Voor de derde keer het groen licht gezien

9 januari 2019 - Inari, Finland

Sweet morning

Maandag 6 jan

Deze nacht was het niet zo koud, nog geen -10 graden. We konden een keer samen gaan slapen en de kachel rustig laten uitgaan. 

Lekker uitgeslapen, weer op pad

Na het ontwaken kunnen we heerlijk uitgerust ons traject verderzetten.

Good morning Sodankylä

We blijven nog steeds verbaast hoe mooi het hier wel is. 

Frozen lake

Heel rustgevend om op de Finse witte banen te rijden. 

Roze ochtend


Er zijn maar enkele grote wegen richting het noorden met weinig verkeer. Hier wordt geen zout, maar zand gestrooid voor meer grip. 

Bordenveger

De verkeersborden moeten ook sneeuwvrij gemaakt worden. Oeioeioei hij kan beter de sneeuw erop laten. Maximum 100km per uur is toch wel heel snel en gevaarlijk op deze ijsbanen, zelfs met zand.

We zien een helikopter boven ons vliegen. 

Helikopter boven ons hoofd

Wat verder staat er nog ene naast de baan met een ambulance. 

Helikopter en ambulance

Hier is iets aan de hand. Nog wat verder staat het verkeer stil met politie. Laurens stapt uit voor info. Dan merkt hij hoe glad wegen zijn. Een dikke laag van 1cm met wat zand over. 
We moeten 2 uur wachten. Er is een zwaar accident gebeurd. Een botsing met een vrachtwagen 

Aj accident

en een personenwagen. Twee hebben het niet overleefd en vier zijn zwaargewond afgevoerd. Dat is heel heel erg. 

Ze zouden misschien de verkeersborden kunnen aanpassen? 
Het is wel zo dat ze hier scheuren over de spekgladde banen. Laurens rijdt 50 km per uur wat niet overdreven is op ijs. Toch komen ze toeterend aangereden, vooral camionchauffeurs. Zot zijn ze hier op de baan. 
De lokalen rijden met speciale sneeuwbanden met spijkers voor meer grip op de weg. Dat verklaart hun hoge snelheden. Maar de vrachtwagens hebben geen spijkers of toch nog niet gezien. Is ook niet evident als ze lange afstanden moeten afleggen.

Laurens wandelt de file enkele keren op en af en wat valt hem op? Dat er vooral Russen in de rij staan. In minder dan 100 km van hier ben je dan ook in Rusland. De auto's waar vrouwen inzitten, daar gaat de koffer open en broodjes met hapjes en drank worden voorgeschotelt. De wagens met alleen mannen daarentegen, pakken het anders aan. Alcohol, vooral mixers en sigaretten doen de ronde. 
En wat doen wij? Laurens op pad en ik hou het kacheltje brandend. In deze landen heeft elke wagen een standkachel, zodat het voertuig warm blijft als deze niet draait. Ook worden de wagens hiermee voorverwarmd voor ze er in stappen.

We komen aan in het dorp Ivalo, nog voor Inari. Een stop aan de supermarkt voor een gastronomisch stoofpotje, jiepie.
 

Laurens is verkocht aan snowmobiels. 

Snow scooters

Hij heeft weer ideeën om terug te komen met een jeep. Spelen in de sneeuw is toch weer anders dan drassen in de modder. Ik hoop dat het overwaait...

Hoe kun je zien of iemand een toerist of een lokale is?
Toeristen dragen sneeuwbotten, lokalen normale schoenen.

In deze supermarkt zijn er 'smartcarts'. 

Smartcart

Uw boodschappenlijst stuur je door naar het computertje op uw winkelkar en deze maakt u wegwijs in de supermarkt. Ideaal voor als je niet veel tijd hebt.

Hoe maak je van uw antieke stuur een cervo? 
Simpelweg op de banen in Noord-Finland cruisen. Door het ijs op de wegen heb je het gevoel dat je erover zweeft.

Ik heb mijn donssloefjes mee die we in Nepal ooit hadden aangeschaft. Ze komen uiteindelijk heel goed van pas.
Laurens wou eerst geen pantoffels of dergelijke, niet nodig. Maar kwam hier toch tot het besef dat het wel handig en aangenamer zou zijn om wat warmers aan zijn voeten te dragen. Dan heb ik van een fleece, dit voor hem gemaakt. 
 

Laurens' sloefen

A sorti met de zetel.

Na even zoeken is het uiteindelijk gelukt om een goede parkeerplaats te vinden in Inari. Waar het pikkedonker is. Je weet maar nooit dat het groen licht zich laat zien. We hebben een code voor wanneer iemand het licht ziet en de andere slaapt. Namelijk drie maal bonken op de camionet. 
Ik was in slaap gevallen en wordt gewekt van een bonk. De laatste dus. Ik word versuft wakker en hoor Laurens "Het is er Woon!" 
Ik spring uit het warm nestje, trek snel mijn jas aan, spring in mijn botten en vlieg de bus uit. Helemaal helder is de hemel niet, maar ook niet volledig bewolkt. Je ziet enkele sterren.
En ja hoor, hier en daar verschijnt ze plots. Het lijkt op zachtgroene wazige wolken die ineens verschijnen en bewegen. Zo speciaal, wat een mooi tafereel. Heel fascinerend. Niet het 'WOW!' effect, maar zeker de moeite. 
De eerste keer in Sodankylä scheen ze veel feller, kracht 4-5, maar de lucht was ook veel te dicht bewolkt. Waardoor het een wazig schouwspel werd. 
Deze keer zijn er minder wolken, met maar een kracht van 2-3.
Ondertussen weet ik dat je met een smartphone heel moeilijk dit kunt fotograferen. Tenzij ze heel fel schijnt. Een speciale nacht-visie camera app, had ik ondertussen gedownload, maar helaas, noppes. Enkel maar zwarte foto's. 
Om een idee te hebben wat we gezien hebben, heb ik enkele foto's van het internet gehaald die er heel hard op lijken.

Wat wij ongeveer gezienWat wij ongeveer gezien hebbenWat wij ongeveer gezien hebben

De uren daarna is de hemel kraakhelder, geen één wolkje aan de lucht. Weer heel jammer. De wolken en het noorderlicht zijn veel te goede vrienden. 

Woensdag 8 jan

Vorige nacht was het noorderlicht pal boven ons hoofd, met een kracht van 2-3. In de avond toen het poollicht kwam, zagen we boven de horizon een lange ronde groene boog. Het leek net of er een grote planeet achter de aardbol kwam piepen en dat het groen licht van daar achter scheen. Het bleef een uurtje in die pose hangen en verdween langzaam. Daarna was ze heel de nacht pal boven ons. Maar het was weer zo bewolkt! Je zag er niets van, de kracht is te laag om door de wolken te zien. Heel de nacht ben ik geregeld uitgestapt in de hoop dat er gaten in het wolkendek zou ontstaan, maar neen tevergeefs. Niets meer. Jammer.

Volgens de voorspelling is het nog 

Voorspelling noorderlicht

een hele week, kracht 2 en vrij bewolkt. Daarna één nacht kracht 4. Terug een week minder en op het einde van deze maand is er een goede kans, tot kracht 5,... Het probleem is dat tegen dan de temperaturen zwaar zullen dalen tot meer dan -20 graden. Uit ervaring is dat te koud voor ons.   Op dit moment is het -16 rond 6 uur s'avonds. Heel duidelijk voelbaar. We krijgen het maar niet warm met de kachel aan. 

We zitten in een dilemma. Blijven we wachten in Inari, in het noorden van Finland. Of rijden we stilletjesaan terug? 
Voor Laurens is het goed zo. Ik had graag het groene licht feller gezien, ze scherp zien dansen. Tot nu toe hebben we ze enkel wazig gespot. Ik kan er moeilijk aan toegeven dat dit het was. Ok we mogen blij zijn dat we ze tenminste hebben gezien, daar kan niet iedereen van meespreken. Maar het feit dat we met ons eigen busje hier zijn en vooral de tijd hebben (toch tot eind januari). Al zover zijn gereden met de bijhorende heel zware beproevingen. Waarschijnlijk zal dit onze enigste keer zijn. Ik weet het niet.

We blijven nog een nacht, we zien nog wel.

Hier wordt ijsvissen met een net aangeleerd aan Finse studenten

Op dit meer wordt aan Finse studenten het ijsvissen met een net aangeleerd. 
Ik waag me een kans en wat een beginnersgeluk. Een heerlijke grote zalm krijg ik te pakken! 

Jammie zalm!!

... in de souveniersshop weliswaar. 
 

Kuksa, traditionele kommetjes

Kuksa, typische Finse kommetjes kan je hier kopen aan €380 per stuk! Je vind ze goedkoper, maar dan zijn ze niet gemaakt uit een of ander gezwel van een berk. 

Finse messen

Natuurlijk liggen hier ook de Finse messen met hun bijpassende leren houders. Zo een dat Laurens heeft gevonden. 
Gisteren was zijn vangst, een muts.

Laurens met zijn nieuwe vondst, de muts

Tijdens ons ritje naar de supermarkt, passeert een vrachtwagen vrij snel zonder te vertragen, waardoor Laurens genoodzaakt is de kant in te rijden. Altijd riskant, want je weet nooit hoe diep de sneeuw is. 
LAP! We hebben prijs, te diep, en het busje zit vast. De vrachtwagen is ook gestopt om ons eruit te trekken. 

Schuldige vrachtwagen trekt ons eruit

Hij weet wel waarom.
En inderdaad, naast de kant zak je tot aan de knieën in de sneeuw.

Daar zat het busje in vast


 

Foto’s

2 Reacties

  1. Mir:
    11 januari 2019
    Zotjes! Jullie reis, echt zotjes!
  2. Patrick & Hilda:
    11 januari 2019
    Mooie foto van jullie beiden met het busje op de achtergrond.
    Wij beginnen ook te dromen, maar met onze zware BMW's met achterwiel aandrijving niet te doen ! Wees toch voorzichtig met die zotte Finnen met hun vrachtwagens. Geniet ten volle van het Noorderlicht !