De laatste dagen in Corsica

Za 2 okt - zo 3 okt

Elke nacht horen we wel geritsel van waarschijnlijk kleine knaagdiertjes. Maar deze nacht was het een groter beest. Het zat 3 meter van de auto, maakte snurkende geluiden met gesnuffel en gegrom tussen. Eerst dacht ik aan een everzwijn, maar als het verder liep, leek geluiden eerder op een hond, misschien een grote schildpad? s'Morgens zagen we enkele sporen, lijkt op die van een hond? Zou die niet tot aan de auto gekomen zijn om ze te besnuffelen? Ik hoopte die nacht van niet, want onze ramen staan helemaal open, afgebakend met een dun lapje muskietennet (die aan de raamlijst met magneten vasthangen, heel makkelijk trouwens). We liggen op raamhoogte dus als een wild dier nieuwsgierig komt loeren is de enigste barrière dat lapje muskietennet. Welk dier het was zullen we niet weten en onze nachtcamera ligt thuis.

Ook hadden we dicht aan een wespennest geslapen. Ze vielen ons al lastig bij het koken en eten, maar we zijn toch gebleven. In de auto zijn we safe en s'nachts zijn ze niet actief. Maar de avond erna, had Laurens alle geluk gezien dat er een nest hoornaars in de spleet van de boom schuin naast de auto zat. We stonden in hun vliegroute. Snel beetje dichter voor een fotootje (drie gele punten in de spleet onderaan zijn hoornaars), 

wou nog dichter gaan, maar ben toch terug snel in de auto gestapt. Goed ook, want we lazen dan dat het gevaarlijk wordt binnen een straal van 5 meter en we stonden er dichter bij met de auto. De steek van een hoornaar bevat minder gif dan van een wesp, maar ze zijn agressiever en de steek zelf doet veel meer pijn, omdat ze zo groot zijn. En vanaf 20 steken levensbedreigend zoals bij de wesp en het ziekenhuis is een eind van hier. Deze keer verplaatsen we ons wel, we passen beiden om dit zelf te ervaren. Ik heb al een wespenaanval gehad nog niet zo lang geleden en daar mag het bij blijven. Ik heb nog steeds veel respect voor deze beestjes, maar we dagen ze niet uit. 

Nog een klein woordje uitleg over de vogels van dit eiland voor we Corsica achter ons laten.
De voornaamste roofvogel die we hier hebben gespot is de rode wouw, die zijn talrijk aanwezig. Valken zagen we ook regelmatig, in mindere mate buizerds en nog maar één gier die zei 'Ik was hier'.
Vlaamse gaaien, de bonte kraai, ijsvogel, spreeuwen, vinken, gors, gele kwikstaarten, mussen, zwaluwen, grijze rijgers, witte rijgers en de kip Woon.

Het laatste strand die we gisteren bewonderden is dan ook meteen de mooiste. In een grote baai, de Santa Giulia.

Een magneet voor toeristen, maar geen enkele douche te bespeuren en toiletten? Daar doen we zelfs geen moeite meer voor om ze te zoeken. Dat zijn toch wel minpunten hier.

We hebben een ticket geboekt naar Sardinië. De ferry vertrekt zondag om 15u vanuit Bonifacio, helemaal ten zuiden van Corsica. En komt na een klein uurtje aan in Santa Teresa Gallura, helemaal in het noorden van Sardinië. Deze keer hebben we een loket gevonden waar we onze ticket konden boeken. Het is zefs goedkoper dan online boeken èn we kregen ze op papier. Heerlijk de ouderwetse manier, erg dat we dit nu zo al aanvoelen. Er wordt gevraagd om zeker het PLF-formulier in te vullen op het internet. Er hoeft niets meer geprint te worden. Daar zijn we dan ook van verlost. 
Het invullen van het PLF-formulier. Dit gaat met toch wel af en toe een geirriteerde Woon. Ik sta weer aan te schuiven aan het loket voor enkele vragen. De naam van de boot en de cabine- of stoelnummers. Ik maak gebruik van het wachten om via wifi mijn foto's te downloaden op google foto's. 
Ik stel mijn vragen en krijg als antwoord dat het niet veel uitmaakt. Vul maar iets in, doet er niet toe. Voor de naam van de boot gebruik ik toch wel iets dat er op lijkt n.l. de naam van de rederij. Voor de stoelnummers is het met de natte vinger. 
Wat ik raar vind is dat er geen vragen worden gesteld of we wel of niet in contact zijn gekomen met eventueel besmette personen en wel of niet symptomen vertonen. Wat dan weer van cruciaal belang was voor de ferry te nemen van het vasteland naar Corsica, terwijl we op Frans grondgebied bleven. Nu gaan we van Frans grondgebied naar Italiaans. 
Of zouden de maatregelen weer veranderd zijn? 

Bonifacio, waar de ferry uitvaart, is een heel toeristische trekpleister. Staat bekend voor zijn witte krijtrotsen.

Het hogere deel van de stad,

de oude stad is op de krijtrotsen gebouwd.

Het was ooit een fort geweest

en zeker de moeite voor een bezoekje.

De smalle steegjes en de typerende oude Corsicaanse huisjes

doen je helemaal wegdromen tot eeuwen terug. In een knip kom je tot de realiteit door de vele souvenirswinkeltjes en restaurantjes. 

Onze ferry komt toe 

We worden gecontroleerd op ons (papieren) ticket, de corona-certificaten en de ID's. Ze vroeg of we het PLF-formulier hebben ingevuld. Ik antwoord enthousiast 'Ja hoor, wil je ze zien?' tewijl ik de mails al zoek op de gsm, maar het was niet nodig. 

We hebben op dit mooi schattig eilandje genaamd Corsica, ongeveer 1500 kilometers afgelegd, dat waren dui-iii---zennnn-den bochten.