Alberobello

Vrij 14 jan

We blijven de kuststrook in het zuiden van Italië volgen om de vrieskoude te vermijden en om overdag zoveel mogelijk warmte van de zon te absorberen zoals deze ochtend.

Een pefecte start van de dag om de kilte van de nacht en onze condens uit de slaapkamer te verdrijven. 

In een handomdraai wordt de slaapkamer weer omgetoverd tot een jeep en we trekken richting Tarente waarna we verder doorgaan naar het zuiden met de zee steeds aan onze rechterkant.

Avetrane heeft een lange kuststrook waarin Laurens naartoe wordt gezogen als een magneet voor een zanderig ritje langs de kustlijn (zie filmpje).
Waar kunnen we terug op de baan? Wat verder links zou het moeten lukken, maar al snel slippen zijn banden over de stenen en achteraan graaft Jimny zich in het zand.

Na veel geslijt en verbrand rubber van de banden, lukt het uiteindelijk om op de vaste grond te belanden. Loeiheet zijn de voorste wielen,

maar we zijn er gelukkig uit geraakt.

De typische torentjes die we vaak zien opduiken aan de kust, zijn eeuwen geleden gebouwd om vijandelijk gevaar te zien aankomen vanuit de zee.
Ik leg het onstaan van de Torre Colimena even uit.

Deze toren is in vier stappen gebouwd over enkele eeuwen heen.

Na het bloedbad in Otranto in 1480 leefden de Trivierische bevolking in angst, vooral langs de kusten van het onderkoninkrijk Napels, geregeerd door de Spanjaarden. De eerste onderkoning die belang had bij de bescherming van het gebied was Don Pedro Alvarez de Toledo, die in 1532 de kustuniversiteiten opdracht gaf wachttorens voor hen te bouwen. Een toren van slechts 7 meter hoog werd in de buurt van de Cala di Colimena gebouwd.  
Deze toren was getuige van een aanval op 1 januari 1547 door vijf Turkse galeien.

De latere onderkoning Dom Parafan geeft de ingenieur Giovanni Maria Tommaso Scala de opdracht de toren te vernieuwen. Deze ontwerpt een andere toren met een hoger uitkijkpunt en sloopt om economische of tijdredenen de vorige niet, maar neemt deze op in de basis van de nieuwe, die in 1570 voltooid is.

In het midden van de zeventiende eeuw werden, om een ​​nog hoger uitkijkpunt te hebben, twee kamers gebouwd op het terras. De ene op de andere die de toren tot 20 meter verhoogde. Hoe hoger de toren, hoe eerder de vijand wordt geïdentificeerd. Waarschijnlijk is in dezelfde periode ook de gemetselde trap gebouwd.

Toen het Turkse gevaar eenmaal was geweken, werd de toren in 1730 bewaakt door Giulio Briganti, in 1777 door de soldaten van het Invalid Regiment en in 1820 door de Customs Guardic.
In 1870 werd het verlaten en gebruikt voor het topografisch onderzoek van het gebied.
In 1877 was er een permanente brigade van de Guardia di Finanza.  
In de vroege jaren van de twintigste eeuw werd op de tweede verdieping verschillende kamers bijgebouwd, waaronder een slaapzaal en een keuken.

Deze ingrepen op de Torre Colimena zijn in de loop van de tijd aangepast om een ​​specifieke functie te vervullen. 

Za 15 jan

Jimny wordt weer getest op millimeterwerk.

Door de zijspiegels in te klappen en onze goede samenwerking lukt het net om ons huisje niet te voorzien van echte muren. 

We belanden in Gallipoli, een schattig havenstadje met alweer charmante kleine straatjes.

Wat ons opviel zijn de vele kleine kerken die soms zo vaak voorkomen dat we op een bepaald moment in een straat met de gevels naar de zee gericht, er wel vijf telden op nog geen honderd meter afstand. Heel bijzonder.

Bijna helemaal in het zuiden van Italië, in de hak van de laars, belanden we in Marina di Felloniche.

We zien de zon rechts ondergaan en komt weer bovenpiepen aan de linkerkant.

Het bewijs dat we helemaal in het zuiden zitten.
Daar leren we Patricia kennen. Ze komt van Oostenrijk en trekt alleen rond in haar busje. Ze kan onderweg haar werk doen wat geweldig is. Een laptop, gsm, internet en haar skills is wat ze nodig heeft en ze is volledig vrij om te gaan en staan waar ze wil. Ze is zo jong en weet ongelooflijk goed wie ze is. Ze bewandelt haar pad perfect van wat ze wil. Ze is ongelooflijk wijs in het leven en blijft realistisch. We beginnen te kletsen, Laurens kruipt ondertussen onder de lakens, ik steek de mooie kaars van Giusi aan en voor we het weten is het 3 uur s'nachts! 

We zijn hier drie nachten gebleven. Laurens en ik hebben het strand wat opgekuist. We aten s'avonds samen met uren kletsen tot gevolg.

Overdag is het heerlijk warm als de zon schijnt, maar vanaf de zon ondergaat is de overgang zo groot van lekker warm naar kille koude. Zelfs met een slaapzak rond Laurens, zodat hij getransformeerd werd tot rupsje,

had hij nog koud. 

Doordat de zon hier overdag zo vaak schijnt en in de nacht niet echt vriest, zien we het eerste en enigste bloemetje van een amandelboom al verschijnen.

De lente begint hier vroeger dan bij ons. 

Di 18 jan

Vandaag wordt Laurens enorm verwend met dit prachtig exclusief voertuig dat hij weeral tegenkomt.

Een Bugatti Centodieci! 

En niet zomaar ene, neen, dé allernieuwste waarvan er maar 10 worden gemaakt voor heel de wereld. Kan makkelijk meer dan 400 km per uur halen. Met een prijskaartje van 8 miljoen euro!! Jawel dit is geen schrijffout. Ongelooflijk!!  
Laurens, zo blij als een klein kind, krijgt de nodige uitleg van de sympathieke chauffeur en mag natuurlijk ook foto's van de binnenkant nemen. 

Wat deze beauty nóg specialer maakt is dat de chauffeur het nieuw model eerst moet testen voordat ze kan verkocht worden. Deze wagen is numero 0.

Voor de verkoop zijn de Bugatti's ook genummerd, maar begint dan met nr 1 t.e.m. 10.
De testcensoren zijn goed te zien aan de achterkant.

Metalen draadjes die recht naar boven uitsteken, meten o.a. de hitte. 
Laurens heeft een filmpje gemaakt en natuurlijk aan de chauffeur gevraagd om het pareltje eens te laten horen waarna deze unicum der unicums vertrekt en uit ons zicht verdwijnt (zie filmpje).
Laurens was weer op de juiste plaats op het juiste moment. Typisch Laurens. Super leuk voor hem. 

We zijn in Santa Maria di Leuca, het uiterste puntje van Italië, waar we twee nachten blijven staan, daar waar Patricia met haar busje ook staat. 

Wo 19 jan

Hier kan je mooie wandelingen maken, zoals deze ochtend.
We zien een gat in de grond en kruipen erin. Het is een grot met de naam 'Grotta del Diavolo'.

We gaan dieper en zien dat ze wat verder uitmondt in de zee.

De opening naar de zee is duidelijk in zicht en het is grappig van welk standpunt je de foto neemt, je ermee kan spelen. 

We klauteren langs de grote blokken naar het licht

en kijk eens aan, daar is de zee. 

We klauteren terug en kruipen uit het hol van de duivel,

weer de bewoonde wereld in. 

Een grote mobilhome van een Zweed die er al 4 jaar in woont en bezoek heeft van een vriend, staat er ook. Na gezellig babbelen,

kruipen we allen in elks zijn eigen huisje. 

Za 22 jan

Een deel van de regio Puglia, tussen Bari, Brindisi en Tarente, zijn talrijke Trulli's te zien. Een Trullo heeft een kegelvormig dak.

Het ziet er enorm schattig uit en zou zo in smurfenland passen. 

Alberobello is dé trulli-hoofdstad

en ook opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Duizend trulli's zijn er te bewonderen en dan vooral in de oude stad. 

8 jaar geleden met de Samurai jeep zonder deuren en zonder dak, toen ik werd getest hoe hard en avontuurlijk ik eigenlijk wel of niet ben, hebben we de trulli's voor de eerste keer gezien. Toen kon je er nog eentje kopen in slechte staat voor 7000 euro met 450 m² grond aan. 

6 jaar geleden weer met de Samurai, maar dan wel met deuren en dak, zagen we ze nogmaals. 
Weeral vol verbazing hoe mooi en schattig ze wel zijn. 

Ditmaal, derde keer goede keer. We besluiten om enkele dagen in een trulli te verblijven in Alberobello. We vinden een zeer mooie voor een goede prijs waar de Jimny ook veilig achter een poort kan staan, naast de woonst. 

De trulli waar we in verblijven is van een jong koppel. Deze trulli is van generatie op generatie overgedragen en is recent gerestaureerd. Het verhuren ervan is nog maar van de zomer begonnen.
Het binnenplein ziet er al leuk uit, maar wanneer we de trullo betreden, zijn we verbaasd en zeer aangenaam verrrast hoe mooi de twee trullo's tot een prachtig warm gezellig huisje is verbouwd. Waarbij de authenticiteit en de charmes van de typische trullo zijn behouden met alle nodige comfort. (Zie filmpje)

Vanuit ons bed zien we recht in het kegelvormige dak. 

Het verblijf is hier fantastisch met alle erop en eraan.