Develi

Op de gratis camping komen we te weten dat in Turkije ook een wegenvignet moet worden aangeschaft. Ik dacht dat er enkel tol moet betaald worden op de autosnelwegen, maar blijkt dat je sowieso een vignet aan de voorruit moet plakken die dan wordt ingelezen op bepaalde autowegen. Wanneer we Turkije buiten rijden, zal de afrekening worden gemaakt aan de grensovergang. Moet het weeral lukken dat we zeer vaak camera's hebben gepasseerd die boven de wegen hangen. En de boetes zouden niet mals zijn. Een meevaller hierop is dat de eerste 10 dagen niet worden aangerekend, terwijl volgens een ander twee weken het geval is. We zijn nèt twee weken in Turkije. Dat zal de spannendste grensovergang ooit worden als we dit land verlaten. 
De volgende ochtend halen we meteen een vignet in het dichtsbijzijnde postkantoor. Het contract wordt verschillende keren ondertekend met een duimafdruk, proper. 

Terwijl Laurens dit alles regelt met 74 man voor hem, zit ik uren in de auto in de zon koorts te maken. Ik voelde me al niet goed van de avond ervoor en de koude nacht was hard op de camping. 
Ons plan is om naar Cappadocië te rijden, maar we maken een tussenstop in Adana voor twee nachten op een warme kamer om uit te zieken. 
Deze reis heb ik daarbovenop enorm last van de zon. Ook al smeer ik mijn gezicht in, meteen bij de minste zonnestralen, ook in de auto, word ik rood met barstende koppijn. Precies telkens meteen een zonneslag. Zou dat nu kunnen zijn omdat ik twee cortisone-spuiten in mijn schouder heb gekregen vlak voor ons vertrek? 
We zijn weer een hilarisch koppel, Laurens mag niet in de zon voor zijn huid en ik tja? En duizenden kilometers rijden voor jawel de zon op te zoeken. Aiaiai. Goe bezig.
En er is nog een klein mankement. Na die afdaling voor de Adamkayler en daarna de beklimming wat enorm moeizaam ging, heb ik dágen last gehad in mijn benen. Zo erg op een bepaald moment dat ik echt niet meer kon stappen. Gewoon belachelijk, ik ben eens een beetje actief geweest. 

In het hotel in Adana hakkelde ik met veel moeite tot aan de balie en we kregen meteen een ruime suite voor een super prijs. Is dat de truk voor een upgrade?

Na twee dagen en nachten bedrust ben ik weer op de been. Vlak voor we de kamer willen verlaten horen we op straat betogers. Meteen springen twee politieagenten in burger op hun af. Dit gaat gepaard met wat agressie en had echt schrik dat dit verkeerd ging aflopen. Zeker nadat een betoger luid 'Allah Akbar' roept. Tijd om deze stad achter ons te laten. 

Adana is een vrij grote stad die ik enkel heb gezien bij het buitenrijden. Toch een flits opgevangen van de tweede grootste moskee van Turkije, Sabancı Merkez Camii.

Een look-verkoper met een prijskaartje van 20 lira (€1).

We krijgen hiervoor een zak vol!

Laat de vampieren maar komen.
Citrusvruchten worden door camions geledigd waarna vrouwen zwarte plastieken kisten vullen, klaar voor de verkoop.

We trekken het binnenland in richting noorden. Onze eerste stop is Feke in de bergen.

In het dorp zijn ze blijkbaar geen toeristen gewoon grappig. Des te beter. We stappen een eetzaak binnen waar je kan kiezen uit bereide warme gerechten. Zo hebben we het liefst. Wat er aantrekkelijk uitziet kies je, zo simpel is het. Ziet er zalig uit. 
Gevulde aubergines met portie rijst, schenkel met aardappelen met portie rijst, brood voor 10 man, extra smaakmakers en elks een drankje.

Dit alles voor..... nog geen €8! I love this country!

In dit dorpje dragen de mannen de typische broeken. Sommigen met de bijhorende authentieke schoenen.

Met een volle maag bollen we dieper het land in. 

Turkije toont zich weer in alle pracht en praal. 

De temperaturen zakken geleidelijk in de bergen tot het vriest.

Zeker op bijna 2000 meter hoogte. 

We naderen de hoogste vulkaan Erciyes

die we rechts passeren.

We zien een bordje 'Develi' wat kameel betekent

waarna we Kayseri binnenrijden. 

Kayseri is de grootse stad in Cappadocië waar de goedkoopste kamer te vinden is. Het is veel te koud om in ons jeepke te slapen, zeker na mijn zwakke dagen. Echt wel jammer, want er zijn talrijke prachtige plaatsen in de natuur om de nacht door te brengen. 
Die nacht begint Laurens zich slecht te voelen. Geluk bij een ongeluk is de kamer echt wel warm, want het is enkele graden onder nul buiten. 
We worden toch een beetje bespaard door niet samen ziek te worden. 

Na een goede warme nachtrust gaat het beter en we trekken verder naar een kleiner historisch dorpje Mustafapaşa onder Ürgüp midden in het ongelooflijk uniek landschap.

We boeken een appartement voor 4 nachten om Nieuwjaar te overbruggen. De eerste twee dagen ligt Laurens helaas in bed. Arm drutske, wel sympathiek om het leed te delen. Gelukkig geen koorts. 
Met genoeg groenten en fruit van een groentenboer in het dorp is het mijn beurt voor de goede zorgen. 

Morgen is het de laatste dag van het jaar en gaan we in het beste geval het mooie Cappadocië verkennen.

Alvast voor iedereen een geweldige afsluit van het jaar 2022 en een spetterend (figuurlijk) begin van het nieuwe jaar!!!