Eindelijk vertrokken

Heerlijk om weer op doorreis te zijn, na enkele koude Belgische winters en een slechte zomer. Bollend door de mooie franse streken onder een heerlijk warm zonnetje. Hier hebben we zolang naar gesnakt en eindelijk is het zover. 
Deze keer is ons vervoermiddel een Suzuki Jimny, de zetels kunnen helemaal plat, zodat je er een bed van kunt maken. De achterzetels moeten er wel eerst worden uitgegooid en bagageruimte is miniem, maar zeker doenbaar.
Naar waar gaan we? Naar het goede weer, dus naar het zuiden, alles is mogelijk.
Hoelang blijven we weg? Geen idee, we moeten voor niets of niemand echt terug. Dus dit betekent... we zijn volledig vrij, vrij om te doen en laten wat we willen, hoe zalig is dit. 

Ma 6 sept

We zijn vertrekkensklaar, maar nog eerst een hartverscheurende taak klaarspelen. Nimeria naar huis doen, de allerliefste hond die ik ken, een Newfoundlander. De hond van de kinderboerderij in het dorp die véél liever bij ons woont. Zolang we thuis zijn, zijn haar bezoekjes zeer welkom, dat kan gaan van enkele uurtjes tot maanden, allemaal goed.
Ze had de laatste dagen al door dat er wat gaande is en week geen meter van mij en de Jimny. Ze dacht eerst dat ze mee mocht en heeft nog nooit zo blij gehuppeld, richting haar huis, waar Laurens me opwachtte, maar helaas... de teleurstelling die eraf droop... o zo pijnlijk.

Hopelijk zien we ze weer als we terug zijn. Evenals de wilde kat, die niet meer zo wild was na zolang thuis te zijn, arm poesje.

We rijden zuidwaarts met onze corona-certificaten op zak,

naar de grens met Frankrijk. Geen controle, helemaal niets te zien. We rijden dan ook via kleine baantjes. Doen we altijd, we hebben tijd en is ook veel leuker.

Na 100 kilometertjes zoeken we een rustige plaats tussen de fruitbomen.

De Jimny wordt omgebouwd tot een groot zacht comfy bed van echte matrassen, op maat, zelf gemaakt. Het slaapt heerlijk, de zomerse warmte doet er zeker veel aan.

Di 7 sept

Ontwaken met zoete sappige braambessen jammie. Hoe lief van Laurens. Het koste hem zeer veel moeite, ze groeiden naast de auto. Wat een luxe en een big smile verzekerd.

Een appel zijn we ook plots rijker, van de boom wat verder gevallen. Laten we gaan voor een uitgebreid ontbijt. En jawel, we vinden een tafel met banken in de ochtendzon.

Onze geimproviseerde keuken parkeren we zo dicht mogelijk en voila.

Alles erop en eraan. Genieten van de simpele dingen, dat is het leven. En het kost ons bijna niets. Me very happy 

We rijden rustigaan zuidelijker en het wordt voelbaar warmer en warmer. Dan merk je voor de zoveelste keer dat een menselijk lichaam dit toch wel echt nodig heeft. En zeker als het geen groene blaadjes meer zijn.

Ook steeds weer is het ongelooflijk gezellig en genieten in La France.

Wo 8 sept

Na alweer een heerlijke rustige nacht, starten we de dag met natuurlijk een krokant vers 'baquette traditionelle'. Alleen hiervoor is het al de moeite om de grens over te gaan, nietwaar.
Ik stap een bakker binnen, hoor ik een geroep en getier van een vrouw in een zijruimte naast de winkel. Het aangenaam geluid is bedoeld voor enkele kinderen, arme zieltjes. Ze bedient me gepikkeerd, ik begrijp haar wel, ik ken maar al te goed dat gevoel. Doet er niet toe. De baquette voelt, ziet en ruikt watertandend goed. Dan zie ik op de verpakking het opschrift 'sourire d'enfant'. Tja niet iedereen is perfect.

Als je tafels met banken ziet, die van elkaar gescheiden zijn met romantische heggen. Opgepast, want achter elke natuurlijke muur..

Ideaal voor als je op dieet bent, smakelijk.

Laurens is braaf geweest tot nu toe, nog geen vrouw gesproken. Wel aangesproken in Decathlon. Bij het binnenkomen staan er drie jonge vrouwelijke werknemers, een van de drie vraagt aan Laurens "Is er een bom ontploft?" en wijst naar zijn t-shirt. Zijn knalgele blouse vol vlekken. Was ik blij dat ik op het toilet zat.

Wat we vaak zien, zijn spierwitte kippen op toch wel een zeer ruim veld met telkens een groot kippenhuis.

Ze lopen zo vrij als een vogeltje. Zo ziet een ideale kippenfokkerij er dus uit. 

Daar gaan we weer, Laurens gaat weer loos. Zoals Alice in Wonderland.

Allemaal tweedehands brandweerwagens te koop.

'Voor Aalst Carnaval poepieke'
'Yeah sure'.

We passeren Grenoble, de stad van de walnoten en gaan door naar de bergen. 
Plots 'BANG' een frontale aanrijding met een beest! Tja pechverhelping bellen?

We zoeken een plaats om de nacht door te brengen. Laurens rijdt ons door een weg van grote witte stenen waar alleen een 4x4 door kan en onze eindbestemming is aan een kabbelend riviertje in een idyllische setting.

Nu begrijp ik waarom Laurens o zo graag deze Suzuki Jimny 4x4 wou. Heerlijk om in te slapen, op prachtige bijna onbereikbare plaatsen zonder een mens in de buurt. Klein, kan overal tussen over onder. Zuinig, omdat zo licht is. 4x4, is gewoon een must. Ik ben overtuigd!!

Do 9 sept

Wakker worden en het regent. Dit is een goede test om in de auto te  blijven en onze cosy kamer om te toveren tot een auto. En ja hoor, dit lukt heel goed. Heerlijk om droog te blijven, geen gesukkel met een natte tent en terwijl nat worden. Met de Jimny ontwaak en vertrek je in de droogte, ook al giet het buiten! Zalig.

Ons hotelkamer stond toch in een mooie omgeving.

We tuffen rustig verder door het mooie Frankrijk...

En uiteindelijk belandt ons rijdend hotel weer in een adembenemend mooi uitzicht, vanuit het bed naar de bergen staren tot je er zacht bij neervalt.. genieten... zucht..

Vrij 10 sept

Wanneer kunnen we terug buiten Europa vliegen zonder al te veel problemen?

We passeren Barcelonette en wat gebeurt er hier? Een rally in de bergen, de voertuigen zijn oldtimers. Stuk voor stuk omgebouwd, getuned, blinkende beauties. 

173 km bergwegen waarvan er 87 zijn afgesloten, daar kunnen ze helemaal loos gaan. Snelheidscontroles gaan achter slot en grendel, volgens een van de piloten.

We rijden door richting de kust, passeren lavendelvelden

en uitgebluste zonnebloemen.

Ze hebben hun beste tijd gehad, zijn hun warme gele gloed kwijt en treuren voor de koude die komt.

Zoveel volk aan een meer en zo ondiep. Het water zal wel lekker opgewarmd zijn. Er staat zelfs een hond op me te wachten om samen een plons te nemen. Daar kan ik niet aan weerstaan. Ik spring in mijn bikini en daar ga ik.

WTF niet koud maar ijskoud is het water, snoefie denkt hetzelfde. Nee laat maar, ik verfris wel alleen mijn ledematen, goed genoeg.

We besluiten naar Corsica te varen. Dat kan natuurlijk door in Toulon de ferry op te springen.

Corsica is een eilandje van Frankrijk waardoor het makkelijker is naartoe te gaan, zonder al teveel poespas i.v.m de corona.
We krijgen daar te horen dat je enkel uw tickets kunt kopen op internet. Ok geen probleem. We rijden er terug op zoek naar een goede verbinding. 
De connectie met mobiele netwerken haperde steeds, slecht internetgebruik op de gsm dus. Even zoeken, gsm opnieuw starten, zoeken ...  
Voor het bestellen van de tickets wordt het paspoortnummer gevraagd. Alle geluk had ik ze mee, normaal gezien ben je in Europa gesteld met enkel uw Belgisch identiteitskaart. Voor mijn maestro bankkaart te kunnen gebruiken heb ik uiteindelijk, na lang geprobeer op vele andere manieren, naar mijn bank gebeld voor de 3 cijfers achter de kaart die er niet op staat. Het kan ook door 000 in te vullen, wist ik niet. En ja hoor het werkt. 
Ik ontvang mijn tickets via mail joepie. Maar er zit nog een pagina bij die moet worden ingevuld. Een verklaring op eer die nodig is om van het vasteland naar een eiland te reizen. Dat je geen corona-symptomen hebt, onlangs geen contact had met een besmette persoon en nog allerlei gegevens. Dedju een printer heb ik nu toevallig niet op zak. Even iets anders proberen, na lang gesukkel en gepruts is het gelukt om tekstjes schots en scheef op het formulier te typen en de nodige vakjes met een slordige vlek aan te duiden. Hopen dat het zo lukt en wijlen weg naar de haven, voor de tweede keer. 
Enthousiast laat ik op de smartphone eerst ons ticket zien. Hij ziet het niet goed, ok ik vergroot ze op het scherm ... ik vergroot nog meer... hij schud met zijn hoofd. Oh nee denken we en hij zegt "Maar dat is pas voor morgen" 
Dus 24 uur later pas! Dedjuuuu. Ik kreeg een kwade blik van Laurens maar het viel eigenlijk goed mee, oef, het kon erger, had ik dan ook verdiend. Aaiaiai iaiai stomme geit dat ik ben. Al die stress voor niks. Ik heb de woorden "maar ale schatteke we hebben toch tijd" maar best ingeslikt.

Het is al donker en we parkeren ons op een gratis parking aan het strand voor een rustige nacht. Luide motoren van auto's komen een voor een op de parking gescheurd en in een mum van tijd hadden we the Fast and the Furious live rondom ons. Zoveel opgefokte streetracers, zoveel volk, niet normaal.

Sweet dreams met de kabbelende zee op de achtergrond. 
Vergeet het!
Hoe komt dat toch. Overal waar Laurens komt is er wel iets met auto's. Hij plakt zijn lichaam stiekem vol magneten met ducktape en trekt al dat metaal aan als een spons zou ik denken.
Als hij maar happy is, de auto freak.