Onverwachtse wending

Woensdag 23 aug '23

De laatste dagen hebben we heel wat kilometers afgelegd. Estland en Letland zijn we door gevlogen waarna we Litouwen binnenreden.

In Litouwen hadden we graag een lokale lunch geprobeerd, aangezien het hier betaalbaar zou zijn. Laurens heeft na zes personen te hebben aangesproken, eindelijk iemand gevonden die Engels sprak. En zo belanden we in het restaurantje 'Kelmyné' in Kelmé waar het behoorlijk druk was.
Elks een dagschotel met soep en hoofdgerecht.

Laurens een soort van schnitzel overgoten met een dille-saus, gekookte aardappel en een kool-wortelsalade.

Ik het typisch nationaal gerecht 'Zeppelins'.

Ovale bollen gemaakt van geraspte aardappel met een vulling. In mijn geval een vleesvulling.

Het wordt gekookt en geserveerd in een dille-saus met stukjes spek. Een vrij zwaar gerecht maar wel lekker.
Een halve liter water om alles goed door te spoelen. Dit was eigenlijk onze enigste echte restaurant-bezoek van dit verlof. Daarmee wil ik zeggen, gezellig aan een tafel zitten en bediend worden. 
Nergens staat er een prijs bij, tot we de rekening krijgen... en of dat dit betaalbaar is. €13,50 voor alles!!

Daar had je in Noorwegen de 2 glazen water nog niet voor! 

Om van Litouwen naar Polen te rijden, moeten we rond een stukje Russisch gebied. Op het laatste deel van Litouwen is een meer (het meer van Vištytis) en in het midden van het meer ligt de grens met Rusland dat aangeduid is met paaltjes.

Een groot waarschuwingsbord verwittigd duidelijk dat je niet voorbij de paaltjes mag zwemmen. 

Mijn nieuwsgierigheid hoe de moestuin er thuis zou uitzien begint de overhand te nemen. En natuurlijk om onze wilde poes Milou terug te zien. 

Binnen enkele dagen zouden we waarschijnlijk thuis arriveren.
Dit zou dan de laatste blog zijn van dit verlof, maar we kunnen het afsluiten met het leuk artikel over ons, geschreven door Riikka in Jyväskylä, Finland. 

https://www.sjl.fi/paikalliset/6156314

Een onverwachtse wending...

Tina en Uli, het Duits koppel die we ooit in Thailand hebben leren kennen en waarmee we nog verschillende keren hebben afgesproken, komen met hun vrachtschip in Schwedt (in Duitsland net over de grens met Polen) aan. We passeren er ook juist en springen op hun boot. We hadden elkaar al jaren niet meer gezien, van voor de corona, dus het was super om hun nog eens te zien!

We hebben tot laat in de nacht bijgekletst.

Donderdag 24 aug '23

De dag begint met zeer spannende taferelen. Ons Jimnyke op het schip proberen te krijgen!

Laurens kent geen angst, maar als het om zijn voertuigen betreft.... het zweet brak hem uit!

Wat was hij bang dat het ging mislopen met zijn babyke hoog in de lucht!

Terwijl voor Tina en Uli dit de meest normale zaak is. 
Nadat ons mini-huisje met zijn vier pootjes veilig op het dek is belandt, kon Laurens weer ademen. 

Yes het is gelukt!

Dat betekent dat we een heel eind kunnen meevaren tot misschien in Düsseldorf (richting huis) en nog enkele dagen samen kunnen doorbrengen. Leuk!!

Na een smakelijk uitgebreid ontbijt, wordt de vracht geladen. 350 ton zonnebloempitten. Jawatte! Iemand een pitje knabbelen?

Het laden neemt 5 à 6 uren in beslag en voor we het weten varen we de rivier af.

Met Uli achter het roer.

Glijdend door het water met aan weerskanten de groene natuur. Een kudde koeien passeren we aan onze rechterkant waar Uli niet aan kan weerstaan. Door de luidsprekers verschiet ik hoe goed hij koe-taal kan. Net ècht! Alle koeien reageren op Uli's geloei en heel de kudde rennen gehoorzaam mee naast de boot (zie video). 

Maar Uli zegt er wel bij dat deze act niet werkt in Nederland. "Hoezo?", vraag ik. Zegt Uli "Ah nee, die koeien daar spreken geen Duits!"

Laurens heeft ook zijn plezier. Hij mag met de waterslang spelen. 

Heel het dek heeft hij proper gespoten waarna al het stof dat overal is neer gedwarreld van tijdens het laden, verdwenen is als sneeuw voor de zon.

De goulash van Tina die uren op het vuur heeft liggen sudderen, gemengd met krulpasta en niet te vergeten een salade met verse boschampignons, is om uw vingers van af te likken. 

Klaar voor het volgende spektakel...

'Neumann' is een aanlegsteiger voor passagiersvaartuigen. Dit is een reusachtige lift.

Het schip vaart binnen in een soort kom. Tina maakt het schip vast.

De achterkant gaat dicht.

Dan wordt het geheel naar boven getrokken doordat verschillende gigantische betonblokken naar beneden zakken d.m.v. dikke stevige metalen kabels.

We gaan met heel het schip 36 meter de lucht in!

Onder de kom is ook lucht! Ik had echt geen idee dat deze manier bestond! Sluizen kennen we allemaal, maar dit? Een fascinerende ervaring, mogen aanschouwen van hoog boven op het dek.

De voorkant gaat open.

We varen de rivier terug op, 36 meter hoger dan voor we de lift ingingen.

Een beetje verder wordt het schip geparkeerd aan de kant waarna Tina het schip vastmaakt met de dikke touwen.

Binnen zitten we nog even allen gezellig samen. 

Ons warm bedje in de extra kamer ligt klaar voor de nacht....