Koh Chang Noi

Het Chinees Nieuwjaar stelde in Ranong niet veel voor. Wèl elke avond: vrij-, za- & zondagavond een soort bradderie. Heel de straat werd telkens omgetoverd in vele kraampjes waar je alles aan spotprijzen kon kopen, spulletjes en eten. Het was telkens een drukte van jewelste.

Na het weekend heeft een soengthouw ons naar de pier gebracht waar een longtailboot ons allen stond op te wachten voor de vaart naar Koh Chang Noi, aan de westkant van Thailand ter hoogte van Ranong. Een krakkelmikkige loopplank werd neergeplant waar iedereen over moest om in de boot te geraken. Het zag er naar uit of het kon elk moment doorbreken, wat ook te merken was aan al de onzekere overlopers. Binnenin werden er wat planken dwars gezet om op te zitten, al de bagage werd los op het stoffen dak gelegd, de ruimte werd goed opgevuld met goederen. Drank, fruit, ijsblokjes in zakken,... zelfs vlees in zakken met wat ijs bovenop. Ijs is het koelmiddel in Thailand. Frigoboxen worden enkel gebruikt tijdens de verkoop aan kraampjes. Maar voor het vervoer zijn het simpele plastieken zakken... mèt ijs.

We zaten met ongeveer 50 man in het lang smal open bootje. Je zit vrij laag, ter hoogte van het water waardoor je goed de omgeving kon bewonderen. Een ronkende motor (van een auto?) brengt de boel in beweging. 

Op Koh Chang stopt de boot aan verschillende resort tot aan het strand waar je van de boot, via een klein ladderje, het water in springt. Elk resort heeft hier en daar hutjes dicht aan het strand. Zo ook ons resort die gelegen is aan de westkant van het eiland. We krijgen een bungalow met zelfs een badkamer en een hangmat. De badkamer houdt in, een toilet waar je met een kommetje het water uit een emmer mee doorspoelt. Boven de emmer is een kraantje. De douche is een stuk waterslang waar een pisstraaltje uitkomt en vele rupsen en muggen houden ons gezelschap.
De slaapkamer is een matras op een houten frame met een muskietennet wat zéér noodzakelijk is. Na het dichtnaaien van de vele gaten zijn we voorbereid op onze insectenloze nachten. Een ventilator is er niet, maar is ook niet echt nodig aangezien de hutjes in de schaduw van de tropische bomen staan.

De deur kan niet dicht, kan je enkel vast doen als je zelf een slotje bij hebt, maar waarom met het open gat dat als raam dient? Later hebben we pas ontdekt dat er een schuifraam is. Een luik van riet eigenlijk, kan natuurlijk zo open. En daarbij, hier heerst een prachtige relaxte sfeer zodat je totaal niet het gevoel hebt dat er iets zou worden gestolen ofzo.
Op het terras hangt een hangmat van waaruit je recht de natuur in kijkt met daarachter de zee.
Wifi? Enkel in het restaurantje wat verder. 
Electriciteit? Enkel tussen 18 en 22u in de bungalow en maar 1 stopcontact.

Wij vinden dit fantastisch! Tevens de goedkoopste overnachtingen van heel de reis, 250 Baht (nog geen 7 euro) per nacht.

Hier zijn wel zeer veel muggen wat een minpunt is, ze steken door je kleren, zelfs overdag en vooral s'avonds tijdens de schemering. Met een muggencatcher en -spray is dit euvel meteen opgelost.
Mieren kan lastig zijn als ze midden in de nacht op een of andere manier toch in bed belanden en je bezien als lekker hapje. 
Een grote spin op toilet, een voorbij schietende kakkerlak in de badkamer, rare kevertjes op de wc-bril, kleine schattige gecko's overal met rare kreetjes,... horen nu eenmaal in deze primitieve hutjes in de jungle.

s'Avonds laat en zeker s'nachts is het niet aan te raden om alleen te wandelen vanwege de honden die zich dan omtoveren in agressieve wezens. Laurens werd een keer bijna aangevallen en dankzij de kreet van de eigenaar lieten ze hem gaan. De honden vinden het zeer leuk om zich s'nachts eens goed te laten horen.
Grote spinnen met een doorsnede van ongeveer 10 cm hangen in hun webben.
En natuurlijk oppassen voor slangen. Een King Cobra is verder in de jungle al gespot. Als je goed let en ziet waar je loopt is er niets aan de hand.

Twee kilometer verder is er een meer. Je loopt eerst door enkele resorts, dan over een smalle loopbrug (opgepast voor de rotte planken), waarna je op de hoofdweg belandt, een smalle gebetoneerde weg midden in de natuur waarbij je af en toe een gezellig zaakje treft voor een drankje en/of een hapje. 
Je loopt tussen de rubberbomen waarbij door middel van een snede in de stam, de rubber wordt opgevangen in een potje.
Verschillende Cashewnoot-bomen waar je niet kunt naast kijken. Een geel-rode eetbare vrucht bewaart onderaan een boonvormig hard omhulsel met daarin één cashewnoot. Als je probeert de noot eruit te krijgen met uw blote handen, loop je brandwonden op die pas uren later merkbaar wordt. De noten mèt hun omhulsel worden eerst in de zon gedroogd, dan gekookt in water en dan weer gedroogd in de zon. De noot wordt eruit gehaald met plastieken handschoenen waarna ze worden geroosterd in een oven. Eerst de donkere vliesjes er nog afpellen en dan zijn ze pas klaar voor consumptie.
Aangekomen aan het meer blijkt deze te zijn aangelegd voor de watervoorzieningen op het eiland. Je kan er het gemakkelijkste in via een schuin gebetoneerd stuk. Het water is kraakhelder en heerlijk warm. Je plonst in een aangenaam warm bad. Héérlijk. Dit is een echt paradijsgevoel. Boven het meer zie je verschillende zee-arenden jagen op vis. Getrakteerd worden op een leuk schouwspel dobberend op je rug, fantastisch.

Een Toekan kwam net dag zeggen. Het zat op een tak vlak boven mijn hoofd (ik lig in de hangmat), me te bestuderen met die priemende oogjes, zijn kopje schuin houdend van links naar rechts. Wat een grote vogel! Wat een grote bek! O zó mooi! Dag meneer de Toekan. 

Kippen met kleine kuikentjes scharrelen rond de hutjes. Wat verder is er een nest van 6 kleine puppies. Hagedissen ritselen tussen de gevallen bladeren. 
En steeds hoor je op de achtergrond de kabbelende golven. 

De resorts hier werken op vertrouwen. Je kan heel de dag gerechten en dranken bestellen en er is een winkeltje waar je zelf fruit en andere zaken kunt nemen. 
Wat je neemt en bestelt, schrijf je in uw boekje en wanneer je vertrekt betaal je de volledige rekening inclusief uw verblijf. 

Aan de keuken is een gezellige overdekte zithoek met boeken en grote tafels.
Naar het strand toe nog meer grote tafels met de bijhorende zitbanken en enkele chillout-boxen. 
Hier komt men samen en leer je leuke mensen kennen. Dit is de enigste plaats met wifi.

Tina en Uli, een Duits koppel boven de 50 die samen met ons op dezelfde boot zijn toegekomen. Ze verschepen goederen in de binnenvaart over heel Europa. Ze beschikken over een grote boot waar ze tevens op wonen. De woning binnenin hebben ze volledig zelf gemaakt en het ziet eruit of je bent in een gewoon huis. Zeer knap gedaan. 
Tina is geweldig om uren mee te kletsen. Een lachend zonnetje.
Laurens kan beter Duits voor gezellige praatjes met Uli, een mooie man trouwens.

Renata, een Tsechische wonende in Zwitserland, maakt het geheel volledig. Ze vind het hier geweldig terwijl ze 15 kilo bagage mee heeft waarvan 3 kilo alleen al aan make-up. Ze straalt van geluk en is zo zacht in omgang.

Heel fijn om op dit eiland met hun samen door te brengen, de tijd vliegt zo voorbij. 

De meeste andere toeristen op ons resort (en zeker ook op de andere resorts) kijken graag diep in het glas, vooral Duitse mannen, een Italiaan, een vrij jong koppel,... die al beginnen van s'morgens vroeg. 

De tweede dag op het eiland kreeg ik s'avonds laat weer een terugval met opkomende koorts met een aansluitende miserabele nacht van aanvallende mieren. 
Waardoor ik gisteren bijna heel de dag vermoeid in ons hangmat een volledig boek heb verslind en me heb verschuild onder de insectenloze muskietennet, te moe om onder de mensen te komen.
De oorzaak van de herhalende koorts is denk ik niet ver te zoeken...
We waren een beetje verbrand door de straffe zon wanneer we naar het meer gingen diezelfde dag. Zelfs met een paraplu tegen de zon tijdens het wandelen, want antibiotica en zon gaan niet samen. Maar water en zon.... Het water was ook zo héérlijk en al ooit iemand met een paraplu het water zien ingaan? 
Verbrand en in de jungle?
Wat te doen... Je snijdt een tak van een Aloë Vera plant, enkele sneetjes over de lengte, onderste boven hangen om de sappen te laten uitlekken die de bruine kleur geven en na enkele uren is het binnenste de perfecte kalmerende heldere gel voor de verbrande huid. Ook goed voor allerlei andere huidproblemen. Gratis en 100% puur natuur. Geweldige cadeau van moeder natuur.

Na een goede nachtrust ben ik weer kiplekker. Aan de ontbijttafel komen we gezellig samen. Een plonsje in de zee met Tina waar we werden vergezeld van twee kleine visjes, net guppys. Ze waren precies in een soort paringsritueel en beschouwden ons als een soort van bescherming? Fascinerend.
Terwijl Renata het meer ging verkennen vergezeld van Laurens.

Samen met Tina, Ulrich en Renata hebben we gedineerd in het restaurantje van het resort naast de onze. Super gezellig en lekker! Op de achtergrond de zee met een prachtige zonsondergang.... TOP!
Plots zien we naast ons een krab van het strand regelrecht naar de keuken lopen. Een zelfmoordkrab! Wie heeft er krab besteld?

De dagen erna hebben we steeds samen ontbeten, gedineerd, gezwommen in de zee en in het meer. Renata is twee dagen voor ons vertrokken. Als we ooit Zwitserland doorkruisen, passeren we zeker langs haar.
Tina en Uli willen we graag terug zien en zullen alle moeite doen om ze te bezoeken op hun boot. Tina is zo'n schatje! We hebben een super leuke tijd samen gehad. Liefdevol gezelschap op een heerlijk eiland maakt dat deze week toch wel de beste week van heel Thailand is. 

Dinsdag vroeg in de morgend zijn we vertrokken en werden enthousiast uitgewuifd door Tina & Uli. Byby Tina & Uli, byby Koh Chang.
Tijdens de vaart hebben we in de verte dolfijnen gespot en vliegende vissen zien scheuren over het water.
Aangekomen op het vasteland nemen we een soengthouw naar de grens een beetje verder. 
Eerst officieel Thailand verlaten door een paspoortcontrole en het verkrijgen van de nodige stempel. Dit duurde even door een panne van de computers.
Daarna varen we met een longtailboot de rivier over en zijn dan meteen in Myanmar. Onderweg stopt de boot nog op twee plaatsen waar de bestuurder langsgaat met kopies van onze paspoorten. 
Toegekomen stap je meteen een immigratiekantoor binnen. De persoon in kwestie is gaan lunchen en neemt echt wel zijn tijd. 
We worden eindelijk verder geholpen en je kan betalen in dollars wat goedkoper uitkomt of in Thaïse Baht. Er mag geen enkel mankement of slijtage aan de Amerikaanse briefjes te zien zijn of ze worden geweigerd. 10 dollar of 400 baht en je kan weer een maand langer in Thailand vertoeven. 
Zoals ervoor omschreven, verschilt het overal in Thailand voor het verlengen of krijgen van een Visum. In het zuiden weigeren ze graag. In Krabi hebben we elks €50 betaald voor een extra maand. Het zou zelfs op sommige plaatsen gratis zijn. Wij zijn in ieder geval blij met deze oplossing.

Terug de rivier over varen om in Thailand nog even een paspoortcontrole te laten uitvoeren. Naar het busstation voor de bus naar Chumphon. Het is de dag van het wachten... de bus heeft een uur vertraging.

Morgenvroeg nemen we de trein naar Khiri Khan. Als je de trein om 7u neemt is deze 5 keer goedkoper dan de rest van de treinen die dag.