Van Albanië naar Griekenland

In Albanië is het uiteindelijk niet gelukt om een warm maal aan een spotprijs te vinden wat ik dacht op elke hoek van't straat tegen te komen. De kustlijn is zeer toeristich en duur en ze hebben helemaal niet de lokale gerechten die ik zocht. Zelfs na het vragen aan de lokalen, na opzoekingen op't internet,... dan bestaat die zaak plots niet meer, klopt de naam niet, worden we doorverwezen naar iets echt toeristisch, noem maar op. We hebben geprobeerd, maar helaas....na drie nachten zijn we dan toch maar uit Albanië vertrokken zonder nog een warm maal.... maar we hebben wèl drie nachten achtereen een kamer genomen! Wow wat een luxe, dat moet alles goedmaken! Niet? Wat denkt je?
Over de eerste nacht had ik al geschreven met het mislukt ontbijt, wel €30 betaald (veel voor Albanië) met een flatscreen-tv, dát wel, maar met éne zender, och niet erg. Joepie een terras mèt zelfs een wasrekje die zo scheef hangt dat zelfs de kousen bijna de grond raken, och ni erg. Maar al die ochjes... gelukkig warm water èn een bed! 
De tweede nacht ook al over geschreven, de concierge bleek uiteindelijk de baas zelf die me zag piepie doen. Probeerde ook heel de tijd van een hoger terras bij ons binnen te gluren. We waren de enigsten en zijne tv zal kapot zijn hmhm? En ik mocht me van Laurens ni douchen, want was levensgevaarlijk! De boiler staat simpelweg ìn de douche en de stekker op schouderhoogte met een niet-waterdichte prise waarvan je de draadjes ziet hangen! En de kers op de taart......uitchecken tussen 5 en 7u s'morgens! Alstublieft seg! Misschien een truk om ons een tweede nacht aan te smeren want betalen moesten we pas doen als we vertrekken en ik kon niet passen (doe ik nooit meer, vanaf dan altijd op voorhand betalen). We laten ons niet vangen en kwart voor zeven staan we beneden, konden we hem nog gaan wakker maken ook! Ni kunnen douchen 'or die', zoo vroeg verplicht vertrekken, gluur-sessies, lekkende toilet snachts, knetterende electriek overal snachts waardoor slecht geslapen,... Mijn humeur zat ondertussen in Tokio! Dit noemt men een hééél slecht ochtendhumeur en ó wee wie me dan tegenwerkt!! Hij moest 100 lek terug geven en besliste zelf dat wel goed is zo. Oh nee he ik moet en zal die munt (da ochotteks nog gene euro is) hebben en gekregen heb ik! Ikke slechte nacht, hij slechte dag! Achteraf had ik wel wa medelijden met hem ochaarme. Bad moment, bad place in bad hotel...
Derde nacht (€12) wel heel goed geslapen, dat wel ondanks de madam ons laat wakker maakte om een deken te geven. Wel lief, maar wat vroeger had nog liever geweest. En de badkamer.... jakkes echt wel smerig, totaal niet opgekuist. De assen lagen oa nog in de afvoer van de douche en wie weet wie na het groot toilet zijn poep proper waste in de douche ook, je zag de sporen nog bahkes en hebben vergeten de douchebak aflopend te maken zodat alles lekker dreef in de bak. En dan nog de kleine ongemakjes, bril die los zat (beter eraf da vies ding), haartjes van scheren overal, wc papier lag in zak met de gebruikte scheermesjes, gebruikte handdoek, laken voor een dwerg, glazen deur, stuk uit raam van badkamer (veel privacy he, is hier een gluurland ofwa?). Ma kom ik heb toch wel goed geslapen en dat is voor het moment prioriteit. Dus....tevreden, ik ben ni moeilijk hoor. Het hotel had wel een mooi uitzicht op het gemeenschappelijk terras.

Van Albanie naar Griekenland ging door de bergen. In Albanië waren de wegen zanderig, vol putten en veel losse steentjes wat nefast is met een motor met versleten banden, vooral tijdens het remmen, dus bij een daling. En vallen en verder schuiven wil je echt niet zo naast een afgrond. Wat een spanning!!! We komen na een tijd op asfaltwegen, oef we hebben het gehaald... Het zicht was 
wel betoverend mooi zolang ik me af en toe kon loskoppelen van de spanning.
Plóts zien we een een schildpad op de baan. En Laurens zegt snel "Woon, een schildpad, pak die en zet die aan de overkant voordat ie wordt platereden!" Ik spring van de motor en red het prachtig beestje. Wow een landschildpad is als kind mijn lievelingsdier en het komt op onze weg èn we hebben ze kunnen redden. Hier neem ik even de tijd voor om ze grondig te bestuderen, zo blij als een klein kind! Wat een mooi schepsel, een prachtexemplaar! Zo'n 25cm lang, mooi bol, zwaar en snel!! Neeje het laatste is een beetje overdreven. Ik wou een foto met de schildpad en mij, maar Laurens kon niet van de motor, bergaf. Dan ben ik maar op de baan gaan zitten met de schildpad op mijn schoot. En de camera in de hand. Ik wou een filmke, maar dat dúurde voor het in beweging kwam. Jaah uiteindelijk komt da koppeke en pootjes eruit en ikke "Jaaah kijk Laurens het beweegt!" met als gevolg dat ie zich weer introk "Ja goe gedaan, slim Woon" Laurens zeggende. Heb toch de nodige foto's en filmpjes joepie, was wel wat gevaarlijk zo na een bocht. Kwam er toch wel enkele toeterende auto's voorbij. Ja sè, dees is een uniek moment. Een droom om een landschildpad in't wild (ok de baan deze keer, ma toch) tegen te komen. Die achterpootjes als die wegwandelt... zooo qiuuuuut!! Mijn dag kan niet meer stuk, mijn happy face verstijft in mijnen helm...

Op een bepaald moment heb ik honger en Laurens stopt aan een vijgenboom met heerlijk zoete rijpe vijgen! Joepie! Pluk-hap-geniet-pluk-hap-geniet-pluk-hap-geniet-...... en maar smullen, ik kreeg er geen genoeg van! Tot de boom leeg was.... krijg je toch geen diarree van he van zoveel vijgen?...

Door de hoge bergen, hoogtepunt was 1000m, wat zeer koud was vroeg in de morgen om daarna in de hitte te belanden. Daar krijg je gegarandeert een valling van. Maar weer mooie varianten van bergtoppen en zijn zusters op de achtergrond, met telkens een lichtere tint van grijs-blauw tot de laatsten één worden met de lucht, hemels...

Onze weg naar Meteoras (ons volgende doel wat Laurens me absoluut wou laten zien) liep in regelrechte horizontale lijn, van zuid Albanië naar deze prachtige plek. Gelegen in het noorden van Griekenland, ergens in het midden. Daar zijn we enkele honderden kilometers voor omgereden ipv direct naar het zuiden te bollen. Maar zeker de moeite waard! Verschillende steile rotspilaren waar bovenop kloosters zijn gebouwd.

Ze werden eerst bewoond door kluizenaars vanaf de 9de eeuw die erop klommen en bijna niet naar beneden kwamen. Daarna hebben monniken er hun verblijfplaats van gemaakt begin 11de eeuw en vanaf halverwege de 14de eeuw werden de kloosters gebouwd. Goederen en personen werden met netten en touwen naar boven gehesen. Ondertussen staan ze op de Werelderfgoedlijst en zijn ze ook te bezichtigen. Ze worden ook beklommen. Het zijn prachtige klimrotsen. 
Het is ons gelukt om de nacht door te brengen in ons tentje met op de achtergrond de mystieke rotsen.

Ik had een enge droom, we werden opgejaagd door tijgers. Vol spanning worden we gewekt door een doodskreet in de boom vlak naast ons tent. In een flits draaien mijn hersencellen op volle toeren 'hier zijn toch geen tijgers of gevaarlijke beesten?' Neen tuurlijk niet en Laurens stelt me nog geruster "Het zal een slang geweest zijn die een slapend vogeltje in de boom heeft gepakt, want ik heb nog gefladder gehoord na de kreet en katachtigen zullen hier met al die stekels niet komen". Ben ik gerustgesteld? Ja hoor want we belanden snel weer in dromenland...