Hotspring

Ma 18 okt - 19 okt

We hebben een missie, het zoeken van de hotspring. We gaan daarvoor terug het binnenland in, door de lage bergen. We moeten dringend bijtanken zegt de Jimny. Het laatste streepje begint te knipperen. Maar wat staat de benzine weer hoog. Tegen de 2 euro! Pfff, we wachten nog even en nemen natuurlijk het risico om stil te vallen. En gelukkig was het wachten waard, het tankstation Esso kan ons verder helpen met de leefbare prijs van €1,749. Bankcontact werkt niet, maar het machien slikt wel briefjes. Dan zo maar, want binnen gaan we geen hulp vragen. Dan betaal je meer. In Italië zit het namelijk zo: zelf tanken zonder enige hulp is een lagere prijs dan te worden geholpen. Het gebeurt zelfs dat ze voor jouw tanken. Je zou denken ooh dat is lief, maar niet voor uw portefeuille. Je betaalt daarmee per liter extra. 
We kunnen met een gerust hart onze zoektocht verder zetten. 
We hebben de plaats gevonden, maar je moet nog even een stukje wandelen. Volgens de goeroe die ons deze plaats wist te vertellen, zouden we makkelijk met onze 4x4 tot aan de bron kunnen. We hebben alle mogelijke manieren geprobeerd, maar helaas. We gaan gewoon normaal doen zoals de rest, parkeren de auto aan het poortje en gaan onder de zinderende zon op weg naar ons doel. Een padje naast een dorre wei bewandelen we

en zien in de verte wat groen groeien. 
Een zandweggetje

leidt ons tot een padje met stenen

en daarachter...... 

Wow!!
Een stenen bad van ongeveer 2 meter breed; 3,5 meter lang en ongeveer 70 cm diep. Op de bodem ligt fijn wit zand gemengd met steentjes. Kristalhelder water en heerlijk warm. Een natuurlijk warm bad.

Zaaaaalig!! Wat een prachtig geschenk van mammie natuur. En ook dankzij de eigenaar van het stuk grond die dit toegankelijk heeft gemaakt voor iedereen. Wat verder is er een soort welness waar je inkom moet betalen. Dankzij deze gratis hotspring is het ook mogelijk voor de mensen, die het anders niet kunnen veroorloven, ook te laten genieten. 
We worden wat duizelig, het is een beetje té warm zo in de broeiende zon en gaan eruit. Net op tijd want er komt een horde kinderen toe. Hier is het de bedoeling dat je na elkaar gaat en de privacy van de ander gunt. Een klein kwartier wordt verwacht er in te gaan, want het is een populaire bron, vooral door de lokalen. 
We willen de volgende ochtend, wanneer het killig fris is, nog eens gebruik maken van deze warme oase. 
We slapen ergens in de buurt. Na een vrij frisse nacht is het zo veel keer heerlijker om de warmte te voelen doordringen in het lichaam.

Wat een genot. Na een kwartier beginnen we het weer in ons hoofd te voelen en gaan eruit. 
Aan de ingang waar de auto's geparkeerd staan, staat een bord om dit magische plaats ordelijk te houden. Terecht! En toch lukt het velen niet om deze simpele regel te respecteren. We halen een vuilzak boven, onze knijper en beginnen de boel op te kuisen. Er komen Italianen toe voor het bad en een vrouw ervan laat ons weten dat ze het appreciëert wat we doen. Ik vraag aan een lokale met zijn open truck, die ook net heeft gebaad of hij onze vuilzak zou willen meenemen. Hij weigert en stelt voor om de zak hier aan de kant te leggen. Een beetje teleurgesteld hebben we hier niet zo een goed gevoel bij en vrezen dat vroeg of laat de inhoud van de zak weer verspreid zal liggen. Dan maar de lastige manier, de grote vuile zak aan mijn voeten en de eerste de beste afval-container die we tegenkomen, smijten we het erin. Maar we zien nergens de mogelijkheid om de zak kwijt te spelen. Wat we wel zien is ongelooflijk veel afval in de kant liggen. Het is verleidelijk om onze zak erbij te gooien en nadat er enkele keren een spin uit de zak is gekropen, hebben we onze zak met een wrang gevoel bij andere vuilzakken gelegd. We begrijpen nu wel dat die lokale die in de bergen woont, dat hij dit niet wou meenemen. Aan de kust zijn er tal van mogelijkheden om uw afval kwijt te spelen, maar hier in de bergen, niets. 

We rijden een stadje in voor een supermarkt en doen wat inkopen. Als we door de schuifdeur terug buiten staan, staat er een oud vrouwtje dicht naast ons autootje geparkeerd. Ze wil vriendelijk zijn door wat achteruit te rijden zodat we erin kunnen, maar vergist zich van versnelling! Ze schiet naar voor en rijdt knal Boem tegen het betonnen blokje.

Deze wordt toch wel een dertigtal centimeter naar achter geschoven. Aan haar bumper is gelukkig niets te zien. En dat voor een Fiatje 600, bravo. Waarschijnlijk is dit zwaar geval speciaal daar gezet, omdat het de gewoonte is om daar binnen te rijden? 

We zoeken terug de warme kust op.