Cascade Des Anglais

Do 23 sept

Good moooorning Corsica!

We ontbijten en Laurens doet het weer op zijn manier (zie filmpje).

Vandaag gaan we de Cascade des Anglais bezoeken, richting binnenland, hoog in de bergen.

Onderweg hoor ik Laurens zeggen 'de appelsienen beginnen te rijpen'. Ik kijk rechts van me en ja inderdaad, maar het is toch maar triestig dat er telkens maar één rijpe hangt.

Maar als ik dichter kijk, zal deze geen meerwaarde zijn aan een vitaminen-boost.

Wel is het een funnelvat, een feromoonval om schadelijke insecten te lokken.

Laurens parkeert de wagen op een stopplaats, stapt uit met de verrekijker en roept plots 'Woon uitstappen Nu Nu Nuu' (ik kan nogal semmelen weet je).

Ik kijk door de verrekijker en wat zie ik? Een prachtige grote ijsvogel, niet normaal zo groot.

De Smyrna ijsvogel, met een lengte van 28 cm!! Een kastanjebruine kop en borst, felblauwe vleugels en staart. Zijn snavel is typerend lang, maar ook voller. Ó zo mooi! Wow. Goed gezien, vogelspotter Laurens!

Weer fantastische wegen om van weg te dromen.

We rijden hoger de bergen in, toch wel boven de 1300 meter.

We komen aan ons doel aan. De wandeling naar de waterval start aan de parking en begint al vrij steil over rotsen en veel losse stenen.

Maar niets dat we niet aankunnen.

Een ruine staat te pronken op het pad.

Hoe loopt de weg nu? Hier over de rotsen?

We komen toe aan de Cascade des Anglais.

Het is tot nu toe de mooiste waterval die we al hebben gezien in Corsica. En het water is kristalhelder. De zon schijnt, laten we er gebruik van maken om ons te verfrissen. Onderaan de waterval is een aantrekkelijke poel. Laurens gaat eerst.

Hij springt er meteen in en raad mij aan dit ook te doen. Zeker niet eerst voelen. Dat doe ik dan maar en hup ik spring erin. WTF!!! IJS maar ook IJSKOUD! Niet normaal, ik spartel zo snel mogelijk aan de kant en wil er zo snel mogelijk ook weer uit. Ik gooi me op de rotsen als een zeehond en klauter het droge op (zie filmpje). Ik heb het toch maar gedaan, had ik eerst gevoeld dan bleef ik er gegarandeerd uit. Ik verwen mezelf op een warme rots, drogend en starend naar de waterval.

Moeder natuur laat zich weer van haar mooiste kant zien. Overal zijn mini-watervallen,

glijdend over witte afgeronde rotsen die overgaan in heldere poeltjes, prachtig.

We blijven hier op de parking voor de nacht.

Slapen in de Jimny heeft ook enkele minpunten. Ik licht er eentje uit. Ik ben de kleinste dus ik slaap aan de kant van het stuur. Stel je voor, het is midden in de nacht, muisstil, je voelt dat de omgeving slaapt, enkele krekels tjirpen, voor de rest doodse stilte, soms zachte golven,... wanneer plots..... 'PTUUUUUUT!!'. Ik die per ongeluk op de claxon druk met mijn voetje. Laurens schiet tegen het plafond, scheldt zichzelf terug in slaap terwijl ik nog steeds in een bevrozen 'Oei-Sorry-houding' zelf zit te bekomen.