Portugal - Januari

31 januari 2017 - Faro, Portugal

Portugese kliffen

Maand januari is een nieuwe maand van het nieuwe jaar, wat betekent, nieuwe problemen met de auto. Verscheidene hebben we deze maand op onze boterham gekregen. Laten we Laurens het even uitleggen: 

Soms vragen ze me "Verhuur je hem niet?" dan zeg ik "Neen. Ten eerste, hij is meer dan 20 jaar en t'is ni omdat ne Mercedes is en er goe uitzie aan de buitenkant da ge ne goeie hebt" 
En zo blijkt dan maar weer na de 12 ste keer autopech. 
Mercedes Habay-La-Neuve, 89€.
In Rumst viel steeds stil, Touring gebeld, gesleept naar Mercedes Mechelen, niets gevonden, wel alles uitgetest, €190. Een dag later t'zelfde in Nederland, weer gesleept, naar Mercedes Rotterdam, daar starte hij weer, €64.  Mercedes Hamburg Duitsland €56, relais en nog wa prul. Mercedes Aveiro Portugal, €469. Mercedes Setúbal, €116. Misschien wil men Mercedes wel alle stergarages van Europa aandoen om te zien welke de besten zijn. En dan nog Spanje, een gewone oplichter, €221. En dan heb ik het probleem nog zelf kunnen oplossen €50, wat eigenlijk €100 was, maar uit compassie gehalveerd. Een batterij €235. 
Dus eerst constant stilvallen. Dan men remmen. Dan de steen in de ruit, ja das echt pech, heeft niets met ouderdom te maken. Dan de waterpomp. Ah ja zou het nog vergeten, heb ondertussen zowat elke relais vervangen en die gaan van 4 euro tot 200 euro. Dan men gloeibougies en als extra cadeau een kapotte batterij.
En dan zijn der nog van die kleine ongemakjes, zoals een achterwiel dat steeds los kwam, ineens stilstaan op een drukke baan, 
Dus je zult maar huren he, leuk zoveel pech. Dus das de reden dak da ni doen. Natuurlijk zijn er nog veel dingen die stuk kunnen gaan, maar we zij nog ni thuis he.
Wordt vervolgd...
En als dit nog niet genoeg is, is er nog een scheur in de buis van de uitlaatgassen-recuperatie ontdekt en de ruitenwissers doen het soms wel, soms niet. Tja zo blijft een mens bezig he. Dus we zitten al aan 14 keer. Wie bied meer?
Moet je weten, telkens als Laurens denkt dat er iets niet pluis is, begint het proces. Eerst uitzoeken wat het is: er al of niet onder kruipen, van alles los draaien, testen, terug vastzetten, als zelf niet vindt, raad vragen hier en daar in garages en al of niet een nieuw stuk bestellen. Wat dagen kan duren. Bij dit alles heb je verschillende sleutels voor nodig, heel specifieke soms. We hebben wel wat gereedschap mee, maar je kan niet alles meenemen... Dus op zoek gaan naar de juiste sleutel betekent soms tientallen winkels opzoeken waar we telkens heen werden gestuurd. 
Piekeren, sleutelen, garages afgaan, wachten, winkels platlopen,...
Ik kan je verzekeren, een maand is snel gevuld met als onderwerp 'auto'. 
We proberen dan telkens naar het zuiden te rijden, maar moeten dan weer terug voor de Mercedes garages. Dus we rijden als een jojo, op en neer. Het lukt me wel steeds om een andere route uit te stippelen, dit is pas een land verkennen!

En we hebben tijd, maakt ons niet uit. Laurens zijn moto: 'Beter een probleem op tijd oplossen voor dat we wééér de VAB kunnen bellen.' En trouwens we kunnen ze niet meer bellen, want onze reisverzekering is wel een jaar geldig, maar vanaf je beroep doet op VAB in het buitenland, nog maar 3 maanden. Wie gaat er nou langer dan 3 maand op reis? 

Ok genoeg over de auto, we hebben ook nog andere dingen gedaan.

We hebben onze B&B vrienden Frank & Anja nog eens opgezocht, ze zijn trouwens mee gaan kijken naar een stuk grond met een ruïne, waar Laurens wel interesse in heeft.

Daar houden we ons ook vaak mee bezig, zoals steeds op verlof, betaalbare stukken grond (met al of niet een ruïne) zoeken waar iets van te maken valt. Als hij er een immobiliën bij betrekt, geloof me, Laurens zet deze aan het werk. Met ons rijden naar verschillende plaatsen, andere mogelijkheden zoeken om dan later nog eens deze te bezichtigen,... 
Als Laurens interesse heeft, wat zeer vaak is, dan gaan we alle winkels af in de buurt voor zogezegd een huis ineen te flansen. Van bouwmaterialen tot kranen (hij heeft trouwens een zwak voor kranen). Een heel marktonderzoek gaat er aan te pas, er worden prijsoffertes gemaakt,... 
Het is zeer moeilijk om te zeggen 'Ja we doen het!' 
Er zijn zoveel mogelijkheden die we al gezien hebben, nog zoveel mogelijkheden die gaan komen, aangezien we blijven reizen. Zoveel ideeën die Laurens heeft bv een zeilboot waardoor je geen grond kunt kopen, in een commune stappen,...
En als je dan uiteindelijk beslist om toch iets te kopen, is het gedaan met zoeken, dan wordt dit het en als je dan later iets beter vind, pech. Ik vind zolang we beiden niet zoiets hebben van 'Jaaah dit is het!', er niet voor te gaan. Maar gaat dat ooit komen is de ham-vraag. Het is niet gemakkelijk, maar Laurens ziet wel vaak iets zitten, maar na een tijd ziet hij er toch vanaf of denkt hij er niet meer aan. Dan zal het dat ook niet kunnen zijn, denk ik dan. 
Nu het meest interessante koopje hier in Portugal is in een dorpje, een ruïne met een stuk plat grond die uitkijkt op de bergen. Je hoort de baan niet in de verte (wat Laurens heel belangrijk vind en gelijk heeft ie). In de tuin staan enkele pruimenbomen, een oude vijgenboom, een typische boom van hier waarvan de vruchten vitaminenrijk zijn en van de bladeren thee wordt gezet en het gras wordt kort gehouden door enkele schaapjes van de buur. Van voor staat een grote mooie palm. Het huis zelf bestaat uit drie stukken wat eigenlijk te groot is, vol rommel. In de keuken staat nog de oude haard waar ze vroeger in kookten en waar ze ook in gaan zitten voor de warmte.
Het is van 7 broers en elks wilt daar €6000 van. 

Laurens zag ineens een affiche hangen, een Rock-Tattoo-Fest. Daar wou hij absoluut naartoe, want misschien is dat wel zoiets groot als in Nepal waar de beste tatoueurs van over de hele wereld samenkwamen, die hebben dan ook de aardbeving meegemaakt,....
Daarvoor moesten we ook helemaal terugrijden. Het was absoluut niet makkelijk te vinden, maar Laurens vindt alles en iedereen.... We komen in een klein dorpje terecht boven op een berg. Wat blijkt? Is het te doen in een zaaltje boven een café. Een hard-rock groepje dat optreed....

De dag daarna wou hij naar een 4x4 treffen van crossers, side by sides en quads, ook op een affiche gezien. We komen weer in een dorp terecht.... maar waren een dag te vroeg....
We stonden dus in een dorpje geparkeerd, waar ze waarschijnlijk nog nooit een mobilhome hebben gezien, komt er een oud vrouwtje naar ons. Laurens had z'n eigen al afgekapt en zat in dromenland. Het vrouwtje doet een hele parlé in het Portugees, ik zeg heel de tijd 'No parle Portugese', maar dat had geen zin, ze wou absoluut haar verhaal doen of vanalles vragen. Wat? dat ik het beggot niet weet, maar ze bleef geduchtig gaan. Ze ging weg en daarna kwam ze terug met een andere vrouw om te vertalen, die ook alleen maar Portugees sprak. Weer weg, en weer stond ze er. Na een tijd begon ik te denken dat zij de dorpsgek was, zo heeft elk dorp er toch wel ene. En als ik haar niet aanhoorde, dan sloeg ze met haar stok tegen de mobilhome. Ik deed moeite met m'n google translate, maar tevergeefs. Uiteindelijk heeft ze een jonge knaap te pakken gekregen die Engels kon, of dacht het te kunnen. Met hand en tand is het me dan toch gelukt om duidelijk te maken dat we naar die cross wouden gaan zien, maar een dag te vroeg zijn. En het was ook helemaal geen probleem dat we er stonden. Want door de toename van de mobilhomes, zijn er plaatsen waar ze je absoluut niet willen.

Enorm veel crossers, enkele side by sides en verscheidene quads maakten van het dorpje een lawaai van jewelste. Een gigantische barbecue met hele varkens werd voorbereid voor de lunch. Die jonge knaap die had vertaald, zat mee in de organisatie en zal gedacht hebben: 'Dit zijn pas enthousiaste toeschouwers, de enigste toeristen, ze komen helemaal van België en wachten al een dag op voorhand'.
Want we werden uitgenodigd om ons bij de rest te voegen voor de lunch. 

Zoiets kriebelt natuurlijk bij Laurens. En weeer een idee ontstaat, met een crosser reizen! Dan geraken we overal, want met de mobilhome is het vrij beperkt om te gaan en staan waar je wil. Met een crosser kan je de mooiste plekken opzoeken in de natuur. Natuurlijk met een minimum aan bagage, eigenlijk geen bagage. Enkel een tentje om droog te liggen. Een slaapzak en matje is niet nodig, je slaapt gewoon in je kleren. Enorm zuinig qua naft en helemaal geen grote rekeningen zoals bij auto-problemen. We gaan veel minder opdoen, wat betekent dat we 1 keer op week op hotel kunnen om onszelf en alles te verfrissen.
Het eerste lijkt inderdaad wat en met dat laatste klinkt het draaglijker, maar geen slaapzak en mat? 
Ja met een crosser kan je echt niets mee nemen.
Ok we zien wel...

Een mobilhome is niets voor Laurens, hiermee rijden is veel te saai voor hem. En daarin geef ik hem wel gelijk, je bent verplicht om enkel op grote banen te rijden. Maar wat juist het leukste is, is om zandweggetjes op te zoeken in de mooie natuur. We hebben wel fietsen, maar Laurens laat nooit graag zijn voertuig lang alleen.
Mobilhome is wel meer luxe, stedelijker.
Jeep of crosser is meer natuur en avontuurlijker
Crosser is zoveel zuiniger dan jeep of mobilhome.
Ik kan Laurens wel goed volgen wat betreft een crosser...

En dat hij al een tijdje niet meer met de metaaldetector kan spelen, speelt hem ook parten. 
De auto is vrij in orde, kan hij zich ook niet meer mee bezig houden...
 

Hello Faro
Wat kan hij doen.....en jawel hij weet het...
"Woon ik heb een idee! We rijden naar Faro en gaan die 3 Braziliaanse opzoeken!"
Dat was aan te zien komen...
Ik voel me hierbij een beetje ongemakkelijk door het voorval in Porto en heb eigenlijk niet veel zin om hun onder ogen te komen... Miss Difficult....
We sluiten een deal af, hij belt hun niet, maar als hij ze tegenkomt, tja dan is dat zo. 
Natuurlijk doet Laurens de ene wandeling na de andere, mèt en zonder mij. Maar op een van onze wandelingen samen die voor mij bedoeld was om enkele leesboeken te kunnen ruilen, gebeurde het. Laurens hoorde zijn naam roepen, ik hoorde eigenlijk enkele kreten. We draaien ons om en daar staat een meisje enthousiast te wuiven en te roepen. Laurens draait zijn hoofd naar mij en brult dolenthousiast "Woon! Dat is ze! Das één van die meiskes!!!" 
.... joepie... denk ik.
Het meisje springt rond Laurens zijn nek en daarna rond de mijn. Ze zette juist het menubord buiten waar ze werkt. Helaas is zij diegene die geen Engels spreekt. Ze geeft haar nummer, maar ook die van Mara, die wel Engels spreekt om af te spreken voor samen een biertje te drinken. Laurens zijn dag kan niet meer stuk, loopt vanaf dan rond met een jokerlach en zijn Crocs zijn omgetoverd in wolkjes...
Later op de dag bellen we Mara, maar is niet te bereiken, een verkeerde nummer ofzo. Laurens stelt voor om haar op te wachten aan haar werk. 16u heeft ze gedaan. Na enkele uurtjes komt hij terug. Hij is op hun kot geweest, hun verdiep bestaat uit enkele kamers die samen de keuken en de badkamer delen. De meisjes verdienen hier zeer weinig. Barbara is diegene die we zagen, haar baas roept heel de dag naar haar. Een dag werk houdt zes uren in en daar verdient ze in totaal €10 mee! Haar kamer kost €270 per maand alles in en die deelt ze samen met haar vriendin Mara anders kan ze het niet betalen. Als je denkt dat Barabara weinig verdient, het kan nog minder. Mara krijgt €1 per uur. 
Laurens wil voor iedereen op kot koken. Ze waren door het dolle heen als ze als voorgerecht bier en chips kregen, waarna een pasta met groenten volgde en als afsluiter chocoladefondue met koekjes fruit. 

Foto’s