Koh Samui: Maenam bay-Bang Por-Nathon

Di 19 dec

Wandelen terwijl het heel de tijd bewolkt is met veel wind, is ideaal in de tropen. Lekker fris of beter gezegd minder heet. Zekeru als we tegen de middag pas uitchecken.

In Europa bestaan de kerstbomen uit dennenaalden, hier uit kokosnoten.

Laurens zijn dagelijks snoepje is een sappige zoete ananas.

Langs de weg passeren we de laagste papayaboom ooit gezien. Normaal reiken ze tot 6 meter hoog. Je kan zo aan de vruchten die op heuphoogte staan, helaas zijn ze nog niet plukrijp. 

De kokospalm kan gemakkelijk de 30 meter halen. Het zijn niet alleen aapjes die erin klimmen voor de kokosnoten er uit te krijgen. Ook Thai mannen! Heel der trossen worden er uit gehakt. Zo ook door deze man die dan zijn kokosnoten op straat verkoopt. Hij klimt zelf in de hoge kokospalm zonder beveiliging! Hij laat zijn armen zien en ja hoor je ziet de vele littekens van zijn gewaagde stunts. Lachend zegt hij "Me monkey". 
Wat me opvalt (en vanzelfsprekend met zo'n job), is zijn gespierd bovenlijf, precies Jerommeke. Wat Laurens opvalt is de bijpassende Hulk op z'n t-shirt.
Hij snijdt het topje van onze kokosnoot eraf, wij drinken het heerlijke sap en daarna hakt hij de noot in tweeën en schraapt de zachte kokos los voor ons, jammie. 

Als je niet oppast loop je zo met je hoofd tegen een trosje bananen die over de straat bungelen, helaas ook nog niet rijp.

Voor deze nacht heb ik geen kamer geboekt. Er was wel een goedkope van 300 baht op booking.com, maar voor die prijs had je een kleine tent. Laat maar dan, we zullen wel zien...
En ja hoor, na onze dagelijkse afstand van ongeveer 9km vinden we een resort met bungalows voor 350 baht. Met alles erop en eraan, enkel geen warm water. Dit resort staat niet op booking.com, zo zie je maar. In Chiang Mai hadden we ook een goeike gevonden die ook niet op deze site stond, lage prijs en alles wat we nodig hadden. Enerzijds geeft boeken wel een zekerheid. Anderzijds kan je teleurgesteld geraken, omdat je afgaat van de info op de site. Om dan te ontdekken dat het toch niet overeenkomt met wat je in gedachten had. 
Een kamer enkele dagen geleden, leek op booking.com super te zijn met ongelooflijke goede beoordelingen met zelfs enkele perfecte scores! Wow dacht ik, dit wordt een zalig verblijf en zeker voor ons. We'll be in heaven!! Joepie, ik kijk er natuurlijk naar uit en voor Laurens zou het ook niet slecht zijn na zijn flauwte van de dag ervoor. Ik zit vol goede moed tijdens de wandeling. 'Komaan Woon, nog even volhouden in deze hitte, straks komt uw luxe beloning, straks, jaah toftof.' 
We komen toe, nog niemand, geen probleem, we hebben tijd zat. Plots krijg ik pijnlijke krampen in m'n darmen, precies iets slecht gegeten ajajajaaah. Geef toe, bij elk onthaal in een hotel is er toch altijd een toilet. Awel hier NIET!!! Miljaar, t'is ni waar hé!! Aaaaah auw! Ja kan ni anders dan wa verder achter ne boom, plezant zene. Ik sus mezelf 'Zo dadelijk een warm douchke Woon'.
Aha eindelijk kunnen we inchecken. Alles lijkt netjes, dik in orde op weg naar de kamer. Eens binnen zien we een grote schimmelplek in de kamer en ook hier en daar in de badkamer. Soit eerst een plasje, wc-bril stuk, val er bijna af. Dan eindelijk m'n douchke, douche & -stang volledig verroest, boiler stuk (geen warm water), ik droog me af met helemaal uitgerafelde handoek waardoor allemaal pluisjes op mn lijf. Ik was kleren in lavabo, kraan ook helemaal verroest en da stinkt hier zo, naar riool? Stank komt uit afvoer. Trek gordijn dicht, stofwolk, doordat in de hoeken grijs zag van't stof. Plof op bed, zie plekken op laken ma denk cava zal er gewoon ni meer uitgaan met wassen. Merk dat in bed nog vuil is, dus lakens niet gewisseld. Zie ook dat muur naast bed vuil is. Halen donsdeken er uit, anders heeft Laurens te warm s'nachts, vol grote plekken op donsdeken. 
We maken een wandelingske, kopen een ananas die ik versnij op ons terras waar ik assepot vol peuken bemerk, is hier eigenlijk wel gekuisd?
Frisse ananas is toch veel lekkerder, doe frigo open, mieren erin. Dan maar warm opgeschmukt. We zijn toch wat moe, zetten tv op, voor de enkele posten ofwel heel slecht beeld, ofwel helemaal geen geluid. Ok geen tv. Wifi hadden we wel oef, kunnen we toch samen turen naar da klein schermpje. 
Terwijl dees hotel op booking.com fantastisch leek met ongelooflijk goede beoordelingen! Ik snap er nix van?! Bij een spotgoedkope kamer zit ik daar allemaal niet mee in, dan kan je zoiets verwachten, maar als het op booking.com lijkt of het is een kwaliteitshotel, waar alles perfect is, vind ik dit toch een teleurstelling. Enfin, ik ben toch niet meer zo happig om te boeken, zal er ook van afhangen wèlke kamer je krijgt zeker? Elk hotel zal ergens 'Une chambre de Misérable' hebben niet? Waar ze alles wat versleten of stuk is in verzamelen. En als ze ons zien komen aanslenteren, helemaal bezweet na onze wandeling met onze brave anti-grand-chique-uitstraling, zal er door hun hersenen flitsen: 'Yep, ik heb de perfecte kamer voor jullie...' 
Hoe kunde anders zoiets verklaren???
 
Voor het avondeten vinden we een kraampje met normale prijzen. Vlak ernaast zijn de prijzen meer dan het dubbele, onze keus is snel gemaakt. Een Thaise noedelsoep en gewokte groentjes in oestersaus. Fantastisch lekker en zoveel verschillende groentjes, een tweede portie groentjes snel bijbesteld en zoveel dat we kregen. Lekker mijn buikje goed rond gegeten! Alles voor maar 140 baht, terwijl je op het vorige strand voor 150 de man met honger van tafel ging. En als we vertrokken kregen we nog een tros bananen cadeau! Wat een schatje! Zo vriendelijk. Ze zei ook dat ik een typisch Thais gezicht heb. Dit is niet de eerste keer dat ik dit hoor. In Thais wordt steeds tegen me gesproken. Een keer heb ik het spelletje meegespeeld, maar had precies toch maar beter gezegd dat ik geen Thais spreek. Natuurlijk verstond ik haar niet, maar mijn gegokte reacties waren duidelijk niet de juiste oeps. 

Wat ik tot besef ben gekomen waarom ik liever in Thailand ben dan in India is het volgende. Hier in Thailand hebben ze een hekel aan Indiërs. En andersom in India. Vandaar dat ik Indiërs niet vriendelijk vind. Zijn ze wel tegen Laurens. Indische mannen doen precies of ik er niet ben en de vrouwen reageren hun frustraties uit bij mij. Niet altijd, maar toch genoeg. Zullen denken dat ik een Thaise ben.
Daartegenover hier in Thailand, waarschijnlijk dan omdat ze denken dat ik een soortgenote ben, worden we steeds zeer vriendelijk benaderd. Ik dacht eerst dat ze zo tegen iedereen waren, maar toch niet. Een jong Frans koppel werd vaak zeer onvriendelijk behandeld door Thai. Ze kwamen van India en daar was het andersom. Beiden werden daar echt gerespecteerd. Zij vinden dus India beter. 
We zaten aan het onthaal van ons vorig hotel, te wachten om in te checken en zij om een klacht neer te leggen bij de hoteleigenaar die later kwam. Het was een vrij net hotel, maar in hun bed zaten bedwantsen. Ze zijn midden in de nacht uit hun kamer gevlucht en hebben beneden in de zetels aan het onthaal de nacht doorgebracht, aangezien er niemand was. Ze werden steeds zeer onvriendelijk behandeld door de Thaise vrouw van de check-in. Na die nacht kon er zelfs geen verontschuldiging af, terwijl ze niets verkeerd hebben gedaan, integendeel... slachtoffers zijn. Nadat hij met de manager had gesproken (die geen Thai is) kregen ze hun drie nachten gratis. Eindelijk waren ze tevreden gesteld na een onplezierige nacht en ochtend. Gelukkig hadden wij deze kamer niet.
Het is me ook al voorgevallen dat Thai onvriendelijk waren tegen me, maar zelden, dan denk ik 'Ach ze zullen een slechte dag hebben ofzo'. Ik zal niet snel veralgemenen, maar na lang met het Frans koppel gepraat te hebben over India en Thailand viel toch mijnen eurocent dat ik in Thailand veel meer wordt verwelkomd dan in India en vandaar mijn voorkeur denk ik. 

We zien op tv een korte reportage van een rastaman in Guadeloupe die we daar ook hebben gesproken toen we het eiland rond wandelden. Hij woont in Point Allègre, het meest noordelijke punt van Basse Terre en heeft alles (een heel complex) gebouwd van materiaal uit de natuur, ongelooflijk knap gemaakt. We waren toen erg onder de indruk. Tafels en stoelen maakt hij uit één groot stuk boomstam. Loodzwaar zijn ze. Hij vroeg me toen om er ene op te pakken. Lukte me niet, met veel moeite kreeg ik er beweging in. Hout, bamboestokken, palmblaren en kokosnoten zie je vooral overal in verwerkt. Hij woont er met zijn familie en het geheel is in reggae-stijl. Hij heeft een bar waar elk weekend een feestje wordt gegeven, maar zijn doel is om er ooit een vegetarisch restaurantje van te maken. Voor alles op te bouwen is hij al 20 jaar lang mee bezig, zei hij toen wij er waren, toch ook al dik anderhalf jaar geleden. 
De reportage ging over het zelf maken van djembees waarvan de rastaman het materiaal ervoor eveneens uit de natuur haalt. (zie video)
Wat leuk om hem in Thailand terug te zien, op tv dan wel.

Wo 20 dec

Vandaag zijn we na ons dagelijks traject toegekomen aan de pier, waar we twee weken geleden zijn toegekomen. 

Te voet zie je werkelijk alles, dan zie je helaas ook al het afval. Een mooi strand waar mensen pal aan de kabbelende golven wonen en vlak naast hun woning, waar de rivier uitmondt, zie je dan al het afval in de bedding, vreselijk. Waar het stedelijk is wordt nog moeite gedaan voor het afval, maar vanaf je wat natuur zit, is het schrijnend, zucht, zoals over héél de wereld. Of ze kappen het gewoon over de balustrade, een zwerver zou hier wel gelukkig mee zijn.

Er wordt op straat aan de electriek gewerkt, de kabels (waar ze ook op lopen) worden gevrijwaard van snelgroeiende bladeren (zie filmpje).

Deze zijn schattig, plantjes die dichtklappen bij aanraking (zie filmpje). Enkel de lage kleine soort doet dit nl. Kruidje-roer-me-niet.

Ze maken hier romantische ronde zitbankjes. Gelukkig hebben ze er pootjes onder gezet of je rolt zo weg met een koekje en thee in de hand. 
Van rond gesproken, een rad volledig in bamboe gemaakt die niet electrisch wordt aangedreven. Maar manueel en hoe? Een man loopt middenin de rad in beweging zoals een hamstertje. Zo doen ze dat hier, gebeurd in India trouwens ook zo. Op de foto zijn ze deze aan't herstellen.

Het is tijd voor een pauze. Wat denk je van hier? Waar de golven ons bijna nat spatten. In de frisse loemerte. 
Wat verder vind Laurens dé ideale rustplek. Een verlaten stuk dat nog ooit een gezellige bar is geweest, aan de restanten te zien. Dít wordt het. Er staat een kokospalm waar de kokosnoten vrij laag hangen. En aangezien het hier verlaten is, laat dit Laurens niet koud. Al snel zijn we twee sappige kokosnoten rijker. Lekkerrrrr. 

We lopen verder langs een drukke baan, soms kan het niet anders. We zitten helemaal in de hoek, voor ons is de zee, maar als we rechts kijken, zien we door de bomen het bos niet meer, maar wel de zee.
Sommige vrouwen hebben pepperspray, sommige mannen een vuurwapen, maar Laurens zijn wapen is.... een electrisch-raket, hij kan niet meer zonder. Zijn grootste vijand is dé mug!

Meer dan de helft van het eiland hebben we in een kleine week rondgewandeld, bijna 50km met de omwegen erbij. Dit was echt een geweldig idee van Laurens. We zijn heel blij dat we dit gedaan hebben. 

Wat gaan we morgen doen? Verder wandelen of naar een ander eiland? We slapen er een nachtje over.

Ik ben benieuwd hoeveel ik ben afgevallen. Laurens heeft er 3 verloren in 3 dagen. En na een weekje goed stappen? Ook ben ik geminderd in eten of beter gezegd fretten, niet zo dramatisch als Laurens, maar toch. Ik moet nog kunnen stappen nietwaar? Ok spannend, een bahtje in de weegschaal en............????????
Seu-eug das ni eerlijk! Ik ben niets afgevallen! 
En Laurens maar lachen...

Do 21 dec

Deze morgend hebben we toch beslist om een boot te nemen naar Ko Tao. Dit eiland staat gekend om zijn snorkelbaaien en heeft maar een omtrek van nog geen 25km. Perfect voor ons, de wandelaars.
Het was heel druk op de pier, allemaal toeristen die vooral naar de alombekende Fullmoon-party gaan op Koh Phagnan. Elke maand bij volle maan is er een groot beachparty waar allen uit den bol gaan. De eerstvolgende is 3 jan, maar rond die periode is het razend druk en ook pokkeduur. 
Wij gaan een eilandje verder.

Na een vertraging mogen we erop en nemen plaats binnenin het dek die boemvol zit. De zon scheen veel te hard voor op het dek. Voor we vertrokken bewoog de boot al hard, maar eens in beweging, tegen die hoge snelheid (speedboot), racend over de oppervlakte van de zee! Niet normaal!! Precies een jetski, maar in't groot, we vlogen vaak volledig boven zee en kwamen dan met een harde pets terug neer. Bijna iedereen heeft liggen kotsen. Ze kwamen gelukkig constant rond met zakjes en papier. Laurens stond recht, dat hielp bij hem. Ik werd eerst niet echt misselijk, maar begon overal tintelingen te voelen, eerst handen en voeten, dan ook benen tot over heel m'n lichaam die erger werden totdat ik helemaal verkrampt was, mijn handen zaten in een rare spastische vorm, kon me ni meer bewegen noch praten, het zweet stroomde van m'n gezicht, rug,... en had koud. Dit heb ik nog nooit meegemaakt! Met veel moeite kon ik Laurens laten weten dat ik ni goe was en hij "Ja ge zijt zeeziek". Ok ik dacht da zeeziek was, kotsend in een zakske zoals iedereen ma dees? Ik moest ni overgeven. Alle geluk, want het zou me zelfs ni gelukt zijn om een zakje vast te houden, ik kon mijn vingers niet buigen, stokstijf bleven ze met m'n duim ertegen. Heel raar. En Laurens maar papier vragen om de liters van m'n gezicht op te deppen, hoe lief. De speedferry stopte even na klein uurtje? aan Koh Pagnan voor afstappers en opstappers. En dan hopsakee weer die hel. Weeral die tintelingen, maar minder spastisch. Oef want deze keer had ik ook prijs zoals de rest en kon ik alle chance wel m'n zakkie vasthouden. Laurens begon het ook moeilijk te krijgen, vooral van al die plastiek-zakjes-geur en van al die kotsende geluiden. Waren wij blij dat we der af waren, de eerste de beste kamer geboekt en de rest van de dag nog mottig geweest. Als we iets gingen eten, verontschuldigde ze zich, omdat ze geen groentjes had. De boot is er geen komen leveren door té wilde zee. Jah dat hebben we gevoeld! De zee is al enkele weken wild. Is ook te merken aan de lege schappen in de supermarkt. 
Ik snap nog altijd niet wat ik had op die boot, Laurens had dit nog nooit bij iemand gezien die zeeziek werd.