De Groene Verleiding

Di 14 dec

Fontane Bianche waar het appartement is, heeft rotsachtige stranden.

Verharde lava is het, aan de scherpe uitsteeksels te zien. 

Het kort verblijf in alle comfort heeft ons, vooral mij, enorm goed gedaan. De laatste avond heeft Laurens, zelfs vrijwillig, zichzelf ondergedompeld in het reuze-bad, hopelijk verdrinkt hij niet, zo gigantisch!

De chocolade is ook aangevuld. Laurens wist nog waar we 6 jaar geleden echte Callebout-callets hadden gevonden. Dus met een volle zak en de nodige geroosterde hazelnoten hebben we dankzij het keukentje

ook een lekkere Sint ineengeflanst.

We hebben àlles kunnen wassen, fantastisch als er ook een wasmachine aanwezig is. 
Het paard mag terug uit zijn stal

en met een schone lei trekken we weer de weide wereld in. 

De wind duwt ons richting Siracusa waar we met Giusi hebben afgesproken. Zes jaar geleden hadden we van haar een appartement gehuurd in Ballestrate en we zijn contact blijven houden. 
Ze werkt in Ortiga in een immobiliën kantoor en na haar werk kwamen we elkaar tegemoet op het plein Piazza Archimede waar centraal het prachtige grote fontein Fontana di Diane staat.

Het was een superleuk weerzien, bijkletsen door de gezellige straatjes versiert met kerstverlichting

en lekker getafeld met een heerlijke pizza.

De uren vliegen voorbij en de avond is natuurlijk tekort. We beloven elkaar dat we snel terug afspreken, hopelijk nog dit jaar. 

En dat zou wel nog eens lukken. We moeten terug in Siracusa zijn binnen ongeveer 10 dagen.
Een reeks Suzuki Jimny's moeten binnen door een fabrieksfout en onze wagen zit er helaas bij. De bekabeling in de voordeuren, daar zou iets mis mee zijn en in een garage wat verder is de bestelling hiervoor al geplaatst. We zouden eventueel kunnen wachten tot we terug zijn in België, maar dan riskeren we dat de ramen op een bepaald moment niet meer open of dicht gaan. Dat gaan we precies toch niet echt riskeren. 
Dus we spreken zeker terug af als het onderdeel binnen is en we terug moeten. 

Wo 14 dec

Terwijl ik nog sliep is Laurens op de versiertoer. Deze groene vlam was wat te hoog gegrepen.

We kuieren nog wat door het toeristische Ortygia waar de fontein er overdag helemaal anders uitziet.

Laurens merkt op dat de euromunten deze nacht door iemand zijn uitgevist. 

We trekken verder richting noorden, Catania waar ook de vulkaan Etna gelegen is. Onderweg stoppen we voor de nacht op een rustige plaats net buiten de stad waar alleen vissers komen. Laurens heeft enorm veel moed en begint afval op te ruimen rondom de auto. Een visser komt hem bedanken en vertelt dat de glazen flesjes wel van de vissers zijn, maar al de rest hier is aangespoeld. Dan heeft Sicilië toch wel heel veel last van plastiek-tsunami's. 
Het is zoveel aangenamer om in een properder omgeving te slapen, dankjewel Laurens. 
Aan Giusi hadden we het afval hier ook aangekaart. Ze vind het ook erg, het zit in de genen, volgens haar. Maar daartegenover zijn Sicilianen zeer warme vriendelijke mensen en daar geef ik ze volledig gelijk in. Ook in Sardinië waren de mensen zo aangenaam. 

Do 15 dec

We worden wakker met de Etna die plots verschijnt. 

Het doel vandaag is het meer zoeken waar we enkele jaren geleden met de Samurai zijn geweest. Toen waren we in een 4x4-clubje beland die samenkwamen in de weekends voor offroad-trips.

We zijn enkele keren meegereden en dan ontdek je mooie plekken, ideaal voor met een jeep. Zo waren we op het mooie meer beland die we nu trachten terug te vinden.
Eenmaal enkele kilometers van de kust, zijn er verschillende meren. Niet makkelijk om ons doel te bereiken. 
We pikken er eentje uit, Lago di Ogliastro en zien waar we uitkomen. Eenmaal daar toegekomen lijkt het toch een ander meer te zijn. Verschillende boeren zijn druk bezig in de velden naast het meer en wij gaan het tegenovergestelde doen. We kappen ons af en dekken het bedje. Wat een mooi uitzicht hebben we weer vanuit ons kamertje. 

Vrij 16 dec

Het was een vochtige nacht, ongelooflijk hoe snel het afkoeld eens de zon onder is. Ons knus kamertje overbrugt deze snelle overgang makkelijk. 
s'Morgensvroeg staat Laurens wat verder al gezellig te kletsen met twee mannen, vader en zoon. Vader spreekt Frans, zoon Engels. Heel dit gebied is ooit van hun familie geweest. Het zijn bioboeren die tarwe telen. De vader heeft enkele reportages gemaakt hieromtrent en is op verschillende plaatsen in de wereld geweest voor de nodige toelichting. Het klikt meteen met Laurens en na een leuke chitchat vertrekken ze. Ja ik kan eindelijk mijn plasje doen, de nodige verfrissingen en de transformatie van kamer tot auto voltooien. 
Laurens vindt zijn reportages niet op het net en gaat op zoek naar hun. Meteen vinden we ze wat verder. Een boer ploegt voor hun een wei terwijl we gezellig staan te kletsen. De reportages zijn helaas niet te vinden, alleszins niet gratis maar doet er niet toe. We krijgen de nodige uitlichtingen en tips voor een leuk parcour rond het meer. Onze koffie met bijhorende selfmade Belgian chocolats met hazelnoten wist hun te bekoren. Na enkele uren zetten we onze trip voort en als er iets is vb. vastzitten in de modder ofzo, mogen we de vader altijd bellen en hij had graag dat we een seintje geven als we terug in de buurt zouden zijn. 

Het is een mooie trip rond het meer

door af en toe dikke modder, maar niets dat de Jimny niet aankan.

Hop naar een ander meer, deze keer Lago Pozzillo. De weg ernaartoe is een streling voor het oog

met mooie vergezichten van de Etna

en langs vele amandelbomen waar hier en daar al een bloemetje komt piepen. In de zijbermen staat het vol met paarse irissen. 

Het meer is heerlijk rustig waar we op een laag grasvlakte aan het meer overnachten met achter ons een klein bos.

Nergens een mens te bespeuren. Enkel een klein dorpje waarvan de verlichting een gezellige sfeer creëert in de verte over het stille meer. Het enigste geluid zijn de zwerm wilde waterkiekens die opgeschrikt van de kant wegzwemmen nadat we toekwamen. Sorry kwakkies.
We koken in de avondzon pasta pesto met bloemkool, lekker makkelijk en smakelijk. Op de geur komen twee honden af. Een koppel, het teefje is precies niet zo lang geleden bevallen aan de hangzakjes te zien en zijn zielig mager.

Dedju ze zijn net te laat, de pasta is op anders had ik zeker met hun gedeeld. Ons blokje kaas gaat er meteen aan, maar wat hebben we nog? Stuk oud brood en ja gaat ook goed binnen, dan moeten ze echt wel uitgehongerd zijn. Ik kan het niet laten en geef een stuk van ons vers brood. Wil ons twee eitjes geven, maar Laurens die nuchter blijft houd me tegen. Dit is ons ontbijt morgenvroeg. Ja klopt, ma is zo zielig. Voor de rest hebben we niets. Chocolade is niet goed voor honden en fruit lusten ze niet.