Matera

Vrij 28 jan

Na een geweldig verblijf in de schattige prachtige trullo nemen we, vooral ik dan, met pijn in het hart afscheid van alle comfort en het warm water. 

Niet ver van Alberobello, 70 tal kilometers, ligt het stadje Matera. Ook een absolute aanrader om te bezoeken. 

In Matera zijn uitzonderlijke grotwoningen te zien in het oude deel van de stad, Sassi di Matera, gelegen aan de rand van de kloof.

Dit gedeelte is ook opgenomen in het UNESCO Werelderfgoedlijst. 

Sassi di Matera bestaat uit huizen die grotendeels uit bergen zijn gehouwen. 

Maar hoe zijn ze ontstaan?
Lang lang geleden waren kloosterlingen gevlucht uit het Byzantijnse rijk. Die hebben toen ruimtes uitgehouwen om in te schuilen. Geleidelijk aan werden dit gehele woningen en uiteindelijk een heuse stad. Maar het bleven grotwoningen waar ze met een gezin, in vooral één grote ruimte leefden, die bewoond werden door gemiddeld negen personen èn hun huisdieren. 

In 1952 leefden er nog duizenden bewoners in deze grotten waar de leefomstandigheden en de hygiëne sterk was achteruit gegaan. Toen werd iedereen verplicht naar het nieuwe deel van de stad te verhuizen al dan niet met tegenzin. 
Het oude centrum werd volledig vergrendeld en compleet gerestaureerd. 

Nu kan je Sassi di Matera weer in al haar pracht en praal bezoeken. De grotwoningen zijn omgebouwd tot restaurants, hotels en ateliers. Sommige grotten doen wèl weer dienst als woning, maar enkel als deze volledig gerenoveerd is. 

De grotwoningen zijn letterlijk op elkaar gebouwd, waardoor je veel trappen en smalle straatjes naar alle kanten ziet gaan.

Een echte doolhof dus, ideaal om de weg volledig kwijt te spelen. Maar aan de andere kant fantastisch mooi, bijna surrealistisch om hier rond te lopen.

Absoluut een unieke ervaring.

Niet voor niets dat o.a. de film 'Passion of the Christ' hier is opgenomen. 

Za 29 jan

Volgens Laurens brengt het ongeluk om ergens terug te keren, bij hem toch. Terwijl hij helemaal niet bijgelovig is. 
Laten we dit even uittesten...

We gaan terug de oude stad in Matera bezichtigen. Een gratis parkeerplaats vinden dicht aan Sassi di Matera is een droom. En jawel er rijdt er ene net weg en hup, pinker aan en Laurens gaat in achteruit... KRAK! Tegen een scooter die pal achter onze jeep stond. T'is ni waar he. Een zachte tik, maar genoeg zodat een stukje van zijn voorspatbord afbreekt.

Politie erbij en na lang gedoe krijgen we papieren mee voor de verzekering en een betaling van 30 euro voor het invullen van het aanrijdingsformulier.

Hier doet de politie het zelf, maar wel tegen betaling. Willen of niet.

Terugkeren brengt ongeluk? Hmm.

Dit belette ons niet om toch nogmaals te verdwalen in het unieke oude stadje. Maar wat een kille koude stevige wind! Brrr, een baby hagedisje hebben we zelfs proberen te reanimeren. Veel te koud voor het kleine schepsel. 

Hier en daar zie je kunstwerken van Dali. 

We vonden ook een oude grotwoning, diep verstopt waar niemand komt. 

En binnenin bestaat het inderdaad uit een grote ruimte met enkele steunpilaren.

Zelfs hier in deze oude mooie UNESCO stad spelen ze het klaar om toch nog ergens afval te dumpen. In een lege grotwoning.

Schandalig! 

Zo 30 jan - Wo 2 feb

Om een zéér lang verhaal kort te maken hebben we ons nieuw corona-certificaat uiteindelijk in orde gekregen. 
De oude was eerst 12 maand geldig en dan 9 maand. Een boosterprik kregen we niet in Frankrijk en ook niet in Italië. Dan plots is een derde prik verplicht of je geraakt nergens meer binnen of buiten. 
We hebben onze boosterprik in Alberobello laten zetten en met alweer veel moeite is het al bij al gelukt om onze nieuwe Safepass in orde te krijgen. Wel na drie keer terug gaan en dankzij de goede hulp van vrijwilligers en een verpleegster.  Op de allerlaatste dag nog wel! Oef!
De dag erna moesten we onze nieuwe Greenpass in voorbeeld Decathlon al laten zien voor toegang te krijgen. Laat staan de grens ergens over steken. Het is een soep aan het worden, een dikke gemixte eetsoep (mmm heb ik eigenlijk wel zin in). Echt moeilijk om op reis in Europa er nog aan uit te kunnen. Maar het allerbelangrijkste is, we kunnen nog verder reizen.

Het feit dat we weer in Alberobello moesten zijn, vonden we helemaal niet erg. Het is heerlijk om hier rond te rijden in smurfenland. Wat ook typeert aan trulli gebied zijn overal lage muurtjes die ook zo gebouwd zijn zoals de oude trulli's. Stenen los op elkaar en voila klaar. 

Daar waar we een rustige nacht in trulli-land hebben doorgebracht, hebben we een amandelboom gevonden met lekkere zoete amandelen.

Het kan ook tegenvallen met de erg bittere versie. Deze keer gaf de wilde boom genoeg van zijn vruchten. Na een goede samenwerking van plukken, kraken en pellen kregen we een volledige frisbee gevuld. 

De nachten brengen we in alle rust door omgeven door heerlijke natuur of zelfs een leegstaande trullo. 

Ook kan het nóg groter. Een reuze trullo van wel zeker 7 meter hoog.

Deze krijgt de naam Pagghiarone. 

Een grote binnenruimte

met een hoog dak.

Nog steeds zeer veel wind. Wat belet ons om de beschutting op te zoeken van deze reuze trullo om toch een lekker warm ontbijt ineen te flansen?

Do 3 feb

We vinden weer een heerlijk rustig plekje aan de kust in Monte Sant Angelo voor de nacht waar je prachtig kunt wandelen.

We worden meteen omgeven door een hele familie katten.

Onze laatste zakjes nat kattenvoer gaat eraan. Volgende keer schaffen we ons weer een nieuw pak aan voor hongerige verwilderde katten. 

De volgende ochtend komt er een vrouw van Nederland aangereden met haar zoontje en twee grote honden. Zoef weg zijn de katten. We geraken aan de praat, leuk om nog eens in onze eigen taal een praatje te maken. Ze woont wat verder en we mogen haar op de terugweg volgen. We krijgen met veel plezier wat hout mee. Geweldig! Dan kunnen we een kampvuurtje maken op het strand voor onze aardappeltjes te roosteren. De supermarkt Penny heeft af en toe dozen gevuld met groenten en fruit voor 2 euro per doos. Vandaar onze patatjes.

Met het gekregen hout zoeken we een ideaal strandje op voor de bereiding. In Mattinata wat verder dient zich de perfecte plaats aan voor de roostering.

We gaan meteen aan de slag en met de rozemarijn die je overal vind lepelen we de lekkernijtjes met veel smaak naar binnen. 

En sluiten ons romantich diner op het strand af met een mini kampvuurtje. 

Za 5 feb

Laurens vind s'morgens weer vanalles op het strand. Een lang stuk dik touw die we misschien nog kunnen gebruiken voor als we nog eens vastzitten met de jeep (waar ik niet voor sta te springen). Mooi opgerold krijg ik ze weg onder mijn voetmatje, of beter gezegd onder mijn dubbel gevouwen katoenen badmat, aangezien de Jimny zonder voetmatten wordt geleverd. En toch wel handig is voor het vuil, dat van de schoen valt, regelmatig uit te kloppen. 

Dan krijg ik de uitdaging om deze knopenboel los te krijgen.

Onmogelijk volgens hem, terwijl ik denk 'een makkie'. 
Binnen een zevental minuten is het geklaard.

Zie je wel 'piece of cake'.
Helaas te versleten om nog als nuttig object mee te nemen. Gelukkig maar, want waar ik moet ze weer wegsteken in de jeep die bijna geen bagage-ruimte heeft. 

We zetten onze tocht voort richting Vieste. Onderweg zien we bomen vol hangen van deze bollen web.

Zijn dat spinnen-nesten? Neen wel nesten van de processie-rups. Dat zijn die venijnige rupsen vol stekelige haartjes die ze kunnen afschieten als ze zich bedreigd voelen. Zo kan het in je ogen of de rest je lichaam het onaangenaam branderig gevoel geven als welkomst-cadeau. Afblijven is de boodschap dus.

We naderen Vieste aan de witte rotsformaties te zien.

Toch bizar hoe de zee zo een groot gat kan uitslijten.

Hoeveel tijd gaat daar niet over?

We komen aan in Vieste met zijn uitgestrekte lange stranden. Hier zijn er twee soorten typerende schelpen met zijn uitstekels, valt ons op. Het ligt overal en in een mum van tijd in een straal van maar twee meter verzamel ik er meteen genoeg van. 

Het strand eindigt in deze grote witte monoliet Pizzomunno.