Portugal - Maart

Enkele dagen in Nazaré, voor de zoveelste maal... Deze keer hebben we ontdekt dat je ook dvd's kunt lenen in de bibliotheek waar we vlak naast staan en met het slechte weer was dat mooi meegenomen.

Zo 5 mrt

Onderweg is het ons eindelijk gelukt om op een grote zondagse markt te belanden. Helaas veel regen en geen zon, maar dat waren we al gewoon de laatste dagen. Grote zeilen worden opgespannen boven de kraampjes en steeds is het spannend als iemand een zeil wil verlichten van zijn grote zware plas. 
Alles is hier te vinden, zelfs kachels en meubels zijn te koop. 
Heel zielig vind ik al die slachtdiertjes, wat ze allemaal niet moeten doorstaan! Vol gepropt in kleine kooien, van elke mens die passeert of in de buurt schoffelen ze zo ver mogelijk naar de andere kant, grote paniek als de hand van de verkoper in een kooi grabbelt naar slachtoffers, waarna ze ruw in een veel te kleine doos en met veel te veel worden geduwd, waarna wild luchtgaten in worden gesneden (steeds roep ik "Ale doe is voorzichtig, zo snij je toch in ene zijn vel!" gelukkig verstaan ze geen chinees). Dit is nog maar de horror op de markt zelf. Wat gebeurt er daarna bij de koper? De schrik tijdens het vervoer in die belachelijk volgepropte camions. Hun leven ervoor, schreef ik 'leven'? Het zal toch weer even duren voor ik weer zin zal hebben in een sappig kippebilletje of eend (waar ik eigenlijk wel zot op ben, stoute Woon!) die kleine eendjes zijn zo mega-schattig, die flapper-pootjes, da plat bekske, al die zachte donsjes om te zwijgen van da poepeke... ok ik eet geen eend meer...
Anders dan bij ons, hier zijn geen eetkraampjes, maar lokale restaurantjes en bars, waar ze s'morgens vroeg al beginnen met de straffe shotjes. En de verkopers zullen zeker niet onderdoen. De markt hier is vooral een ontmoetingsplaats waar samen wordt gedronken en uren gekletst. Het is bijna onmogelijk om uw boodschappen te doen als je hier al wat mensen kent, werd ons vertelt. 
Zelfs wij hadden het voor .... er was eens een Belg die ons pad kruiste......

Ma 6 mrt

We rijden voor de verandering naar het zuiden, naar Aljezur waar Karel zit. Onderweg start de auto wéééeral niet, vanaf dan telkens als we stoppen, start die niet meer. Conclusie van een garagist: alternator kapot. (een nieuwe alternator kost gemakkelijk enkele honderden euro's)
We laten het voorlopig zo, Laurens wil zelf proberen uit te zoeken of het misschien aan iets anders ligt.

Di 7 mrt

In de vroege ochtend hebben we nogmaals geprobeerd om de handrem in orde te krijgen en jawel, samen en met het boekje erbij is het gelukt!!!  (vooral ni te hard juichen...) Eindelijk hebben we een handrem, mocht wel eens niet? In het begin voor onze reis hadden we al problemen met de handrem. Het lukte maar niet om deze goed te krijgen. Wat een ingewikkeld gedoe! Ik snap wel dat Laurens de oude auto's met de simpele mecaniek liever heeft. Dus Laurens had de handrem dan maar afgekoppeld. Hij gebruikt dit toch amper, zei hij toen. Waardoor ik nog zei "Maar er kan altijd iets gebeuren, b.v. dat de remmen ineens ni meer werken, heb ik ook al eens voorgehad"
Hij daarop: "Maar neen Woon, nog nooit gebeurd bij mij. Da zou moete lukke!"
....ik hoef hier geen tekeningske bij te maken zeker?....
Hoe vaak ook deze reis, dat de handrem toch wel nodig was waardoor ik op de rem moest blijven drukken b.v. hij stapt even uit voor iets, maar kan de auto ni stilzetten, want dan start die weer niet en kunnen we weeeral batteries wisselen of met startkabels werken, wanneer aan de auto wordt gewerkt en de motor moet draaien, waardoor hij ze niet in vitesse kan zetten (wat dan als rem dient). En geloof me er zijn nog veel andere redenen waarom hij niet even de auto stilzet en ik dan plots snel mijn voet op de rem moet zetten.
Dus we zijn heel blij dat de handrem eindelijk werkt. Dit is eigenlijk de eerste keer vanaf begin september, toen we vanuit de ardennen waren vertrokken. 

We vinden Karel en hij heeft Laurens heel blij gemaakt. Voor de tweede keer eigenlijk. De eerste keer dat we hem leerden kennen had Karel Laurens mee genomen in zijn rood jeepke, de natuur in en het kriebelde toen zo hard bij Laurens dat hij zijn eigen jeep wou gaan halen, terug richting noorden. Halverwege is hij van gedacht veranderd nadat het besef goed doordrong dat het toch wel een hoge kost is aan naft om zo maar is even op en af te gaan en zo is in de 'vlugte' van auto te veranderen. Wat betekent eerst wat reparaties, want er mankeerde toen al iets aan de Samurai, door de control, bij rode kaart weer reparaties (alles is thuis trouwens al goed dicht getimmerd, dus alles weer openen), verzekering in orde maken, wat een ramp is in de Walen. Het taalverschil zorgt
veel te vaak voor misverstanden. Laurens is nu ook geen makkelijke klant. Eerst ene jeep, dan overzetten naar andere. Helaas krijgt de verzekeringsagente het maar niet in orde, we blijven rekeningen ontvangen. En om het helemaal af te maken, vertrekken we op reis met een mobilhome en mag het weer worden overgezet. Met dan weeral als gevolg te veel rekeningen en nog allerlei lastigheden die je niet wil als je in het buitenland zit en helaas niet opgelost krijgt na al die zovele telefoontjes naar België om het recht te zetten. Na het incident met de remmen had ik ontdekt dat de mobilhome gewoonweg niet officieel was verzekerd! Alle geluk hadden we beiden niets, want wat dan?? Maar goed we hebben beiden nog steeds al onze ledematen, beginnen ni te brabbelen en de auto brengt ons nog steeds van punt a naar b. We mogen niet klagen....

Deze keer heeft Karel zijn moto-crosser aan Laurens uitgeleend en ik heb mijn eerste testrit op zoiets doorstaan. Natuurlijk is Laurens offroad lekker wild gegaan, anders kan je het niet klasseren onder 'Test van Laurens'. 
Laurens had me goed zitten, hij zei tegen me "Woon nu wordt het echt heftig, je moet er zo ontspannen mogelijk op zitten, das 't beste". Ik die braaf luister doe dat natuurlijk met als gevolg dat ik op en neer bounste! Niet goed dus! Pijn joh! Hoe meer je de beenspieren laat werken hoe meer je de pijn kunt verminderen. En mijn handen moeten Laurens nog kunnen vastgrijpen, niet gemakkelijk wanneer het juist heftig wordt en hij dan rechtstaat, waardoor ik ook helemaal niets meer zie zodat ik me niet kan voorbereiden op de putten die komen! En ó zo steil. Wat helpt is naar de mooie natuur kijken om tot rust te komen. Oh wat mooi.... beng au bang au boeng auhauw! 
Bij de eerste pauze zeg ik "Je gaat wel vrij wild met mij achterop als eerste keer of is dit normaal?" Hij antwoordt doodleuk "Ik wil gewoon weten hoe ver ik kan gaan zonder je eraf valt". Ik heb heel de test dapper doorstaan, wel enorm gatpijn. Ik denk dat de ontwerpers van crossers denken dat de bestuurder heel de tijd rechtstaat, want een zadel kan je zoiets niet echt noemen, een vrij hard zwart stuk en om ervoor te zorgen dat er ni te veel liefkes mee achterop willen, hebben ze doodleuk (daar waar ik steeds met mijn achterste op land uiteindelijk, dus achter het zwart stuk) geen plat stuk, maar twee bobbels ontworpen. Pesterijen noem ik dat. Zelfs Laurens is niet aan een pijnlijke kont ontsnapt, maar hij zat nog op 'iets'. 
Maar naast dit klein ongemakske was het wel zéér leuk en je kan er inderdaad echt wel overal mee komen, zelfs daar waar het voor een jeep niet mogelijk is, is het voor een crosser een eitje. Het gaat hier over een Husqvarna 510 met 60 PK, dit is echt wel een bom op twee wielen. 
De natuur hier in Arrifana is prachtig! Op deze manier verken je helemaal anders een land, je gaat meer de natuur in om al zijn schoonheden te ontdekken. 
Na deze rit besef ik dat de jeep een grand luxe is...
En de mobilhome een vier sterren hotel...
Met Laurens op reis wel te verstaan...
Kelly, een vriendin van Karel hebben we ook leren kennen. Ze is hier met een geel camionet van Mercedes. Ze is alleen met een baby van 6 maand. Chapeau!!
Laurens had onze mobilhome enkele meters verder geparkeerd op z'n scheefst, met het achterste veel hoger zodat wanneer hij wil vertrekken de auto vanzelf naar beneden bolt en daardoor in gang schiet (vergeet niet dat de auto nog steeds niet start en om startkabels te ontlopen....) en typisch Laurens stelt hij voor dat wij voor iedereen koken! Gezellig hoor als alles van tafel schuift! Probeer maar eens groentjes te snijden om ze daarna proberen op te vangen. Ik word helemaal gek....
Ik vraag aan hem "Waar gaan we eten? Hier? Da al het eten op onze schoot valt?"
"Maar neen Woon we brengen dan alles naar daar"  (dus naar het geel busje van Kelly die perfect recht staat en waar een tafel buiten staat)
Ik dan "Oh weet je wat, we kunnen ineens ook koken voor Ricardo en dan naar zijn restaurant brengen wat verder!"
"Ma Poepie toch wat heb je ineens, en trouwens begin er maar aan te wennen, want op een boot is da ook zo scheef, maar dan bougeert alles van links naar rechts, van boven naar onder,... Oe naar wa ga de?"
"Effe uitwaaien buiten, heb dringend frisse lucht nodig... ik word hier knettergek!" 
"Ik snap u soms toch ni hoor Poepie..."
Gelukkig is er aan zee steeds veel wind om goed af te koelen zodat ik hem snel weer ter hulp stond en we  allen hebben genoten van een lekkere pasta met groentjes in het zonnetje met een adembenemend uitzicht. Hoezo maakte ik me druk??

Het was een zeer geslaagde zonnige warme dag. Eindelijk is het zonnetje terug na een dikke week onderdrukt te zijn geweest door natte wolken met hun koude windvriendjes.

Wo 8 mrt

s'Morgens vroeg doet bijna alles pijn, heb echt twee dikke rode bobbels op m'n kont. Het is absoluut niet te onderschatten achterop zitten op een crosser (op de baan lekker chill, maar offroad!). Desondanks heb ik mezelf volle moed ingepompt waardoor ik uiteindelijk er hard naar uit keek naar ons ritje zodat Laurens heel blij zal zijn. 
Laurens komt toe van zijn ochtendwandeling en ik vraag vol enthousiasme "Jaah gaan we dan vertrekken met de crosser??!" 
"Euh, ik neem iemand anders mee. Heb net twee vrouwen van Nederland leren kennen die door Portugal wandelen met de rugzak en ze vroegen aan mij waar er een supermarkt is. Dus ik heb voorgesteld om één van de twee achterop te nemen en naar de supermarkt te rijden, want t'is toch ni bij de deur he. En ik weet uit ervaring hoe lastig da is als je ver om moet wandelen voor ne winkel. Je vind da toch ni erg he Poepie?"
Ik dan "Awel, nu voel ik mij precies zo'n belachelijke tienerfan die mee tussen den hoop staat te gillen voor een popster..."
Hij snapt er natuurlijk niets van. Ik zeg dat ik gewoon van de kaart ben, het gaat wat te snel voor mijn hersencellekes, geef me even de tijd.
Hij dan "Ma das toch simpel, ik ga met ene naar de winkel en ik zet jouw af bij de andere zodat zij niet alleen is" 
Ik stap terug de mobilhome in, stap helemaal naar achter en naar voor wat veeeeel te kort is, herhaal dit enkele keren als een debiel, terwijl Laurens me aangaapt met een dwaze blik en..... OK ben klaar. We vertrekken.
Toegekomen bij de twee jonge vrouwen, staat Laurens te popelen, maar blijkt dat ze te weten zijn gekomen dat er een klein winkeltje dichterbij is en dat het ok is. Maar toch bedankt. Ik vind het zelfs al jammer voor Laurens dat ni doorga, ikzelf heb me er ondertussen al volledig overgezet. 
Ik besef waarom Laurens me zo snel op m'n paard krijgt, door me te overvallen met totaal onverwachte zotte plotse ideeën dat me helemaal van de wijs brengt. En door dit besef leer ik er hoe langer hoe beter mee omgaan.... gemakkelijk is het alles behalve! Ik mag niets verwachten, want dan is er de teleurstelling. Het is niet 'Pluk de dag' bij Laurens maar 'Pluk de seconde' alias 'Carpe seconDiem'.

Ik maak eten terwijl Laurens sleutelt. Laurens zegt nog of ik ni teveel maak. Waarop ik zeg "Wacht maar, je zult wel zien, ik ken da". Ondertussen komt Karel toe en hij kan gerust mee eten (steeds als ik teveel maak komt dat altijd uit dat er een extra hongerige maag mee kan gevuld worden)
Karel heeft een grote zwarte hond en zet simpelweg zijn mand in de open koffer van zijn jeep. Is dat niet goed gezien en schattig toch? Zo loopt hij niet rond achterin, sukkelt niet van de ene naar de andere kant in de bochten, maar blijft braaf in zijn mandje. Hij neemt zijn hond overal mee, zelfs op verlof op deze manier en ik denk dat het ook wel leuk moet zijn voor een hond zo in de open lucht, zolang het niet regent natuurlijk.

Do 9 mrt

Het zonnetje straalt heerlijk en de nachten zijn lekker warm. De winter is duidelijk voorbij, wat je winter kunt noemen. Hier in Portugal was het dit jaar uitzonderlijk koud. Aan de kust was het enkele graden boven nul en meer in het binnenland heeft het tot -8 geweest. Onder nul zijn ze hier absoluut niet gewoon, veel citrusbomen zijn hierdoor gesneuveld. Gelukkig heeft deze barre tijd maar een week geduurd. 
Een lekker zonnetje, een motocrosser bij de hand... natuurlijk gaan we er zalig van genieten en verkennen de natuur rondom. Laurens zijn test is passé dus hij rijdt ontspannen zonder auwkes en aikes. We ontdekken een prachtig meer met klaar helder water en onze voetjes krijgen een grondige reiniging. Er werd ons vertelt dat hier een schildpad huist, ik hoop deze te zien terwijl Laurens vreest voor zijn teentjes die als sappige wormpjes kunnen gezien worden. Helaas geen schildpad...

s'Avonds tegen 22u krijgen we bezoek van de politie, we mogen hier niet staan en alle mobilhomes moeten verhuizen naar Aljezur, 12km verder. We zitten wel met een crosser wat betekent dat ik met de mobilhome moet rijden, voor de eerste keer! Oeioei dat beloofd! Ik rijd met schokken de parking af, neem mijn bocht en Laurens roept vanop de crosser "STOOOOOOOP!!!" Als een bezetene heeft hij me op tijd behoedt of ik had een verkeersbord mee, het schol geen haar! Alles behalve ontspannen rijd ik achter hem aan. In Aljezur wacht de politie iedereen op en Laurens wordt tegen gehouden. Door alle tumult is hij zijn helm vergeten op te zetten. Laurens probeert nog met een foefje dat iemand de crosser bij ons heeft gezet omdat deze teveel gedronken had en daardoor geen helm heeft en hij toch niet de motor daar kon laten staan? Tevergeefs... €120 direct te betalen of hij krijgt zijn pas en rijbewijs niet terug. 

Zo 12 mrt

De laatste dagen zijn we voor de laatste keer helemaal naar het zuiden gereden om dan stilletjes aan richting huiswaarts te bollen. 
Zo ook zijn we over de welbekende lange Vasco da Gammabrug gereden. Deze is 17km lang!

We zoeken een plaats om te overnachten, rijden een zijstraat in richting de kust, maar deze zandweg blijkt toch niet zo'n goed idee te zijn. We willen terug draaien maar de mobilhome geraakt vast te zitten in het zand. Ajajaj ook niet slim van ons om op een zandweg te rijden, maar kom het is nu gebeurd.
We besluiten te gaan slapen en morgen vroeg bij daglicht uit te zoeken wat we kunnen doen. Natuurlijk doet Laurens geen oog dicht en ik, ik droom dat de mobilhome er zonder al te veel problemen uit geraakt.

Ma 13 mrt

Om half 8 zijn we al geduchtig aan't graven en met stenen en dennetotsen proberen we de mobilhome beetje per beetje te verschuiven. Een dikke drie uren zijn we intensief bezig om dan toch maar hulp te zoeken. Laurens gaat naar een camping vlakbij en daar bellen ze een tractor om ons uit de penarie te helpen. Dit gaat ons €30 kosten. Dan is dat maar zo. In enkele minuten is het geklaard. We kunnen niet zeggen dat we niet ons uiterste best hebben gedaan...

Ooievaars zijn hier vaak te zien en hun nesten maken ze graag op de palen langs de weg. Soms zie je ze vliegen met een grote tak in hun bek. Ik vind het prachtig hoe vogels hun nesten weven met takken en vraag me dan steeds af 'Hoe doen ze toch die eerste takken? Dan moet het toch wel windstil zijn?' Hier en daar zie je een kleurrijke nest waarbij de ooievaar stukjes rode en blauwe visserstouw gebruikt die je overal op het strand ziet liggen. 
Milieuvervuiling is ook hoog en niet enkel laag op en in de grond te bespeuren...

Ma 20 mrt

Van't weekend, de zondag was het 'Extreme 4x4 Addict' in een klein dorpje. Deze keer waren we twee dagen te vroeg. We hebben alles zien opstellen, de graafmachines die  een stuk natuur in een ongelooflijk extreem wild parcour omtoverden. Met de nodige putten, diepe greppels, kaarsrechte dalingen in putten met water die gevuld werden door pompiers, kaarsrechte hellingen waar ze enkel met de winch hun konden uittrekken,... 

Als er iemand in stront, nagels of doorns trapt, dan is het wel Laurens. Deze keer had hij een grote doorn in zijn voet. 

De deelnemende auto's zijn op maat gemaakt en men noemt ze 'Crowlers' met hun grote banden. Ondanks deze speciaal gemaakte auto's wordt er toch nog vrij veel kapot gereden. Op een dagje wedstrijdje spelen zijn er gemakkelijk enkele duizenden euro's kosten. Niet voor de arme Portugees weggelegd.
Laurens werd natuurlijk helemaal wild, want dit had hij nog nooit in levende lijve gezien.  Het was echt wel leuk om zien, zelfs oudere dames hebben ervan genoten, het ging er gewoon over en was soms lachwekkend. Het publiek werd ook in conditie gehouden, je moest van de ene attractie naar de andere lopen voor niets te missen, maar oppassen voor al die pinnen en doorns! 
Er was bijna een dode gevallen, een auto reed recht het publiek in en er lag er zelfs ene onder, maar gelukkig had deze man niets. Wat een geluk!!! Dit gebeurde twee meter naast ons...
Deze hobby is niet echt natuurvriendelijk, olie's dat de auto's verliezen door het stukrijden, de arme jonge boompjes die steeds werden gebruikt om aan te winchen... arme natuur.

Na zonneschijn komt ook regen...
Het is weer veel te lang geleden dat we nog een probleem hebben gehad met de mobilhome, dit past niet in ons verhaal.... Dus maken we er toch gewoon zelf eentje.
Laten we lekker tegen een betonnen paal knallen en zo gezegd zo gedaan. Met het achteruit rijden raakt Laurens een betonnen paal. KRAK!!! Een gat vanachter, waarom niet. Erg genoeg? Ja hoor, je kunt uw hand erdoor steken. Een steun van het fietsenrek steekt er door en het fietsenrek staat ook krom.
We parkeren ons op de parking van AKI (Portugees voor BRICO) en gaan aan de slag. Met behulp van metalen platen, PUR, siliconen, een metalen boor, een hulpvolle passerende werkman (voor zijn boormachine en hij heeft het fietsenrek rechtgezet) en onze goede samenwerking slagen we erin om de mobilhome zelfs steviger te maken. Dan zie je pas hoe zwak de wand van de mobilhome is! Het bestaat uit een zeer dunne aluminiummen buitenplaat, flinterdun geperst hout, piepschuim en weer hetzelfde hout als binnenwand. Stevigheid? Nul komma nul.
Met onze metalen platen is het nu toch wat steviger en onze lijst 'Autoproblemen' is hiermee ook aangelengd.
Oh ja voor ik het vergeet. Wat betreft de handrem, we hadden dus toch wat te hard gejuichd! Helaas was het niet in orde en is deze dan maar weer afgekoppeld...

Do 23 mrt

Op onze weg richting Spanje, stopt Laurens eventjes bij een lokale marmerie. Uit nieuwsgierigheid vraagt hij de prijs om een granieten keukenblad voor in de mobilhome te snijden. 
En voor we het wisten waren we een half uur later de keuken in ons klein huisje aan't afbreken en werd het snel een kleine bouwwerf binnenin. Het ging moeilijker dan verwacht. Kraanleiding afgebroken, ontdekt dat de gasleiding zwaar over tijd is, het originele blad toch wel heel stevig is geplakt en gevezen,... (ik dat me zorgen maak, ten eerste zo plots out of the blue een ravage, voor hoelang geen water en geen gas? Komt da wel ooit in orde? Werkmannen dat met hun slijkerige schoenen binnen en buiten lopen,...)
Ondertussen wordt het blad op maat gesneden, ongeveer 60 cm langer dan origineel en alles zou klaar zijn om 18u. Helaas Portugezen en tijd, dat gaat niet goed samen. Aangezien de toevoer van de keukenkraan afgebroken was, moest er ook een nieuwe kraan komen en een nieuwe gasleiding. 
De eigenaar stelt voor om met Laurens naar de winkel te rijden voor deze benodigdheden en ik, ik mocht zijn stofzuiger lenen voor hun sporen te wissen. Ook lieten ze me weten dat ze een toilet hebben en enthousiast: "mèt papier èn zeep!" Grappig, in een mannenomgeving is papier en zeep precies wonderlijk, super de luxe service. Wel vergeten te melden dat hun deur niet dicht ging, bleef wijdopen staan. Geen erg, t'is vooral het gebaar dat telt.
Het ging niet snel genoeg (het blad eruit te halen) volgens de eigenaar dus stak hij een handje toe. We hebben hem moeten tegen houden of de muren scheurden mee los!
Uiteindelijk kwamen ze met het granieten blad toe, hebben ze mee geplaatst en afgewerkt met siliconen. Het klusje was al bij al om half 10 klaar! En voor die prijs!!! Zeker 4 keer goedkoper dan in België!
Het ziet er prachtig uit!! 

Za 25 mrt

Net over de grens van Portugal naar Spanje zou er (volgens Lauranne & Kanter) een warmwaterbron zijn en deze is zelfs gratis. Dit moeten we zeker uitpluizen. De laatste dagen waren wat kouder en ik stel me al voor in een heerlijk warm mega bad, mmmmmm. 
Het is in een klein dorpje Os Baños, naast Lobios. 
We komen toe in het kleine dorpje, zien al de wegwijzers van een bron, ik word al helemaal wild, maar helaas niets te vinden. Ja ergens in een hotel hadden ze een bron. We zaten compleet verkeerd, er is nog een andere Os Baños, 90 km verder. Vol goede moed, wij erheen. We rijden hoe langer hoe hoger de bergen in en het wordt stilletjesaan witter en witter, het sneeuwt zelfs. Na een tijd door volledige ondergesneeuwde wegen te gaan, lijkt het ons verstandiger om de zoektocht te onderbreken. Dit is voor problemen vragen en dat hebben we toch wel even gehad. Vastzitten in de sneeuw terwijl we uitkijken naar een stomend bad, neen hoor dat is zelfpijniging. Hopelijk geraken we zonder brokken terug beneden! En ja hoor we komen veilig en wel terug in de kleurige omgeving. Oef dat was even spannend. 
Helaas dan maar geen warmwaterbron en we zijn terug in Portugal. 

Ma 27 mrt

We zetten onze terugreis verder en wat vinden we plots op onze weg? De warmwaterbron die we zochten! Joepie! Toch een heet badje! We parkeren ons, niet vlak ervoor waar geen mobilhomes mogen staan, ook al is deze parking zo goed als leeg (we houden ons aan de regels en riskeren alles behalve een boete), maar wat verder. Begint er een vrouw kwaad te roepen dat we niet voor haar zaak mogen staan, haar klanten! Ik zie geen ene klant, het lijkt eerder gesloten. Tja ze zal het beu zijn met al die mobilhomes als het seizoen is. Nog een beetje verder, eens geparkeerd schieten we in ons badkledij en snellen naar het stomend water. Ooooh zoo zalig, het water is echt wel heerlijk warm! Dat doet oh zo'n deugd! Wat een genot!!! 
Je kan zelf de warmte regelen door verder (kouder) of dichter (warmer tot heet) aan de bron te hangen. We hebben precies wat te lang in het te hete deel gezeten. Duizelig strompelen we naar de mobilhome als twee dampende dimsummekes.
Dit was absoluut voor herhaling vatbaar de volgende morgend.
Ziezo, we zijn volledig klaar gestoomd voor onze rit naar huis.