Waar gaan we heen?

De zomer zit er weer op. De regen valt uit de lucht, op de kurkdroge aarde van de laatste maanden. Het is voor ons tijd voor een nieuw avontuur.

Australië rondtrekken met een jeep, wild kamperen, kangoeroes en plattipoes spotten,... Meer dan een jaar zouden we ervoor uittrekken.
Je mag er een jaar verblijven om te studeren of te werken. Ook mag je de leeftijd van 31 jaar niet overschrijden. Dit geldt dus niet voor ons. Wij zouden om de drie maanden Australië moeten verlaten om daarna weer binnen te vliegen. Australië is al sowieso niet goedkoop om het grondig te verkennen. Een auto aanschaffen, liefst een jeep is aan te raden. Toch zeker om de prachtige Australische natuur te ontdekken. Maar om de drie maanden buiten en binnen vliegen is er toch net iets te veel aan.

Vorig jaar heeft Laurens een moto aangeschaft om mee te reizen en uiteindelijk hebben we er nog geen drie maanden mee rondgetrokken. Ok toch 13 000km mee gereisd, maar we zaten vier maanden in Thailand en een maand in Maleisië, Singapore.
Vandaar dat onze komende reisplannen van Australië zijn gewijzigd naar weer een motoreis. Deze keer zouden we nog meer naar het zuiden proberen te trekken voor de warmte. Op de moto is warmte wel een noodzaak om de winter te overbruggen. Daarbij is het overnachten in een tent in het wild, vandaar.

Enkele weken geleden heeft Laurens Havana in Cuba bezocht met een kort tripje, wat ook altijd een van zijn dromen is geweest. Promo voor €300 heen en terug. Een kans die hij niet mocht missen.

Hieronder lees je een kort verslag van Laurens:

Al heel mijn leven wou ik er heen voor de vele oude Amerikaanse auto's. 

Ik heb vooral taxi-ritjes genomen met die oldtimers. Natuurlijk van ver zijn ze mooier dan van dichtbij, slecht gerestaureerd zoals een vrouw met een laag schmink op haar gezicht. Alle motoren zijn bijna vervangen door diesels, maar ja al die jaren zonder onderdelen en enkel gesponsord door de Russen. Maar het is toch leuk om ze te zien natuurlijk. 

Ook veel Lada's die ze dan verlengen tot limo's. Dag voor vertrek nog een Ford Capri gezien waar ze een Mustang van proberen te maken. Een Kever voorkant en oude Renault achterkant. Je kan het zo gek niet verzinnen of ze knutselen wat ineen. 

Gelukkig Wereld Erfgoed anders was Cuba leeg. 

Daar was ook een patisserie, echt goed spul. Ze werken daar met 200 mensen, maar het loon van een Cubaan is tussen de 12 en 20 euro per maand wel te verstaan. Een mega taart van 10 grote stukken biscuit Pina Colada met tropische slagroom, lekker echt wel, was 8 euro.

Het eten is daar gene vette tenzij je meer dan 25 euro per maal betaalt, dus ik elke dag taart. Weet je, van die achterlijke poeders voor biscuit en pudding en noem maar op, dat kennen ze daar gelukkig nog niet. Gewoon eieren, bloem, suiker, boter en melk in talloze combinaties zoals het hoort. Die eclairs waren super, tompoes zalig, enz...

Heb slechts 1 keer wat normaals gegeten toen we met 3 meisjes en 3 jongens wat zijn gaan eten. Super gezellige avond. Die 2 jongens, een Pool en een Duitser, natuurlijk in de Mochito, die daar toch 5 euro kosten. Ik water 1 euro. 

Cuba is niet goedkoop, de gemiddelde toerist is toch al rap 100 euro per dag kwijt. Vooral aan cocktails, dat loopt er zo in en met de rum zijn ze niet zuinig mee dus rap in de wolken. Overal wel meisjes die natuurlijk meedrinken.

Het is weeral voorbij.

Voor de Cubanen is het nog steeds communisme. Alles op de bon zoals 6 eieren per week, 300 gram suiker, 3 kilo bloem... Alle basis dingen zijn gratis, maar wat willen mensen? Bier, rum en sigaretten. Iedereen vanaf 10 rookt daar dus dat moeten ze zelf kopen en dat is nu het grote probleem. 

In Cuba, niemand is echt vriendelijk. Het eindigt altijd met het feit dat ze geld vragen en dat is makkelijk zo'n 10 keer per dag en voor velen is dat teveel. Vroeger had België 3 vliegers per week, nu nog 1. In ons hostel was het voor velen de eerste en laatste keer in Cuba, vooral meisjes zijn slachtoffer. Natuurlijk zijn er altijd, vooral rijke Aziaten, die zelfs 20 euro geven om bijvoorbeeld een foto te nemen van een typische Cubaanse vrouw in traditionele klederdracht met sigaar in de mond. En die maken het om zeep voor de gewone toerist. 
Dan heb je ook nog de cruise boot passagiers voor wie 10 of 20 dollar blijkbaar ook doodnormaal is om te geven. 

Tja, ik had zelf geen fototoestel bij. Een Mexicaan daarentegen had er nog een met rolletjes. Ik had 4 kilo bagage en of dat nu voor 14 dagen of 10 maand is, dat is hetzelfde voor mij.

Natuurlijk kan ik alles verwachten van Laurens, dat hij terugkomt met duizend nieuwe ideeën. Het blijft er maar bij eentje... Mexico. Ok, goed voor mij. We zijn er beiden nog nooit geweest, het is er lekker warm de komende maanden, niet duur om als toerist er door te trekken, dus waarom niet? 

Vorige week hebben we onze tickets geboekt en deze week zullen we al in Mexico zijn.