Snorkeltrip

Za 3 feb

Het water ziet er helder uit. Dit is het moment voor een snorkeltrip rond het eiland. Een boot brengt je dan op vijf plaatsen waar het adembenemend mooi zou zijn om te snorkelen. De eerste is een natuurreservaat waar drie eilanden samenkomen. Je krijgt s'middags een lunch, wordt aan uw accomodatie opgehaald, terug afgezet en snorkelgerief (bril & pijp) van goede kwaliteit zijn ter beschikking. Van 10u tot 17u voor de superprijs van 600 Baht (nog geen €16). Het natuurreservaat binnengaan kost je nog eens 100 Baht aan entree. 
Waar we speciaal voor zijn terug gekomen is eindelijk zover. 
We checken het weerbericht na voor de volgende dag en ja hoor, het blijft heel de dag droog, enkel een beetje bewolkt.
We boeken onze ticketjes.

Zo 4 feb

s'Morgens wachten we aan ons verblijf en kijken uit naar de open trucks van 'Oxygen' het snorkelbedrijf. De eerste is te vol, de tweede rijdt gewoon voorbij, terwijl we er nog op kunnen. Derde keer goede keer, dankzij Laurens die er voor springt waardoor hij wel moet stoppen, maar de open laadbak zit ook al vol. Wij mogen in de auto achter de chauffeur. Op een klein schermpje zien we een clip van een spetterend festival. Tomorrowland natuurlijk. Het is een droom van de chauffeur om er ooit eens naartoe te gaan. Over heel de wereld willen vooral jonge mannen ooit in hun leven naar deze festival. Laurens legt hem in geuren en kleuren uit hoeveel zijn droompje in totaal wel zou kosten en maakt hem nog wat meer jaloers door te zeggen dat een zus van mij er maar 10km vanaf woont. Het zal waarschijnlijk een droom blijven. Maar hij heeft een mooie troostprijs, nog geen 50 km van hier, op het eilandje Koh Phangan, wordt elke maand bij volle maan het welbekende Fullmoonparty gegeven. Ze komen ook van over heel de wereld om dit spektakel bij te wonen.

We komen toe aan de pier. Wat een massa volk! Na het betalen van onze entree voor het beschermd eilandje, krijgen we een bandje rond de pols en stappen de boot op. We zijn met 100 man! Normaal zijn het veel kleinere groepjes op een kleinere boot. We zijn duidelijk niet de enigsten die dit idee hadden. 
Op de boot is er koffie, thee en water heel de tijd ter beschikking. Toiletten zijn er ook. Het benedendek is open langs de zijkanten en je kan een verdiep hoger met enkel een stoffen dak als afscherming. 

De eerste stop is aan het beschermd eilandje Nangyuan, ten noorden van Koh Tao. Hier stoppen we 2 uur. Ze zijn verbonden met elkaar met een witte smalle strandstrook met daartussen een derde mini eilandje. 
We zijn niet de enigsten die er toekomen, verschillende andere boten meren ook aan. Ze komen zelfs van veel verder dan Koh Tao. Bij het binnengaan worden de zakken gecontroleerd op plastiek flessen. Deze zijn verboden om vervuiling tegen te gaan. 
Wat ook niet mag is een stranddoek plaatsen. Waarom??
Om het zand te sparen. Ook al schud je uw doek uit, vooral op de natte plekken blijven zandkorrels plakken en op deze manier zou de smalle strandstrook wel eens kunnen verdwijnen na een tijd. 

Op het strand merk je dat ze vooral bestaat uit vele kleine stukjes dode koralen en dan kijk je op.....
Wat is dit! Wat een massa! Je ziet niet veel meer van de mooie witte strandstroken, maar massa massa mensen. Precies een waterpretpark. Er zijn bungalows die je kunt huren, is dat dan toch even pech hebben niet? Gezellig op een idylisch eilandje zitten, veel betalen om dan elke dag die hordes mensen te zien toestromen.
We doen snel onze snorkels om en eindelijk kunnen we voor de eerste keer de onderwaterwereld gaan verkennen. Joepie! Het water is kraakhelder met prachtige kleurrijke visjes. Wow grote papegaaivissen en nog zovele andere grote soorten. Aan de oppervlakte zie je lange smalle vissen (geepachtigen?) en op de bodem zeekomkommers. Het valt me op dat ik omgeven ben met vele soorten visjes die allen hetzelfde gemeen hebben, zwarte strepen zoals mijn bikini. Ze blijven rond me hangen en volgen me ook. Zien me als een soortgenoot? Misschien is het toeval? In ieder geval echt schátttigggg!!!

Het begint zachtjes te regenen. Geen probleem denken we, de weersvoorspellingen gaven geen regen, het zal wel snel overgaan. We moeten allen wachten op de pier op onze boot die nog moet toekomen en plots begint het te giéten! Allen doordrongen de boot op. De zee wordt wild, velen worden doodziek op de boot. Iedereen, vooral de vrouwen hebben het koud. De regen komt langs alle kanten binnen, enkel een natte handoek beschermt je tegen de wind. Deze wolkenbreuk heeft niemand verwacht. Laurens hoort de organisatoren bespreken om heel de boel af te blazen, de golven zijn te hoog om te snorkelen. Oh nee stel je voor? Bij slechte weersomstandigheden krijg je ook het geld niet terug. Dan heb je gewoon pech. Je zou kunnen zeggen "Ik had het weerbericht moeten nakijken". Maar dat hebben we gedaan, zelfs op verschillende websites. Niemand verwacht dit, maar ja het is nu eenmaal zo....

We krijgen onze lunch terwijl we varen naar....? Terug of volgende bestemming?? Elks krijgt een bakje met rijst, stukjes vlees en een spiegelei. Laurens begint te schrokken met zijn handen en heeft duidelijk niet genoeg. Hij komt dichter en dichter naar mijn potteke... als ineens iemand van Oxygen bakjes extra uitdeelt. Laurens krijgt er meteen eentje. Hehe ik kan rustig verder eten. Dankzij de vele zeezieken is er eten in overvloed. 

We varen toch naar de volgende bestemming 'Freedom Beach'. Voor we van de boot in het water kunnen, krijgen we een briefing hoelang we in het water mogen, waar we best kunnen snorkelen en op te letten op de stroming.
Laurens staat naast hem en klimt op de railing. Ik denk "Oh nee wat is hij nu weer van plan?" Ze wisselen enkele woorden uit (later vertelt Laurens dat hij toestemming vroeg om te springen en hij ''Yes"
zei) en 'PLONS' Laurens springt gewoon van de boot, van het bovenverdiep. Iedereen verschiet en de jonge mannen vinden dit wel grappig. De man doet zijn uitleg verder "This you can't do! I don't like it! Dangerous!". Dan is iedereen weer stil.
...oh nee Laurens toch moest dat nu echt?... 
Ik heb het koud, maar Laurens beweert dat het warmer is in het water. Ok daar ga ik en inderdaad, ik kan hem geen ongelijk geven. Het is nog steeds aan het gieten, maar turend in de diepte merk je er niet veel van. Velen blijven op de boot. Helaas is het water niet meer helder door de onverwachte weersverandering.
Eens terug op de boot begint weer het gebibber met de natte handoek rond. Zelfs een warm drankje nemen is daardoor moeilijk want het kopje stil houden is al een uitdaging.

Waar ik voor vreesde dat ik ook voor het minste misselijk ging worden en erger nog weer helemaal zou beginnen verkrampen... ben ik deze keer van gespaard gebleven. Maar niet voor niets. Terwijl iedereen met elkaar praat, heb ik steeds op de boot naar buiten getuurd, niet naar binnen kijken, met niemand praten, maar enkel mijn ogen op het uitzicht zetten, niet fixeren op iets, maar gewoon losjes kijken. En dat helpt zelfs op een wilde zee. Het is heel belangrijk dat ik hier heel de tijd mee bezig ben, want een seconde verkeerd kijken kan al genoeg zijn om misselijk te worden en eens misselijk is het om zeep, dan blijf je misselijk. Foto's nemen en filmen is moeilijk, alles is ook doordrongen nat.

De volgende stop is 'Shark Bay' waar haaien en schildpadden te spotten zijn.....spannend....
Laurens gaat er eerder uit, terug op de boot en maar goed ook...
Ik ben overtuigd een haai en een schildpad te zien en blijf turen in de troebele diepte totdat ik Laurens mijn naam hoor roepen. Ik kijk op en zie dat ik helemaal rechts van de boot ben afgedwaald. Ik merk dat de stroom het me moeilijk maakt om naar de boot te zwemmen, maar ik geraak er. De duikinstructeur doet teken van 'Alles ok?' 
'Ja hoor' en klauter als laatste de boot op. 
Na elke snorkelbeurt wordt er goed bijgehouden of iedereen op de boot zit door middel van een lijst en de nummer op je polsbandje. 
Niemand heeft een haai of een schildpad gespot.

'Mango Bay' wordt overgeslagen. Deze ligt ten noorden van het eiland, maar is te gevaarlijk met het weer.

We gaan naar de laatste snorkel-bestemming. Tijdens de briefing wordt verteld dat we hier zeker goed moeten oppassen met de stroming die vandaag sterk aanwezig is. Aan de linkerkant blijven, niet naar rechts gaan of je geraakt NIET meer terug. Dus ik mag zeker niet doen wat ik ervoor deed, laat Laurens me duidelijk weten.  
Maar een stuk of tien man zijn er in gesprongen. Waaronder wij. Ah jaah, ook al bibber ik me te pletter, er in gaan zou ik. Nu dat we eindelijk de kans hebben, weer of geen weer. Het is trouwens gestopt met regenen bij deze laatste stop.
Helaas is deze plons van korte duur....
Laurens had crocs aan zijn voeten, maar ik niets. Hij staat te rusten op een rotsblok en ik kom erbij en lap! Ik snij me onder mijn dikke teen. Och geen erg denk ik, vooral genieten van de laatste snorkelmomenten... Ik merk dat de snee toch wel goed bloed en met de eventuele haaien in de buurt, hebben we toch besloten om er uit te gaan en te laten verzorgen. We voelden ook heel de tijd prikkelingen op ons lichaam. Toch geen kwallen? Plankton zou dit effect veroorzaken. Raar.
De grappige instructeur die heel slecht Engels spreekt en na elke zin een big smile opzet (alleen niet wanneer Laurens in het water sprong) heeft mijn teentje verzorgd, ontsmet en een pleister rond gedaan die natuurlijk niet plakt met al die nattigheid. 

De dag is om, we varen terug naar de pier. Voor velen is dit een grote opluchting, want voor hun was de hele tour een ware nachtmerrie, ochaarme. Maar vele zieken zaten achteraan waar wordt gerookt en je de uitlaten van de boot goed ruikt, zo ook de wc met zijn straffe motteballengeur en keken niet naar buiten (het allerbelangrijkste om niet ziek te worden, besef ik). Ik in hun plaats zou er veel erger aan toe geweest zijn, volledig verkrampt en op een brancard moeten afvoeren. 

Ondanks het weer ben ik heel blij dat ik niet ziek ben geweest en zo goed als we konden, van het snorkelen hebben kunnen genieten. Maar is niet voor herhaling vatbaar. Het slechte weer zal er wel mee te maken hebben. 

We worden aan ons verblijf afgezet en het heeft nog liggen gieten s'avonds en s'nachts. 
.......van een droge dag voorspelling gesproken.....

Ma 5 feb

De snee onder mijn teen ziet er niet al te best uit. Het is niet ontstoken wat het belangrijkste is, maar staat vrij open en gekarteld. Ik kan niet stappen, want dan scheurt het steeds terug open. Het zou eigenlijk moeten genaaid worden. Ik zal maar enkele dagen braaf boekie lezen... en goed worden verwend door Laurens....