Pattaya

Onze laatste dagen in Thailand...

En we zijn vandaag gaan lopen uit ons hotel!
We kregen plots bezoek op ons kamer van de politie. Drie mannen die alles uitkamden, foto's van onze paspoorten namen en ene twijfelde zelfs of ìk dat wel was op de foto. 
Na alles ondersteboven te hebben gehaald zijn ze vertrokken. Ze hebben natuurlijk niets kunnen vinden.

Enkele dagen geleden was er een man in een andere kamer opgepakt door de politie. Volgens de baas van het hotel was hij in het bezit van 2 gram marihuana en moest hij direct het land verlaten en een omkoopsom van 50 000 Baht (ongeveer €1350) meteen neertellen of hij kon de gevangenis in. 

Nadat de politie uit onze kamer vertrokken was, waren we er alles behalve gerust in. Zou de baas met de politie samenwerken? Ons iets willen aansmeren? Tijdens hun bezoek zag Laurens dat er ene een pakje in zijn handen had en Laurens hoopte dat hij dit niet stiekem ergens in ons bagage zou verstoppen. Het gebeurd hier, dat ze onschuldige toeristen voor iets laten opdraaien voor het geld (omkoopsom). 
We worden argwanig en vertrouwen de politie en de hoteleigenaar voor geen haar.
Het hotel is ook helemaal leeg, de enigste andere gast is al opgepakt en wij krijgen plots ook bezoek. Volgens mij zit de hoteleigenaar in de drugswereld en kan daardoor corrupt zijn? Om zijn eigen hachje te redden werkt hij samen met de politie? Om geld van toeristen los te peuteren voor het belang van beide partijen? Het zag er naar uit of hij was onder invloed, stond stijf van de adrenaline. 
Allemaal vragen die op komen rijzen...

Vandaar dat we meteen besloten om uit te checken. Het zekere voor het onzekere nemen. Het zijn onze laatste dagen.

We zitten dus in Pattaya en wachten op onderdelen voor de moto die we hebben besteld. Vanaf ze binnen zijn en nadat we ze ook hebben opgestuurd naar België, kunnen we naar Bangkok. Hopelijk zal dit op tijd zijn of we kunnen ernaar fluiten. 

Dit wou ik toch maar even melden op de blog, want je weet maar nooit met de corrupte politie hier. Waarschijnlijk is er niets aan de hand, maar toch... 
Momenteel in afwachting hebben we een kamer dichtbij de moto-winkel. 
Bij het inchecken hebben ze zelfs onze paspoorten niet gevraagd, hierdoor zijn we dan meteen gerust. We zijn niet opspoorbaar.
Je zou voor minder paranoïde worden. 

Maar er is ook ander nieuws...

Op een soengthouw heeft iemand een piepschuimen bak mee. Wat zit erin? Eieren van haaien. 
Deze man werkt hier om de koraalriffen te herstellen. Gebroken stukken worden er zelfs terug opgelijmd. 
Hij zit ook in een project om de haaienpopulatie te herstellen. Ze kijken op de markten of er zwangere (levende) haaien worden verkocht. Die worden dan opgekocht en verzorgt in een aquarium.  Nadat de eieren zijn uitgekomen en ze groot genoeg zijn, worden de kleine haaien terug gezet op riffen en scheepswrakken, omdat daar de kans klein is dat ze weer worden opgevist. De vissers willen hun netten niet riskeren op wrakken en riffen. 
De haaienpopulatie in Thailand is zeer hard gedaald. Net zoals over de hele wereld en dit alles vanwege de nog steeds populaire haaievinnensoep. De vinnen worden eraf gesneden, waarna de gewonde haaien terug in zee worden gesmeten. 

Op een avond gaat Laurens een wandelingetje maken. Hij blijft uren weg, na middernacht komt hij met een Thaïse vrouw terug! 
Ze heeft een probleem, ze is hier in Pattaya op verlof, verblijft bij een vriendin op haar kamer, maar kan er niet in want ze heeft geen sleutel. Pas tegen 4u kan ze op de kamer. 
Dus Laurens vraagt of ze niet hier kan blijven tot dan.
Tja ik kan dat arm schaap toch moeilijk op straat zetten en verder laten dolen tot 4u. Och wat zijn die enkele uurtjes maar, natuurlijk geen probleem. 
Ze had schrik bij het binnenkomen, bang dat ik ze zou vermoorden. Je moet weten dat Thaïse vrouwen hier heel agressief kunnen reageren tot moordens toe als ze hun man betrappen op een andere vrouw, vandaar de angst. 
Ten eerste ben ik geen Thaïse en ten tweede helpt Laurens haar gewoon, zoals hij zo vaak doet en uiteindelijk is het me gelukt om haar angst weg te nemen. Ze spreekt amper Engels, maar met Google translate komen we al een pak verder. Nu blijkt dat ze pas 4u in de namiddag pas binnen kan en haar vriendin maar niet kan bereiken. Ze is heel moe en blijkt de vorige nacht niet te hebben geslapen. We zullen dan maar het bed met ons drieën moeten delen. Gelukkig is het bed breed genoeg en niet zoals onze vorige kamer, een eenpersoonsbed.
Eerlijk gezegd heb ik alles behalve goed geslapen, ik voel me dan niet op mijn gemak. Laurens dan: "Hoezo niet goed geslapen? Dat begrijp ik niet hoor"
Maar goed, we hebben haar toch kunnen verder helpen. Ze was ons zeer dankbaar.

Na de onrustige nacht wil Laurens me verwennen en neemt me mee naar een restaurant. Is een keer geen streetfood, maar echt aan een tafel mét bediening. 
Tijdens het smullen van onze lekkere gerechten, zie ik in de keuken plots in de hoek naar boven kruipen via de buizen... een beest! Een reuzerat! Zo groot heb ik ze nog nooit gezien! Zeker een kilo zwaar. Was het wel een rat? In ieder geval, de chef verjoeg ze met een stok en keek snel of iemand dit zag... ja hoor toch wel...

Als leuke afsluiter...

Thailand doet wel degelijk moeite om vervuiling tegen te gaan.