Van west naar oost

Di 12 okt

We ontwaken op het strand Parcheggio Lungomare, gaan verder langs de bergflank

en laten het stadje Buggeru achter ons. Na zanderige offroad-wegen komen we aan een klif

waar ook wordt geklommen. Een asfaltweg leidt ons door de prachtige bergen

van zuidwest-Sardinië. Laurens heeft zin in nog wat offroad en gaat een steile zandweg op.

En zo zijn we dan weer enkele uren van de buitenwereld in de ongerepte natuur.

Zalig. Een verdoken fontein schenkt ons weer de mogelijkheid voor wat kledij te spoelen. De enigste levende wezens zijn enkele geitjes die onder een boom in zijn schaduw rusten. En natuurlijk wespen. Elke keer, ma ook èlke keer dat we stoppen en uitstappen, hebben we ze aan ons been. Gelukkig zijn ze niet agressief, het is wel steeds verschieten als ze in de auto terechtkomen of in uw haar vastzit. Ik denk dat ze worden aangetrokken door bewegingen. En als we iets eten, zijn ze natuurlijk ook paraat en als we dan eten wat verder zetten, zijn ze niet geïnteresseerd. Het zijn echt mée-eters of willen er gewoon steeds gezellig bij zijn. 

Wo 13 okt - Do 14 okt

Na een welkome warme zonsopgang, besluiten we het eiland door te steken van west naar oost, door de bergen. Daar is ergens een climbing house, gerund door drie koppels, waarvan enkele Belgen. Twee ervan kent mijn zus en we gaan er is even langs om dag te zeggen. 
Het is duidelijk veel frisser in het binnenland hoog in de bergen,

maar aan mooie uitzichten komen we niet tekort. 

Ulassai waar het klim-hostel gelegen is, is een schattig pittoresk stadje hoog in de bergen.

Het is een kunst om door de smalle straten te manoeuvreren. Soms passen we er net tussen. 

'Nannai' ja dat is het, nu nog de auto kwijtgeraken, dat is andere soep. We hebben geluk,

een straatje verder vinden we ons doel. De twee Belgen die Oempé kent, zijn er helaas niet. Wel treffen we een Engelse aan die bezig is met wat schilderwerk. Na een kort gesprek zetten we onze route verder. Maar eerst nog een glimp op het dakterras.

Vandaar zie je de ene na andere klimrots. Dit is duidelijk hét klimgebied van Sardinië. Hier wordt volop gestookt, wat zeer begrijpelijk is, zo aan de kilte te voelen. 
Wij gaan terug richting de kust waar het nog volop zomer is. 

Onderweg zien we aan de overkant van de berg een verlaten dorpje. Dat gaan we nader bezien. Bij het binnenrijden staat er een verbodsbord en dat het verboden is om door te wandelen. Nu gaan we er zeker door, een verboden spookstad (zie filmpje).

De weg leidt ons hoger en hoger de bergen in. Op een bepaald moment zijn we zo hoog vergezeld met stevige rukwinden en een fenomenaal uitzicht.

Eindelijk vinden we rijpe kastanjes en nog mooie grote ook. Terwijl we ze oprapen worden we in de gaten gehouden. Achter ons staat een ezeltje ons nieuwsgierig gade te slaan. Hij is helemaal alleen en wilt precies wat aandacht, wat normaal is.

Een ezel is graag in gezelschap, haat het om alleen te zijn en deze lijkt dan nog vrij jong. Oooh zo zielig, heb ik niet iets lekkers voor eenzaampje? Dedju we hebben net appels gegeten en het afval ervan weg gegooid wat verder. Die ga ik toch even oprapen voor mijn nieuwe vriend. Ik kom terug aangehold met lekkers in mijn handen en wat valt dat in de smaak. Hij volgt ons kort op de voet, maar helaas scheiden onze wegen. Ik heb hem toch zoveel ik kon oortje krab gedaan, arm zieltje. Die snakt duidelijk naar een ander schattig ezeltje. Hopelijk heeft zijn baasje dit snel door. 

Vrij 15 okt

We zijn weer aan lager wal met de heerlijke zomerse warmte. 
Wat je hier vaak ziet, over heel het eiland, zijn de kurkeiken.

De schors van het onderste deel van de stam wordt om de 8 à 10 jaar zorgvuldig afgehaald om het onderliggende weefsel niet te beschadigen. Van het verwijderde schors wordt dan kurk gemaakt. 

We passeren een zeer oude ruïne.

Dateert van 1600 BC. Ooit gebouwd door de beschaving genaamd Nuraghic.

Typerend is de spiraalvormige trap

om de verschillende verdiepen

en het dak te bereiken. Vanop het dak kon men het terrein bewaken. 

Bij een vreemde rots aan de toren vragen we ons af of hier offers werden gebracht,

aan de rare vormen te zien. 

Onze laatste stop voor vandaag is aan een mooi aangelegd zoutmeer.