Pattaya - Even bekomen

Van Bangkok naar Pattaya is 160 km. We hebben er 8 uur over gedaan tot het hotel dat we in gedachten hadden. Wat een heksenketel! Het is regenachtig waardoor je door een stoomketel wandelt en na enkele kilometers komen we aan het station om te horen dat er geen treinen meer zijn naar Pattaya, pas maandag morgend, binnen enkele dagen dus. Op een andere manier naar Pattaya.... na een metro, nog een andere metro en een lange busrit, komen we eindelijk aan in Pattaya en dan begint het pas. Op zoek naar het adres van een lowbudgethotel die wel in orde leek. We worden van het kastje naar de muur gestuurd. We waren zelfs vrij dicht in de buurt ervan, als we van de bus afstapten en toch hebben we er nog uren over gedaan om het te vinden. Gek wordt je van al die verschillende uitleggen. Uitgeput hebben we het al bij al gevonden (al verschillende keren voorbijgeslentert grrrr), blijkt de eigenaar vandaag nog wel te komen, maar wanneer? Kan s'nacht toekomen, wie zal het weten. Na lange tijd wachten, informeer ik me voor een noodgeval-kamer voor de nacht. De ene afwijzing na de andere, volzet. Dan toch ergens nog een kamer vrij. Eerst is het goed, dan ineens zijn ze volgeboekt, terwijl het kastje nog vol lag met sleutels. "Er ga direct een groep toeristen komen, die geboekt hebben" was ineens het excuus. Geloof er niks van! Nog steeds geen kamer, pfff vermoeiend zene zo steeds zoekend naar een kamer om helemaal op, de ene tegenslag na de andere te ondergaan. We vinden uiteindelijk een kamer, een mooie propere kamer met een grote douche, zachte lakens en tv met voor de eerste keer zenders èn enkele in't engels (voor die enkele keren per jaar dat we eens tv zien, kan da wel eens deugd doen na een afmattende dag).... wat een relaxing!! Een trukje om de gasten in hun drink-eetzaakje te krijgen op de gelijkvloers, is wifi beloven, maar internet enkel beneden te activeren. We hebben heel de dag bijna niets gegeten en zijn gewoon te moe om nog naar beneden of buiten te gaan. 

Wakker wordend met een gezwollen oog-kaak, vinden we de volgende dag een goede lage prijs-kwaliteits-kamer waar we enkele dagen, mischien een week zullen blijven. Wij boeken niet op voorhand, het gebeurd weleens dat je boekt en betaalt, er toekomt (als je het al vind, wat ook een hele opdracht is), geen receptie, niemand te bespeuren, naar het nummer belt (als er al een nummer ergens te vinden valt en als je dan al een Thaïse simkaart hebt, want met een Europese sim betaal je gemakkelijk enkele euro's per minuut) en er niemand opneemt, waardoor je voor niets hebt betaald en dan toch nog uitgepeigerd en gefrustreerd op zoek kunt gaan naar een kamer. En als je toch op je kamer terecht kunt, gebeurt het wel eens dat je nog extra kosten moet betalen voor water en electriciteit per persoon. Het beste, vinden wij, is niet boeken, maar ter plekke eerst de kamer zien en dan onderhandelen over de prijs. Het gaat wel over lowbudet, normale hotels zal wel veilig en correct verlopen.

Het is tijd om Pattaya te verkennen. We zien de 'meisjes' en 'she-males' hier en daar al opduiken. Overal massage-salons? waar ze vooraan de klanten proberen te lokken. Grappig is, nadat ik gepasseerd ben, ze dan kusjes en allerlei gebaren naar Laurens toewerpen. Ik loop express goed voorop om Laurens te plezieren (ik ben toch helemaal ni jaloers, waar haalt hij het toch?). Ze zijn braaf als we samen lopen. De geruchten over Thailand en vooral Pattaya waar we nu zijn, dat de vrouwen alle moeite doen om de man van de vrouw weg te snoepen zonder enige respect voor de vrouw, daar merk ik niets van (of nog ni ajaj). Het is ofwel veranderd of ze denken dat ik zelf een Thaise ben (ik word ook vaak in hun taal aangesproken en t'schijnt dat Thaïse vrouwen enorm jaloers zijn en dan zelfs gevaarlijk).

Laurens zijn t-shirt ziet er echt ni meer uit, vol scheuren, gaten en overal verkleurd. En zo rondlopen waar de kleren spotgoedkoop zijn. Al enkele keren riep een klerenverkoper naar Laurens "By t-shirt? You need one!!". Laurens vind dit geweldig, ik genant. En jawel het is me vandaag eindelijk gelukt om hem te overhalen om een nieuwe aan te schaffen. Oef! Gedaan met de gene. Dat hem zijn werkbroek aanhoud, daar kan ik mee leven. En alle geluk heeft hij slippers aangeschaft in Kreta, want hij wou eerst nog met zijn zware waterdichte boots naar de tropen komen! Helemaal getikt, dat had ik hem nu echt verboden. Ale Laurens is terug ewa presenteerbaar...

Onderweg naar het strand, lopen we door een straat die volledig aan de ene kant bedekt is met de ene sex-bar na de andere. Laurens is in heaven...

Het strand van Pattaya stelt ni veel voor. Een lekker briesje dat wel en tal van verkopers die de groepen toeristen van de toekomende excursie-bootjes vanalles proberen te verkopen. Zelfgemaakte ijsjes, geschilde mini-ananasje op een stokje (verfrissend lekker zoet en sappig), nootjes, gefrituurde hapjes, getrokken foto's van de toeristen (ontwikkeld en al in een kadertje), kokosnoten (heerlijk zoet hier t.o.v. de caraïben),...
Plots komt de politie op een motor en in een mum van tijd zie je geen spoor meer van de verkoop. Ze zijn gehaat en waarom? Als je de politie onder tafel betaald, dan laten ze je gerust en anders heb je problemen, ze zijn corrupt tot en met. Terwijl de verkopers het zeer moeilijk hebben, in die hitte aan een lage verkoopprijs proberen te overleven. Het is schandalig van de politie.

Wat ook hard moet zijn, zijn de eetkraampjes waar ze in wokken, frituren en barbecueën. In die Thaïse hitte en dan nog eens met hun extra vuren hun werk doen. Chapeau! 
Vaak zie je de mensen achter hun kraampje slapen, zelfs zittend en ze schieten als robotten in actie als er een klant is, grappig. De karretjes worden ofwel met de hand voortgeduwd, wat een gevaarlijke taak is in het drukke verkeer. Ofwel naast de motor gebouwd als sidekar. 
Mijn favoriet is waar ze gewokte groenten (grote variatie) en heerlijke witte rijst klaarmaken. En als ze je beginnen te kennen, dan krijg je pas een grote portie! 

Een jong koppel met een kraampje van groenten en fruit hebben het niet beter gevonden om hun baby boven hun waren te hangen in een netteke. Als ze de kar voortduwen wordt het boeleke automatisch gewiegd.

Onze nieuwe ontdekking... de bloembodem van de lotus-bloem. Daarin zitten zaden die je eruit pulkt, waarna je de schil eraf pelt. Er verschijnt een wit bolletje, het zaad, die je kunt eten. Je doet er best aan om het vliesje er ook af te doen (anders heb je een wrange smaak, zoals bij een verse kastanje). Ze proeven een beetje zoet met de typische verse notenstructuur zoals kastanje, pompoenpit,... maar sappiger. 

We wandelen wat rond en wat zie ik, een hond? schaap?......  Een hondje, maar ongelooflijk schattig, een echt teddybeertje.

In een klerenwinkel zien we ineens aan de zijkant fish-spa-bakken staan met de typische gara-rufa visjes. En maar €2,50 zonder tijdlimiet! Wow dìt wil ik doen! Eerst een voetenbadje en dan er zachtjes in.... roefel langs alle kanten stormen ze op mijn voeten en onderbenen af en amaaaai da kietelt! Hihihi even wennen en dan jaaah relaxing. Eet maar visjes, hoe meer hoe beter, lekker chinees, laat jullie maar eens goed gaan. Er zaten hier en daar een grote tussen die je goed voelt, de kleintjes voelen als tikkelingen, maar om alle hardnekkige eelt weg te krijgen denk ik dat enkel zal helpen met baby-piranhas. En ze blijven gewoon hangen als ik mijn voet boven haal. Ik mocht er ook mijn handen insteken, ze zouden grotere bakken moeten maken waar je helemaal in kunt, met bikini dan he. Da moet pas kietelen!

Drie Indische mannen (de rijke klasse kunnen vooral tegen vrouwen nors zijn en neerbuigend, het zijn de moeilijkste consumenten die je je kunt voorstellen) lopen de winkel binnen. Ze wagen zich erop en gaan er uiteindelijk met hun voeten in. Ze beginnen te giechelen als kleine kindjes en hadden moeite om hun voeten erin te houden. Grappig!! Zeker omdat Indiërs zijn.

We kunnen niet zeggen dat Laurens niet heeft geprobeerd.... een halve vinger voor een halve minuut. Moedig Laurens!