Portugal - Porto

1 december 2016 - Porto, Portugal

Di 29 nov

Laurens wil gaan fietsen. "Ga je mee Poepie of vertrek ik al?"
"Neeje! Ik ga mee!" Na een lang uur vertrekken we. Ik heb wat tijd nodig om me klaar te maken. Dat is nou het verschil mèt of zonder mij. Direct vertrekken of na een uur. Met 1 vrouw terug komen of met 3.

We komen op een plein en zien politie-auto's, bewaking,... oei wat is er gaande? Dan zien we journalisten, camera's, TV ploegen,... Wat is er toch?
Laurens zal het snel weten.
De Koning van Spanje en de President van Portugal zijn hier. Ze zijn aan't lunchen in een museum wat tevens ook een heel bekend restaurant is in hartje Porto. We zullen ze te zien krijgen binnen anderhalf uur.
Laurens heeft weer vriendjes gemaakt wat verder, een man uit Noorwegen die getrouwd is met een vrouw uit Guadeloupe en een zoon hebben, wonende in Porto. Voor de man uit Noorwegen is het hier lekker warm, voor de vrouw te koud, zo zie je maar wat je gewoon bent. En ik, ik zit lekker in't zonnetje te knikkebollen op een bankje, nadat ik de duifjes heb gevoederd.
De menigte groeit, de spanning stijgt, alle ogen zijn gericht op de ingang van het gebouw en jawel daar komt ie!
Of toch niet....
Ja ze zijn der!

Royals
Oh het zijn andere mensen.... Eigenlijk weten we totaal niet hoe ze eruit zien.
Plots breekt er een applaus los, wat geroep en gejuich en daar zijn ze, de Koning en de Koningin van Spanje. Koning en koningin van SpanjeHij is vrij groot met een grijs pak aan, zij is wat kleiner met een rood kleed. Ze blijven even staan voor wat foto's en duiken dan een zwarte mercedes in. Dan verschijnt de Portugese President die hier zeer populair is, nl 97% van de bevolking! Vooral omdat hij nonchalant naar de mensen toe stapt, wat handjes schudt en met veel plezier voor de zovele foto's poseert.Koning van Portugal
Laurens duwt me voorruit, tussen de menigte om ook een foto te hebben van deze man die we totaal niet kennen. Het lukt me steeds om juist te trekken als hij er niet op staat. Uiteindelijk blijkt dat hij er toch op eentje staat.

Toegekomen bij de mobilhome, zien we een papiertje aan de voorruit. Toch geen boete? Neen hoor, een boodschap van Marlene, de fietser die Laurens had leren kennen. 'Laurence, it's Marlene. I came here at 2.00 and I don't know at what time you will come back. I will leave Porto tomorrow morning to go to Aveiro and Coïmbra. I can come back tomorrow at 8.00 ... in the morning?'

"Hoe kunnen we haar nu verwittigen dat het ok is? Ze heeft geen gsm en wij geen internet. Kunnen geen sms of mail sturen" zegt Laurens. (Laurens had haar email al en zocht gisteren iemand om haar een mail te sturen, dat het ok was voor de gsm en ze welkom is in de mobilhome. En zo heeft hij die 3 Braziliaanse leren kennen, 1 van hun heeft de mail gestuurd)
Het komt wel in orde, ze zal hier morgenvroeg wel staan, sus ik hem.

Laurens maakt een ongelooflijk lekker stoofpotje van ribbetjes, zoete aardappel, 3 verschillende kleuren wortel (oranje, geel en paars) en champignons in zn geheel. Mmmmmmmmm wat heb ik genoten!! Wat ben ik toch altijd zo happy bij lekker eten. Voldaan leun ik achterover.
Laurens: "Was't lekker poepieke? Zou je iets voor me willen doen?......Naar de supermarkt gaan voor wifi en een mail sturen naar Marlene dat het goed is voor morgenvroeg."
........ Ok, ik zwicht. Kon hij een beter moment uitkiezen? En ze zeggen dat vrouwen leep zijn.....


Wo 30 nov

Laurens is al van 5u wakker, hij hoorde precies iemand tikken op het raam. Heeft chocolatjes gemaakt voor Marlene en de nodige voorbereiding gemaakt voor pannekoeken. 
Zij is gearriveerd, heeft al ontbeten, maar desondanks toch genoten van enkele pannekoekjes. Het was een gezellig uurtje. Reisverhalen uitgewisseld en ze wil graag ooit de Transeberian Train doen, wat ook op Laurens zijn verlanglijstje staat en hij natuurlijk heel enthousiast liet weten.
Ze is wel schattig en lief, ok, maar smelten...? Ik ben geen man he, maar kan Laurens wel een beetje snappen. Toch wel heel moedig van haar om deze reis helemaal op haar eentje te doen. Ze heeft al 7000km achter de rug en gaat de volgende 1000km toch nog verder zetten. Laurens is blij dat ze niet heeft opgegeven.
Ze neemt nog een selfie van ons drieën en Laurens zegt "Hey je hebt toch die mail van die Braziliaanse, stuur die foto naar haar dat je de Crazy Guys hebt ontmoet!" En ik denk bij mezelf 'Oh jeetje, Crazy Guy en Miss Difficult zeker...'
"En als je in Faro bent kan je hun toch contacteren voor eventueel een slaapplaatsje? Je kunt proberen he, je hebt niets te verliezen"
En zo zie je maar, Laurens heeft voor alles een oplossing.

Nadat ze vertrokken is, fietsen we voor de verandering eens de andere kant op. Een mooie fietstocht langs de kust. Porto is een prachtige stad.Fietstocht langs de kustVuurtoren Porto

Laurens heeft weer wilde fantasieën om met Marlene verschillende reizen te doen. Ze wil graag Marokko zien en ik heb ooit tegen hem wel eens gezegd dat ik het ook nog eens een keertje wil doen met de jeep.
"Ik heb een idee!! Wa denkte Woon, jij met haar in mijne jeep en ik met een crosser door Marokko? Lijkt toch leuk, niet? Dat is ook een droom van mij, met een crosser door Marokko..."
"Ik heb een idee! We nemen samen, met z'n drieën de Transeberian Train! Ook een droom van mij...."
.................
En natuurlijk is hij dit niet vergeten "Het zou toch ideaal zijn voor je om met haar verder te fietsen naar Gibraltar? Je moet niks dragen en ik sta dan telkens met de mobilhome jullie op te wachten met lekker eten en een dak boven jullie hoofd!"
Laurens heeft wel creatieve ideeën, dat kan ik niet ontkennen. 
Ze fietst elke dag ongeveer 70km en ik zou haar alleen maar ophouden met mijn niet-fiets-ervaring, dat kan ik da meiske toch ni aandoen?

Een uniek moment.... lunchen in een typisch Portugees zaakje waar vooral lokalen komen, kan niet slecht zijn. Het was zelfs Laurens zijn idee, want ik had niet echt honger, maar daar zeg ik geen nee op hoor! Een gerecht voor maar slechts €3,95. Laurens zijn pulpo (inktvis) was heerlijk. Mijn Dorade was helaas niet goed gebakken, maar geen erg .... want .... we zijn toch eens op restaurant geweest joepie!!Lunch!

Waar de mobilhome al enkel dagen staat, daar zijn elke dag en nacht vissers. Nu zojuist heeft er ene een paling gevangen, een babytje. Laurens loopt naar buiten om het tafereel van dichtbij te zien en ik er achteraan. De visser doet alle moeite om de haak er uit te krijgen, maar dit lukt niet, auw joh, die trekt zo hard. Laurens vertelt me dat het typisch bij palingen is, dat de haak te diep zit, omdat een paling ter plekke zijn prooi opeet en dan wegzwemt, zodat de visser dan pas beseft dat hij beet heeft.
We zijn ondertussen letterlijk op zijn vingers aan't kijken en ik vind het zo erg voor da klein ding, ochaarme toch, auwtsh. De visser kijkt naar me zo van 'tja' en loopt naar de auto en komt terug met een klein schaartje ????
Hij begint gewoon de kleine paling open te knippen langs de mond! Maar aleee joh ochaarme, dat doet toch pijn, dierenbeul! Ik krimp ineen met de nodige geluidjes.
Gezellig he voor een visser, dat hij eindelijk buit heeft en staat er dan een melige vrouw wat te auwtchen, te aj-en te oej-en.
Uiteindelijk krijgt hij de haak er niet uit. Hij heeft voor niets het prutske open geknipt! De visser slaagt het boeleke dan maar hard op de grond om hem te doden... natuurlijk spartelt die nog!
Volgens de visser is het zeer zeldzaam dat je hier een paling vangt en aangezien deze nog vrij jong was, amper 20cm, is het weer eentje minder die volwassen kan worden.


Do 1 dec

s'Morgens tijdens het opkuisen van de rivier-oever vind Laurens een 'Message in the bottle'. Hij is natuurlijk dolblij. Message in the bottle
Dit is de tweede die hij ooit gevonden heeft. De eerste keer was in Spitsbergen, toen afkomstig van Stavanger in Noorwegen en al 25 jaar in rondreis!
Vol spanning onderzoekt Laurens deze boodschap. De ene kant geschreven in't Engels, de andere kant Spaans? En neergepent door een koppel dat hun verloving vierde op 12 augustus dit jaar en het flesje in de Douro hebben gegooid.
Omdat het flesje maar een korte afstand heeft afgelegd, geeft Laurens het een tweede kans voor een meer avontuurlijke reis door het flesje terug te gooien wanneer laagtij intreed. We gaan het koppel emailen en we zien wel. Wordt vervolgd....

Kleren wassen hoort er nu eenmaal ook bij en daarmee vullen we de rest van onze ochtend. De gezelligste en mooiste wasserij die we ooit gezien hebben met de modernste Miele-machines. Er is zelfs gratis wifi.
Uiteindelijk staat Laurens bijna naakt, goed profiterend van elke nog te gebruiken ruimte in de wasmachine. Er wandelen drie vrouwen voorbij en eentje zegt "WOW!" Laurens giggelend als een klein kind en zwevend in de zevende hemel... staat er te springen... en voelt zich weer twintig... zijn dag kan niet meer stuk.Mooiste wasserette

Vandaag is het Nationaal Feestdag. De dag wordt afgesloten met een spetterend vuurwerk. We horen het wel, maar helaas staan we aan de verkeerde kant en zien er niets van.

Foto’s