Drie ijsberen

Vrijdag 14 juli '23

De eerste nacht in Noorwegen was vrij fris, 10 graden, maar we stonden ook midden in een bos.

We moeten nog uitzoeken hoe dat juist zit met tolwegen. In Noorwegen zijn er grote autowegen met groene E nummers v.b. E39, waar je op sommige stukken moet betalen. Dat staat dan duidelijk aangegeven met het bijhorende bedrag voor je erop komt. De betaalde stukken lijken op snelwegen waar je 110 of 120 km/u mag rijden? Andere delen van de E-weg moet je dan precies niet betalen, waar de maximumsnelheid 60 of 70 km/u is. 
Bij nieuw aangelegde tunnels en bruggen moet je sowieso betalen volgens een Nederlander. 
Hoe betaal je? Gewoon doorrijden kan ook, dan wordt de rekening (geen boete) naar het thuisadres gestuurd. Dit is de duurste optie. 
Of je koopt een badge dat achter de voorruit wordt bevestigd. 

De eerste supermarkt Xtra lopen we binnen. Basisproducten lijken betaalbaar, zeker brood. Voor nog geen euro heb je ze in wit of grijs. Afgeprijsde artikelen zijn het interessantste. Bananen kopen we aan -40%, nog steeds anderhalve keer duurder dan in België. Dit wordt ons ontbijt, bananen met rozijnenbollen (soort sandwich met rozijnen). Kraantjeswater is hier echt lekker, dat bespaart ook weer. De lavabo's zijn zo gemaakt dat er geen fles onder de kraan past. Geen probleem, dan maar even mijn drinktasje mee. 
Voor de bierdrinkers, een blikje Tuborg in deze supermarkt kost rond €3, terwijl ze op de ferry rond €0,30 zijn geprijsd. We zagen op de ferry velen lopen met pakken van 24 stuks. Bij aankoop van meerdere pakken krijg je er een gratis trolley bij. Weer aan alles gedacht. 
Voor de rokers, een pakje sigaretten voor €6 op de ferry, wel per slof natuurlijk.

De wegen zijn hier zoals verwacht ook perfect in orde met grandioze uitzichten. Zalig.

We zien een tent naast de baan? Och ja Noorwegen is het land waar je vrij mag kamperen. 

We zijn op weg naar Preikestolen en onderweg zijn er vaak gezellige stops met toiletten, die alweer goed in orde zijn mèt steeds warm water, picknick-tafels, alles erop en eraan. 

Bij een van de stops, zien we een camionet vlak voor het toilet stoppen, de chauffeur snelt naar het toilet, zo dringend dat ze haar deur laat open staan. Hehe ik ben niet de enigste die als een zot naar het toilet loopt bij dringende behoeftes. Ze doet de achterdeur open en drie prachtige witte langharige honden komen eruit. WoW! Dat moet ik nader bezien.

Deze honden zijn Samojeeds en superlief. Zo lief dat ze slechte waakhonden zijn, want een agressieve Samojeed is zeldzaam. Ze krijgen daardoor de bijnaam 'Smiling Dogs'. De kleinste van de drie is een teefje (middelste), een ander is een dochter ervan en de derde dan weer de dochter van de dochter. Drie generaties die huilen als wolven en inderdaad ze hebben voor mij een concert gegeven, nadat hun dirigent het startsein gaf. Magnifique! Hun kleine oren zijn speciaal tegen de koude zodat de hoekjes niet afvriezen en hun vacht, hun zalige vacht is ongelooflijk dik. "Het zijn kleine ijsberen, krijgt ook de bijnaam 'Polar Bear'", zegt ze. 
Die drie zijn om dood te knuffelen. Ik heb me lekker laten gaan met een witte vacht op mezelf als gevolg. Ach het zijn zo'n lieverds! Mega grote knuffelberen. Er is nog een vrouw bij. Ze hebben allebei een zaak en zijn 24/7 druk bezig, continue dus en dit weekend hebben ze hun zaak dicht gedaan, alles achter hun gelaten en gaan ze van een heerlijk verwen-weekendje genieten met alles erop en eraan. Normaal is hun enigste verlof Kerstmis. Ik durfde bijna niet antwoorden op hun vraag hoelang wij weg zijn, laat staan dat deze reis kort is voor ons. Een vriendin van hun heeft ook een Samojeed en na het borstelen verzamelt ze het haar, spint het zelf tot wol om er kleren van te breien. Geweldig toch, zo kan het baasje zichzelf warm houden met hetzelfde vachtmateriaal als de hond. Recyclage! De vacht is een dubbele vacht en bestaat uit hetzelfde structuur als angorawol, zelfreinigend. 

Het moment is aangebroken om mijn schildpadjes te verorberen. 

We willen geld wisselen en zoals altijd lukt het ons steeds om zaken te regelen wanneer het weekend begint. De banken zijn dicht en de kleine postkantoren wisselen helaas niet. Mischien enkel in de grote steden. Wisselkantoren nergens te vinden. In Europa is het normaal gezien geen probleem om met een bankkaart te betalen zolang de munteenheid hetzelfde is, maar hier zoals ook in Denemarken wordt er een andere munteenheid gebruikt. Dan komen er telkens bij elke verrichting wissel- en behandelingskosten bij. Tja dan voorlopig met de kaart, we hebben geen keus en na het weekend proberen we nog eens.

In Algärd hetzelfde probleem, maar we hebben wel genoten van een fris voetbadje. 

We trekken verder naar Preikestolen. 

Oh leuk huisjes op een klein schiereilandje. 

Een wild hert zien we nog aan de rand van een bos om dan toe te komen aan een overzetboot. Die moeten we nemen om aan de Preikestolen te geraken. Het loket is dicht, even kijken op het tabel met de vertrekuren en de prijs.

Ja lap, twee uur geleden was de laatste boot.
Wij zijn specialisten in ons plan trekken, maar een ramp in plannen.

We parkeren ons op een parking. Dan maar een wandelingetje tot aan de rand van een fjord door eerst over een praktisch laddertje te stappen.

Laurens heeft al Belgen leren kennen aan het water.

Ze zijn van Mechelen! Wat een toeval, Laurens er zo lang gewoond en ik er zelfs geboren. Een van de kinderen noemt ook Laurens, een niet vaak voorkomende naam. Voor de ouders is het de eerste keer dat ze iemand tegenkomen met dezelfde naam. 

Ik hoor gemekker achter me, hier lopen schapen. En deze probeert een fris blaadje te plukken op een rots. 

De zon is al een tijdje verdwenen achter de berg, het is 22u en nog zoveel licht (zie filmpje).

Een uur later en jawel nog steeds licht. 

Oogjes dicht, snaveltjes toe, slaap lekker.