Cup noedel & Teacup poedel

Zaterdag 9 december

De nacht op de slaaptrein was een hel. De airco was tegen de late avond ineens tilt geslagen ofzo. Ik begrijp het niet goed. Vietnamezen hebben het over het algemeen koud bij temperaturen lager dan 28 graden en lopen dan met jassen rond. Waarom zetten ze de airco dan s'nachts op volle toeren op z'n koudste? Op de kamers die we tot nu toe huurden (bij temperaturen boven de 25 graden s'nachts) legden ze geen lakens meer, maar dunne dekentjes. Dus in wintermodus. Dan op de trein zetten ze de atmosfeer op ijskast-stand en leggen ze enkel en alleen maar lakentjes? De koude wind blies ook nog eens op volle toeren op ons. Normaal kan ik me vrij goed aanpassen aan de koude, want dan kleed ik me ernaar door een stuk of 20 kledingstukken aan te trekken. Maar deze keer was het onverwachts onmenselijk. Nog even ter info: wij gebruiken nooit airco, enkel een ventilator als het nodig is. De taxichauffeur (in zijn winterjas) was blij dat we de voorkeur gaven aan: geen airco, wel ramen open. 

We zijn sowieso een beetje voorbereid op de airco's van de nachttreinen in Azië, maar dit?! Vandaar dat ik denk dat er een foutje was in het systeem ofzo. Mijn winterslaapzak had goed van pas gekomen op het dunne beenharde matras, maar wie neemt dat mee naar tropische landen?

Buiten ons slaapcompartiment was het helemaal niet zo koud. De gang, toiletten,... Je zou kunnen denken dat ik me dan zoveel mogelijk buiten zou begeven?

Vlak naast ons op de gang was dé plaats waar mannen hun sigaret rookten. 

Een keer op weg naar het toilet, werd ik lastig gevallen door een heel zatte man, die duidelijk dubbel zag, want hij dacht dat ik de conducteur was en bleef maar vragen, iets over een lage kast dat open stond op de gang??

Ook gezellig zijn kotsende mannen waarvan we gelukkig maar enkel het geluid van hoorde.

De toiletten begonnen één voor één verstopt te raken. De toiletten op de trein zijn ook zo belachelijk smal gemaakt. De deur open doen en dan instappen gaat niet apart. Je moet beiden tegelijkertijd doen of het lukt niet, dan zit je vast. Wat als je 100kg weegt??

Dus het was helaas een pijnlijke koude hel van een nacht met amper slaap. 

We zitten een pak zuidelijker met temperaturen die oplopen tot 34 graden. Dat was wel zalig om gebroken van de Noordpooltrein af te stappen, meteen in de warmte!

s'Morgens na het eerst uur in de heerlijke aangename buitenlucht, ontdooi ik, samen met mijn humeur, wandelend door de smalle steegjes waar scooters soepel door manoeuvreren.

We nemen de lokale bus nr 65,

die komt aangereden.

Die brengt ons naar de Walkingstreets waar ook ons kamer is geboekt. Een heel toeristische buurt, maar binnen enkele dagen verloopt ons visum voor Vietnam. En vandaar rijdt ook de bus naar Cambodja, onze volgende bestemming. 

We kunnen al in de voormiddag inchecken, geweldig! 

Ons verfrissen en hup, op ontdekkingstocht.

Een doolhof van zeer smalle steegjes zie je hier vaak, ook waar ons kamertje is gelegen. Een smal straatje met talrijke guesthouses, winkeltjes, een wasserette en met hier en daar mini-eetkraampjes. Het actieve leven in deze steegjes is enkel in de voormiddag. Vanaf de namiddag is het doolhof leeg (zie filmpje). Ons guesthouse 'Mai Guest House' is maar 70 meter van de 'Bui Vien Walkingstreet' gelegen, waar het uitgaansleven zich afspeelt. Deze straat wordt ook  de 'Backpackersstreet' genoemd. Tijdens de dag is het een brede straat waar het verkeer door rijdt met allerlei verkopers. Hier en daar zijn ze zich al aan het voorbereiden voor de avond. (zie filmpje)

We kennen allemaal de gefrituurde Vietnamese springrolls. De rauwe versie noemt 'goi cuôn' of 'nem cuôn'. Ik zie een vrouw met haar stalletje staan die de rauwe versie verkoopt. Ze heeft haar hele kroost bij.

Eentje zit mee in haar kraampje en de andere peuter speelt achter haar met zijn autootje.

Ik had ze nog niet geprobeerd dus bestel er eentje.

Een opgerolde rijstpapiervel gevuld met groenten, garnalen, vermicelli en andere ingrediënten. Het dipsausje is een soort zoete dikke sojasaus met pindastukjes en chilli. Het is verrassend lekker en neem gelijk een tweede. 

Het park 'Công Viên 23 tháng 9' wat letterlijk betekent: '23 September-park', ligt vlakbij. Het is een lang smal park midden in de drukte. 

Badminton wordt vaak gespeeld, maar ook rotan shuttle (zie filmpje) en natuurlijk beoefenen vrouwen op muziek hun dagelijkse gymnastiek. 

Een oud vrouwtje, waarschijnlijk een dakloze, aan al haar gerief te zien, is meteen verkocht aan Laurens.

Het maakt niet uit, hoe of wat of wie, zolang Laurens aandacht krijgt, is hij in de zevende hemel. Natuurlijk speelt hij daarop in en al snel ligt ze helemaal tegen hem aan (zie filmpje). We geven haar natuurlijk een centje. Ze loopt op z'n minst al mee met de '1 krulspeld mode'. Ze doet me enorm hard aan iemand denken...

De Walkingstreet is afgesloten voor het verkeer en ineens omgetoverd tot één grote knallende discotheek met zijn kleurrijke verlichtingen.

Dansers en danseressen staan te zwiepen tegen de gevels om de sfeer in te walsen.

Op straat staan jonge meisjes en jongens, die de toeristen naar binnen proberen te lokken. (zie filmpje)

Ik zie een rijdende foodstal met sticky rice, bediend door een oud vrouwtje. Dat zal ik eens proberen. Ik wijs naar de tekst 'Xôi Man - Savory Sticky Rice'.

Terwijl er duidelijk 20 staat, vraagt ze 30 (wijzend naar de rode cijfers eronder). De verkoopster dat naast haar staat laat me merken dat dat niet mooi is van het oud vrouwtje, dat zal haar trucje zijn zeker? Ik denk 20 voor Vietnamezen en 30 voor toeristen? Eigenlijk zou ik gewoon moeten weggaan, maar ze heeft mijn portie al ineen gestoken. Ik krijg het niet over mijn hart en ach die 10k meer. Ik betaal braaf, maar laat haar toch merken dat ze dat niet mag doen. Ik, als klant, voel me toch wel een beetje bedrogen wat niet zo leuk is. We verdwijnen in de drukte.

Midden op straat treedt er een bandje live op. 

Yes we vinden eindelijk ons lievelingszaakje! In Hanoi, de eerste stad van Vietnam waar we toekwamen, hadden ze ook 'Mixue'. Een ijssalon met heerlijke verfrissende drankjes aan spotprijzen.

Voor een euro heb je dan een grote beker citroen-ijs-drank en een ijsje. Beiden jammie. We zijn heel blij om de sneeuwman terug te zien!

Dit klein meisje duidelijk ook. 

We zoeken wat rust in het park. Deze plaats is echt wel leuk, in een mum van tijd zit je of in het drukke feestlawaai of in een rustig parkje.

Is dit nu een klein poppetje?

Toch niet, het beweegt!

Een puppytje van het ras 'Teacup poedel'. On-ge-lóóflijk schattig!! 

Toch wel handig om een kamer zo dichtbij te hebben, voor een plasje of een verfrissing.

Na middernacht nemen we nog eens een kijkje. Na enkele meters door het smalle steegje hoor je al goed de muziek en tegen dat we aan de Bui Vien Walkingstreet uitkomen is de muziek oorverdovend. Ongelooflijk dat we van op ons kamer niets van het nachtleven merken, maar 70 meter verder! 

De muziek is ondertussen overal met een ongezonde decibel-hoogte te horen! Hoe later hoe luider. Naast al de verlichtingen overal in alle tinten, zien we ook nog felle stralen van stroboscopen en rook die overal in de lucht wordt geblazen. Het geeft toch dat extra feesttintje samen met vuurspuwers midden op straat,... De toeristen feesten erop los. 

Aan het einde van de straat is er nog een goed draaiend streetfoodkraampje waar veel volk zit. Ze hebben er ook noedelsoep. Ongelooflijk dat je hier na 1 uur s'nachts nog op straat iets warm kunt eten alsof het de normaalste zaak is. Het zit hier vol! We zetten ons en ik slurp een hete kom naar binnen.

Plots horen we een luide 'BOEM' gevolgd met een gil. Iedereen staat meteen recht en enkelen rennen naar het accident enkele meters verder op straat. Een vrouw laat meteen de doos vallen die ze in haar handen had, grijpt een klein meisje van de grond en begint op de jongen van de scooter te slagen. Wat kreten en geroep waarna de scooter met de vrouw en het meisje, tussen beiden in, snel weg scheuren. Wat is er gebeurd? De scooter heeft een meisje aangereden. Ze liep met haar moeder die een doos vast had, met nog een kleiner meisje, midden op straat. De straten zijn daar breed en iedereen loopt er kriskras door elkaar.  Niet dat het druk is op straat dit uur van de nacht, enkel de Backpackersstreet is volledig in uitgaansfeer, die daar eindigt. De vrouwen die er naartoe waren gelopen komen terug naar de foodstal en beginnen in het Vietnamees aangrijpend te vertellen wat er is gebeurd. Ze zijn duidelijk aangedaan. Wat ik eruit begrijp is dat het meisje zwaar gewond is in haar gezicht en haar arm, bovenlijf, denk ik. Het gewond meisje heb ik niet gehoord. Dat kan een heel slecht teken zijn. Aangedaan lopen we terug, maar moeten alweer door die drukte, want halverwege in de zijstraat is ons verblijf. Deze keer is het helemaal niet leuk om weer door de luide drukke feestsfeer te moeten met telkens weer al die menu- en drankkaarten voor ons gezicht. Ik heb nog lang aan het meisje en de moeder gedacht, hopelijk lijkt het veel erger dan het was...

Zondag 10 december

Vandaag komt Laurens op zijn pad tegen... een YouTube-vlogger, Chai. Een Nederlander met zijn eigen YouTube kanaal waar hij zijn reizen mee financiert. Deze keer interviewt hij backpackers, het idee achter low budget reizen en hun mening over Vietnam. Laurens is weer helemaal in zijn nopjes en vertelt uren over zijn leven. Het lukt de vlogger uiteindelijk om Laurens effectief te interviewen met opname

en gaat verder op pad. Wij daarentegen belanden in het park waar we vissers bezig zien. Een Vietnamese man heeft een prachtige grote goudvis gevangen.

Toch niet voor op te eten? Neen hoor, hij heeft thuis 1 vis en met deze erbij gaan ze samen gelukkig worden. Ok goed, dat zijn schattige vooruitzichten. De dag erna zijn we hem weer tegen gekomen en hij laat ons weten dat de mooie goudvis is gestorven. Hij beweert door de haak dat in zijn lip had gezeten. Wij denken door zuurstofgebrek, want de vis heeft veel te lang in het zakje, met maar een beetje water in, gezeten. Ocharme prachtige vis!

Volgens hem zitten er hier in het water ook schildpadden, een speciale soort die zich heeft gekruist met krokodillen?? Maar goed. Wat wel goed nieuws is, is dat elke morgend de stad het water komt bijvullen. Het water zal inderdaad snel verdampen in deze hitte.

We gaan verder op onderzoek in de niet toeristische buurt. 

Zoveel soorten rijst verkoopt dit winkeltje.

Elke rijstkorrel is afkomstig van dit land, Vietnam. 

Een groenten-en fruitmarktje met zijn smalle doorgangen.

Een eetkraam die 3 zaken bereidt.

Op deze foto kan je goed de vulling zien van de Vietnamese stoombroodjes. Over heel het land bestaat de vulling uit bereide vermicelli met ei. Ben ik niet zo'n voorstander van. De dumplings laat ik ook voor wat het is. Het onderste is visballensoep, maar met temperaturen boven de 30, pas ik daar ook voor. Om je een idee te geven van een van de zovele eetkraampjes waar bijna geen toeristen komen. We hebben het niet zo graag, als we geen prijzen zien. En dan nog, kunnen ze ons erin laten trappen. Wat ik raar vind is dat in deze grote stad, zelden iemand mij meteen begrijpt als ik 'Hoeveel kost dit?' in het Vietnamees vlotjes vraag. Ze zullen hier een andere taal spreken? Maar wanneer ik 'How much?' vraag, dan krijg ik meteen een antwoord in het Engels. Ik zie er dan toch niet zo Vietnamees uit, alleszins niet Ho Chi Minhees. 

Ik laat me verleiden voor een ijskoude smoothie, van avocado gemaakt.

Mmmm dat vind ik echt wel lekker, zoet gemaakt met gecondenseerde melk, denk ik. Laurens vind het maar niets. Hij verdiept zich liever in bananencake.

Op Google Translate kan je niet altijd rekenen.

Bij deze foto vertaalt deze app, het middenste als 'gebraden nagels' klinkt vreselijk lekker. De bovenste lijn 'gebraden poeder'? Deze gebakken blokjes hoort bij de lijst.

Ik denk dat het rijstmeeldeeg- blokjes zijn die worden gebakken. Wat ik zeer lekker vind op zich, maar toch neen bedankt. Stel je voor dat Google het niet mis heeft en er kippenagels worden bij gegooit? Kippenpoten worden in Azië gegeten. Ik kan me zelfs herinneren dat ik ooit als kind nog een poot heb liggen afknabbelen. Mijn ouders eten dat dus ook. Het was eenmalig om toen te proberen en dat zal ook zo blijven. 

En we zijn weer in het park waar we een Teacup poedel van 8 maanden zien.

Zo schattig. Deze soort poedel zagen we over heel het land, maar de mini versie enkel in deze grote stad. Wat voor Teacup hondjes gaan er nog in de toekomst volgen? Chihuahua kennen we al, nu deze poedel. Teacup Maltipoo bestaat ook al.

En wat denk je van de Teacup Pomeranian?

Ze zien er allemaal mega-schattig uit, maar ze kunnen gezondheidsproblemen hebben, omdat ze zo klein worden gefokt door steeds verder te gaan met de kleinste van het nest. 

Maar goed, voor deze blog een hondenblog wordt, gaan we verder de straten op. Wat ons telkens opvalt is de vieze geur overal. Ook al worden de straten dagelijks gekuist, toch zweept er vaak een stank-walm-geur door onze neusgaten. Een verzuurde afval-riool-geur. De hitte zal er veel mee te maken hebben. Niet leuk als je net een hap wilt doen van iets jammie en dan plots 'Walm!' die lekkere geur. Laurens kan voor een week terug rieken en vindt het helemaal niet prettig. De lieve vrouw van onze homestay in Hué zag Laurens vaak snuiten en heeft in zijn beide neusgaten iets gespoten. Vanaf dan is zijn neus terug normaal. Het kan soms handig zijn wanneer je niets ruikt. 

Wat hem absoluut pleziert is dat hij een t-shirt vindt op straat. Eerst wassen voor ik het goed bekijk.

De prijs hangt er nog op! De voorkant

en de achterkant.

Dan toch een leuk souvenir van Vietnam voor we het land verlaten.