Hello Cambodja!

Een simkaart met data is wreed handig en aan de grens hebben we ons meteen een Cambodjaanse aangeschaft. 15GB voor $8 die dan een maand kan gebruikt worden. Dat zou voldoende moeten zijn. 

In Vietnam werden riksja's voornamelijk voortgetrokken door fietsen. In Phnom Penh, nadat we de bus afstappen (rond half 6 's avonds) zien we een riksja die dan wordt voortgetrokken door een brommer,

maar voornamelijk rijden er hier talrijke tuktuks rond.

We zoeken ons hotel op waar ik een simpele kamer had geboekt, niet ver van waar de bus ons heeft afgezet. Op de kamer ben ik blij met het zien van een kapstok, maar wat is er toch mis mee? 

Aan de receptie van het hotel zag Laurens een blikje drank in de ijskast waar hij onmogelijk aan kan weerstaan. 

 'Samurai'

We hebben totaal geen idee wat dit moet voorstellen... blijkt een energiedrank te zijn, kan misschien nog van pas komen...

We gaan op verkenning. Het is hier duidelijk veel warmer dan zijn buurland. Geen zuchtje wind bij temperaturen hoger dan 30 graden en dan is het zelfs avond. 

Och zie hier, speelse stoombroodjes voor de kleintjes.

Wat heeft dit eetkraampje te bieden?

Het zijn korte noedels en we zien groentjes en veel sojascheuten. Ik neem een portie. Een ei wordt er ook mee ondergebakken en het resultaat is dit: 

Heel af en toe tref ik een klein stukje vlees, maar het is vooral lekker met veel knapperige sojascheuten. Laurens bestelt meteen ook een portie en we zitten aan een tafel met normale stoelen. Geen krukjes?

Kerstmis wordt hier dus ook gevierd.

Uiteindelijk belanden we in een grote streetfood-area. 

Heel het voetpad is bedekt met tafeltjes en krukjes deze keer. Een parking is omgetoverd tot een openlucht-kantine.

Wat zien we hier dat we nog niet kennen... daar gaan we...

Een eetzaak waar verse ramen (Aziatische pasta) worden gemaakt. Twee jonge knapen maken de slierten, beginnend van een homp deeg. Eerst wordt deze helemaal uitgerold, alles met de hand, geen tools komen eraan te pas, enkel wat olie en bloem.

De lange slang wordt vakkundig dubbel geplooid en meteen rondgedraaid.

Dan wordt het geheel herhaald... Na enkele keren worden er al slierten gevormd en regelmatig bijgepoederd zodat de boel niet aan elkaar plakt.

Tot de perfecte dunne slierten, ramen dus, worden bereikt, hakt de jongeman de deeg-uiteinden eraf en draagt ze zorgvuldig naar een pot met kokende bouillon en legt ze er voorzichtig in. 

Verse noedels à la minute klaargemaakt. Verser kan het niet! Jammer dat we al hebben gegeten. Heel de procedure kan je zien in het bijgevoegd filmpje. 

Cambodja is het land waar veel vis wordt geconsumeerd. Alles van dierlijke producten worden op houtskool bereid. Hier zien we vis.

Allerlei stukken vlees.

Maar ook eenden in zijn geheel.

Deze jongedame heeft haar kraampje aan de zijkant van haar brommer bevestigd.

Ze verkoopt allerlei zoetigheden.

Laten we er eentje testen... We nemen de groene bollen met een witte (niet zoete) poeder rond. 

Mmmm lekker! De buitenkant is een kleverige rijst-substantie dat gestoomd is? De vulling bestaat uit een pasta van kokosrasp, gekookt in rietsuiker? De smakelijke bollen gaan vlot naar binnen.

Voldaan wandelen we terug naar onze kamer. Er is geen warm (enkel koud) water om ons te wassen, maar dat is zelfs geen erg. Zó zinderend warm is het! Het water is ook niet echt koud, maar lauw. 

De matras is verschrikkelijk, metalen veren die overal uitsteken. Oei oei dat belooft...

Donderdag 14 december

Gebroken met weinig slaap, staan we heel vroeg op om in redelijk menselijke temperaturen naar ons volgend verblijf te sjokken, het goedkoopste kamertje..., kan meevallen? Met mijn dichtgeplakte ogen en pijnlijk lijf kap ik het volledig Samurai energiedrankje achterover.

Ok here we go!

We lopen voorbij een lokale eettent, gerund door een jong koppel. En ooh wat ziet mijn oog? Gevulde rijstmeel-rollen.

Jaah dat vind ik lekker! In Vietnam heb ik van deze gestoomde rijstmeeldeegjes genoten. Hoe zijn die van Cambodja? Ik bestel mijn ontbijt en krijg een rijkelijk gevuld bordje gepresenteerd.

Kuy Teav Kat is de naam. Een rol wordt in stukken gesneden en op een bedje van salade en sojascheuten gelegd, samen met een gefrituurde mini-loempia in stukken, enkele sneetjes worst en ook van de typische Cambodjaanse ham. Wat een eiwitrijk ontbijt! Lekker is het zeker, maar liever met minder tot geen vlees en meer, veel meer gestoomde rijstmeel-lapjes. Die van Hoi An wint de prijs voor mij, die bevatten ook geen vlees.

Fietsen is een zeldzaamheid, ook in Vietnam. We zien soms zelfs tien-jarigen op een scooter rijden. Zoals je hier ziet aan een school, zijn scooters hét favoriete vervoersmiddel, filmpje zegt meer .

Ooh die matras!

Daar snakten we zó hard naar deze nacht!! Zie de man op de achtergrond, die kwam Laurens er snel afplukken. 

We bereiken ons tweede verblijf, maar blijkt dat deze zich midden in de getolereerde drugsgebied bevindt. Een oude vrouw zonder tanden komt ons al direct zakjes coke aanbieden. Een Franse man verwittigt ons dat je niets in de kamer kan laten liggen, omdat verslaafden langs het raam binnenglippen. Ook in het hotel-reglement staat duidelijk dat zij niet verantwoordelijk zijn bij diefstal. Op de deur is er een mogelijkheid om een extra hangslot te gebruiken. Dit zagen we ook bij onze vorige kamer. We hadden al gelezen en gehoord dat er in Cambodja meer criminaliteit is dan in Vietnam, nu is de vraag of we daar daadwerkelijk iets van gaan merken. We zijn voorbereid... De kamer heeft alleszins al zachtere matrassen. Waardevolle spullen hebben we niet echt in de rugzakken, dus we laten ze met een gerust hart op de kamer. Even wat verfrissen (ik neem constant mini-douches in deze hitte) en hupsakee, naar buiten.

We lopen meteen op een kar met vers geperste rietsuiker-sap.

Deze vind je hier veel vaker dan in Vietnam, ze zijn hier dan ook ietsje goedkoper en zó zálig verfrissend met ijs.

Gelukkig maken ze hier, zoals in Vietnam, ijs van drinkbaar water en niet van kraantjeswater, ze zien er steeds mooi helder uit. 

We lopen het 'Mount Doun Penh Park' binnen en zien meteen een prachtige blauwe ara.

Met daarachter de Boeddhistische tempel van Phnom.

Grote bloemen worden voor het park verkocht om te offeren in de tempel, waarna ze beneden in de vuilbakken belanden. Sommigen zien er nog vrij goed uit zoals deze twee. Toch zonde...

We lopen verder, richting de rivier en een stuk erlangs. We merken dat we heel de tijd gezelschap hebben van een grote hond. 

Hij is ons kwijtgespeeld door wat af te snuffelen en ik zie hem in de verte, zoekend naar ons. Maar Laurens wou niet wachten. Oooh jammer, mis hem al meteen. 

De Italianen van de bus (Vietnam naar Cambodja) verbleven 2 nachten in hostel Onederz met boven een zwembad. We mogen zonder probleem naar het 4de verdiep, maar we zien ze helaas niet. Wel is er een leuk terras aan waar drankjes en hapjes voor zeer redelijke prijzen op de menukaart staan. Met een frisse smoothie genieten we van het uitzicht. 

We wandelen terug richting kamer voor een dutje en komen onderweg dit kraam tegen.

Een flinterdun opgerolde krokante pannenkoek, waarvan de binnenkant is bestreken met een zoete beslag en in het midden besprenkeld met gezoete kokos.

Ze worden op een hete plaat gebakken en dan voorzichtig opgerold. Ze zijn héérlijk krokant! Enorm lekker en vooral als de verkoper er nog een schep van dat zoet elastisch beslag op doet aan de ene kant.

Ik denk dat het beslag op basis van eiwit is gemaakt. Het lijkt op vloeibaar merengue. Tijdens deze reis is dit het beste zoete lekkernij, dat we tot nu toe hebben geproefd! 

We belanden op de kamer zonder airco, wel een ventilator op het plafond en ploffen neer. Wat is het warm!! Toch lukt het ons om enkele uurtjes bij te rusten, maar met hoofdpijn word ik wakker. Kan niet anders als de temperatuur oploopt rond de 40graden! Verdwaasd vluchten we uit de kamer, het terras op. Van hieruit hebben we wel een mooi uitzicht op de verlichte stad.

Na een babbeltje beneden met een Fransman en een Amerikaan, gaan we op zoek naar een lekker maal. Laurens eet ergens gebakken noedels met groene groenten, overgoten met een bruine saus met stukken rundsvlees. Ik heb zin in een noedelsoep. We stappen een eetzaak binnen waar toch wel wat volk zit, maar op de kaart is er niets vegetarisch te verkrijgen. Broodjes met vlees of stoombroodjes aan bijna een euro per stuk, zelfs waar niets in zit.

Dat vind ik hoge prijzen. De andere kant van de menu, is enkel de bovenste 4 zaken nog te krijgen. 

Het vierde zijn baby-eende-eieren. Daar zit dus een klein vogeltje in!! Heeft vrij veel succes hier, maar mij niet gezien! Het derde is een soep van varkenshersens (heb ik later ontdekt, gelukkig niet gepakt). Ik ga voor het tweede, noedelsoep met kip en rode curry. Ik krijg er een mandje groensel bij waar ook gele bloemetjes in zitten.

Ok alles proberen dus. 

De onderste groene stengels lijken op peterselie en de bloemen proeven vrij neutraal. 

We voelen het beiden een beetje in de maag. Het heeft ons niet echt goed gedaan en ik mis meteen de lekkere Vietnamese noedelsoepen. 

Hopelijk hebben we er niet al te veel last van deze nacht op ons, ondertussen minder hete, kamer. 

Vrijdag 15 december

Na een vrij goede nachtrust, checken we vroeg uit en nemen een betere kamer dichter aan de rivier, waar meer te zien is en gezelliger. 

Ik doe telkens de regeling aan de receptie en onderhandel voor een betere prijs, bij het nemen van enkele nachten. De kamer ziet er vrij deftig uit, maar wat merken we? Ons raam is vlak boven de dampkap van het restaurant. Constant een doordringende eetlucht. Laurens wordt er echt mottig van, dus Woonie Poonie gaat weer wat regelen. Voor dezelfde (al verlaagde prijs) krijgen we een veel ruimere kamer met twee bedden, een balkon en een grotere badkamer met een ligbad, geen natte voetjes. Wat leuk! Dat is twee keer geluk bij een ongeluk. Dit ruime hotel is goed geïsoleerd dus airco hoeven we niet. Een ventilator heb ik ook laten brengen op de kamer. Alles is perfect, zo ook de ligging.... Tot er een duizendpoot over Laurens zijn arm loopt. Een kreet, gevolgd met Laurens zijn zielige puppy-ogen, die zeggen 'Please Woonie, regel een andere kamer??'

"Niks van! Wees dapper!"

"Maar dat doet pijn hoor als zoiets bijt."

"Ok, we zoeken een andere oplossing maar we gaan niet weer veranderen. We hadden in Hoi An ook eens een duizendpoot in de badkamer, toen deed je niet moeilijk. En in de volgende kamer kan ook een duizendpoot zitten".

Dus....

We bouwen een muskietennet (dat in onze mini-bagage zit) boven Laurens zijn bed zodat hij insectenvrij kan slapen. Ziezo opgelost.

Hier zijn ook Mixue-ijssalons, onze favoriet, en we gaan op zoek naar de dichtsbijzijnde zaak. Een rietsapje pikken we onderweg op. De rietstengels worden verschillende keren door de walsen geduwd. Telkens worden ze dubbel geplooid.

Tot het een klein pakje is dat er doorgaat en alle druppels er zijn uitgeknepen. 

We gaan verder. In deze hitte is elke kilometer een zware beproeving om zoveel mogelijk schaduw op te zoeken. Het voordeel van te voet zijn, is dat je alles ziet en aangename verrassingen tegenkomt.

Een oude vrouw met de fiets verkoopt cakes en 'in bananenblad' ingepakte pakjes. Wat Laurens het meeste eet deze reis, zijn cakejes die hij overal test. In Cambodja valt het helaas telkens tegen tot nu toe. We nemen ook lukraak een bananenblad-pakje. De inhoud bevat een rol sticky rice, gevuld met banaan en mango, lijkt het. 

 

Best wel lekker!

​​​​​​Zwetend komen we toe aan ons doel. 

Spannend wat de Cambodjaanse versie ons brengt. Onze favoriete verfrissende grote 'citroen-ijs-drank' is hier bijna het dubbele van de prijs t.o.v. in Vietnam. De ijsjes zijn hetzelfde geprijsd. Nou dat is dan ook die kilometers puffen, het niet waard. Die grote vochtige verfrissings-doekjes (die apart zijn ingepakt) die ik van Unie heb gekregen voor we vertrokken (die zij had verzameld tijdens haar reis) zijn super handig om constant mijn waterval-gezicht mee af te deppen. Ze zijn zelfs goed wasbaar en herbruikbaar, net katoenen doekjes. Toppie Unie! Met gewoon papier en zeker met wc-papier, heb ik meteen een besneeuwd gezicht. Nogal een zicht hoor!

Naast de Mixue-zaak wordt een grote pick-up gewassen. De carwash van hier. Het leuke eraan is, dat er 11 mensen, vooral kinderen, tegelijk deze wagen in een mum van tijd laten blinken.

In de avond zoeken we vlakbij de marktjes op. De oude markt bestaat vooral uit fruit. 

De foodcourt op de night market zijn allemaal eetkraampjes die in een rechthoek naast elkaar staan. In het midden is heel de grond bezaaid met tapijten, waar men zijn bestelde gerechten consumeert. 

Elke eetkraam heeft praktisch dezelfde menu met toeristische prijzen. Alles met vlees of vis. Het valt wat tegen. We wandelen buiten met elks een smoothie. Ik slurp graag van een avocado-smoothie, maar in deze heeft ze maar een klein stukje in gedaan. Neen niet tevreden van deze plaats. Op de toeristische plaatsen zoals ook hier, staat alles in dollars geprijsd en kan ook met dollars betaald worden. Voor de foodcourt worden kleren en spullen verkocht, maar niet veel speciaals eigenlijk. Overal zie je herhalingen. De leukste kleren en souvenirs zijn tot nu toe, nog steeds in Hoi An (Vietnam) te vinden.

We wandelen verder en komen in een niet toeristische buurt terecht. Och kijk! In dit winkeltje van een vrouw? Een boom groeit er gewoon door. Of beter gezegd, ze heeft haar kraam errond gebouwd. 

Ooh ja eindelijk! Gebakken rijstmeel-plakjes.

In Hoi An had ik ze een keer gegeten. Toen waren het vierkante blokjes, zó enorm lekker en spijt dat ik niet meteen een tweede had genomen. De vrouw had ik niet meer gevonden.

Deze zijn rond met bieslookstukjes erin. Watertandend bestel ik er een, waarna een gebakken blokje in stukjes wordt geknipt. Een doorzichtig sausje, maar ook een sojasaus wordt erover gegoten. 

Best lekker, maar die van Hoi An was véél lekkerder. Dit heeft een zachtere textuur en proeft minder naar de typische rijstmeel. Maar wel lekker. 

Slakken zijn hier, zoals in Vietnam een lekkernij. Maar deze vrouw verkoopt er wel van een groot formaat. 

En last but not least eindig ik het verhaal met een knabbeltje voor de TV. "Schat, wat moet ik voor je nemen uit de kast? Chips, een borrelnootje of...

een kippenpootje?"