ontbloot, zoals het hoort. Vier handen die mijn lichaam kneden langs alle kanten met behulp van warme en geurige olie door twee vrouwen, de ene naakt, de andere met ontbloot bovenlichaam, brengen me in de zevende hemel. Heerlijk, dit is de eerste keer dat ik zo een massage krijg (met vier handen) en geniet ten volle. Een lekkere opgewarmde handdoek wordt telkens geplaatst na een gemasseerd onderdeel. Eliane vraagt me met een lach "Dit zou je wel elke dag willen, niet?"

.... wat een genot.... waar maakte ik me toch druk over.... misschien wil ik wel hier blijven.....

Laurens krijgt een andere tractatie. Hij en Jade spelen als twee kleine kindjes die elkander liggen te kietelen en lachen zich te pletter. Jade is ook een speelvogel en dit was lang geleden, het deed haar enorm goed. Ik heb een beetje vals gespeeld. Ik heb Jade toe gefluisterd dat Laurens zijn enigste gevoelige plek, zijn tepels zijn. Dit vond hij niet eerlijk. Wij vrouwen steunen elkander, zeker als bijna elke vrouw niet tegen kietelen kan en Laurens geen kik geeft. 

Op weg naar onze mobilhome zien we de ene na de andere salamander op onze weg. Zwart met gele vlekken, prachtexemplaren en groot! Je zou ze zo plat trappen, want ze blijven stokstijf staan. 

Vuursalamander

Een mooi cadeau van de natuur voor ons afscheid van deze vredige plaats.


Vrij 16 dec

We krijgen bericht van Sooz & the crew dat ze in Aljezur, zuiden van Portugal, zitten voor de verjaardag van kleine Amaia. Dit is zo maar even bijna 7 uur non stop rijden van hieruit. Dit is wat te ver voor ons om vandaag te realiseren, wat ze ook volledig begrijpt. We zullen ze zeker nog zien, aangezien ze daar nog een hele maand blijven.

In Nazaré komen we de ene verbodzone voor mobilhomes na de andere tegen. Hier is een zeer gekende surfplaats met torenhoge golven, waar de hoogste golf ter wereld mèt een surfer op, is gemeten en wel 23 meter hoog!!

Eindelijk vinden we een plaats aan de kust en de zee is inderdaad wild met spectaculaire golven. Belgen passeren onze mobilhome en we geraken aan de babbel. Ze wonen hier en hebben een B&B vanaf januari dit jaar. Vragen ons of we het programma 'Met vier in bed' niet kennen. Ze zijn de winnaars. Helaas niet, we weten al bijna niet meer hoe een TV er uit ziet. Ze zijn met drie, de derde is een vriend van hun die hier ook wilt wonen en heeft een bouwbedrijf van cement in België, wil alles opgeven om hier pannekoeken te gaan verkopen. Laurens geeft zijn uiteenzetting over pannekoeken en stelt voor dat ze binnen een half uur, na hun strandwandeling, terug komen om zijn pannekoeken te proeven. Natuurlijk maakt hij ze met bier en hier binnen aan tafel smullen ze gretig van de verschillende varianten, met goeie chocolade, gecarameliseerde suiker/ met extra  limoen/ met extra rum,.... Laurens geeft hem de belangrijkste tips mee en we wisselen gegevens uit voor moest hij nog vragen hebben. We zijn ook bij Christel en Ronny uitgenodigd. Dankzij het programma draaien ze enorm goed, tijdens het seizoen zijn ze volledig volgeboekt. De vrouw maakt zeer veel verse zaken, wat natuurlijk ook de kwaliteit ten goede komt èn hun succes. Het was een leuk moment in de mobilhome. We hebben wat afgelachen, het zijn toffe grappige mensen en misschien zien we elkaar terug?

Zo 18 dec

Gisteren heerlijke appelsienconfituur met limoen en kaneel gemaakt. Van zelf geplukte appelsienen uit de natuur. 

Laurens heeft zich uitgeleefd met de metaaldetector. Hij heeft toch al in totaal meer dan €25 euro gevonden! Chapeau zou ik zeggen. 

Hier een verhaaltje van onze Iron man zelf:

Een strand

Een strand in de vroege morgen is als een leeg canvas, maar naarmate de dag vordert verschijnen er allerlei figuranten, al dan niet naakt. Een hond, spelende kinderen, een knuffelend paar, jointjes rokende jongeren en ni zo jong. Ergens zit er eentje te pissen of meer, d'er wordt gedronken, gesmikkeld, zonnecrème gesmeerd, glijmiddel gebruikt. Jullie kennen het wel.

Awel nu wat anders.

Met de metaaldetector ontdek ik nu al die zaken. 
Hier en daar vind je een condoomverpakking, da's een goei teken. 2 op z'en minst hebben liggen rollebollen. Zo vind je vervolgens in een straal van een paar meter een oorbel of wat muntjes, zelfs een stylo. Plots een moderne schat, de meter slaagt zowat tilt, alle getallen van 0 tot 100. Je graaft en graaft, bierstopjes, theelichtjes, plastieken bekers, Pringler chips, vuurwerk, rietjes, een stopje van Bacardi, half vergane citroen, blikje sardienen, olijven de pitten dan,... een feestje op't strand moet leuk geweest zijn.  
Natuurlijk enorm veel verpakkingen en bijna aan alles zit alu-folie dus ik vind het wel. Maar ja, alcohol betekent plezier, rollen door het zand en ja het klein geld wacht tot er zo iemand als ik langskomt. De 1, 2 en 5 centen, als die te lang liggen, zwellen die op. Ze zijn van ijzer met een laagje koper. De 10, 20, 50 centen, 1 en 2 euro da zijn de plezantsten. Natuurlijk vind ik nog de oude Portugese munten enzo.

Als ik op een leeg strand van alles vind verschijnen de taferelen vanzelf. Ik verzin de figuranten. Een vrijend koppel worden d'er 2 die elkander echt ni moeten, zo valt er nog meer geld uit hun zakken voor de volgende vinder. 

De drinkende bende dat zijn Janne, Dirk en Geert. De eerste 2 zijn al overleden vanwege iets te veel alcool en de laatste, ja, heeft 20 jaar in't zothuis gezeten, blijven hangen in een of andere lsd-trip, ik mis ze wel, de bende van vroeger...

Foto’s