Søppeltømming

Zondag 23 juli '23

Na amper 3 uurtjes slaap worden we alweer wakker door de vele passanten die hier op de pier lopen. We hoorden zelfs een kleine Duitse jongen zeggen "Dat koffertje vanachter is niet op slot, we kunnen dat open maken." De ouders trokken hem wijseljk verder. 

In Noorwegen kan dat dus om simpelweg onze auto midden op deze pier te planten. 

Een boot die toeristen meeneemt om walvissen te spotten, passeert ons. 

Zittend op de rotsen zien we regelmatig de vaste zeehond van hier, een zee-arend, een zee-otter en achter mij tussen de rotsen laat een soort bruine marmot zijn aanwezigheid kennen met zijn specifiek geluid en we kijken elkaar even aan.

Mijn haar krijgt een spoeling, dankzij het warm water uit de kraan die Laurens met flessen heeft gevuld. 

We gaan naar Bleik met zijn witte stranden aan de westkant van de Vesterålen. Maar eerst een korte stop aan de kraan met zijn warm water voor Laurens zijn hemd te wassen, waarna hij ze laat drogen op een stuk beton. Hij vertrekt al bijna zonder zijn hemd.

Typisch hem, heeft al eens op de moto gesprongen in zijn onderbroek om 50 km verder het pas te beseffen dat zijn broek nog over een draad hing. 

We zien een side-by-side, waar een koppel Limburgers in rijden.

Amaai ze hebben veel bagage mee. 

Laurens wilt natuurlijk een volgend reisje met een side-by-side. Gewoon laten doen, dat gaat vanzelf over en zeker wanneer hij weer een ander speciaal voertuig ziet. 

Met onze Suzuki Jimny vroeg een oudere lokale man of we militairen waren door de groene kleur. Grappig dat we zo overkomen? 

Aan de supermarkt spreekt Laurens een wandelaarster aan, Eva.

Ze is van Duitsland en komt al 8 jaar in Noorwegen wandelen. Elke dag haalt ze soms tot 40 teken van haar benen! Een groot voordeel als wandelaar of fietser is dat je gratis op alle ferry's mag en in de mooiste ongerepte natuur uw tentje kunt zetten. Bijtanken hoeft ook nooit. 
Toch zijn er die liever op een camping tegen betaling vlak naast de weg hun tent opzetten.

Bang of niet zonder sanitaire voorzieningen kunnen?

We volgen de Nationale Toeristen route 'Andøya'

en houden een korte stop op Kleivodden, gelegen tussen Andenes en Bleik.

Hier zijn zwarte granieten zitplaatsen, ideaal om zijn hemd verder te drogen.

Walvissen, zeehonden en zee-arenden kan je hier spotten en we halen onze verrekijker boven.

Turen naar het water en steeds denken dat je iets ziet, maar het zijn zeewieren die telkens door golven even boven water verschijnen. 

We komen aan in Bleik.

Met zijn mini-haventje.

In het water zien we oorkwallen, vrij grote van zeker 20cm doorsnede.

Dit klein dorpje heeft zijn naam te danken aan zijn witte stranden. Bleik betekent bleek. 

We zoeken achter het dorpje in de prachtige natuur een ideaal plaatsje. De mogelijke plekken zijn al bezet door mobilhomes, campers,... Op een hoger gelegen deel vinden we dé spot. De middernachtzon kunnen we zien als de wolken het toelaten, in de zee kunnen we turen voor o.a. walvissen en we kijken recht op de bekende rots Bleiksøya die 160 meter uit de zee torent. Jaarlijks komen 40 000 Puffins (papegaaiduikers) op deze rots broeden. De schattige naam Puffin wordt gegeven aan een mega-schattig vogeltje. 

Ze zijn vrij klein, rond 30 cm lang. 
Vele zee-arenden zijn ook te zien aan de rots.

Zij komen hier voor op de papegaaiduikers te jagen.

Wat veel erger is, is dat de lief-uitziende puffins worden gegeten door de mens!! Hoe kun je zoiets mega-schattig doden ėn opeten? Het zou naar patrijs smaken en in IJsland is het zelfs een delicatesse. 

Voor de rots turen we door onze verrekijker vanuit ons bed.

Een life-documentaire waar we de zwermen puffins rond de rots zien vliegen met de gevaarlijke zee-arenden ertussen. 

Voor de middernachtzon er is, vallen we als een baksteen in slaap. 

Maandag 24 juli '23

Na 12 uren zijn we eindelijk goed uitgeslapen. Een derde nacht met amper slaap... daar zijn we te oud voor. 

Het water raakt op en we gaan te voet op zoek. In het kleine haventje moet toch ergens een kraantje zijn? 
De witte stranden lopen we voorbij en ik vraag aan Laurens om een foto te nemen van mij. Ik zeg expliciet om de evenaar recht te houden en de rots Bleiksøya helemaal in beeld te zetten. 
Wat denk je zelf? 

Na vele kliekjes later is het hem toch een beetje gelukt.

Het is niet eerlijk dat bij de mooiste foto's hij er dan telkens op staat. 

Een grappig woord dat we tegenkomen onderweg is 'søppetømming'. Wat betekent 'zwerfvuil'. In de Noorse taal begrijpen we vaak woorden, die iets of wat lijken op onze taal. Wat zou dit bord nu betekenen? 

In de haven vinden we nergens een toilet of een kraan. Geen water. Wel dit bord.

Je zou toch denken dat er dan iets of wat van sanitair aanwezig is. Helaas. Op de terugweg spreekt Laurens dezelfde vrouw aan waar hij haar een compliment gaf over haar mooie blauwe bloemen en vroeg welke naam deze had. In het Noors 'Blauwe toppen'.

Dus bij dezelfde vrouw vraagt hij water en natuurlijk krijgt de charmante man zijn zin. De dochter komt net thuis aan en Laurens stelt de ene vraag na de andere. 
"Dat bot dat daar ligt is van een walvis?" 
"Ja klopt"
"Dat legervoertuig daar wat verder, is de eigenaar hier ergens?" 

Jammer genoeg voor Laurens is hij op reis en een geluk voor de eigenaar.

We lopen verder mèt twee volle flessen water en gaan het witte strand op. Zou er nu een verschil zijn, het zicht door de verrekijker aan de branding of hoger, maar verder van de rots vanwaar de auto staat?

Nop geen verschil en waar wij staan is het beter om walvissen te spotten ook, hoe hoger hoe beter en eveneens de middernachtzon. We blijven braaf staan voor een tweede nacht. Een tweede poging voor de middernachtzon nog eens te zien. 
Ik vind ons plekje nog steeds perfect (zie film).

Ondertussen staat de Bleiksøya zich mooi te presenteren tussen de wolken.