Snel weg uit Ha Long, naar Hué

Ha Long is niets voor ons. De lokale buurt is alles behalve gezellig, maar de toeristische regio is véél erger. Het heeft weinig karakter.

Overal zijn hotels, de een na de andere met enkel oog voor toerisme.

En aangezien we buiten het seizoen zijn ligt het er ook maar doods bij.

Ha Long is enkel interessant als je een tour door Ha Long Bay onderneemt. 

Hier is bijna geen streetfood te vinden. Na goed zoeken door de regen treffen we eindelijk een lokaal zaakje met lekkere noedelsoep en later ook een eettent waar je kan kiezen uit bereide gerechten, ook voor lokalen. 

Daarentegen hebben we wel de beste kamer tot nu toe aan een zeer lage prijs. De eerste keer dat de douche apart is, afgesloten met een deur. De badkamervloer loopt eens niet helemaal onder water. De bedden zijn lekker zacht. We kunnen goed rusten, want hadden de nacht ervoor bijna geen oog dicht gedaan. Daarbovenop is het toch regenachtig weer. We hebben zelfs voor enkele uurtjes Netflix! De vorige gast had waarschijnlijk voor een dagje ingelogd.

We beslissen om een groot stuk verder te trekken. Naar Hué, 800km zuidwaarts. Laurens regelt aan de receptie van het hotel een slaapbus, want met een rit van 15 uur kan het niet anders. We krijgen de keuze om ofwel de toeristenbus te nemen die een stop in Ninh Binh maakt van 4 uur. Of een bus met lokalen die dan meerdere kleine stops doet. De organisator geeft ons deze keuze, omdat er toeristen zijn die niet met lokalen op een bus willen zitten. Wat kom je hier dan doen, vraag ik me af. Natuurlijk kiezen we voor het laatste.

We worden opgepikt aan het hotel die ons naar de bus brengt.

Ergens midden op een brede baan stappen we uit waar we op onze slaapbus moeten wachten.

De ene na de andere bus stopt en doet teken of we niet mee willen. Gelukkig wacht de chauffeur samen met ons om ervoor te zorgen dat we de juiste nemen.

Meteen moeten we bij het opstappen onze schoenen uitdoen en in een plastieken zak steken die we meekrijgen. Het gangpad is volledig met zachte kussens bedekt

en halverwege staan twee ligstoelen klaar voor ons.

Ze liggen vrij goed en we krijgen elks een fleecen dekentje.

Ik snuffel eraan en eentje riekt niet echt lekker, de geur van stinkvoeten is alles behalve aanlokkelijk! Jakkes. De andere heeft een frissere geur, oef, die we dan samen delen. Na een half uurtje stopt de bus om te tanken waar een mogelijkheid is om naar het toilet te gaan. Ok dat valt mee denk ik dan, de bus zal wel regelmatig halt houden voor een sanitaire pauze, wat wel nodig is voor mijn te kleine blaas. Enkele uren later stoppen we weer, maar dat is om een lading te droppen. Enkelen stappen af voor een plasje op het stuk braakliggend grond. Voor de mannen is het gemakkelijk, toch is er een vrouw die ook gaat plassen, maar het is niet mogelijk om het ergens verstopt te doen, toch doet ze het. Ik probeer haar na te doen, maar met enkele mannen die met hun ogen mij volgen, pas ik toch en stap terug de bus op. Uiteindelijk stoppen we voor het avondeten, vier uur later dan de eerste toiletten. De enkele vrouwen op de bus haasten zich naar het toilet en eindelijk kunnen we onze blaas deftig lozen. Iedereen eet er een maal en nog geen half uur later rijdt de bus weer verder. Vaak wordt er gestopt voor ladingen en/of mensen af te zetten of op te halen. Op een bepaald moment zijn er zoveel passagiers dat het gangpad volledig gevuld is met zittende mannen en achteraan met ladingen zoals grote zakken komkommers en dergelijke. Laurens zegt nog na de laatste toiletten, dus tijdens het avondeten, dat de bus geen plaspauze meer zal houden tot we aankomen. Ik geloof hem niet, toch heeft hij helaas gelijk. In de 9 uur volgend kon je wel bij elke stop, voor goederen of passagiers, eventueel uitstappen en midden op straat uw behoefte doen, waar ik wijselijk voor pas. Mannen doen dat wel, maar geen enkele vrouw, wat ik volledig snap. Mijn redding is dat de zetels vrij goed liggen waardoor we toch wat kunnen slapen. Het drinken tot een minimum houden, helpt ook. Rond 5 uur in de morgend worden we uit de bus gezet, maar helemaal niet in het centrum van Hué dat 16km verder ligt. Toevallig staan er twee scooters klaar die ons voor 100k elks naar het centrum willen brengen. Verdacht toch, opgezet spel dus om lokalen een centje te laten bijverdienen. We hebben geen keuze en laten ons vervoeren terwijl ik de weg aanwijs.

Onderweg ziet Laurens aan de kant van de weg dat er een koe wordt geslacht. Twee mannen houden het dier tegen de grond terwijl een derde de keel oversnijdt. We rijden het centrum binnen en het ziet er hier al veel gezelliger uit dan Ha Long, dat valt dan goed mee. We komen rond half 6 in de ochtend toe aan ons verblijf 'Thanh Huong Homestay'. Ik bel aan en we worden binnen gelaten door een lieve vrouw. Haar zoon wordt er bij geroepen, maar was duidelijk nog aan't slapen en slaapt simpelweg verder aan de balie.

We kunnen pas om 11u inchecken tenzij we meer betalen, laat de zoon ons weten. We mogen wel onze rugzakken van voor laten staan en later terugkomen. We kiezen voor de laatste optie en verkennen de omgeving terwijl de stad ontwaakt. We lopen langs de 'Perfume River' en lopen de brug over. Aan de overkant belanden we op de markt die dagelijks begint vanaf 3 uur.

Het is een drukke bedoening waar lokalen hun inkopen doen om hun eigen eetzaak te kunnen starten. 

Wat komen we meer te weten... Komkommers met stekels, nog nooit gezien.

Deze groente krijgt de naam 'Sopropo'. Heeft een ietwat bittere smaak en wordt vaak klaargemaakt met een gehaktvulling. 

Zouden dit pompoenen moeten voorstellen?

Deze man heeft verschillende soorten kruidige wortels o.a. gember (achteraan) en kurkuma (vooraan).

Kokosrasp wordt simpelweg met een soort raspmachine gemaakt. Een man bewerkt de ene kokos na de andere (zie filmpje). Ik vraag me af hoeveel uren hij dit non-stop doet. Antwoord Laurens "Tot hij doodvalt". Waarschijnlijk heeft hij nog gelijk ook en vind ik het meteen een beetje triestig eigenlijk. Dan besef ik dat het voor toeristen altijd fascinerd is om nieuwe dingen te ontdekken in een ander cultuur, terwijl voor de persoon in kwestie, hij/zij dit al heel zijn/haar leven doet en dit hoogstwaarschijnlijk blijft verderdoen tot het einde van zijn/haar leven. Meestal vraag ik of het ok is om een foto te nemen, zodat ze niet het gevoel hebben dat ze bezienswaardigheden zijn zoals dieren in een kooi. Eigenlijk weet ik niet of dat gevoel voor hun veranderd, maar dan heb ik tenminste toestemming gekregen. Alhoewel ik soms wel eens stiekem een foto durf nemen, zoals deze morgend. Stoute Woon! Ooh nu voel ik me schuldig. Ach als wij op reis zijn is Laurens met zijn lang haar vaak dé kermisattractie. Sommige lokalen hier, mannen dan, vinden zijn lang haar echt leuk. Hier zie je geen enkele man met lang haar. 

De markt is verdeeld in o.a. de fruitafdeling,

de groentenafdeling

en de vleesafdeling.

Op de markt lachen vrouwen met Laurens zijn zwarte nagellak, dat nog een overblijfsel is van Aalst Halloween. Ook de vlekken op zijn broek vinden ze maar vies. Ze weten niet dat ze onuitwasbaar zijn, want wie gaat er nu met een versleten werkbroek op reis, waar de pur- en lijmsporen nog op te zien zijn?

We lopen even een supermarkt binnen. In Azië zijn er steeds zoveel keuzes aan hartige zaken t.o.v. in Europa. Droge snacks, maar ook kant-en klare gerechten aan zeer lage prijzen.

Zou geweldig zijn moesten we dit tegenkomen tijdens onze reizen in Europa waar we niet altijd de mogelijkheid hebben om te koken zoals met de moto of soms met de Suzuki Jimny. 

Laurens zwicht voor zijn chocolade-verslaving. 

Het is tijd, we kunnen gaan inchecken. Begint het plots te gieten, gelukkig van korte duur.

Typisch voor Hué zijn krachtige stortbuien die maar enkele minuten duren, gevolgd met een zwoele vochtige dampende atmosfeer. 

We zijn tevreden van onze kleine kamer. Basic, maar heeft alles wat we nodig hebben. Vooral de ligging is geweldig. De zoon, die deze morgend nog niet goed wakker was, heeft ons supertips gegeven waar we goedkoop lokaal streetfood kunnen eten, van s'morgens tot middernacht. Vlak naast de Homestay, is een ongelooflijk goedkope lekkere Bánh Mì zaakje (broodjeszaak).

Dé goedkoopste dat we tot nu toe gevonden hebben. We komen daar de vrouw tegen van ons verblijf en ze wil ons meteen trakteren op een broodje. We zitten vol na enkele Bánh Mì's achterover te hebben geslagen. Toch wil ze absoluut iets geven en meteen zijn we twee flesjes water rijker. Ze is zó ongelooflijk lief. Bij aankomst gaf ze ons banaantjes, koekjes, snoepjes en mij zelfs een koffie. Wat een super schatje, ze geeft graag, heeft een gouden hart en is altijd super happy. 

Deze morgend hadden we de Dong Ba markt enkel van buiten verkend. In de namiddag nemen we ook een kijkje binnen. Wat hebben ze voor lekkers dat ik nog niet ken. Dit kraampje verkoopt Cháu Bó.

Een soort hartige rijstsoep met balletjes van rundsvlees.

Heel lekker, ongelooflijk pittig en de balletjes zijn echt jammie jammie. Zweten dat je ervan doet, maar het is het zeker waard. 

Veel specialiteiten in Hué zijn van rijstmeeldeeg gemaakt, waar ik zot van ben. Ik heb er enorm naar uitgekeken. Aan deze eettent zie ik er verschillende liggen.

We proberen twee soorten dat op mini-bordjes koud wordt gegeven, maar dat valt wat tegen. Bánh Loc met garnalen.

De garnalen die erin zitten zijn met pel en al bereid en helemaal niet lekker. De andere Bánh Loc is gevuld met groene bonenpasta.

Dit valt ook tegen, ook omdat het rijstmeeldeeg erond veel te papperig is. Goed dat we de berg saté's, die ze zonder we het vroegen voor onze neus neerlegde, hebben afgewezen. De prijzen die ze voor dat beetje aanrekent is veel te veel. Teleurgesteld druipen we af. Is dit waar ik naar heb uitgekeken? Het zou een slecht kraampje zijn, want volgens Un (mijn zus die hier met Anja in oktober ook zijn geweest) is er hier een restaurantje waar ze de typische rijstmeeldeeg-specialiteiten zeer lekker serveren, bij 'Madam Thu'. Er is nog hoop, oef. 

Op straat passeren we een viswinkel, niet om te eten, maar met aquariumvissen. Meteen valt ons de felle fluo-kleurrijke visjes op.

De kleuren van deze kleine wezens worden enorm versterkt door de lange lamp bovenop het aquarium dat verschillende kleuren LED-lampjes bevat.

We dachten dat in Cat Ba de gebakken banaantjes al goedkoop waren, n.l. 10k. Maar dit standje verkoopt ze aan 7k en ze zijn zelfs groter.

In het deeg zitten zwarte sesamzaadjes en gebakken is de korst enórm krokant.

Zoveel lekkerder! 

s'Avonds lopen we door de 'Walking street' waar we verschillende snacks uitproberen.

Kleine pakjes, ingepakt in bananenbladeren die worden gestoomd.

Deze hebben de inhoud van een soort heel smakelijke vleespastei. 

Een stand met satékes.

Ik krijg een rood mandje die ik zelf mag vullen. Ze worden gefrituurd en met bijhorende sausjes is dit een lekkere snack. 

Een stand met Taiwanese streetfood.

Ik vraag of iemand Taiwanees spreekt, maar helaas, enkel Vietnamees. Ronde gefrituurde bollen worden er bereid, waarvan het deeg is gemaakt van zoete aardappel. Ze worden bestrooid met een fijne roos-oranje zoet-zure poeder.

De buitenkant is zacht krokant terwijl de binnenkant van de korst zoet elastisch is. Ze zijn gevuld met een subtiele rode zoete bonenpasta.

De Taiwanese smoutebol. Ze zijn super lekker. 

Het is extreem rustig voor een zaterdagavond, valt ons toch op.

Telkens we toekomen in onze Homestay worden we verwelkomd door dit schattig hondje.

Hij luistert naar de naam 'Bom'.

Op de kamer is het enorm vochtig. We hebben een ventilator die continue blaast, maar het vocht kan niet weg. De deur naar het mini-terras willen we liever niet opendoen om geen muggen binnen te laten. De badkamer heeft niets verluchting. Oh kijk, hier is een raam achter dit gordijn. Misschien zit er een muskietenraam in, dat zou geweldig zijn.

Ok ook een manier om muggen buiten te houden.