Hij komt Hij komt, de...

Dinsdag 6 december '22

Zijn wij braaf geweest?

Ja hoor, Sinterklaas en de kleurloze Piet zijn langsgeweest! Rode zakjes voor ons deur. Hoe lief van de gastvrouw euh sorry de Sint natuurlijk.

Zoveel lekkers in een leuke tas en dit voor elks. Wat een schatje.

Tijdens ons vertrek hebben we zeer veel geluk dat de zon zich liet zien. Dat maakt het zoveel aangenamer om in te laden. In tegenstelling tot bij onze aankomst, toen we verwelkomd werden in de regen.

In Hongarije is het net zoals in Oostenrijk, om gebruik te willen maken van de snelwegen, je moet voorzien zijn van een vignet. Aangezien we veel tijd hebben kiezen we alweer voor de kleine wegen. Maar op de banen die 70 gesignaleerd zijn, scheuren de automobilisten ons voorbij als zijn we een gevaar op de baan, zo ook de grote vrachtwagens met het bijhorend luid geclaxoneer. Flitspalen zijn hier duidelijk een onbekend fenomeen, toch nemen we geen risico's.

In Hongarije zou de toerist meer moeten betalen voor te tanken. Daar hebben we, goed voor ons, niets van gemerkt. We betalen evenveel als de lokale Hongaar.

Ons eerste plan van de dag was om meteen door te rijden naar Roemenië met een overnachting in de Jimny. De warmere Turkse oorden worden hoe langer hoe aantrekkelijker, maar tijdens het vallen van de avond werd het zo koud dat we een appartement hebben geboekt voor 2 nachten in Servië net over de grens in de stad Subotica. Op booking.com zag ik dat de prijzen in Servië vrij voordelig waren, vandaar onze plotse ommezwaai. En bij deze zetten we ook ineens onze voetsporen in dit land.

Aan de grenscontroles als je pech hebt kan het uren duren voor de passage, maar wij vlogen erdoor als een fluitje van een cent. Oef.
Wel grappig vond ik tijdens het openen van de koffer, na het zien van onze matrassen en kussens op zijn vraag 'Wat onze plannen zijn?', na mijn antwoord om hier 2 nachten een appartement te nemen om daarna door te rijden naar Roemenië, we meteen mochten doorrijden.
Hij keek maar raar. Toeristen die een vijs kwijt zijn uit hun lijden te verlossen zeker?

We komen aan aan onze accomodatie, maar ik kan niet bellen, sms-en of mobiele data aanzetten. Wel belangrijk om te laten weten dat we in de kou voor de deur staan. Ik wil mensen aanspreken om ons uit nood te helpen door simpelweg een klein telefoontje te plegen, maar werd ofwel genegeerd of ze konden me niet helpen en zelfs in een bakker had ze geen krediet om te bellen? Dat ze hier geen woord Engels spreken zal er alvast geen goed aan gedaan hebben.
Toch heeft uiteindelijk een jonge vrouw die wèl Engels sprak gebeld naar het nummer. Ze had een origineel kapsel, de ene helft blond en de ander helft rood met de bijpassende lange groene glitternagels. Kort daarna konden we eindelijk inchecken.
Dus Laurens had bij de eerste de beste meteen prijs terwijl ik me voelde als een louche vluchteling.

We gaan àlweer een warme nacht tegemoet.

Wow zoveel luxe ben ik niet gewend. Van de ene comfort naar de andere tof tof.

Het appartement telt maar liefst 15 spiegels,

wat een spiegelpaleis!

Het leuke aan dit appartement is dat ze gelegen is midden in het centrum èn dat we de auto vlak aan de voordeur kunnen parkeren. Een zeldzame combinatie.

Woensdag 7 december '22

We lopen de deur uit en zien meteen het kollosale stadhuis.

Zo groot dat zelfs de McDonalds een hoekje heeft ingepalmd. Hier kun je een burger-menu in stijl consumeren met zijn marmeren tafelbladen.

Het stadhuis is een Art Nouveau meesterwerk

en staat aan de grote markt

waar verscheidene evenementen plaatsvinden in de loop van het jaar. Nu komt de kerstmarkt aan de beurt.

We zien enkele kraampjes met gerookt vlees,

afkomstig van het schattigste varken ooit gezien.

Het Mangalica varken of wolvarken afkomstig uit Noord-Servië en Hongarije. Is eerder aaibaar dan eetbaar voor ons.

Het grootste deel van de bevolking van Subotica bestaat uit Hongaren. Op deze markt vind je dan ook vooral Hongaarse specialiteiten.

Zo ook dit kraampje met Lángos.

Een soort van gefrituurd brood met heel veel verschillende soorten toppings. De traditionele Lángos is met knoflook, zure room en geraspte kaas.
Hier ga ik iets bestellen en wacht vol spanning af.

Ik kopieer de vorige kopers en bestel een Lángos met alleen kaas. Het deeg wordt voorbereid met veel olie

en gaat meteen in de hete friteuse.

Krokant bruin gebakken

gaat de vulling erop en wordt dichtgeplooid.

Laurens en ik delen elks een halve, want dit lijkt me toch een zware snack.

Het is heerlijk krokant. Echt lekker die korst, maar ó zo veel kaas. Had gehoopt dat ze gesmolten zou zijn in de hete omhulsel, maar ook lekker zo. Ongelooflijk dat de lokalen een volledige in één keer naar binnen spelen. Ik vind een halve zelfs teveel. Gelukkig hebben we Laurens.

Kürtöskalác

Deze zoete Hongaarse lekkernij is een cilindervormig deegrol gemaakt van gegist deeg gebakken op een spies boven houtskool. Het is bedekt met een laag van kaneel, walnoten, cacao of kokosnoot. Kürtöskalác ontbreekt nooit bij een Hongaarse bruiloft of doop.
Deze gaan we vanavond uittesten.

Mmmm zéér lekker. Ik heb de variant met kaneel gekozen. De buitenlaag is krokant van de gecarameliseerde suiker, denk ik. Leuk om te eten want het rolt makkelijk af als een spiraal.

Rond het plein zien we het theater

die in 2007 is gerestaureerd en weer in volle glorie staat te pronken.

De bibliotheek op een hoek van het plein is op een bepaalde monumentale manier gebouwd die vooral wordt benadrukt door de twee beelden aan de ingang die de vloer van het balkon dragen.

We slenteren verder en worden bijna verblind door deze Franciscaanse kerk.

Met zijn mooie poort voor reuzen.

Binnenin een kijkje nemen zal niet gaan door een gesloten deur. Toch is het me gelukt om een foto te nemen van de serene binnenkant.

Hier zijn zoveel reusachtige gebouwen zoals dit gemeentelijk museum.

Zo ook deze adembenemend mooie synagoge eveneens in Art Nouveau waar mijn mond van openvalt.

De afwerkingen hebben absoluut de nodige aandacht gekregen.

Wat ons opvalt is dat dit gebouw t.o.v. de andere mega-gebouwen, perfect is onderhouden.

In de magnifieke ronde glasramen in lood zie je een tulpenmotief wat typerend is voor Art Nouveau.

In één woord Prachtig!

Onze voetjes brengen ons verder tot de groentenmarkt,

maar jammer genoeg zijn we hiervoor te laat.

Als student verder studeren doe je in deze stad ook in stijl in dit gebouw van de hogere school.

Ik hoor een herhalend luid gepiep en wat probeert Laurens?

Water uit de pomp te laten lekken, maar helaas.

Na eerst vol verbazing, geraak je eraan gewend om het een na het ander buitenmatig gebouw te passeren. Toch is dit er weer eentje.

En last but not least dit UNESCO monument.

Het Raichle Paleis omgetoverd tot een museum voor moderne kunst.
Het ondergaan van de zon heeft mijn foto geen goed gedaan vandaar dan maar even een Google-foto.

Een leuk detail is dat er weinig tot geen afval te zien is. Overal staan vuilbakjes en de straten zijn zeer proper.

Zeer tevreden gaan we de tweede en laatste nacht in en hebben helemaal geen spijt voor onze plotse ommezwaai.