Belgium, here we come

Zondag 27 jan

We zijn al halverwege Zweden. De dagen worden langer, de temperaturen stijgen stilletjesaan. Alles ziet nog steeds wit en de sneeuwruimers zijn ook elke nacht nog actief. Op de parkings begint sneeuw papperig bruin te worden. 
En wat krijgen we nu? De zon schijnt door ons voorruit!! Wow heerlijk! De warmte van puur natuur de 'Zon'. Het is zeker een maand geleden dat we van dit fenomeen hebben genoten. Het duurde niet lang, maar zo'n moment is net genoeg om er helemaal van op te kikkeren. Dit hadden we dringend nodig.

De wegen bestaan niet meer uit één grote ijsbaan, maar slush-ijs wordt gevormd. Het is enorm verschieten als een auto van de andere kant passeert. Dan smakt, met veel lawaai, er een pak van die sorbet-ijs op de voorruit.

Op de autostrade voelen we dat de wagen weer raar doet. 
"Precies platte band" 
We herkennen dit gehobbel en beseffen... 
"Het vierde wiel gaat er weer afvallen!!" 
We stoppen meteen in de zijkant, gevaarlijk dat wel, maar riskanter om door te rijden. Laurens draait de wielmoeren vaster aan en weg is het gehobbel. Desondanks we constant de wielen nakijken, kan het toch snel gebeuren. Het gevaar zit achter elk hoekje te loeren en wij hebben héél veel hoekjes. Volgende keer eis ik een perfect ronde auto! Het voertuig van Professor Gobelijn.

Maandag 28 jan

We rijden door Zweden, van noord naar zuid. Regelmatig moeten de wielmoeren aangedraaid worden. We willen niet weer een wiel op de loop.

We zitten boven het vriespunt overdag, een vieze pap op de baan, de ruiten worden smerig en alle geluk werkt de ruitensproeier weer. Gedaan met zwevend wit poeder, zo droog dat ze nergens blijft plakken. Dat was wel het voordeel van extreme koude. Alles leek zo proper met al dat droog wit.

In ons tijdelijk huisje begint ook rustigaan de ontdooiing. Wat is het lang geleden om nog eens normaal water te drinken. Gedaan met ijsblokken van 5 kilo, kunnen drinken zonder dat uw tanden eraf vallen van het ijskoude. 
Eindelijk voelen we de warme lucht van de blazer. Het was daarvoor zo koud dat je er niet veel van merkte.

Geen sneeuwruimers meer te bespeuren, maar zand wordt gestrooid op de banen. In zand zitten ook steentjes en natuurlijk hebben wij prijs...... 'PETS' een steen in onze voorruit! Van dat één onozel steentje, zijn er drie kappen uit de ruit.
Het nadeel van strooien met zand. Dan hadden we liever de sneeuwruimers. In het ergste geval legden ze een berg sneeuw voor onze auto. Ze zullen gedacht hebben 'Ons pesten met hier te staan zodat we rond kunnen. Dan mogen ze ook een tourtje doen als ze vertrekken.'
Och als het dat maar is, véél minder erg dan een opspattend wreed ambetante steen.

Na snel even uitrekenen, is het goedkoper om een ferry in Goteburg naar Denemarken te nemen dan de 2 betalende bruggen. En het schilt ook nog een pak in kilometers. 
Het hangt er ook vanaf welk uur je neemt. Wij hebben tijd en nemen de voordeligste, die van middernacht. Dan komen we rond 4 uur s'nachts aan. 

Op de ferry zijn we de enigsten naast enkele truckchauffeurs, die van de enkele uurtjes gebruik maken om even naar dromenland te vliegen.

Dinsdag 29 jan

Wat schijnt de zon heerlijk vandaag. De warmeluchtblazer haalt duidelijk zijn schade in. Deze wilt het goed maken met een razendsnelle transformatie van diepvriezer naar sauna. Hij heeft afgesproken met de zon. We hebben het meteen te warm. De blazer kan je niet zachter zetten, het is alles of niets. Deze bompa geeft ook enkel warme lucht als hij rijdt en de motor echt warm draait. 
Tijdens de nacht was het goed buiten, helemaal niet koud, zelfs 1 graad!

Heel vreemd, deze boom heeft nog al zijn appeltjes hangen voor deze tijd van het jaar. De vogeltjes vinden dit alleszins niet erg.

Laurens heeft ooit de titel gekregen 'Koning van de recyclage'. In landen waar leeggoed op plastieken flessen geldt, moet hij zijn titel natuurlijk eer aandoen.
In Finland is een klein flesje 20 cent en een grote 40! Vandaar dat je ze zelden ziet rondslingeren. Dan is het ook de moeite om ze op te rapen en binnen te doen in de eerstvolgende supermarkt. Goed gezien toch? Laat afval op straat geld opbrengen, dan blijft het proper. 
Als ze ergens liggen, dan mag je er zeker van zijn dat Laurens ze vindt.

In Zweden wordt met kronen betaalt. Leeggoed op plastieken flessen wordt hier ook toegepast. Klein 1 kr, groot 2 kr. Weliswaar de helft van de waarde, vergeleken met Finland.

In Denemarken gaan ze hiermee gewoon door.
Op de ferry had Laurens alle tijd, rust en ruimte om flesjes te sprokkelen. Toch een zakje vol. Nadat de flesjes door een band zijn geschoven, print het machien een ticketje met het bepaald bedrag op, die je dan aan de kassa mee afgeeft. 
We lopen met onze inkopen terug naar het busje en ineens zeg ik "Oh nee, ik ben dat bonnetje vergeten af te geven!" 
Normaal is dat niet zo erg, dan gebruik je het de volgende keer, wel in dezelfde supermarkt. Maar aangezien we straks Denemarken uitrijden... 
"Loempe koei! Heb ik al die moeite gedaan op de ferry!" 
En daar gaan we weer, geroep op de parking. Gezellig hoor. Genant. 
Geen probleem, dan ga ik toch gewoon terug om iets te vinden aan dit bedrag. Een zakje clementienen, perfect. Ik loop naar de kassa, stormt Laurens binnen en geeft me nog een ticket. "Nog juist gevonden". 
Ok goed, clementienen weg en op zoek naar iets anders. Een stuk kaas wordt het. Nadat ik het juist had afgehandeld aan de kassa, hoor ik luidkeels "WOON!! WOOOON!!" 
Iedereen verschiet zich een bult en kijkt allen naar Laurens. Hij kan dan ook zo roepen of zijn leven ervan af hangt. Héél genant. Ik krijg het er soms van! 
Hij komt naar me toegelopen met weeral een bonneke. Ok, ik wéér de winkel binnen en vind als prijs, een pompelmoes. Ik word al  bekeken van "Ja, weer zo'n marginaal". Maar trek het me niet aan. Hier kom ik toch nooit meer. Hoop ik toch, tenminste als Laurens niet als een bulderende gek wééral aan komt crossen.... 
Ale, hij mag zijn kroontje van 'De Koning van Recyclage' houden.

We rijden een tankstation op aan de snelweg, parkeren ons achter een vrachtwagen en rusten wat uit. Ik merk dat iemand met een pillamp in de auto schijnt. Ik stap uit, ga naar de man met het fluo-vestje en zie dat hij een machientje in zijn hand heeft en denk meteen 'Die schrijft hier toch geen boetes?'
Dedju precies wel, ik probeer met alle moeite van de wereld, om dit ongelukje recht te trekken. Maar helaas, hij begrijpt geen chinees. Emotieloos typt hij onze nummerplaat in, print een ticketje en steekt die achter de ruitenwisser. Die handeling is voor hem al zo een routine dat hij niet meer beseft dat het toch wel simpeler zou zijn als hij ze gewoon naar mij geeft, ik die vlak naast hem sta.
Wat een dumper zeg. De boete is 68 euro. In Denemarken zijn ze heel streng op gebied van verkeersregels, zegt Laurens achteraf. Tja dat zijn ook vijgen na Pasen. Ik wist het niet dat je op een parking aan een tankstation niet bij de vrachtwagens mag staan. Wij zijn toch een mini-vrachtwagentje, niet? Een bonzai truck?
We rijden dan maar door, weg uit dit boeteland. Hup naar Duitsland.

Woensdag 30 jan

Deze nacht heeft Laurens liggen puffen! Het is dan ook 30 graden warmer dan 5 dagen geleden. Ik niet hoor, ben ondertussen al gehalveerd qua aantal kledingstukken. Nog maar 6 stuks om te slapen. Net goed.