Soms blijven we ergens plakken

Woensdag 12 juli '23

Na het inwisselen van ons gevonden leeggoed in lekkers, gaan we een plekje zoeken in de natuur om het ontbijtje klaar te maken.. Toch altijd mooi als je een veldje passeert die bezaaid is met klaprozen. 

Denemarken is een zeer aangenaam land. In de Scandinavische landen zijn de mensen over het algemeen vrij gelukkig en dat merk je. Iedereen is zeer vriendelijk, zegt goeiedag als je passeert, geen wantrouwige blikken, gewoon overal een gemoedelijke sfeer. Alle wegen zijn zo heerlijk in orde. Zelfs voor wandelingen in het bos zal je geen modderschoenen hebben. In de bossen zijn vaak parkeerplaatsen met kleine steentjes en de wandelpaden door de bossen bestaan uit hetzelfde materiaal. 

Op zo'n parking wordt mijn ontbijtje klaar gemaakt door mijn prive kok en geserveerd in ons ruim eetsalon. 

We lopen een doe-het-zef-zaak binnen. Maar eerst profiteren van het toilet, die zoals alles hier, dik in orde is. 
Toch leuk om overal ter wereld te zien wat ze zoal hebben in zo'n winkels. Hier zijn ze gespecialiseerd om de lange winters zo aangenaam mogelijk door te brengen. Zoals jacuzzi's, sauna's en hottubs.

Wat later op de dag vinden we een geweldig plekje in het bos aan een meer voor een middagdutje. 

Ideaal voor als je met de moto bent. Een hokje zodat je uit de regen zit., tafel met banken onder afdak, mogelijkheid om te barbecueën en vuilbakken.
En aan de andere kant, aan het water kan je een barbecue-feestje geven.

De grillen kan je telkens veranderen van hoogte door simpelweg aan een staaf te draaien. Handig!

Terwijl Laurens een dutje doet, wandel ik het meer af. Het is niet echt een meer, want staat in verbinding met de zee en bevat zout water. Een fjord dus. Ook hier weeral steentjes voor propere schoenen.

Na een tijdje zie ik aan mijn linkerkant een smal zand-kiezelpadje die mij leidt tot aan het water.

Ooh wat leuk hier, helemaal verstopt.

Hutje, tafels, banken, vuurplaats, bootjes en een steiger.

Langs de steiger in het water zie ik een kwal, ik denk een oorkwal.

Ik leg me plat op mijn buik en staar het water in. Een twee drie ohlalala zoveel kleine kwalletjes!

Hoe schattig om te zien hoe ze zich voortbewegen, bol, plat, schiet omhoog, bol, plat, schiet opzij,... en zo verfijnd dat ze zijn. Zoveel kleine haartjes rond de buitenrand. Hier geniet ik dus van, van de simpele dingen, de gratis documentaires die moeder natuur ons voorschotelt. Zalig.
Voelde ik nu een spat? Een regendruppel? Ja miljaar hoe kan dat nu? De zon schijnt!? Ik spring recht richting auto. Het begint goed door te druppelen, gelukkig zijn er veel bomen die functioneren als mijn afwisselende paraplu's. Vrij droog in de auto geraakt. En dan stopt de regen natuurlijk. Zo typisch. Hoe vaak ik thuis al niet de was net heb opgehangen en dan begint het te regenen, snel alles eraf, binnen en dan stopt het. Of ik denk 'niet met mij zene' en dan laat ik het hangen en begint het te gieten.
Pesten noem ik dat. Ik zal nog is een compliment geven. 

Laurens is wakker en gaat vuur maken. Of proberen, want na zoveel regen is alles doordrongen nat. En wij hebben in ons blokhutje op wielen niet echt veel plaats voor aanmaakhoutjes of dergelijks.

Ons oog valt op een dikke berkentak die er ligt en ik begin meteen stukjes schors af te pellen, want berkenschors brandt super.

Ideaal aanmaak-materiaal samen met gesprokkeld kleine houtjes.
Het vuur gaat maar steeds uit en Laurens maar proberen.

Na een uur moei ik me ermee en jawel met mijn vakkundig handelen blijft het vuur aan. Ok Laurens heeft veel hout ondertussen gedroogd met zijn probeersels. Ik zal niet met alle eer lopen.

We worden vergezeld van een jong Frans koppel Ronan en Leticia met een grote hond, een boxer Lola genaamd.

Zij komen van Noorwegen en wegens veel te slecht weer zijn ze terug gekomen. Ze zijn halverwege geraakt. 
Na gezellig babbelen maken zij een wandeling en wij koken ons potje.
Wat hebben we nog? 3 patatjes (voor Oempétje, dit zijn de laatste aardappeltjes van uw frietpatatten), een halve paprika, ajuin en look van de tuin. Dit gaat in een zilverpapier, die we gerecupereerd hebben van de chocolade die Laurens heeft gemaakt. Een avocado om erna over te doen.

Voila dit is voor ons dan culinair koken in onze omstandigheden. Dankzij deze plaats hebben we dan weer gas uitgespaard. 

We zitten nog gezellig aan het kampvuur verhalen uit te wisselen met een energie-rijke schattige vierpoter. Waarna we elk in ons slaaphol kruipen. Wij in de auto en de Fransen in hun daktent met de hond. 
Dit is een zeer geliefde plaats te zien aan de vele campers en mobilhomes die passeren en daarna terug afdruipen. Helaas geen plek meer en wij waren lekker eerst dankzij Laurens zijn middagdutje.