Dolfijnen

Zo 9 jan

Na bijna twee maanden verlaten we het eiland Sicilië. 
Bij aankomst waren we enorm gedegouteerd van de enorme bergen afval overal. Ik wou er toen zo snel mogelijk weer af. Maar het eiland heeft echt wel zijn charmes. De vulkaan Etna heeft hier vooral een grote stempel, maar ook de natuur, de bevolking, de sfeer,... Kortom je moet achter het afval kunnen kijken en er tijd voor uit rekken om de schoonheid van het eiland te kunnen zien. 

Met pijn in ons hart nemen we afscheid en parkeren we onze Jimny op de overzetboot.

Er zit maar enkele kilometers zee tussen Sicilië en Italië.

Na een korte trip van 20 minuten komen we aan in Zuid-Italië. 

Onze route zetten we voort langs de kust zuidwaarts. Aan het uiterst tipje van de laars stoppen we voor de nacht.
Dit is weer zo'n plaats waar vissers samenkomen. Sommigen gaan met hun bootje de zee op.

Ma 10 jan

De nacht was zeer rumoerig met onweer boven ons hoofd. Felle bliksemflitsen, donder en stevige rukwinden die ons kamertje goed doorheen schudde. Aan weerskanten van de auto staat een boom. Ik was er natuurlijk weer alles behalve gerust in. Ik hoop dat de bomen niet omvallen, dat de stevige wind de golven ver van ons houden. We hebben het al voor gehad dat we met ons tentje aan de kust sliepen en midden in de nacht werden verrast, omdat er plots een grote golf de tent binnendrong. Ook al waren we toen in warme oorden, namelijk de Carraïben, waardoor we de buitentent niet opstelden en het tentdeurtje open lieten voor wat frisse wind en tja ook voor wat komen zou. Gezellig was anders om wakker te worden in een grote koude zoute splash. De onderkant van een binnentent is waterdicht om het water buiten te houden. Dus draai dit om, dan heb je een  zwembad! Heel plezant om midden in de nacht te dabben in een zoute poel waar al onze spulletjes in liggen te drijven. 
Deze nacht zijn de golven gelukkig ver genoeg gebleven en zijn de bomen blijven staan. 

In het ochtendlicht ziet alles er weer vredig rustig uit.

Het blijft regenachtig. Ontspannnend rijden langs de kust is hierdoor een leuk tijdverdrijf. Jimny brengt ons een zestigtal kilometers verder in Bovalina aan de kust waar de vissersbootjes zijn verzameld.
Laurens begint meteen afval op te rapen op het strand en vraagt me iets voor hem te maken met het meest voorkomend stuk afval hier.

Zou de boodschap doordringen? 

Er komen vissers toe, ze doen alle moeite met de voorbereidingen. Ze kleden zich om van kop tot teen, beschermd tegen regen en wind. Ze verzamelen hun spullen van beide wagens en dragen alles in het bootje. Ze trekken het geheel naar de vloedlijn d.m.v. ballen die ze onder de boot leggen. Telkens een paar ballen vrij komen, worden ze voorraan geplaatst zodat de boot op de ballen rolt richting zee. Na een half uur rollen zijn ze klaar om te vertrekken, maar wat gebeurt er nu?
Er wordt een winch uit de auto getrokken, aan hun bootje vastgemaakt en alles wordt terug het strand opgetrokken tot aan de auto's. Ze laden uit, brengen hun gerief terug naar hun wagens. Leggen de boot weer omgedraaid over wat spullen, kleden zich om en vertrekken. 
Ook een manier om zich bezig te houden. 

Plots zegt Laurens "Jaah dolfijnen eindelijk!!"
We spurten het strand op en worden getrakteerd op een ongelooflijk wonderlijke speeltafereel van een tiental dolfijnen.

Dit gebeurde op enkele tientallen meters uit de kust verspreid over honderd meter.

Wow dit heb ik nog nooit meegemaakt! 

Ooooh een springer!!

Woooowwww!! Wat een wondermooi welkomst-cadeau na de eerste nacht op het vasteland.
En wil je meer, zie de filmpjes.

Wat verder op het strand is er een minder mooi tafereel. 
Een gestrande zeilboot.

Wat zou hier gebeurd zijn? Door onweer op het strand geblazen? Navigatiefout? Of misschien iets anders? Het ligt er in ieder geval verwaarloosd en helaas geplunderd bij. 

Di 11 jan

Als je met Laurens mee reist met een van zijn wrakken-bakken of zonder deuren en dak, dan kan je gemiddeld rekenen op een politiecontrole om de twee à drie dagen. 

Deze reis is eindelijk eens niet met een wrak. We zijn nog geen enkele keer door de politie tegen gehouden. 

Na 128 dagen hebben we eindelijk prijs. 
We staan in Caminia aan het strand die opvallend proper is. Achter ons staan enkele vakantiehuisjes, voor het moment leeg. 
Er komen twee auto's aangereden, een ervan is de politie die zich naast ons parkeert.

Ze spreken enkel Italiaans en onze documenten worden gevraagd. Ik denk dat lokalen ons niet betrouwden en de politie hebben opgebeld. Waarschijnlijk zijn hier al incidenten in het verleden gebeurd. 
Het begint met vragen vanwaar we komen, hoelang we hier zijn, waar we slapen,... en het eindigt in vol bewondering voor onze keuken met de nodige foto's op hun gsm. De poltie zelf waren zeer sympathiek en vonden onze manier van reizen top. Daarentegen kregen we lelijke blikken van de lokalen? Diegenen die hebben gebeld?
Er vloog ook een politie-helikopter over het strand. Laurens vroeg erachter. Wat we eruit konden verstaan is dat het stukje gebied achter ons, vaak politiecontroles worden uitgevoerd ook met de helikopter.
En waarom zou je dan denken?
Vlak voor ze vertrokken, zeiden ze "Als je hier problemen hebt of met de auto, bel ons. En zeg Caminia Mare".

We gaan hopelijk een rustige nacht tegemoet.

Wo 12 jan 

Natuurlijk was het een heerlijke nacht. 
De zon maakt ons wakker met haar felle eerste zonnestralen die komen piepen over de horizon. 

Goedemorgend lieve warme zon!

Gisteren kon ik fluiten achter mijn eitje en warm eten door de regen en hevige wind. Kan Laurens niets aan doen, maar dit maakt hij weer lekker goed door meteen aan mijn langverwachte eitje te beginnen met een bijhorend kopje koffie. 

Joepie wat een verwenning met een prachtig zicht op de eerste rij. Een geslaagde ochtend mèt een warm ontbijt.