Richting zuiden

Donderdag 10 jan

Tijdens talloze sneeuwbuien met wind tegen de 30 km per uur, die verschrikkelijk ijzig koud aanvoelen, hebben we toch maar beslist om stilletjesaan terug te keren. 
Om te beginnen naar Rovaniemi meer dan 300 km terug. Het einde van Lapland. 

Tijdens de rit zien we af en toe grazende rendieren, die met hun voorpoten de sneeuw wegschrapen om o.a. aan de blaadjes van allerlei bessenplantjes te knabbelen.

We komen terug in de bewoonde wereld en zien een koppel enthousiast teken doen om te stoppen. 
Laurens had het meteen door 
"Ook van België?" 
En inderdaad, de jonge vrouw is van Gent. Haar vriend van Frankrijk. Ze zijn tot hier gelift! Zij van Gent! Ze hadden ons al zien rijden met de Belgische nummerplaat.
Ze hebben een huisje kunnen versieren in ruil voor wat werk op een boerderij. Amaai chapeau, want met deze temperaturen zal het geen lachertje zijn om buiten karweitjes uit te voeren. Of om in de sneeuw en snijdende wind te liften. Brrr ben ik blij dat ik in het busje zit. Wat een luxe. Het kan dus nóg ruiger.

In Estland had Laurens sneeuwlaarzen gekocht, maar de kassierster was vergeten het alarm eraf te halen. 

Heel leuk hoor om telkens een supermarkt binnen te gaan, terwijl het alarm afgaat. Dus moet ik steeds, voordat Laurens binnengaat, aan een medewerker ons voorval uitleggen. Gelukkig heb ik het kassaticket ervan bijgehouden, zodat ze niet kunnen denken dat we ze ergens gestolen hebben. En aan de kassa dan weer heel het verhaal. Wat nog leuker is dat ze hier in Finland het er niet kunnen afhalen. Dit systeem hebben ze hier niet. Finland is dan ook een van de veiligste landen.

Za 12 jan

We staan terug op ons vertrouwde plek aan het grote meer in Rovaniemi. Waar ook de hutjes zijn met het kampvuur.

Binnen enkele dagen is er een goede kans om het noorderlicht beter te zien. Met een kracht van 4. Als het helder is wordt het ijzige meer mooi groen opgelicht, zo op de foto's te zien van een lokale die ze in maart heeft getrokken bij deze kracht. 
De komende dagen blijft het op kracht 2. Dus met veel geluk zie je dan een groene waas. Wat we al enkele keren hebben aanschouwd.

Op het meer wordt weer aan ijsvissen gedaan. Deze toeristen zijn slimmer en hebben een Finse gids ingehuurd die er iets van afweet. Ze hebben elks toch een vis gevangen. 
De meeste gidsen zijn buitenlanders en als je Engels kan, mag je direct aan de slag.

Een Fin loopt hier zoekend rond en vraagt aan ons, de enigste aanwezigen, of hier geen sauna is? Rare vraag voor een lokale aan toeristen, maar kom, we doen een babbeltje. Hij werkt in de goudmijn. Volgens hem ligt het hier vol goud, diep in de Finse gronden. Gemiddeld wordt er zo'n 60 kg goud per week ontgind. 
Hij vertrekt en de volgenden komen toe. 
 

Sympathieke Nederlanders die in Schotland wonen. Ze komen ook voor het noorderlicht, maar gaan maandag al terug. Het groen licht zal nihil zijn voor hun. Zoals voor iedere toerist in Schotland die voor Nessi komt. 

Een kleine groep Chinezen met natuurlijk een Chinese gids komen toe voor het ijsvissen. Maar eerst lunch. Geroosterde zalm met een vies worstje (in de supermarkt kan je ze terugvinden aan 25 eurocent het stuk). Hij was niet blij met ons geïmproviseerd kampvuur en neemt er zelfs een foto van als bewijs. Hij wil vuur maken met zijn droge perfecte blokjes en vraagt om ons vuur opzij te doen. Dedju, nu was het juist beginnen branden. Al die moeite om het nat hout uiteindelijk  brandende te krijgen. Een niet al te sociale mens.
Gelukkig was er in de groep toch een sympathieke bij. Een vrouw met gekleurd haar. Klikte meteen met Laurens. Hier in het huis waar ze verblijft heeft ze het warmer dan bij haar thuis in Shanghai. Daar zijn ze niet zo gespecialiseerd als hier op het gebied van een huis verwarmen. In Finland hebben de huizen dubbele ramen. Daartussen kan dienen als koel-ijskast. 

Na de lunch gaan ze het meer op. De gids komt terug. Ik zit er even alleen bij en haal mijn sociale skills boven. Hij krijgt een storm van vragen, antwoord wel telkens, maar toch met veel moeite. Wel heeft hij een laars uitgedaan om te bewijzen dat hij maar 1 paar kousen aan had. Ook heeft hij de rest van zijn droog hout gegeven. Nadat hij vroeg of ik het koud heb. En ik zielig "Yeees" antwoorde. Daarna is hij aan de overkant van het kampvuur gaan zitten. Duidelijk van 'And now leave me alone'. 
Ik heb mijn best gedaan.

We zijn nog met z'n tweeën. Het kampvuur brandt nog zijn laatste vlammen. Laurens gaat de kachel in ons huisje aansteken. Er komt een auto aangereden met een Fins gezin. Aha interesant, lokalen. Ik denk 'Goed, zal ik eens de sociale uithangen. Het moet niet altijd Laurens zijn'. Ik verwelkom ze hartelijk aan het kampvuur. De vrouw komt met zakken toe en begint uit te pakken. Waarschijnlijk gaan ze hier koken? Een kleine komt spelend naar me toe. Ooh schattig.. Maar de vader houd hem tegen. Brabbelt wat in het Fins. Vrouw pakt terug in en weer weg zijn ze. Tjiens? Toch niet omdat ik hier ben? Heb ik iets verkeerd gedaan, naast vriendelijk zijn? Ze kunnen misschien geen Aziaten meer zien? Hier alleen zitten is ook maar niks. Dan maar terug naar ons huisje...

De rest van de avond tot in de nacht stromen de toeristen weer toe voor het noorderlicht. Bijna allemaal Chinezen en vooral vrouwen.

Het kampvuur was overladen met Chinese vrouwtjes. Een gids komt toe met zijn groep en roept "The light!!" Iedereen stormt naar buiten.... En zo doen we dat om hier plaats te hebben, vertelt hij aan Laurens.

Hij geraakt aan de praat met een Rus. Een snelheidsfreak op de baan. Rusland is daar ideaal voor. Rijd je er 20 km te snel, dan betaal je een boete van 7 euro. De volgende 20 km, 9 euro,... Betaal je uw boetes binnen een bepaalde tijdspanne, dan krijg je korting. De helft van de prijs!! 
Wat gebeurt er als het solden zijn?

We bellen een jarige op. Ze wordt gefeliciteerd in 10 verschillende talen. Toch handig al die toeristen hier op het ijs. 

Na al het getuur in de lucht van de vele toeristen, heeft helaas niemand hét licht gezien. 
De laatsten zijn om half drie in de nacht door gegaan. Een Australische en een Engelse die zich als twee pinguins over het ijs bewogen om warm te blijven. Toen Laurens zei: "Jullie lijken wel pinguins", moesten ze hard lachen, want dat waren hun favoriete vogels.

Zondag 13 jan

Deze nacht was het min 8 graden in het busje. Was goed te doen met al onze kleren aan, in de slaapzak met het fleecen donsdeken nog eens over ons.

Het wordt licht, hij steekt onze kachel aan en voelt zich weer genoodzaakt om het kampvuur in de hut op te starten voor de komende toeristen. Ze beginnen hem hier al goed te kennen. Krijgt weer vele worstjes, die dan op een stokje bij mij belanden. Ik moet ze niet, ze zijn echt niet lekker. 
Het is toch erg dat toeristen rond de 100 euro betalen en dan als lunch een vieze worst voorgeschoteld krijgen, die dan vaak zelfs niet goed zijn gebakken.

Sommige trips die je hier kunt doen is pure afzetterij. Ze zijn vrij duur met een miserabele lunch. De gidsen weten er vaak weinig van en krijgen van hun baas de opdracht om te liegen.

Zo krijgt deze gids die met een bus Chinezen toekomt om te ijsvissen, plots telefoon van zijn chef. Hij moet tegen de groep zeggen dat hij zelf het noorderlicht gisterenavond heeft gezien. Zodat heel de bus deze avond terug naar hier komen om het groen licht te spotten. Dus simpelweg naar hier rijden, wat kou lijden, een warm drankje uit de thermos, met veel geluk een koekje of een chipje. En terug te rijden. Weer 100 euro per persoon in de pocket.
De gids vind het echt erg dat hij moet liegen. Ze verdienen nog geen 9 euro per uur. Er wordt serieus wat geld achterover geslagen bij de hogeren. 
Ze doen er nog een schepje bovenop. De gids moet speciale munten promoten. Zogenaamde 'Good Luck Coins' met een rendier op. Geeft geluk voor een heel jaar. Verassend is dat toch 70% van de Chinezen deze kopen aan €200 per stuk!! 
Chinezen zijn toch een makkelijk slachtoffer om uit te melken ochaarme. Veel te goedgelovig zijn ze. Overal ter wereld, zien ze het liefste Chinezen als toeristen. Niet moeilijk. Ze komen in groepen toe, zijn heel goed gelovig en geven met plezier veel geld uit. 
Als ze het zelf de moeite vinden en tevreden naar huis gaan is dat goed. Maar er tegen liegen vind ik heel erg.

Al het noorderlicht-gedoe wordt zwaar opgeblazen. De foto's die iedereen kent waarbij je denkt 'Wow!'.... zal je nooit in het echt kunnen zien. Met foto's kan je veel aanpassen zoals iedereen weet. 
Vaak hebben lokalen het zelfs nog nooit gezien. En als het wel zo is, zeker niet zo mooi als wordt voorgesteld. 
Als je verwacht het licht in zijn prachtige verschillende tinten te bewonderen, zal je teleurgesteld terug komen. Zoals ik dus. Ondertussen verwacht ik dit allang niet meer, wel graag nog met een hogere kracht bij helder weer. Waardoor alles groen oplicht. Ook omdat dit wel mogelijk zou moeten zijn.. 

Noorderlicht of niet. Wat hij veel leuker vind, zijn al die Chinese vrouwtjes die met hem op de foto willen, zotte filmpje maken, hem complimentjes geven 'how cute' hij wel is, dat hij in China veel succes zou hebben, graag aan zijn ruwe baard komen ritselen,... Heel veel plezier heeft hij ermee. Hij is weer in de zevende hemel als hij aan ons busje terug komt. Ijs in zijn snor en baard. Van de adem beweert hij. Zeg maar van de kwijl ja!

Helemaal onderkoelt ligt hij nu onder het dons nadat hij zijn voetjes op mijn buik heeft opgewarmd. Hij denkt al een tijdje last te hebben van frostbite aan zijn tenen. Naar mijn mening huppelt hij veel te lang buiten in de kou. Hij moet van mij regelmatig terug komen naar ons huisje. Dan vraag ik telkens of hij ergens koud heeft. Zo ja, moet hij binnen even komen opwarmen voor hij weer buiten mag gaan spelen. En als hij het te koud heeft, komt hij sowieso naar binnen en begint het proces 'Laurens opwarmen'. We hebben ook een baksteen mee die op de kachel wordt opgewarmd. Heet in een doek draaien en je hebt een heerlijke knuffelsteen.

De gids vandaag, wist ons te vertellen dat de sociale voorzieningen in Finland zeer hoog staan. Studeren is gratis, ziekteverzekering is bijna gratis. Brandhout krijgen inwoners ook van de staat. 
Als je zonder werk zit, kan je geholpen worden met een vervangingsinkomen van €1500 per maand. Het minimumloon is rond €1800.

Vandaag is het wel zeer koud buiten. -14, gevoelstemperatuur -19!!
Ook heel duidelijk in ons huisje te voelen. Het wordt maar niet warmer dan net boven het vriespunt, tegen het dak. De vloer vriest alleszins. En die ijzige koude door al die spleten in de bus! Vandaag was zwaar qua koude. Al bijna 2 weken aan een stuk. Het begint zijn tol zwaar te eisen. 

Wat ik raar vind is, dat ik geen eetlust heb. In deze koude zou een lichaam toch meer nodig hebben. En vooral ik dat zo graag eet. Heel bizar. Ik ben misschien al aan het afsterven.