Sa Tanca Manna

Di 5 okt - Vrij 8 okt

Deze week voel je al een daling van de temperaturen. De zomer is op zijn einde en maakt plaats voor vele rukwinden met hier en daar een druppel.
Sardinië is een groter eiland en dat is duidelijk te merken. Hier heb je eerder het gevoel dat je op het vasteland zit en niet op een klein schattig eilandje zoals Corsica. De wegen zijn over het algemeen in Sardinië rechter en platter.

Door al die wind dezer dagen zagen we geregeld kitesurfers.

Die gaan behoorlijk snel en sommigen gaan even de lucht in. In Valedoria is er een kitesurf-school waar je de eerste beginselen op een meer leert. Het meer is vlak naast het strand. Zo is het ook veiliger dan meteen op zee, zodat je niet door onkunde helemaal de zee wordt ingetrokken en de golven je ook nog even gerust laten. 

We zitten in ons jeepke uit de wind en zien wat verder een roofvogel op een rots, neemt een duikvlucht, vangt zijn prooi en land terug op zijn rots. We nemen ons verrekijkers er even bij en het is een valk. Veel te ver voor een foto en we vragen ons af of dat zou lukken om door de verrekijker de valk te kunnen vereeuwigen.

Jawel dat gaat dus degelijk.

We brengen de nacht hier door en de volgende morgend gaan we verder op verkenning richting het zuiden via de westkant. We slaan een weggetje in aan onze linkerkant. Dat doen we vaak, zo in het wilde weg ergens inslaan en zien waar we uitkomen.

Zeker als het geen asfastweg is. De wind waait nog zeer krachtig. Dat zie je goed aan de golven

 of aan mij.

Een vrij goed bereidbare zandweg leidt ons door ongerepte natuur,

begroeide rotsen enkele meters boven de zee

met hier en daar een verdoken baai.

Het kan nog ruiger als we enkele hellingen op en af rijden waardoor weer enkele tientallen krassen rijker zijn.

We belanden in Argentiera waar ze een oude zilvermijn aan het restaureren zijn. 

Aan de kust zie je vaak uitkijktorens

die ooit (ongeveer 400 jaar geleden) strategisch geplaatst zijn zodat men de vijandelijke boten konden zien aankomen en via een ketting van lichtsignalen van toren tot toren heel de stad (in dit geval Alghero) kon verwittigd worden. 

Laurens heeft een weddenschap verloren en gaat me een etentje trakteren. Het is namiddag, dus alles is dicht behalve deze zaak met een prachtige entree van nep-gras bezaaid met plastieken bloempotten gevuld met plastieke bloemen.

Onze goesting ebt helemaal weg. Laten we dan maar zelf pasta koken. 

De streek rond Cuglieri is zwaar getroffen door bosbranden. Het is triestig om erdoorheen te rijden.

Zoveel bomen die getroffen zijn door de vlammen.

Zwart afgeblakerde stammen en het kruin die het heeft overleefd, volledig verdort.

Een van de oudste bomen van het eiland, de duizendjarige wilde olijfboom 'Sa Tanca Manna',

het symbool van Cuglieri is ook in vlammen opgegaan. Een heel pijnlijke gebeurtenis voor de bewoners, voor Sardinië. 
Maar er zou nog hoop zijn, het is kantje boord. Deze duizendjarige Olivo zou nog nèt leven. Alles wordt eraan gedaan om deze erdoor te krijgen.

Laten we allen hopen...