Kuala Lumpur

Wo 10 jan

Het hotel waar ik een kamer heb geboekt voor deze nacht, is midden in Chinatown. De straten staan vol kraampjes en zijn overhangen met rode lampionnen die s'avonds oplichten. Wow dacht ik eerst, leuke ligging! Maar bij het inchecken liep het helemaal fout. Bij het toekomen voelde je meteen dat de oude Chinese man aan de receptie een norse man is. Ik had me goed geïnformeerd en wist dat er nog 6% belasting van dit, 10% belasting van dat en daarbovenop nog 10 RM extra kan aangerekend worden wat ook zo was. Goed, maar bereken dan op z'n minst uw procenten correct. Ik probeerde rustig uit te leggen dat de berekening anders moest en .... JOLIDELOLLIEDEHOE!!! ... Hij ging helemaal loos! Al zijn opgekropte frustraties kwamen eruit. Hij begreep het natuurlijk volledig verkeerd en ik kreeg er geen spel meer tussen. Zijn balpen is half kapot getokkeld op het reserveringsblad. Ik probeerde zelfs hem te kalmeren (Is dat nog normaal? De job van een receptionist is een gast aangenaam verwelkomen en bij problemen deze op te lossen toch? Maar dat ik als klant hèm moet kalmeren, neen dat kan er bij mij niet in). Ik heb me ingehouden, ben heel rustig gebleven en heb braaf betaald. We willen niet weer een 'chambre de misérable'. 
Je kan er enkel met de lift naar boven en er zijn nergens ramen, zelfs niet in de kamer. Dit viel Laurens meteen op en zei "Wat als er brand is?" 
Ja inderdaad, door het ongezellige voorval was ik helemaal tureluut, maar met dit wil ik hier zo snel mogelijk weg. Later hebben we een trap gevonden waarvan het slot van de trapdeur stuk is. Oef dat is toch al een geruststelling, maar telkens we de receptie passeerden zende Mister 'Extremely Friendly' negatieve signalen. Heel mijn dag is letterlijk verpest, ik kan mij zoiets onozel echt aantrekken en door alles op te kroppen en in te houden zal er ook geen goed aan gedaan hebben. Ik was misschien beter af geweest als ik een spelletje baseball had gespeeld met het groot kussen van de zetel als bat en zijn rond dolgedraaid hoofd als... , maar ja waar waren we dan beland.... niet op een zacht bed, maar een koude vloer... Dan toch maar beter de rest van de dag er niet echt happy bijlopen. 

Na de buurt een beetje te hebben verkend zijn we naar de Petronas Twin Towers gewandeld enkele kilometers verder. Met een hoogte van 452 meter zijn de Petronas Towers het zevende hoogste gebouw ter wereld, maar als identieke gebouwen staan ze op de eerste plaats.

De KL-Tower (telecommunicatietoren) in Kuala Lumpur is net iets hoger, want deze staat op een hogere heuvel en reikt met zijn mast net boven de Petronas Towers uit.

Aan de voet van de Petronas Towers bevindt zich het chique winkelcentrum Suria KLCC. Deze is helemaal rond en bestaat uit 7 verdiepen. Op zich al impressionant, maar nog steeds niets vergeleken met het hele gebouw.

Do 11 jan

We checken uit en natuurlijk is wat ik verwachte ook zo. De man is nog steeds even nors, zelfs tegen zijn collega, een lieve jongedame. Ochaarme, ik heb er mee te doen. Hij probeerde me te weinig terug te geven van de waarborg van de sleutel (in sommige hotels vragen ze een waarborg voor de sleutel van de kamer die je dan bij het uitchecken terug krijgt). Niet ik, maar zijn lieve collega heeft hem er op attent gemaakt. Dankjewel, een discusie uitgespaard. 
Plots komt er een jong koppel aan de balie en vraagt om een andere kamer. Hun kamer bevat teveel schimmel. De norse man geeft meteen mijn sleutel door waar ik bij sta. Dit vind ik niet gepast en ben er tussen gekomen met de melding dat we nog maar net uit de kamer zijn en daardoor de kamer helemaal nog niet in orde is voor nieuwe gasten. En daarbovenop bevat onze kamer ook schimmel. 
De aanpak van de man aan de receptie vind ik alles behalve professioneel. Hij verdient de eerste prijs van slechtste receptionist van het nieuwe jaar.

Wat verder checken we in bij een guesthouse. Je loopt eerst de trap op waar zo'n 50-tal paar schoenen aan de kant liggen. Binnen is het schoenvrij lopen. Aan de balie worden we enorm vriendelijk verwelkomd. Wàt een contrast met de vorige. Ik vind het heel belangrijk hoe je wordt verwelkomd. Dat bepaald veel het verloop van je dag, of je tollerant bent aan minpunten of je aan alles ergert,...
Het is hier super gezellig met een gemoedelijke sfeer. Verschillende kleine kamers met een gemeenschappelijke badkamer en toilet. Een keuken ter beschikking waar je gratis thee en koffie kunt nuttigen. 
Op deze manier ontmoet je andere mensen. 
Een vrouw checkt in, Jany, een Francaise van 47 die twee maanden Maleisië heeft verkend en binnen enkele dagen terug vliegt naar Frankrijk. In de zeteltjes was het gezellig babbelen en de uren vliegen voorbij. s'Avonds laat zijn we samen Chinatown ingetrokken voor een noedelsoepje en voor je het weet is de dag alweer om.

Vrij 12 jan

s'Morgens tref ik Laurens druk babbelend aan in de keuken, aan tafel met twee toeristen. Jordy, een jonge Fransman die een wereldreis van een jaar maakt met zijn fiets. Deze fiets werd binnengebracht in het containerpark waar hij werkte en zijn vriend heeft maar enkele kleine verbeteringen en reparaties aangebracht. Drie maanden geleden is hij vertrokken van Bourgogne. Jordy heeft slechts 1 maand op het containerpark gewerkt en is er echt van verschoten hoeveel goede spullen er worden weg gesmeten. Daar hij nog thuis woont zei zijn vader nog tegen hem "Ik hoop dat je snel een andere job hebt anders zit het huis binnen de kortste keren propvol". Op 1 maand tijd had hij niet alleen een fiets, maar 10 als hij wou. Ook vele computers, laptops, smartphones en andere hi-tech-spulletjes die 24-jarigen wel interesseren, mee naar huis gezeuld. Laat hij dat nu echt allemaal tegen Laurens vertellen, die 10 jaar van die rommel geleefd heeft en de uren vlogen voorbij. Toen hij doorging heeft Laurens een foto van hem genomen met de bedoeling binnenkort in augustus hopelijk bij ons in de Ardennen, dit weer te doen. Twee dezelfde foto's met een afstand van vele duizenden kilometers tussen. Luxemburg en België staan ook op zijn programma, zou Laurens zijn tweede foto kunnen nemen... ja of nee?
En Mike, een Nederlander met dezelfde leeftijd als Laurens. Het is al de tiende keer dat hij in ditzelfde guesthouse zit. Ik kan begrijpen waarom, het voelt hier als een thuis.
Als ik erbij kom zegt Laurens "Thàt's my girlfriend" waarop ik meteen antwoord "That? You say 'She's my girlfriend!'" 
"She's a perfect match" antwoord Mike daarop. En ja eigenlijk wel. Ik ben heel gemakkelijk, maar laat me niet doen en af en toe moet je Laurens hier en daar wat bijschaven. 
De uren vliegen weer voorbij zoals steeds als Laurens begint te vertellen. 

Het zijn weer regenachtige dagen, maar in de avond klaart het op en we vertrekken samen met Jany te voet naar Bukit Bintang, the night market en Petronas Towers.
Gratis stadsbussen rijden rond, maar wij verkiezen steeds om alles te voet te doen. Is veel gezelliger en dan zie je nog iets of maak je weer vanalles mee. 
Zoals deze boom die het beu was om de CO2 te verwerken? En wraak heeft genomen door zich te laten vallen op deze kleine auto. 

Het was een heel leuke avond en vermoeid komen we toe aan ons huisje, tijd voor bedje. 
Ik heb al heel de dag jeuk op verschillende plaatsen en voor het slapen gaan laat ik het aan Laurens zien en hij verschiet. "Amaai das aan't verspreiden en sta zo dik!" 
Een pilletje tegen de jeuk en allergie, een zalfke op en we zien wel. 

Za 13 jan

We vragen een andere kamer die we meteen krijgen. Toch maar voor de zekerheid, want ik had al enkele beestjes zien lopen. Maar ja overal zijn beestjes denk je dan. We gaan naar een pharmacie en daar weten ze ons te vertellen dat de beten van bedwantsen afkomstig zijn. Ajajajaj, dat zijn venijnige beestjes waar je niet zo gemakkelijk van afkomt. Ik heb te doen met de lieve uitbaters, ze runnen dit nog maar een half jaar. We willen hier nu niet meteen weg vandaar een andere kamer. Het is hier zo gezellig met leuke mensen en lieve uitbaters, maar ik voel me er niet echt meer lekker bij. We gaan morgen uitchecken.

Ik ben wat moe, doe een dutje terwijl Laurens....: "Tijdens een wandeling door Chinatown ontmoet ik een Hollandse vrouw.
Zij heeft het probleem, zoals zovele vrouwen, om een winkel binnen te gaan en zomaar rond te kijken zonder zich schuldig te voelen dat ze niets gekocht heeft als ze naar buiten gaat. Ze vertelde dit aan mij nadat ik haar had verlost. Ze liep op straat en de verkoper had haar aangeklampt. Ik zag dat ze moeite had om weg te gaan van de verkoper die haar een rugzakje wou aansmeren. Ik ben toen tussenbeide gekomen en zei "We are just looking. Let's go".
Ze keek natuurlijk verbaasd op, maar was me wel dankbaar voor deze reddingsactie. Ik ben met haar nog enkele winkeltjes binnen en buiten gelopen en heb steeds de verkopers afgewimpeld. Ze was verbaasd dat ik dat zo makkelijk kon om gewoon tegen de verkoper te zeggen "I'm just looking". Ik zeg tegen haar "Dat is internationale taal en iedereen zal dat wel verstaan. Je moet heus niet in elke winkel dat je binnen gaat iets kopen."
En pas op, Aziatische mannen zijn pro's om je iets aan te smeren dat je totaal niet nodig hebt. 

Zo 14 jan

We nemen afscheid van het guesthouse en gaan naar het volgende hotel waar ik geboekt heb. Deze ligt aan Bukit Bingtang, waar het uitgaansleven is en eveneens de nightmarket. 

Rond de middag komen we toe, we kunnen maar pas om 14u inchecken, ok geen probleem. We verkennen de buurt en rond half drie zijn we terug. Krijgen we te horen dat we niet kunnen inchecken met het excuus dat er een zieke op ons kamer ligt en dat we een ander hotel moeten zoeken. Hij stelt voor om het hotel ernaast te nemen, is duurder, maar hij gaat een betere prijs regelen en dan zonder ontbijt (hier hadden we een ontbijt). Als hij het aan dezelfde prijs kan regelen ok, maar neen, wel korting, maar nog steeds duurder. Ik vind dit eigenlijk niet kunnen. Kon hij ons dat niet eerder laten weten? Wanneer we eerst toekwamen? Maar soit, volgens Laurens ben ik weer de moeilijke en leg me er uiteindelijk maar bij neer. Ik ben tenslotte enorm moe, heb juist mijn regels en de pillen die ik neem, daar wordt je ook moe van. Ik ben heel de tijd rustig gebleven, heb wel een beetje moeilijk gedaan, maar wat wil je? Het hoort toch absoluut niet dat je een kamer boekt om dan te worden doorverwezen naar een ander hotel met minder opties én duurder! Maar goed, ik zal maar weer water bij de wijn doen. Laurens zegt alleen maar "Tja Woon, in het leven word je nu eenmaal bedrogen. Dat is nu zo. Leg je er gewoon bij neer en maak je er niet druk over."
Hij heeft natuurlijk volledig gelijk, maar ik wil eerst al het mogelijke geprobeerd hebben, mijn standpunt duidelijk kunnen maken, vooraleer ik kan beginnen met me erbij neer te leggen. That's it. Dat zal het verschil zijn tussen mannen en vrouwen zeker?

Di 16 jan

Vandaag gaan we andere oorden opzoeken. Naar Melaka, nog meer naar het zuiden toe, aan de westkust. Onderweg zien we een grappig bordje
De koer vooraan bevat aan beide kanten de ene kattekooi na de andere. Elks met 1 of 2 mandjes en daarin jawel een poes. Er worden katten gedropt voor de woning en de dropper is dan foetshie, vandaar het bordje.

Kuala Lumpur is een grote moderne stad met shoppingcenters in overvloed, maar de ene is de andere niet. Zo heb je hier een shoppingcenter waar je echt niet over de koppen loopt. Hier zitten alle speciallekes bijeen: Hugo Boss, Rolex, Yves Saint Laurent, Hermēs, Prada, Ladurée, Versace, Chopard, Gucci, Cartier, Burberry,... en nog zovelen meer.
De verkoopsters vervelen zich steendood de hele dag, want nergens is er een klant te bespeuren. En toch moeten er hier veel rijken zijn, want een stom appartementje in de vele hoge buildings is al gauw een half miljoen euro. Ook zie je hier met regelmaat van de klok Lamborgini's, zelfs nog meer Bentleys, de duurdere Porshes en heel veel topmodllen van Audi en BMW passeren. Deze McLaren is ook een leuke verschijning. En dit alles onder een stralende zon.

Bij Rolex bijvoorbeeld begint de prijs vanaf 7500 euro tot dik boven de 100 000. Terwijl enkele meters verder de Rolexen op straat verkocht worden vanaf 12 euro. Deze hebben een gemiddelde levensduur van enkele weken. De verkopers zijn wel grappig, ze zeggen dat je 6 maand garantie hebt en dat je altijd mag terugkomen als het stuk is. Ik zeg "Ja goed hoor, ik zal is eventjes terug vliegen om een uurwerk te komen wisselen van 12 euro!"
Je hebt ook nog een hogere categorie namaak, die beginnen vanaf 100 tot 500 euro. Volgens de verkopers hebben ze een Zwitsers binnenwerk en zijn ze waterdicht.

Een grappige anekdote: gisterenavond terwijl we door de nightmarket liepen, proberen ze van alle kanten je naar binnen te lokken. Zo ook deze jongeman die riep "Chicken win?!" Waarop Laurens antwoord "Chickens never wins, they always loose!" 
En dat is eigenlijk wel zo niet? Een kip heeft een dik lichaam, puur eetbaar vlees met smalle pootjes, net genoeg om te scharrelen. De billetjes? Goed voor kippenbouten.
Vleugels? Kan er amper mee vliegen, maar wel goed voor kippenvleugeltjes. Wat schiet er nog over? Een pietelutig smal nekske en een mini-koppeke, net genoeg om naar voren te buigen, te pikken en te eten. Wie houdt een kip als huisdier? Zou een zeldzaamheid zijn. Ze worden gehouden voor haar eieren (als een mens een ei eet is het vanzelfsprekend dat het een kippeëi is, een ei van een ander gevogelte is dan weer speciaal) of zijn vlees. In India is de koe heilig, in de Islam mag geen varkensvlees gegeten worden, maar kippen? Overal ter wereld gaat dit beestje de pot in. Dit arm diertje is precies geschapen enkel en alleen maar voor de consumptie. Je zou voor minder gereïncarneerd worden in een kip. Dan ben je alleen nog maar een lekker beest.