Bambi

Dinsdag 11 juli '23

Wat hou ik ervan om aan een bos te slapen, enkel wij alleen en het liefst als het regent op een grindparking. Aldus weer een heerlijke nacht.

Het valt ons duidelijk op dat alle wegen in Denemarken in perfect staat zijn en bijna geen afval te bespeuren is.

De invoering van statiegeld op alle drankblikken en plastieken flessen heeft hier een duidelijk positief effect. 

Een picknick-plek enkele kilometers verder wordt ons ontbijtstop. Iemand van de onderhoud van de stad, komt de vuilbakjes leegmaken. Sociale Laurens doet er een praatje mee en krijgt meteen allerlei cadeaus. Een ervan is een zak met leeggoed.

De man verzamelt ze zelf ook en we zien vaak mensen in de afvalbakjes kijken of er een leeg blikje of plastieken fles in zit. Laurens is hier niet de enigste.
De lieve man verlaat de parking en zo wij ook.

We gaan met de zak naar de eerstvolgende supermarkt en wisselen het leeggoed in voor een bon. Voor precies hetzelfde bedrag is het ons gelukt om wat lekkers bijeen te verzamelen. Zes platte perziken, Deense brie en een banaan.

Hoezo rondtrekken is duur? 

Voor de kindjes, jullie moeten maar 1 woord onthouden in het Deens... 'slikkepind'

De geldmunt in Denemarken is geen Euro maar Deense Kroon. Voor 1 euro heb je ongeveer 7,5 kronen. 

We steken het vasteland schuin over en belanden in Aarhus. Aan een Hertenpark stationeren we ons huis en meteen krijgen we bezoek van een nieuwsgierige. 

In Denemarken zijn er 4 soorten herten. Twee ervan kan je hier zien, de Damhert en de Sika.
De entree is gratis en eens binnen worden we meteen verwelkomd met luide hert-geluiden (zie filmpje).
De herten zijn hier helemaal niet mensenschuw en blijven staan wanneer je ze passeert.

Rusten onder een boom en merken ons totaal niet op. 

Het is zelfs mogelijk om ze aan te raken.

Maar dat hebben ze toch liever niet merk ik bij andere toeristen, daar doe ik dan niet aan mee. 
Mensen zien ze niet meer als een bedreiging, enkel als een mogelijkheid voor een lekker hapje, maar daar blijft het ook bij. Het zijn geen knuffeldieren. Er zijn er die ze zodanig willen aanraken dat ze uit hun rust worden verstoord, met tegenzin opstaan en weg slenteren. Ik ben al heel blij dat ik ze van zo dicht kan bewonderen. 

Iedereen loopt hier met zakjes wortelen en daar vliegen de herten op af.

Ze kunnen dan erg opdringerig zijn. 
Ze hopen bij ons ook wat lekkers te vinden, maar helaas.

Sorry hertjes, ik kijk liever naar jullie op een ontspannen manier.

Er komt een familie naast ons op de bank met rarara.... zakjes wortelen en al snel komen de herten aangelopen en staan ze braaf op een rij.

Aan tafel!

Ik stel me even voor dat ik in het wild ben, doe mijn ogen open en WoW!

Onmogelijk.

Een klein hertje zien we ook bij hun mama.

Een groepje mensen nadert ze en plots vlucht het kleintje heel het park rond.

Arm schaap, moet mensen nog gewoon worden. 

Everzwijnen zijn hier ook, lopen ze hier ook vrij rond? Dat zou ons verbazen. We vinden hun gebied, afgesloten met dubbele hekken waar zelfs stroom op zit.

Geen een laat zich zien. Begrijp ik. 

We blijven hier een nacht staan met zicht op de herten en kunnen weer een kijkje nemen wanneer we willen. Het park is continue open.

We wandelen naar het strand een klein beetje verder en zien een cirkelvormige houten constructie die over het strand tot een stuk in de zee loopt.

'The Infinitive Bridge'
Het was ooit opgesteld voor een evenement, maar de bevolking van Aarhus waren zo enthousiast over het kunstwerk dat de gemeente heeft bijgedragen aan de reconstructie van de oneindige mooie pier. 
Erover lopen is enorm rustgevend, je loopt over de zee met aan alle kanten een open zicht.

Mooi.

In de avond gaan we terug een kijkje nemen bij de herten.

Geen volk, heerlijk rustig, fantastisch!
Twee vrouwtjes komen aanlopen en we trekken enkele takken van de bomen.

De bladeren worden vakkundig van de takken getrokken. In een wip zijn ze verdubbeld. 

We lopen verder in alle rust wanneer ons oog valt op drie spelende Bambi's (zie filmpje). Wat zijn ze schattig en zo speels! Telkens ze een beetje verder van de moeder huppelen, roept ze hen snel terug. Dan zie je ze vechten als de echte, maar al snel gaat het over in alweer speels huppelen. Een aandoenlijk schouwspel. 
Aan de andere kant zijn de mannen aan het grazen in het natte sappige gras, allen naar dezelfde richting.

Toch dag en nacht verschil als je hier alleen of tussen de meute rondloopt. De dieren zijn zoveel rustiger zonder volk. Is ook veel aangenamer om naar te kijken

We nemen nog snel een kijkje naar de eeuwige pier en genieten van de rust.

Laurens haalt zijn pinpointer, een mini-metaaldetector, boven en we zoeken naar schatkisten. Spijkers, vijzen, een veiligheidsspeld, maar toch ook enkele centjes. Zo doorgeroest dat de tekst onleesbaar is geworden.
Zonder waarschuwing begint het goed te regenen en we lopen zo snel mogelijk naar de auto onder de bomen door. Nat van de regen in de auto kruipen vraagt om mega-veel condens die er niet uitgeraakt tot we terug beginnen te rijden. 

Tja dan wanen we ons maar even in de tropen met luchtvochtigheid 100%.