Van Italië door ex-Joegoslavië

Na Italië kwam Slovenië aan de beurt met zijn intens groene valleien, maar helaas hadden we minder geluk met het weer, regen die 4 dagen ging duren. We belanden kletsnat in een youth hostel in de bergen waar we werden heen gestuurd voor een goedkope overnachting. Bleek duurder te zijn dan een hotel. Ni moeilijk als je verplicht bent ook de lakens te huren (slaapzak was verboden). En dan lig je nog op een dormitory. We hadden geluk dat we de enigsten waren waardoor de nacht gegarandeerd rustig zou verlopen. Moet da weer lukken dat de eigenaar zijn vrienden optrommelde om luidruchtig samen bier te drinken en naar een wedstrijdje basketbal te kijken op het terras vlak onder ons, terwijl het huisreglement in koeien van letters overal aankondigt 'absolute stilte na 22u, heb respect'. Bij elke goal was er luid gejuich en basketbal heeft veel goalen. We zijn uiteindelijk naar de zolder verhuisd met al ons gerief én lakens, want vragen om stiller te zijn hielp niet. Eens gesetteld zijn ze vertrokken, typisch, maar hebben toch nog enkele uurtjes slaap gevat. Laurens was alles behalve tevreden, heeft nog nooit zoveel betaald in een hostel en nog wel voor een miserabele nacht. 

We laten Slovenië met het slechte weer achter ons en sijpelen Kroatië binnen. De munteenheid is hier Kroatische kuna en ook nog grenscontrole, dat is lang geleden. Dit land heeft een enorm lange kuststrook met mooie uitzichten op zijn eilanden. Het water is kraakhelder en de zon schijnt heerlijk waar de talloze toeristen van genieten. Het is geweldig om met een motor de beruchte baan "the Death Road" (omdat er zoveel het water in reden, zat, roekeloos,...maar is ondertussen vernieuwd en veiliger) af te cruisen. De ene baai na de andere die vanzelfsprekend lijken, maar elk op zich ó zo mooi, doet me aan Griekenland denken. Bijna elk huis hier heeft een prachtig zicht op zee met zijn eigen baaike, waar ze met hun kleine roeiboot vis vangen, die ze hebben proberen te lokken in hun mandjes onder water, gekenmerkt met hun boei. Soms hebben ze tientallen kilo's vis en is het feest voor jan en alleman. Dus je hebt de zee, dan de huisjes, de lange baan, hier en daar nog wat huizen en daarachter de rotsen.
Onderweg ziet Laurens wéér een auto te koop. Juist dezelfde camionet als hij heeft, maar de zijne heeft een kapotte motor en deze draait nog. Het is vrijdag en pas maandag weten we meer of deze motor wel in de zijne zou passen, een 4 te vervangen door een 5 cylinder?

We hebben ons tentje in zijn tuin mogen zetten tussen het oud ijzer (een Kroatische iron-man) met een zalig uitzicht op de zee en een vriend van hem heeft een lekker maal voorbereid, mijn 1ste warme maal op verlof jammie. De mannen hier drinken s'ochtends 2 kleine glaasjes zelfgebrouwen sterke drank. Druiven groeit hier ook overal en ze zijn zo heerlijk zoet. Eerst maken ze er wijn van en daarna het straffe ochtendgoedje. Zoals in Portugal, daar drinken ze het na hun eten bij hun koffietje. Laurens heeft weer vanalle zotte ideeën om de motor thuis te krijgen, vlucht nemen, jeep halen, transportbedrijf inschakelen, zelfs om een Kever wat verder te kopen om de motor erin thuis te rijden. Uiteindelijk bleek het toch niet mogelijk (jammer voor Laurens en de man Ivan, terwijl ik toch wel opgelucht ben, want zo kunnen we onze reis gewoon doorzetten). We nemen afscheid, bedanken hem voor zijn gastvrijheid en rijden verder.... Bosnië binnen en na enkele kilometers weer buiten met ook de nodige grenscontroles en hóp, we zijn terug in Kroatië. Voor diegenen die nog een leuke citytrip zoeken, Dubrovnik is de moeite waard. 

Granaatappels en vijgen die overal groeien zijn de lekkere tractaties onderweg.

Af en toe zien we koppels op een tandem wat hun reismiddel is. Zo ook een jong Duits koppel met zelfs een aanhangkarretje met bagage. Voor een jaar zijn ze onderweg, richting Athene om van daar naar Thailand te vliegen om tot in Bali te fietsen en dan de vlieger op naar Australië. Alles met hun tandem met 35kg bagage desondanks ze al een deel (wat uiteindelijk toch niet nodig bleek) naar huis hebben opgestuurd. Wow petje af, zeer moedig. Ben ik toch maar blij dat ik achter een motor zit die ons vervoert met maar 10kg bagage.

Nu zijn we in Montenegro en op dit eigenste moment zitten we in een vies vervallen stenen buskot midden in de nacht, komen schuilen voor de storm. We hadden ons tentje ergens goed gezet om dan te beseffen dat er vlak naast ons een grote rotsblok elk moment kan vallen. We zullen wel zien, het zou enkel gevaarlijk zijn bij onweer. Rond middernacht zien we bliksemflitsen, horen we gedonder en de eerste druppels vallen. Slaapdronken schieten we in actie, pakken alles in en zo komen we hier terecht. Het stinkt naar pis. Een kapotte houten bank dat Laurens mbv een steen heeft rechtgezet. Mijn humeur is ver te zoeken, wou net terug in mijn warme slaapzak kruipen na het plassen en plots zit ik in deze nachtmerrie. Het onweer barst los en jawel de wind draait waar we voor vreesden. We plakken tegen de achterste muur om zo droog mogelijk te blijven en wat blijkt... de regen stroomt langs de gaten en spleten door de muur en we staan in een plas. Toch nat. Ellendig, kou, moe en dan vind Laurens dat ik moeilijk kan doen!!! Omdat ik niet wil liggen op die vieze vloer! Zot!! Hij kan toch overal en in eendert welke situatie slapen, heeft zich op het bankje van 20cm breed geplasseerd met zijn slaapzak over hem en slaapt als een baby. Ik daarentegen ben steeds aant zorgen dat niets de vieze vloer raakt en heb alles wat warm is aangedaan en zit in een bolletje dit te typen, te wachten tot het licht wordt brrrr. Tja, dit hoort ook bij 'Op avontuur met Laurens'... Het leuke is dat ik een kolibrie-vlinder heb gezien. Ik wist nog eens niet van het bestaan af. Zooo schattig, een echte mini-kolibrie, ook met zo'n lang bekkie en zijn snelle vleugeltjes, maar dan in vlindervorm. 

We steken de grens over met Albanië en de eerste moskee duikt al op, de koeien lopen op straat, karren met ezeltjes, overal afval, tientallen auto's zonder nummerplaat, levend vee (kippen, geiten, schapen,...) die worden verkocht aan de kant van de weg, zwerfhonden, cafés met enkel mannen, vrouwen die er niet gelukkig uitzien waardoor vaak onvriendelijk,... we zitten in een moslimland. Hier wordt met Albanese lek betaald.