Punta Bianca

5 december 2021 - Fontane Bianche, Siracusa, Italië

Zo 28 nov 

Punta Bianca is waar Laurens absoluut heenwil. Daar zijn we zes jaar geleden ook gaan spelen met de Samurai jeep.

Punta Bianca 6 jaar geledenPunta Bianca vorige reis met Samurai

Maar toen was het droog. Deze keer zitten we in een periode met heel veel regen. Het is een gebied met veel krijtrotsen en dat in combinatie met water en klei, krijg je een papperige plakkende drek. En om er te geraken moet je door onherbergzame natuur waar hier en daar een huis staat die op het moment onbewoond zijn. Ik weet wel waarom, het is onmogelijk om er in deze tijd te wonen, want het is gewoon niet bereikbaar. 

Punta Bianca

Aangezien Punta Bianca helemaal aan de kust is, is het steeds dalen om er te geraken. Je moet weten dat dalen makkelijker is dan bergop, qua vastzitten in de modder en dergelijke, wat vanzelfsprekend is natuurlijk. We proberen er te geraken en telkens denk ik 'OMG als het al een hel is om te dalen, betekent het dat het onmogelijk is om terug te geraken. En om het helemaal af te maken hebben we totaal geen bereik met de gsm, zelfs het noodnummer kan niet gebeld worden. Noppes zip niente. Wist je dat je zonder sim-kaart het noodnummer kunt bellen? Maar dan moet er iets van bereik in de lucht hangen. Op onze gsm krijgen we ook vaak, als we van de buitenwereld zijn, geen bereik, maar enkel noodnummer. En af en toe zelfs geen noodnummer. Zoals natuurlijk deze keer, steeds wanneer het zéér trikkie wordt. Ik ben er dus alles behalve gerust in terwijl Laurens weer wil zien hoever hij kan geraken. Met ook steeds in mijn achterhoofd dat àls we vastzitten, niemand ons hier kan komen uithalen. Ook als iemand van ons te voet (hoogstwaarschijnlijk Laurens, aangezien mijn oriëntatie nul is en het zijn idee was), in de gietende regen dabbend in de modder mijlenver iemand kan te pakken krijgen... Wie wil deze onmogelijke hulp beantwoorden en zelf in de problemen geraken? Zelfs met een tractor zou het deze keer niet lukken. Enkel eventueel een tractor met rupsbanden, zoals deze

Tractor met rupsbandendie

op een vorige reis de Samurai eruit heeft getrokken.

Dus zoals steeds als Laurens in de hemel is, ben ik in de hel, maar dan koud en nat. 

Ik had hem een stukje terug kunnen tegenhouden om verder te dalen, hij kon mijn overtuigende gezaag niet meer aan. Ik zei nog 'ik vraag me af of we überhaupt op dit klein stuk nog terug geraken'. Aangezien we al slipten de eerste dalende meters. En ja hoor, met terug naar boven te willen, slipten we keihard en dachten echt dat het niet ging lukken, maar haleluja, dankzij zijn jeep-talenten, zijn we er uiteindelijk toch geraakt! Chance dat we niet verder zijn afgedaald, misschien zaten we er dan nog. 

Hij zet zijn zinnen door en wil toch nog naar Punta Bianca geraken dedju. We proberen het eerst te bereiken via de westkant. Hmm het valt nog wel mee tot een bepaald punt. We zien op de kaart dat er langs de andere kant ook een weg naartoe gaat. Te bereiken via de oostkant dan. Misschien een betere weg? Laurens stelt me gerust vanaf dat het riskant wordt meteen terug te keren. Ok dan. We rijden terug en nemen de andere offroad-weg. Ik vind al vrij snel dat het te riskant word en ineens is hij selectief doof. Hij zal mij overhaald hebben met zijn valse geruststelling zodat ik hem naar daar kon leiden en zal ook wel denken. De derde keer, goeie keer, nu ga ik ervoor. En deze weg is nog véél erger dan de vorige! Niet normaal, modder, rotsen, diepe geulen, alles, maar ook alle ingredienten zijn aanwezig om vast te steken, iets kapot te rijden, te schuiven,.... en we zijn nog niet aan de plakkerige gladde witte klei en het giet pijpestelen. Zelfs Laurens is zeker dat we langs deze weg niet meer terug geraken. Er is wel een andere weg volgens hem. Oh ja de enigste andere weg is vanwaar we weggingen omdat het te gevaarlijk was. En die weg moeten we dan omhoog? Er zal wel nog een andere weg zijn, stelt hij me weer gerust. Helemaal niet overtuigd, echt niet, tenzij er een verborgen weg is dat niet op de kaart staat, mijn enigste hoop nog. 

Beneden zien we ineens enkele crossmoto-rijders. Yes er is leven! We zijn al niet meer alleen. Laurens doet er een praatje mee, met gebaren aangezien de meesten hier geen Engels kunnen en wij geen Italiaans. Hij laat ons weten dat de 'andere' weg vanwaar zun gekomen zijn, zéér moeilijk is met een vrij diepe poel veroorzaakt door de regen. Laurens laat hem weten dat hij naar Punta Bianca wil, zo'n vijfhonderd meter verder afdalen. Maar daar weet hij niets van, van de (on)bereikbaarheid. Ah nee, tuurlijk niet, wie is er zó zot om dáár naartoe te gaan rond deze natte tijd. Het is hier al erg genoeg. 
Na lang gezaag zwicht Laurens en besluit om niet tot het uiterste punt te gaan waar de witte kleirotsen, Punta Bianca, uitsteken. Oef! En nu hier nog uitgeraken. Hij stelt voor om te wachten tot de crossers doorrijden om dan achter hun te gaan. Ok zeer goed plan. Als er iets is, zijn zun er nog voor hulp te halen ofzo. Toch? Het is in ieder geval een iet of wat geruststelling dat we niet moederziel alleen zijn zonder gsm-bereik. 
Ze vertrekken en wij erachter. Het begint al meteen moeilijk met de diepe poel. Met een crossmotor kan je er iet of wat ernaast met veel geluk, maar met een jeep? En twee van de drie crossers hebben het al niet makkelijk om erdoor te geraken, met veel geslip en bijna val-momenten. Laurens knalt er met veel geweld door en oef het is hem gelukt! Wat een opluchting. De start begint goed. Ok dat is de eerste beproeving, nog andere te gaan... We gaan vrij steil bergop en nu is het de kunst om de juiste snelheid te nemen. Hoe steiler en gevaarlijker om te slippen of vast te zitten, hoe meer gas je moet geven, maar ook niet té veel, want het kan enorm snel misgaan. En je mag absoluut niet dwars komen te staan. Het is dus vrij steil en links is de afgrond! 
De behendigste van de drie crossers gaat eerst. De andere twee laten Laurens voor. Daar gaat ie... hij geeft serieus gas, dikke modder spettert op de voorruit, dus ik geef continue ruitensproeier-vloeistof of hij ziet niets. Hij moet zijn aandacht 100 procent houden om grote stenen te ontwijken, niet in de diepe uitgeregende geulen vast komen te zitten, zich te herstellen tijdens het slippen,... terwijl dit alles met de nodige speed vooruitflitst. Op een bepaald moment slipten we zodanig dat de achterkant helemaal naar links schoof en ik dacht dat we naar beneden gingen donderen. En op het juiste moment heeft hij zich herstelt. Wat een spanning! Niet normaal. Het was zelfs voor Laurens spannend, de grote Jan zonder Vrees en dat wil veel zeggen, geloof me! We zijn goed en wel bovengeraakt oef oef oef! Boven wachten we met de eerste crosser op de twee anderen.

Eindelijk boven na hel van een offroad-beklimming

Maar ze komen maar niet. Het is hun helaas niet gelukt. Ze zijn gevallen en de eerste heeft hun motors een voor een boven gehaald. Ze hebben gelukkig niets. Ben blij dat we uiteindelijk allemaal veilig en wel boven zijn geraakt. 

Ik vind het jammer dat op zo'n spannende momenten, het echt onmogelijk is om foto's te nemen of te filmen. Alle handen en ogen zijn dan nodig, allerlei spullen slingeren in het rond en het kost me ook veel moeite om de hendel op het handschoenkastje

Hendel op handschoenkastje

stevig vast te grijpen, wat dan echt wel noodzakelijk is.

Dat Laurens enorm veel risico's neemt en ik terecht er steeds op flip, heb ik beseft toen we 6 jaar geleden ook hier in Sicilië met een 4x4 clubje mee offroad reden. Ze zeiden toen allemaal dat Laurens echt gek is. Zover van huis, zonder reserveband, zonder winch, helemaal alleen, niet in groep, op plaatsen waar geen mens te bespeuren is, zo zot en risicovol met zijn jeepke speelt. In groep is dat helemaal anders. Dan vind ik het wel leuk, want dan help je elkaar in geval van. Waar we toen mee meereden in groep, namen ze zelfs zoveel risico's niet als onbevreesde Laurens. In groep dan t.o.v. wij moederziel alleen! Het enigste leuke dat ik eraan vind, is als we er uiteindelijk zijn uitgeraakt. Het adrenaline-gevoel van 'Yes! We made it! We hebben het overleefd!' Maar alles dáárvoor, pfff veel te veel stress. Ook omdat ik weet wat ons te wachten staat van miserie als we er niet uitgeraken. Teveel meegemaakt. Of iets stuk aan de jeep. Zo hebben we al eens o.a. een ambriage kunnen vervangen op straat. Dat heeft twee dagen geduurd en we plakten beiden onder de versnellinhsbak-olie, een (lekker) stinkend goedje

De rest van de offroad-rit is vrij goed gegaan,

Offroad zonder stress

door plassen voor een natuurlijke carwash

Natuurlijke carwash

en hobbel de bobbel zonder al teveel stress. We komen eindelijk terug in de bewoonde wereld

Terug in de bewoonde wereld

en we houden even een stop waar vrij helder regenwater over de weg loopt. Ideaal om de modderjeep terug zijn originele kleur te geven. 
Een nieuwsgierige hond komt ons vergezellen, maar ziet er zo mager uit. Onze koekjes gaan eraan, zo ook onze blok kaas.

Hongerige snoefie

Smakelijk snoefie.

Het was een bewogen dag en we zoeken een plaats waar we blijven staan voor de nacht. Oei hier toch maar beter niet,

Wind slaagt golven over dijk

de hevige wind slaagt de golven over de dijk en zoute overspray op de auto willen we niet. We vinden een beschutter plekje wat verder, maar oh nee, wat ligt hier op de grond?

Dode valk naast auto

Een dode valk. Arm beestje.

Ma 29 nov

Breekt de zon er vandaag door?

Gaat de zon er vandaag kunnen doorbreken? We zetten onze weg langs de kust verder richting oost. 
Er is de laatste tijd zoveel regen gevallen dat er pakken aarde wegschuift 

Mini landslides

waardoor er veel modder op de asfaltwegen ligt.

Weg bedekt met aarde door regen

En zoals overal hier weer walgelijk veel afval.

Afval afval afval

Hier wordt echt àlles gewoon op straat gegooid. We zitten dan ook weer in zombie-gebied. De 'aan hun lot overgelaten'-wegen is weer een plezier voor Laurens.

Verwaarloosde weg

Hier geraakt hij nog wel makkelijk door, ook waar de asfalt wat verder voor een stuk weg is. Dan gaan we een moeilijkheidsgraad hoger, een deel van de weg is ingezakt.

Stuk baan volledig weg, diepe geul

Hij bestudeert de mogelijkheden en beseft dat het onbegonnen werk is. Wat verder is de weg helemaal verdwenen.

Wat verder helemaal heen weg meer

Waarom de moeite doen als je sowieso moet terugkeren? We nemen een andere weg,

Afgebroken door stuk baan weg

maar oh jeetje, gaat hier ook niet, veel te diep. Ok nog een laatse weg kunnen we proberen om verder te kunnen, maar...

Geen doorgang mogelijk

deze boodschap kennen we al. Dus helemaal terug vanwaar we komen om de snelweg te nemen. De kleinere wegen zijn al in beslag genomen door de zombies helaas. 
De snelweg is saai en plots zijn we in Licata, een havenstad.

Hier hebben we dus ooit een ambriage vervangen met op de achtergrond heel de tijd muziek van David Bowie, hij was toen net gestorven. 
Laurens had toen een bepaalde sleutel niet bij en is ten rade gegaan bij de zeilbootjes. Een behulpzame Duitser op leeftijd heeft ons uit de nood geholpen. Dankzij hem hebben we na de vettige klus gebruik kunnen maken van de heerlijke hete douches op de haven. En dat was zéér welkom om de versnellingsbak-olie van ons eraf te wassen. 
Het zou leuk zijn om hem weer te zien en gaan op zoek. En jawel, we vinden zijn zeilboot dankzij Laurens zijn goed geheugen. Maar helaas, hij zit in Duitsland voor het moment, we hebben dan maar een briefje achtergelaten. 

Hier is ook een winkelcentrum, handig voor toiletbezoek en wifi. 
Laurens heeft weer te lang in de onbewoonde wereld gezeten en weet niet meer waarvoor toch dat bakje naast de lavabo's dient in de toiletten?

Ballon LaurensNee Laurens dat is voor de handjesMond-droging

In het winkelcentrum zien we een annonce van een huis te koop 19 000 euro.

Huis te koop

Dit gaan we nader onderzoeken. 
We wandelen naar het woonbureau in het stadje en maken een afspraak om enkele uren later de woonst te bezichtigen.

Rijhuis te koop

Het is een rijwoning in een typisch Siciliaans smal straatje.

Rijhuis in smal straatje

Op de gelijkvloers is een garage, de 2de verdieping met daarboven de zolder. En nu komt het addertje onder het gras. De 1ste verdieping zou zogezegd bewoond zijn en is eventueel mogelijk om apart bij te kopen. Het is helemaal niet bewoond en kon ook bezichtigd worden. Als buitenlander mag een pand enkel als tweede woning worden gekocht en de taxen zijn vrij hoog. Wel een groot pluspunt is dat het dak nergens lekt. 
Voila, dat hebben we dan ook weer eens gezien. 

Terug aan de auto zien we een leuke boodschap op de ruit.

Leuke boodschap op ruit

'We are here too' en zien wat verder de speciale 4x4 camper staan. Een Duits koppel op pensioen met een Jack Russel van 16 jaar die we geregeld tegenkomen. We zijn op dezelfde boot toegekomen en verkennen het eiland beiden met de klok mee. Heel lieve mensen met een schattig hondje. We gaan daar ook staan voor de nacht. Op dezelfde plaats waar we de ambriage ooit hebben vervangen.

Vervangen ambriage 6 jaar geledenAmbriage vervangen 6 jaar geleden

6 jaar geleden....


Wo 1 dec - vrij 3 dec

Rustige koude nacht speeltuin

Ontwaken op een heerlijke plek is toch leuk, omgeven door de natuur. De nacht daarna was ook heel stil midden in een drukke stad, aan een kerkhof. Beiden zeer rustig, maar ik verkies toch liever bomen rond mij, eveneens geen verlichting. 
Deze nacht was het enorm koud, net boven het vriespunt. Heel raar zo een plotse daling terwijl we niet hoog of ver van de kust zitten. 
De zee en de lucht ziet er ook kouder uit.

Brrrr koud, net koudste nacht geweest

Of zit het in mijn hoofd? 
Een ander hoofd, Mr. Smiley wordt gebruikt voor praktische doeleinden.

Papier hier 😎

Of zit er een boodschap achter?

We komen aan in Fontane Bianche

Fontane Bianche, daar waar onze luxe wacht

waar we enkele nachten een appartementje hebben geboekt. We kunnen er pas de volgende dag in de namiddag erin. Nog één nachtje. We vinden een leuke plaats vlak aan de kust. Als we toekomen staat er een grote mobilhome van Duitsland. We rijden er langs en een oudere koppel spurten naakt hun mobiele woonst in waarbij de vrouw valt op het metalen trapje aan de deur. Auw dat moet pijndoen! Ochaarme waarschijnlijk omdat wij toekwamen. Laurens rijdt er vlak naast met zijn raam open en vraagt of alles ok is, hij vraagt het enkele keren tot de man antwoord dat alles in orde. Ik durf zelfs niet kijken van schaamte. Ken je dat van die momenten dat je je schaamt in de ander zijn/haar plaats? Awel dit was ook zoiets. Ze zullen eerder denken van 'Rijd toch gewoon door!' Ik denk dat ze haar serieus zeer heeft gedaan en waarschijnlijk toch schaamt, want ze zijn meteen vertrokken. 
Door zoiets heb ik dan met Laurens ambras. Hij vind dan dat ik belachelijk denk, maar soit. Ik snak zo hard naar dat appartement. Eindelijk na bijna 90 dagen met Laurens in ochottekes 2,5 vierkante meter gewoond te hebben is het heel dringend nodig. Door het slechte weer vaak, waren we bijna constant in de Jimny. Echt niet makkelijk hoor. Dan lopen de ergernissen te snel en te vaak op. 

Het is normaal pas om 14u inchecken, maar de lieve vrouw heeft ons toch al in de voormiddag toegelaten. Fantastisch! De auto staat veilig achter een poort, een tuintje met terras. Eindelijk een badkamer! En dan nog wel met een bad! Eindelijk een keuken, yes normaal kunnen koken. Er is ook een wasmachine het kan niet op. Eindelijk een wc. Kunnen gaan wanneer het nodig is. Zalig! En dan besef ik dat dit ècht wel levensbelangrijk-nodig is. Vooral na zolang, 3 maanden is echt lang hoor. Het doet voor Laurens ook enorm goed. Hij sprong meteen als eerste in de douche en bleef er lekker lang in. Groot gelijk. Doe maar, ik ga er daarna ook heerlijk lang in, dan moet ik naar niemand zien...
Laurens stapt uit de douche en dan gebeurt het onvermijdelijke. Plots valt de elektriciteit uit. We zien geen probleem in het mini-zekeringskastje en snappen er niks van. Volgens de buren is er een blokkade en zit heel de buurt zonder electriciteit. Ze laten ons ook weten dat dit niet normaal is. Ja lap Woon is in the house! Neeeeeeh!! En Laurens heeft al het warme water opgebruikt, ah ja. 
Neeeehe! T'Is ni Waar he!! Dedju he!
Eindelijk een warme douche waar ik zo belachelijk hard naar heb gesnakt! 
Dat is precies jaren geleden en dan 'PETS' mijn droomwolk die in duizend stukken uit elkaar valt! En daar staat Laurens dan, fris gewassen met een vers wit handdoekske rond zijn middel, zielig naar mij te kijken, naar een vuil en vettig wezen.
Gelukkig kan ik ermee lachen. Dit kan toch niet blijven duren? Toch? Ik hou me tot dan wel bezig. De spullen verhuizen naar binnen, enkele wasjes draaien,... Nog niets? Ok geen probleem, wij hup naar de winkel. Eindelijk aanschaffen waar we zin in hebben  en elke dag kunnen koken, ook al regent het. Wow wat een luxe!! 
Wij terug met lekkers, zo ook Mr. Electrica. Joepie, ik ga me verwennen met een lekker uitgebreid warm badje. Eindelijk.... en goed dat dat doe... niet normaal! 


 

Foto’s

5 Reacties

  1. Unnie:
    7 december 2021
    Tjonge jonge, ik zou ook vollenbak stressen zene 😱
    Moet weer lukken he da den elentriek uitvalt, echt vloeken, maar aleee al bij al nog kunnen genieten!!
    Méga deugd hé, na zolang wild camperen, kan het me volledig voorstellen 😁
  2. Laurens & Woon:
    8 december 2021
    Nog voorgevallen, in Marokko ooit, warm water daar soms probleem. In de bergen, k'vroeg het nog speciaal of er warm water was. 'Geen probleem! Heel de nacht onder hete douche staan als je wil', was toen antwoord. Awel, vriend ging eerst, want dan kan ik desnoods heel nacht eronder staan. Awel, just zelfde, Ploef! Gedaan met elentriek. En ook weeral 'Tjiens? Das zeldzaam'...
    Maar... meer genot, na harder afzien. Das dan weer het voordeel 😄
  3. Eva:
    7 december 2021
    was ineens zo koud doordat gelle aan een kerkhof stond😱
    volgende keer eerst uw bad laten lopen dan😄 ik kijk ernaar uit om foto’s te zien van het appartementtje😎 geniet ér nog maar vanxxx
  4. Laurens & Woon:
    8 december 2021
    Euw
    Enneh bad, is klein boilerke, chance kleine kuip. Heup net onder en warm water op, dan pas na enkele uren terug ewa warm. Halve dag tot boiler terug op max is. Ma kom ben echt al blij dak warm water heb 😆
    Foto's zal ik er nog opzetten 😉
  5. Patrick & Hilda:
    13 december 2021
    Dag Woon en Laurens,
    Met veel belangstelling het mooie verslag gelezen.
    Een groot talent heeft Woon bv. voor het schrijven van verslagen over avontuurlijke reizen.
    We zagen alles voor onze ogen.
    Laurens is uiteraard niet gek (of toch een klein beetje) om die grote gevaren op te zoeken zo ver van huis met die fantastische Suzuki. Maar maak het toch niet al te gek dat jullie toch geen ongelukken overkomen.
    Hier is Avelgem blijft het voorlopig nog altijd druk. Patrick zijn vader (97 jaar) is begin dit jaar overleden. Het was een boerderij en hij moet alles regelen voor de verdeling en verkoop van de hoeve en de landerijen en veel onderhandelen. Volgend jaar wordt hopelijk een sabbat jaar. We zien jullie hopelijk later nog wel eens.
    Heel veel groeten , het ga jullie goed