Zeer speciale Kerst

Kerst hebben we gevierd op het strand in Agnone. Toch een rustige plek gevonden voor de nachten tussen de grote steden Catania en Siracuse. We blijven in de buurt van Siracuse, wachtend op het seintje wanneer het bestelde onderdeel van de Jimny binnenkomt. 

Di 21 dec

Op weg naar hier zijn we nog een bomenkwekerij gepasseerd

waar oude olijbomen in grote bloembakken klaarstaan voor de verkoop.

Terug aan de kust lijkt het zeewater pikzwart, het strand bestaat dan ook uit allemaal verschillende tinten bruine tot zwarte lava-steentjes.

Het is altijd leuker om kleine binnenbaantjes te nemen. Maar deze keer hadden we onze bedenkingen.

Is dit wel voor auto's bedoeld?

Het is vrij smal en de ene na de andere mini-haarspeldbocht.

Steeds met naar achter te manoeuvreren lukt het wel. Zo zijn er 7 achtereen telkens na enkele meters. Is dit niet eerder een wandelpad? Ook aan de enkele mensen te zien die hier en daar pauzeren en van het uitzicht genieten, de frisse lucht diep inhaleren tot er toeristen in een jeep wat staan te sukkelen in een bocht met de extra lekkere uitlaatgassen tot gevolg. Gê-nant en steeds hopend 'is toch ook voor auto's niet??'.
Het ergste is dat er boven waar het uitkomt op de gewone weg, een poort zou staan, wat ó zo vaak voorkomt hier, dan gaat het pas een uitdaging zijn. In achteruit, bergaf die 7 U-bochtjes... amaai geen denken aan. Spannend... en er staat een poort maar gelukkig open oef we kunnen erdoor, maar zóo steil en meteen op een drukke baan uitkomen. Met ik op de uitkijk is dit een eitje in vergelijking met de rest. 

In de drukte van Acireale dwalen we weer af naar jawel kleine baantjes. Ooh dit is leuk,

van die charmante weggetjes waarvan de zijkanten bestaan uit natuurlijke muurtjes en vooral veel groen. Een vaste ondergrond zonder te worden door elkaar geschud van de hobbel de bobbels. Echt relax...
Oei omgeven door enkel muren en echt wel heel smal.

Zou de Jimny erdoor kunnen zonder schade?

En ja hoor op maat gemaakt voor het jeepeke. Oef.

Wo 22 dec

Vandaag was het een en al stress in die ongelooflijke drukte van een van de grootste steden van Sicilië, Catania. Pfff dat zijn we niet meer gewoon. En Italianen die spreken in het verkeer met hun claxon. Ik wil naar rechts 'TOET', het is groen 'PEUT', ik wil ertussen 'TUUT', ik ben een Siciliaan 'ToetereToeh!'. Om krankijore gek van te worden. Het kan nog erger, in India bijvoorbeeld, daar probeert iedereen een zo luid en/of opvallend mogelijke toeter te hebben om uit te kunnen steken tussen de kakafonie van àlles wat je je kunt inbeelden. Zelfs ambulance-geluid-toeters. Daar kom je niet zonder een halve hartinfarct door. Ok in vergelijking met India, valt het hier nog mee. Een goede tip, ga op reis naar India, dan valt alles goed mee wanneer het wat tegenzit.

We zijn dus op zoek naar een rustig plekje waar we enkele dagen kunnen blijven staan voor de kerst en komen terecht op een strand in Agnone, tussen Catania en Siracuse.

Perfect gewoon.

Tegen de avond komt er een visser en plaatst zich vlakbij de auto waar we sliepen.

Geen erg, het enige is dat hij heel de nacht als hij bewoog of stapte, vaak dus, zijn felle lamp naar alle kanten flikkerde. Keer op keer dacht ik 'Bliksem! ah nee de visser...'

Do 23 dec

In de ochtend was hij al naar huis, maar heeft duidelijk zijn sporen achtergelaten.

Acht flesjes bier, vijf piepschuimen dozen met deksel, al de verpakkingen van materiaal die hij nodig heeft gehad om te vissen, de zakken waar hij alles mee naar hier heeft gesleurd,... Simpelweg hij heeft alles, maar ook alles laten liggen van afval. Dit vonden we zo vreselijk om het met onze eigen ogen te zien wat de mentaliteit hier is van de algemene Siciliaan. We mogen natuurlijk niet iedereen over dezelfde kam scheren. 
We zijn meteen in gang geschoten met het opruimen van zijn plek en zijn doorgegaan met het strand en de omgeving waar we staan. Zoals overal hier... schrijnend. Het gevoel van: waar te beginnen, heeft het eigenlijk zin, ongeloof en boos tijdens het oprapen,... 
Onze motivatie is niet voor de lokalen die er niets van snappen, maar voor de natuur en het is sowieso aangenamer op een plaats te zijn waar je niet steeds op afval zit te kijken. Eerst sleurden we het afval honderd meter verder naar de kleine vuilbak die meteen vol zat. Daarna hebben we rond een gedumpte tv een bamboe-muur gebouwd om vooral groot afval in te verzamelen. 

We werden met geld beloond, tussen het afval vond Laurens een briefje van 10 euro. Toftof.

(Drie dagen later...

Dagelijks brengt Laurens een deel van de hoop naar de vuilbak wat verder.)

Het is straks Kerstavond en ons kerstgeschenk wordt in de dag gebracht door een voorbijganger met zijn hond Charlie. Hij had onderweg wilde asperges geplukt en gaf ze ons allemaal cadeau.

Wat een lief gebaar. 
Aan de mooie omgeving hebben we al een aanpassing gedaan en een kampvuur op het strand helpt om natuurlijk afval zoals bamboe en hout weg te werken. 
De kastanjes die we hadden gevonden op de berg Etna, komen nu goed van pas. Op een roostertje gaan ze op het vuur.

Jammie wat zijn ze lekker gepoft.

Laurens heeft een idee met de blok kaas die we nog hebben. Hij maakt scherpe punten op bamboe-stokken, de kaas in blokjes en we hebben kaas-mellows ook met een lekker korstje.

Of anders gezegd, kampvuur-raclette.

Mmmm het gegratineerd korstje met de smeltende kaas onder, jaah daarvoor doen we het.

Met over-enthousiasme kan het fout gaan, té lang boven het vuur... en krak het puntje van de bamboe brand eraf en oooh daar ligt één van mijn smakelijke hapjes in het zand. 

Ik ben ook extra verwend geweest met een stukje zalm, gecarameliseerd in citroenmarmelade met sap van een citroen.

Lekkkkerrrr.

Alles laten bezinken met een glaasje rode wijn met op de achtergrond de Etna en de zon die zachtjes ondergaat.

Een geslaagde kerstavond. 

De avond ervoor om 23u s'avonds heeft de Etna Kerst ingehuldigd met een aardbeving van 4,9 op de schaal van Richter! 
Deze was zeer goed merkbaar tot in Siracuse een 80 tal kilometer van de Etna, weten we van Giusi. 
Gewoonlijk bij een actieve vulkaan, gaat een uitbarsting vooraf met een aardbeving. De Etna is tot nu toe rustig gebleven, gelukkig maar en hopelijk was het vals alarm. 

Za 25 dec

Vandaag is de kerstman ook langsgeweest.
In de dag waren we weer afval aan het bijeen rapen op het strand, terwijl er een vrouw voorbijliep en ons in het oog hield. 
Op haar terugweg sleurde ze met een autoband tot bij ons.

Chapeau voor haar, een serieus gewicht waar ze toch wel een eindje mee sleurde. Ze vindt het ook jammer al die afval hier in Sicilië. Door ons bezig te zien, motiveerde het haar om toch ook een bandje bij te dragen. 
Mooi geschenk.

Voor de gsm en externe batterij op te laden doen we een klein toertje, wat toch dagelijks moet gebeuren om niet met een lege autobatterij geconfronteerd te worden.
Terwijl leggen we onze zoete patat in de warme assen. 
Als we terug in ons kamp aankomen, blijkt ons patatje goed gegaard. Of toch niet helemaal. Geen erg, de wilde asperges worden met een beetje pasta gaar gekookt.

De stukjes 'nog niet gare'-bataat worden opgebakken en de pasta en de wilde asperges gaan erbij. Het kleine hapje is verrassend lekker.

Het kampvuur gaat weer aan, we roosteren een paprika en draaien die in de pasta pesto-mushroom. 
Terwijl komt er een groep Chinezen en maken ook een groot kampvuur naast ons die ze aansteken met enkele hete kolen uit ons vuur. 
Eerst kleed een man zich uit en loopt in zijn onderbroek rond het vuur. Daarna volgen anderen en gaan ze nog een stapje verder, volledig naakt!
Laurens wordt uitgenodigd om mee te doen. Dat moet je niet twee keer vragen aan zotte Laurens en hij springt meteen uit zijn kleren en doet mee met het ritueel. 

Wat blijkt... een van die mannen is...
Ai Weiwei, een bekende Chinees. Hij is een conceptueel kunstenaar, politiek activist en filosoof die hier met zijn familie, vrienden en journalisten van New York op bezoek zijn. Hij is veelzijdig en ook actief in andere kunstvormen, zoals architectuur, fotografie en film. Ai verbindt de traditionele Chinese cultuur met zijn persoonlijke beeldtaal. Hij staat bekend om zijn kritiek op de sociale en culturele veranderingen in zijn land.
Ai zet zijn stempel overal ter wereld. Hij heeft zelfs een houten puzzel-brug in het Middelheim-park in Antwerpen ontworpen. 
Deze keer is Laurens in een van zijn filmpjes te zien.
We wisten pas drie minuten voor ze vertrokken wie deze man was.
Ik ben zó opgelucht dat het enkel mannen betrof want no way dat ik dit onderga. Een van de journalisten is zelfs ook helemaal uit de kleren gegaan en heeft hetzelfde dansje rond het kampvuur gehuppeld.

Een zeer speciale Kerstdag met verrassende wendingen.