Laatste week motoreis & thuiskomst

De avond voor ons vertrek uit Chalkis, nemen Tasos en zijn vrouw Rania ons mee naar een typisch lokaal Grieks drink-eet-dans-gelegenheid. Een binnenkoer van appartementsgebouwen wordt elke avond omgetoverd tot een gezellig tafereel. Tafeltjes met stoelen waar men kan drinken samen met een lekker hapje in combinatie met live muziek. Folkmuziek dat vroeger verboden was, wordt nu luidkeels door iedereen emotioneel meegezongen. En voor je het weet staan we met hun samen op Griekse muziek te dansen. Nogmaals Grieken zijn hartverwarmde zielen. Wat een leuke avond! Zo blij en dankbaar dat we dit hebben mogen meemaken. Dankjewel Tasos & Rania! 
En zoals elke avond stopt de muziek pas nadat de politie is langsgeweest. 

Ma 2 apr

In de ochtend van ons vertrek nemen we afscheid van Giannis, onze goede vriend die steeds in een vrolijke optimistische bui is. Met hem is het lachen geblazen. 
We nemen ook afscheid van Tasos en Rania in hun lokaal Café. We krijgen van Tasos nog olijven en olijfolie mee, afkomstig van zijn plantage. Hebben we heerlijk van genoten onderweg. Een stuk vers brood en we konden lekker smullen!
Rania schenkt ons nog moto-sjaaltes die enorm goed van pas zijn gekomen. Wat een lieve mensen. We komen zeker terug naar deze liefdevolle motoclub in Chalkis. Het waren geweldige dagen, maar aan alles komt helaas een eind. Ook al zijn we uitgenodigd op het paasfeest de week erna bij Tasos, waar we heel graag zouden bijgewoond hebben. Toch moeten we best richting huis, waar er vanalle verplichtingen ons staan op te wachten. 

Het voelt heerlijk om weer op weg te zijn, de vrijheid, samen op een motor met ons mini-bagage, genoeg voor maanden er op uit te trekken. Veel heb je echt niet nodig als je onderweg bent, ook niet bij wildcamperen. Hoe minder hoe bevrijdener je je voelt. 
Die avond slapen we voor de eerste keer terug buiten in ons tentje en brrrrr wat was het koud!! Geen tropische warmte meer, ook geen motoclub waar we binnen sliepen. Maar buiten op een dun matje waar de koude uit de grond heel de nacht zich tot diep in mijn lichaam doorboorde. Maar genoeg warme herinneringen aan Azië om de nacht door te komen. Door af en toe af te zien kan je daarna van de simpele dingen ècht genieten. De zon die opkomt en uw tentje stilletjesaan opwarmt, de zonnestralen voelen aan als een gouden gloed waar je helemaal van opkikkert, je voorbereidt om in te pakken en verder de wereld in te trekken. Deze keer richting huis. 

Di 3 april

De verjaardag van Laurens. Vandaag hebben we veel gereden langs de kleine weggetjes. Onderweg passeren we langs een rivier met prachtig helder water en zoals we dachten is ook zo, perfect zuiver drinkbaar. We maken natuurlijk gebruik van deze gelegenheid en stoppen aan een kraantje om onze flesjes bij te vullen. Mmmm lekker fris water. Er worden zelfs forellen in bakken gehouden die constant vers water van deze rivier krijgen. Helaas kunnen we geen forelletje roosteren. Met de moto op reis kan je echt geen kookgerief meenemen. Ook zielig trouwens om een levende vis dood te kloppen om ze dan op de rooster te leggen. Maar goed. 
Wat ze ook verkopen, al die kotjes met forelbakken aan de kant van de rivier is... gerookte forelfilets! Joepie, we hebben nog wat brood dus dat wordt smullen. 150gr voor maar €1,80. Zou het vrouwtje zich vergist hebben? Dat is wel een spotprijs voor deze verse kwaliteit! Zo'n kans laten we niet liggen en meteen haalt Laurens er nog enkele. Wat waren ze lekker!!! Zeker als je weet dat ze in drinkbaar water hebben geleefd. 
Mooie verjaardagsmenu voor Laurens. 
Deze vriendelijke man heeft hem ook geluk gewenst op zijn dagje!

Bij het binnenrijden van Albanië worden we meteen getrakteerd op een adembenemend zicht in Tepelenë. 

Tegen de avond belanden we in Berat, een karaktervol historisch Albanees stadje. Benoemd door Unesco. Een van de oude stenen huisjes is een hostel waar we de nacht doorbrengen. Ik heb dringend warmte nodig, want het lukt me maar niet om helemaal warm te krijgen, zelfs niet met 15 kledingstukken aan. En wat een genot onder een hete douche! Zaaaalig!!
We zijn de enigste gasten dus hebben we toch een eigen kamer met drie stapelbedden. 

Wo 4 apr

Na een heerlijke nacht op een zacht matras onder zware warme dekens wordt er een Albanees vers ontbijt gepresenteerd, jammie. Nog even snel een hete douche en smullen maar. 

De gastheer brengt ons naar een wisselkantoor. In Albanië betaal je met Albenese lek. Op een gegeven moment zegt Laurens "Moeten we niet hier zijn? Dit is toch het wisselkantoor?"
Laurens is overal en voor iedereen gids. Zo ook voor zijn eigen gids. 

We rijden verder, ik eindelijk deftig opgewarmd. 
Bij het binnenrijden van Montenegro worden we vriendelijk verwelkomd door de grenspost en krijgen paaseitjes als cadeau. Hoe leuk!

Een vriendin van Rania die in Montenegro woont, ging een plaatsje voor ons regelen om de nacht door te brengen. Helaas is het niet kunnen doorgaan wegens omstandigheden. Voor ons geen enkel probleem natuurlijk, vrije zielen die we zijn, maar het was al vrij laat om nog een plekje te zoeken in de natuur. We zijn uiteindelijk beland in een goedkoop appartementje wat ik helemaal niet erg vond. Integendeel, een bed en heet water, lekker.
Voor ons raamdeur stond er een hoogzwangere kat te hopen dat ik ze zou binnen laten. Ik kan dit zieltje toch niet zomaar aan haar lot overlaten buiten in de kou en zo dik van de zwangerschap. Oh nee hoor. Snel flans ik een nestje in elkaar van dekens en verwelkom haar in ons nachtelijk verblijf, misschien moet ze wel bevallen?! Ze komt voorzichtig binnen, is absoluut niet geïnteresseerd in het nestje en wil terug naar buiten. Misschien beter zo, want hoe leg ik het anders uit aan de eigenaars dat er ineens een kat is bevallen op hun dekens. Ik kan met een gerust hart het warm bedje in op weg naar dromenland...

Do 5 apr

Heel de dag heeft het miezerig geregend. Af en toe hebben we moeten schuilen, want we hebben geen regenkledij bij. Wel een spotgoedkoop wegwerp-regenjasje gekocht in Thailand voor deze gelegenheid. Laurens heeft er een aangetrokken terwijl ik me kon schuilen achter hem. Ze zijn niet gemaakt voor op een moto met als gevolg dat hij opblies als een ballon, net een luchtballon die maar niet kan opstijgen omdat er nog een voertuig aanhangt. Het hield hem in ieder geval een stuk droger. 

In een stad stoppen we even voor een hapje en een slokje. 
Plots parkeert er een Yamaha xt naast de Honda crf. Het grappige en ook leuke aan moto's is, dat ze zijn zoals honden. Ze gaan meteen naar elkaar toe 
(deze poster hangt ook op in de motoclub in Chalkis)
waarna de baasjes een gezellig praatje maken. Deze keer is het Mitar, wonende in Montenegro. We zijn altijd welkom als we nog eens in de buurt zijn. Geld andersom natuurlijk ook. 

Laurens wordt ineens wild "Kijk Woon, die auto van de rijschool, dat is een Renault Clio Sport RS!! Die leren hier gewoon rijden met een sportwagen van gemakkelijk €35 000! Wow hier zou ik ook wel willen leren rijden."

Heerlijk met de moto in Montenegro langs de kustlijn onder aan de bergen over smalle paden door mooie natuur naast cultuurhistorische woningen. Een absolute aanrader om met een moto langs de Montenegrose kustlijn te bollen. 
Een ferry kan ons voor een habbekrats naar de overkant brengen zodat onze route serieus wordt ingekort. We zouden met zeer veel plezier helemaal omrijden, maar met de regen kozen we toch maar voor de ferry. 

Vrij 6 apr

Bosnië Herzogovina rijden we binnen en na 7km weer buiten. Heel praktisch als je bij elke overgang uw paspoort en papieren van de moto telkens moet laten zien. De helmen ook graag af om de gelijkenis op de paspoortfoto te bevestigen. En als je pech hebt sta je ook nog eens in een ellenlange file. 
Door ex-Joegoslavië rijden, passeer je makkelijk over de 10 grensposten.

We rijden Kroatië binnen en willen een typerend Kroatisch brood proeven. Deze keer gaat Laurens de bakker in en brengt totále verwarring. Hij wil absoluut dàt speciaal zwart brood dat aan het raam staat uitgebeeld. Laurens komt verward buiten dat ze hem binnen echt niet begrijpen en vertelt me wat hij vroeg. Ik lig natuurlijk krom van het lachen, want dat rond zwart ding is helemaal geen brood, maar het deksel waarmee ze brood afdekken om te bakken!
Laurens dan "Jamaar in Thailand verkochten ze toch ook zwart brood?" Ok dat klopt, daar draaien ze er houtskool mee onder voor de zwarte kleur. En hij hun maar proberen duidelijk te maken "That BLACK round bread!" En maar wijzen naar het raam. De stoot van onze patissier. 

We vinden een zonnig plekje om een stuk van het lekker rond brood te verorberen. Laurens koopt in de supermarkt enkele meters verder een fles water en ziet dat er statiegeld op betaald wordt. Hij wil goed doen en gaat naar de eerstvolgende man die de winkel binnengaat met zijn lege fles zodat deze man het beetje statiegeld toch nog kan gebruiken voor zijn inkopen. Ik hou Laurens in het oog en zie dat hij zijn helm al op heeft, naar de man rent zwierend met de lege fles met de nodige gebaren. Ik merk dat de man zich een bult verschiet en snel de winkel ingaat. Laurens komt verdwaasd terug "Bwaah hij versta geen Engels". 

Za 7 apr

Na het ontwaken laat Laurens me weten dat we in het oude Kosovo oorlogsgebied zitten en er evengoed nog landmijnen kunnen liggen. Amaai zeg, goed dat hij me dit niet vóór het slapengaan vertelde of ik deed geen oog dicht.

Door de Kroatische bergen is het ijskoud. De werkhandschoenen die Laurens gebruikt voor op de motor zijn helemaal niet geschikt voor de kou, wèl asorti met zijn werkbroek. 
Zo inventief dat we zijn hebben we voor Laurens warmere handschoenen in elkaar geflanst. Prachtig toch? Dat vond Laurens alleszins, want hij deed ze niet meer uit. Ook niet als we ons opwarmden aan een warm soepje in een baan-restaurantje. Waar ze mega-donuts verkopen.
We zitten in een omgeving waar beren zitten. Wel een zeer mooi gebied met nogmaals kraakhelder water stromend door de rivieren. 

In vele huizen zien we de kogelinslagen van de oorlog toen nog in Kosovo.

Bij het binnenrijden van Slovenië krijg ik onder mijn voeten van de grenspost. Hij heeft me een foto zien nemen en dat mag niet. Ik moet ze wissen, maar bij het zien van de enigste genomen foto, mocht ik ze toch houden. 
En ik die dacht 'Ooh ik had bij elke overgang zo'n foto moeten nemen voor op mijn blog'. Laurens zei nog dat hij dat vroeger steeds deed en ìk die voor de eerste keer een onschuldige foto neem aan de grens...

We springen een Decathlon binnen op zoek naar handschoenen voor Laurens. Het worden uiteindelijk simpele fleecehandschoenen die hij dan onder zijn werkhandschoenen aandoet en over het geheel plastieken handschoenen overtrekt die je in elk tankstation kunt nemen om te tanken. En voila Laurens heeft warme waterdichte handschoenen voor maar anderhalve euro. 
Ik schaf me jachthandschoenen aan die je open kunt trekken zodat de vingertoppen bloot liggen, perfect om de gsm te bedienen zonder steeds mijn handschoenen te moeten uitdoen. Ik fungeer als de sprekende gebarende gps door middel van 'google maps'. Een super-app om snelwegen te vermijden en langs heerlijke kleine baantjes te reizen. 
Ineens zien we dé super-lichtgewichtmatrassen staan! Ongeveer dezelfde die we zagen in A.S.Adventure voor we vertrokken op reis en toen twijfelden om ze te kopen. Met een gewicht van
slechts 350gr met een prijskaartje van bijna €300 per stuk! Toch maar zo gelaten en kou lijden op ons dun fitnesmatje van 80cm breed voor ons beiden. Op de moto is een van de belangrijkste zaken het gewicht. 
Dus we zien deze nieuwe luchtmatrassen in Decathlon staan, weegt ietsje meer, toch nog maar 570gr voor de prijs van............. €39!!!!! Joepie!! Eerst helemaal getest en meteen twee genomen. Eens buiten met onze aankopen blazen we onze matten meteen op, gaan erop liggen om er zeker van te zijn dat er niets aan mankeert. Beter hier op de grond voor Decathlon testen (wel een grappig zicht, ons zien liggen naast de ingang van het gebouw, zo te merken aan de mensen) dan misschien deze nacht liggen vloeken..... 
Goedgekeurd!!

Op 10km van onze route woont Majda, een vrouw van 74 die zoals Laurens al heel haar leven alleen reist. We hebben haar leren kennen op het klein Thaïs eilandje Koh Chang. 
Spijtig genoeg was ze niet thuis. 
Toch nog op zoek naar een plekje in de natuur voor ons tentje en daar heb ik deze keer wèl naar uitgekeken, ó zo benieuwd naar onze nieuwe matjes, want de laatste nachten heb ik wreed veel kou geleden ondanks mijn 11 stuks kleren aan s'nachts. En jaaaah hoor wat een verschil! Wat is zo'n luchtmatras veel warmer! Geen koude meer van de grond, maar mijn eigen lichaamswarmte die terugkaatst. En lekker dat zoiets ligt, niet meer kreperen van de pijn, vooral mijn heupen, maar even zacht liggen als een bed! Dit is zelfs beter dan een Thermarest-matje! Ok je moet het wel met de mond opblazen maar dat gaat vlot, eveneens het aflaten en zo licht en compact! Amaai ik ben echt wel reclame aan het maken voor deze wonderlijke matten. Ongelooflijk tevreden zijn we! We love Decathlon die alles goedkoop kopieert! 
Laat de koude nachten maar komen en de ongelijke, vol met stenen gevulde gronden.

Door de euforie maak ik me helemaal niet druk dat we in een berengebied de nacht doorbrengen. Toch neem ik onze voorzorgen en stop alles wat eetbaar is, maar ook sterk ruikende geuren zoals tandpasta, zeep, crèmes,... simpelweg heel mijn toiletzak, in een slaapzak-omhulsel en hang deze in een boom 15 meter verder van de tent. Laurens kijkt en zegt "Jamaar Woon hier kan zelfs een babybeer aan". Ok het hangt maar anderhalve meter hoog, maar ik ben ook niet zo groot en heb niet zoveel zin om met een lang touw enzo de zak hoog te hangen. Ik kan niet wachten om mijn mat te testen! En tja als de beer er mee weg is, dan is het zo, dat moet nu echt lukken niet? In ieder geval zal die dan niet naar onze tent komen wat toch het allerbelangrijkste is. Ik wil onze nieuwe aankoop testen en denk ineens 'Ik hoop dat er geen beer een gat in bijt'. Je kunt je dus al voorstellen hoe blij en nieuwsgierig ik ben naar dé luchtmatras.

Zo 8 apr

Voor een keer heerlijk geslapen in ons tentje. Zááalig. 
Kiplekker springen we op de moto en rijden verder door Slovenië die eveneens een geweldige natuur te bieden heeft met zijn prachtig blauwe heldere rivieren. Ex-Joegoslavië is zeker de moeite waard om naartoe te reizen.

Het is een zonnige dag met een blauwe hemel. We komen dichter en dichter bij ons thuisfront en dan kriebelt het steeds bij Laurens. Dan kan hij niet snel genoeg thuis zijn. 

Na Slovenië doorkruisen we Oostenrijk. In dit land vreesden we voor de koude, maar integendeel. Dit was het warmste van heel de trip! 30 graden jawel! Wat een meevaller. 
Nu is Laurens niet meer te stoppen en hij blijft maar gaan. "Woon, we kunnen beter blijven rijden voordat het begint te regenen". Ik zie een heldere hemel boven ons, maar goed, jij bent de chauffeur. Ik neem een pijnstiller, want er begint toch vanalles pijn te doen, vooral mijn poep. Ik neem zelden een pijnstiller, maar heb precies een voorgevoel dat het een zware rit zal worden. We zijn ondertussen toch al 500km verder. Daarvoor als we 300km op een dag deden was al veel. 

Het wordt al laat, we rijden Duitsland binnen.... Kletter Kletter! Klingel Klingel! Verdomme de ketting moet dringend worden aangespannen. In verschillende tankstations gevraagd voor de gepaste sleutel, het is ondertussen al midden in de nacht, maar helaas niks. Dan maar Touring, de pechverhelpers, gebeld. Een garagist komt met een knoeft van een sleepwagen, doet zijn gereedschapsdoos open, maar de helft ontbrak.
Pech voor ons, want we konden 10 km terug naar zijn garage waar de gepaste sleutel ter beschikking was. 
"Nee niet terug, we waren al zover."
Ik reed met de depaneur mee, voor een keer geen kou, terwijl Laurens ons langzaam volgde. In zijn garage mèt de gepaste sleutels was dit kleine euvel in een wip opgelost. 
En wij weer verder de diepe nacht in.

Wat was het koud door de Duitse bergen! Het is al enkele uren koud maar dit is ijzige koude. Laurens stopt aan een tankstation voor op te warmen. Ik plak als een magneet aan de eerste de beste verwarming, drink een warme thee en begin te ontdooien. Laurens propt zijn broek en jas vol met papier voor extra isolatie en we rijden na een dik half uur verder. We moeten telkens na maximum twee uur terug ergens opwarmen. Ik fantaseer over warmwaterbronnen,
hete badjes, warme Azië,... om het minder koud te hebben en dat werkt gelukkig.
Er komt maar geen eind aan, Laurens blijft maar rijden en rijden en rijden....

We komen eindelijk Luxemburg binnen. Wat een opluchting! Nu is het niet meer zó ver. Nog even volhouden en dan zijn we thuis. Normaal kom je dan toe in een warm huisje waar je naar kan uitzien, maar wij neen, toekomen in een kille vochtige woning die 8 maanden heeft liggen bekommeren. Wat gaan we aantreffen? Joepie motiverend deze vooruitzichten... Ok Woon denk aan jacuzzi's, sauna's, dat je in een heet bad stapt,...

Oef eindelijk België binnen, nog even op de tanden bijten...

Maandagmorgend tegen 7uur zijn we terug in de Ardennen. Laurens heeft dus van de vorige morgend liggen rijden. Welgeteld 22uren en zomaar even 1200km! 
We zijn veilig en droog thuis geraakt. Proficiat Laurens!!

Wat is het raar om terug thuis te zijn. En oooh hoe lief van de dakwerker... hij heeft het stuk grond voor het huis al geploegd. Wat een schatje!! 
We lopen samen rond het huis, controleren snel alles buiten... een grote tak van een boom aan de straatkant is afgebroken, geen enkel groentje van de moestuin heeft het overleefd. Voor de rest ligt het erbij zoals we hadden verwacht. 

Eens in het huis zien we vele spinnen die zich daarna bijna allemaal verstoppen. 
Laurens begint meteen de kachel aan te steken, hout te zagen, de keukentafel waar veel schimmel op zit grondig te kuisen. Kortom hij blijft gewoon gaan, precies of hij heeft niet zojuist zo maar even 1200km in 22uur achter de rug!!! 
Ik daarentegen ben een waardeloze vod!
En dan besef ik ineens... 'Maar natuurlijk! Laurens
heeft een halve Redbull gedronken onderweg. En dan nog een namaak. Dat is het! Hij drinkt ook nooit koffie, maar enkel water. Dus voor hem komt een halve nep-Redbull keihard aan. Hij staat stijf van de caffeïne want zijn lichaam kent dit totaal niet. 

Heel lief dat hij de kachel meteen heeft opgezet. Vanuit de ligstoel aan de warme kachel kijk ik apatisch naar een live reclamespot van... 'Redbull geeft je vleugels!' 

Voor we vertrokken ben ik enkele patatjes en ajuin vergeten in een mandje in de keuken en hield mijn hart al vast van hoe we dit gingen aantreffen. Enkele aardappelen zijn beschimmeld, maar er zijn er ook goed gebleven, eveneens ajuin, daar is niets mis mee. Geen beesten zoals muizen of ratten die er hebben aan gezeten. Wat betekent dat Laurens al de gaten goed heeft afgedicht. 
Qua schimmel valt het ook goed mee. Enkel wat natuurlijk is zoals houten lepels, handvaten,... en vooral als ze in contact zijn gekomen met andere natuurlijke stoffen, zoals olie, handen,... 

De logeerkamer is heel goed droog gebleven dankzij de roze zoutsteen die Laurens midden in de kamer in een bakje heeft gezet. Deze steen heeft zeker 5 liter water aangetrokken. Ideaal dus om een ruimte droog te houden voor een lange tijd.

We doen een dutje van 4 uur waarna Laurens zijn
jeepke aan de praat krijgt. Wat is hij blij! 

Ik probeer ook iets nuttig
te doen en heb toch een deel kompost gezift. Eigenlijk heeft Laurens nog het meeste gezift om te laten zien hoe het moest. Werkt die Redbull nu nog? Vragen mijn véél te traag werkende hersencellekes zich af. Ik doe echt mijn best maar het gaat me toch precies niet goed af. Voel me stijf over heel mijn lichaam en toch nog wel moe-kes...
Ik zal precies vandaag toch nog wat live-commercials van de vleugeltjes van de rode stier, Lorenzo, staan,
excuseer liggen kijken. 
En hij beweert zich op zijn leeftijd oud te voelen? Hoe moet ik me dan voelen? Al begraven?

Di 10 apr

Om 5 u s'morgens is ons spring-in't-veld al wakker en actief. Ik laat me pas enkele uren later verschijnen. Een goede warme nachtrust doet wonderen en kan vandaag toch wat betekenen. 

We gaan samen 'het water aansluiten' aanpakken. Vorig jaar werd de hooizolder een zwembad. Het jaar daarvoor regende het in huis. De buizen sprongen steeds door achtergebleven water, ondanks al het water werd afgelaten. Spannend welke verrassing ons deze keer te wachten staat.... 
Alles verloopt vlotjes naar
wens! Enkele druppelende lekken, omdat de koppelingen niet vast genoeg waren aangedraaid. 
Wow is dat alles! Joepie we hebben terug stromend water zonder rampenscenario's. Voor we vertrokken heeft Laurens met de compressor veel lucht in de buizen geblazen om zeker al het water uit te krijgen. En ja hoor prima gedaan! 

Stromend water betekend, kunnen proper maken. De keuken wordt aangepakt. 
Wat ontdek ik ondertussen, dat ons Nespresso machine stuk is. Waarschijnlijk is er water in de buisjes gebleven die dan zijn vastgevrozen met alle gevolgen vandien. Mijn fout, oeps. Stom stom en
ó zo jammer.
Sorry mensen die graag koffie drinken. Er is wel oploskoffie, maar dat is helemaal niet zo lekker als een Nespressoke spijtig genoeg.