Georgië

Vrijdag 13 januari

Bij de grensovergang van Turkije naar Georgië mag alleen de chauffeur in de auto blijven. De passagiers moeten apart de grens over door een doolhof van het gebouw. Dit heb ik ook nog nooit meegemaakt.
Wat als er een probleem is met een van de twee? Dit vind ik maar niets.
En maar hopen dat Laurens niet alles moet uitladen, want in geen honderd jaar dat hij de inhoud terug mooi ineen kan puzzelen. Gelukkig werd hij hiervan bespaard.
Hij moest ook niets betalen van boetes of tolwegen etc. Een meevaller.
Laurens wou me nog gaan zoeken wetende hoe rampzalig ik ben qua oriëntatie en een professionele verloren-loper ben. Er werd tegen hem gezegd dat ik allang in Georgië ben. Wat ook was.
Al bij al is het goed meegevallen en stond ik hem braaf op te wachten na de laatste check-point.

Eens in Georgië is men verplicht een autoverzekering te nemen, van 15 dagen te beginnen of meer. Online zou dit ook moeten lukken, maar zelfs na het afronden van de betaling kreeg ik maar geen mail, ook is er niets van mijn rekening afgegaan. Dus zijn we genoodzaakt dit aan de grens te regelen wat 50% duurder is. Het straffe is dat de lokalen hier niet verplicht zijn een autoverzekering af te sluiten. Daaroma dat we zoveel auto's zien met schade, vooral zonder bumper.

In Tsikhisdziri passeren we een archeologische site en nemen een kijkje.
'Petra fortress' 

Het kasteel was gebouwd in 535 nC en ligt 440 meter boven de zeespiegel op een rotsige heuvel aan de Zwarte Zee.

'Petra' in het Grieks betekent namelijk 'rots'. 
Daarom werd dit fort bezien als oninneembaar.

Bovenop heb je een geweldig uitzicht op de zee. Ik denk 'Oh wat zou het leuk zijn om dolfijnen te zien' en een klein momentje later, wat zien we? Dolfijnen! Zalig! (zie filmpje)
 

Zaterdag 14 januari 2023

Vandaag is het hier Nieuwjaarsdag. Het oude jaar is geëindigd met een rode zonsondergang.

Vandaar dat we vuurwerk hoorden deze nacht. Een koude nacht ook in de Jimny aan het strand. Er lag deze morgend ijs op het dak. De zwembaden van de hotels waren ook bevrozen.

De benzine is hier duurder dan in Turkije, de mensen zijn hier soms zeer onvriendelijk. Geen moskeeën te zien, wel een warme bakker gevonden.

Het brood word hier gebakken zoals in India, tegen de hete binnenwand.

Het typisch Georgisch brood, vers heerlijk krokant.

Levensmiddelen zijn hier duur, zelfs duurder dan in België. We staan echt versteld van de hoge prijzen. Een voorbeeld: 5 grote bananen voor meer dan €3! Wat een groot verschil met buurland Turkije. Hoe overleven ze hier in dit arm land?

In Koboeleti zien we een Nederlander omringd door vele honden.

Eentje is van hem, nog 4 andere zitten in de auto. Als dat al niet veel is, wat vind je van de 120 honden die allemaal thuis op hem wachten?!
Vier jaar geleden kwam hij met zijn vrouw hier op reis en is bezweken aan de hondenleed die je ziet op straat. Ze zijn vaak ook gekwetst door aanrijdingen. In Georgië zijn ze duidelijk minder goed voor de zielige dieren dan in Turkije.
Het begint met eentje, die wegrent van een groep agressieve honden en wegduikt onder zijn auto. En van de schrik er niet onderuit durft te komen. Puppy's zonder mama, gekwetste honden,... Hij krijgt een stuk grond die hij afschermt met hekken. Lokalen beginnen hem te kennen en er worden honden over zijn hek gegooid, zelfs in plastieken zakken, terwijl het schattig koppieke er uitsteekt, ...
En voor hij het weet zit Fritz met 120 honden. Steun van de overheid krijgt hij niet. Door Engelse lessen te geven kan hij de zware last toch wat bekostigen. Hij leeft voorlopig in een camper zonder electriciteit en water. Voor een maaltijd voor alle honden kookt hij met 6 gasvuren tegelijk. 100 liter gas per week gaat erdoor.
Wat een geluk voor deze honden dat deze man en zijn vrouw bestaan.
Hij is te volgen op Facebook en Instagram en zou het geweldig vinden om dit zoveel mogelijk te delen. Zijn doel is om liefdevolle baasjes te vinden op zoek naar een nieuw schattig hondje zodat ze ook een gelukkig leven kunnen ervaren na al het leed.

LIKE SHARE, FOLLOW - Sharing is Caring!
🐕https: //www.facebook.com/GeorgiaRehabilitationCenterDOGS
🐕https://www.youtube.com/channel/UCtxBIYgTXRiP2clvl75nDUg
🐕 https://www.instagram.com/georgiantopclassdogs07
 

Niet enkel honden vergezellen ons overal. Zo ook deze nieuwsgierige koeien.

En klein dat ze hier zijn.

Boerderij-dieren worden hier niet omheind in een wei of vastgezet. Ze lopen overal vrij rond zoals kippen, geiten, schapen,.... Heel aandoenlijk om ze zo te zien liggen aan de kant van de weg.

Maar gevaarlijker als ze op hun doodste gemak op de weg rond kuieren op een baan waar je 80 mag rijden.

En zeker als ze rustig staan te grazen op de middenberm van de autostrade zoals deze paarden en koeien.

Vroeg of laat steken ze over...
Dan weer schattig als een groep jonge eenden de weg oversteken

en vergaderen voor onze auto.

Zondag 15 januari 2023

Na twee ijzige nachten in de auto hebben we deze nacht in een kamer met een kleine verwarming doorgebracht. Deze reis mag ik echt niet klagen, vaak nemen we kamers. Mijn haar heeft zelfs geen tijd om vettig te worden. Wow wat een luxe.

Juri, een jonge Rus die gaan lopen is voor de oorlog zit ook in Georgië al 3 maand, maar of hij ooit terug kan weet hij niet. Maar liever dit dan naar de oorlog, zegt hij.

Vandaag steken we Georgië door naar het Oosten, de hoofdstad Tbilisi.

Onderweg valt ons oog op een kleurrijk spektakel.

Een lokale stortplaats, maar de plastieken zakjes worden met de wind meegevoerd en blijven hangen aan de takken.

Zoveel in de hoogte en verte verspreid is er ècht wel over.
In dit land en ook Turkije wordt er nog steeds overdreven veel plastieken zakjes bij alles gegeven.

Het binnenland is vaak bedekt met sneeuw met temperaturen tegen het vriespunt.

Te koud om in ons kamer op wielen te slapen.
We belanden in een klein gezellige hostel waar we een privé-kamer hebben.