Laatste dag vasteland

Za 11 sept

Wat een helse nacht. Luide muziek en gescheur tot 4u s'nachts. De muziek kwam van een of andere zender met slecht bereik, dus met het nodige gekraak en natuurlijk massa reclame tussen. Geweldige DJ! Na 4u kwam er nog eentje gevaarlijk scheuren met piepende banden en maar rondjes draaien. Had ook goed gedronken en wat meer. Een vrouw riep steeds op hem dat hij zot is en dergelijke. Telkens passeerde die onze auto. Spannend hoor, hopen dat je geen boenk krak bang zal horen vergezeld met een door elkaar geschud van jewelste. En als de zon opkwam werd het snikheet in ons kamertje. Wat een topnacht.
Het is ooit begonnen met enkele vrienden die samen kwamen om hun auto te showen en ondertussen is dat zodanig gegroeid dat deze luidruchtige bijeenkomst maandelijks is. 
En hun race-circuit is de ronde parking. 

Een lieve dame heeft de ochtend goed gemaakt. Ze komt de verwilderde katten eten en drinken brengen. Ze kennen haar al goed. Och zo schattig.

Nog een groot voordeel van de Jimny is dat dit klein mobieltje onder de slagbomen tot wel 1m90 door kan. Daardoor kunnen we zoals andere normale auto's overal staan, zoals pal aan het strand.

Het is een mooi strandje

met een douche joepie.

Ik ontvang een mail dat de coronaverklaring op papier moet worden afgegeven. We moeten dit nog ergens zien geprint te krijgen. En het is zaterdag, zo goed als niks geslapen en barstende koppijn. Laurens speelt chaufeur en ik vragende partij. De spanningen lopen op tussen ons, het begint al zo: omdat ik er Aziatisch uitzie en we allemaal elkaar maar moeten kunnen verstaan, vindt Laurens dat ik het moet vragen in een Chinees restaurant. Wat ik verwacht klopt, ik krijg als antwoord "we zijn een restaurant, geen printshop". Ik word toch verdergeholpen waar hij denkt dat het eventueel kan. En zo worden we van hier naar daar gestuurd zonder resultaat, steeds als ze de weg zeggen, duw ik de gsm met google maps onder hun neus, is het efficiëntste zo. Ook als ik een printer zie staan vb aan de infobalie van een supermarkt, lijkt het steeds een abnormale vraag dat dat toestel wel eens de oplossing kan zijn. Ik word wel steeds vriendelijk geholpen daar niet van, maar tja steeds zonder resultaat. Ondertussen zijn de spanningen tussen ons zo opgelaaid dat ik uit de auto ben geblaft, mijn tranen bedwingend om uiteindelijk aan een internetcafe te belanden waar ze printen. Missie geslaagd! En wat een geluk had ik, ze gingen bijna sluiten. Er stond een oude man die net wou binnengaan en bleef maar twijfelen, zou ik binnengaan.. of toch niet, of toch wel of nee,.... de tijdbom tikt verder en ik was me al aan het voorstellen hoe hij twijfelend voor mij er zal voor zorgen dat ik net te laat zou zijn. Oh nee dit zal niet gebeuren, ik duw hem wat opzij en wring mezelf tussen hem en de voordeur en glip er snel door, achter mij hoor ik zijn gejammer. Arme oude man, normaal doe ik dit echt niet, maar dit was een noodgeval en eigenlijk denk ik dat er toch wat aan mankeerde, maar goed, ik heb wel mijn papieren last but not least.

Voor de derde keer gaan we naar de haven. Er worden geen papieren gevraagd, enkel het corona certificaat. Zelfs de tickets niet en zeker niet het allerbelangrijkste waar ze speciaal een mail voor sturen om op papier af te geven! Weer al die stress èn ambras voor niets. 

Tijdens het aanschuiven om in te schepenen

breekt er een stuk van mijn tand en dan nog wel de voorste. Ik zie er echt uit als een marginaal wijf. Ja het kan niet op, wat een prachtige dag. 

Het inschepenen gebeurt vlekkeloos,

de nacht doorbrengen en proberen te slapen op zachte stoelen die van elkaar staan, viel mee. Het is me toch gelukt om een beetje te slapen met mijn heup op de ene stoel, hoofd op de andere en voor mijn voetjes was er ook nog een stoel, wat een luxe hm. Laurens heeft goed geslapen op de grond.