Vrolijke Kerst aan iedereen!

Maandag 19 december '22

We nemen afscheid van ons  warmwater-badje terwijl dé kat van dit verblijf voor altijd van de warmte kan genieten.

Een knus nestje op de warme leidingen. 
De temperaturen zijn vandaag enorm gezakt, de komende nachten zal het vriezen. 

Rond Pamukkale staan twee lokale lifters en we stoppen. Ze kunnen er helaas niet bij. Toch lossen we dit op. Eerst brengt Laurens de oudste vrouw met haar boodschappen de berg op. Ik blijf met de dochter even achter. Ze woont in Canada en bezoekt haar moeder om mee te helpen met de oogst van de olijven. 
Laurens is terug voor ons en we persen ons beiden op de passagiersstoel. Na een 4-tal kilometer omhoog komen we allen samen bij hun olijven.

Ze zijn ons zeer dankbaar en vinden het enorm jammer dat ze ons niet kunnen bedanken met thee en eten, aangezien ze enkel zijn voorbereid om te oogsten. We zijn wel altijd welkom als we ooit weer in de buurt zijn. 
Zie je wel dat Laurens steeds zeer hard in de smaak valt bij oudere dames.

We hebben een hongertje en belanden in een grote eetzaal waar lokalen hun buik vol eten. Foto's van enkele gerechten staan ook afgebeeld. Dit kan niet mislopen. Ik bestel twee gerechten en dacht haar heel de tijd te begrijpen door te knikken. Het viel wat breder uit.

T.o.v. de lokalen is dit weinig, maar voor ons is het enorm (zeker met een gekrompen maag) en van België geleden dat we ons buikje echt overvol hebben gegeten. Zó van genoten van dit volledig warm maal!

Di 20 december '23

Slecht geslapen van de koude ijs-nacht. Wat mis ik het thermaal warmwater-bad.

We zijn veel te hoog boven de zeespiegel en ook landinwaarts. Aan de kust zijn de temperaturen zachter waardoor we richting Antalya worden gezogen.

Het is een plezier op de perfecte autobanen

met wegdromende uitzichten. 

Zoals Alice in Wonderland, komt Laurens in auto-onderdelen-gebied.

En dat zie je ook aan de wagens die hier rijden. Kijk deze, de Turkse tuning!

In beweging gaat deze niet op en neer, maar blijft tegen de grond plakken. Of misschien vergissen we ons en is dit de lokale sneeuwruimer.

We trotseren de bergen en worden eraan herrinerd dat Kerstmis nabij is. 

Het lijkt wel of ze met poedersuiker bestrooid zijn.

Tegen de avond komen we toe aan de kust met véél aangenamere temperaturen.

Een verschil van 20 graden! 

Donderdag 22 december '22

Laurens:
In Turkije zelf tanken kan niet. Aangezien de pomp moet worden opgestart met een badge dus is er altijd een manneke dat moet komen tanken. Ze vragen steeds voor hoeveel. Ik zeg altijd 'vol', maar normaal springt de pomp af als de auto vol is. Alleen deze keer liep het fout. De pomp springt niet af met als gevolg dat enkele liters eruit klotsten. Aangezien het manneke wat verder stond te koekeloeren, ben ik meteen in actie geschoten. 
We staan in een benzine-walm en duwen de auto wat verder in de zon. We laten eerst alles verdampen alvorens we hem starten om erger te voorkomen. Je weet maar nooit aangezien de uitlaat aan dezelfde kant loopt. 

Op het lange zandstrand in Silifke komen zeeschildpadden nesten.

Oh leuk! Maar helaas is deze wonderlijke periode voorbij.

Na 15 mei komen ze op het strand hun eieren leggen. Aan het geblaf van de honden weet men dat er een is toegekomen. En voor 15 september zijn de kleintjes uitgekomen en banen ze hun weg naar de zee. Hopelijk zien de zwerfhonden de lillieputters niet voor een smakelijke nacht-snack.

Volgens een Nederlander die hier al 12 jaar woont worden de zwerfhonden goed verzorgd. Sommigen hebben een rechthoekig staafje aan hun oor. Dan weet je zeker dat ze in orde zijn. In al die jaren heeft hij nog maar 1 keer te maken gehad met een agressieve hond. Het is s'nachts niet gevaarlijk om in hun buurt te lopen. Je zegt dan aanlokkelijk "Gieri Gieri Gieri" en ze komen kwispelend naar je toe. Een zwarte straathond vergezelde de Nederlander die ooit gekwetst was en heeft hem in huis genomen waar hij dagelijks mee gaat wandelen.

Geen zeeschildpadden voor ons deze keer om te spotten, ook geen baby schildpadjes, maar wel een prachtige zonsondergang.

En vanuit ons slaapkamer een eerste klas uitzicht.

Vrijdag 23 december '22

Het verbaast ons niet alleen dat er enorme bananenplantages zijn tussen Alanya - Antalya.

In serres of in open lucht

die doorlopen tot aan de kust. 

Maar ook talloze aardbeienvelden. 

In Erdemli zien we een groot kasteel omringd door zeewater. 

Het verhaal gaat als volgt:

Ooit lang geleden woonde een koning in deze burcht 'Antik Kiz Kaseli'.

Hij kreeg een beeldschone dochter waar hij zielsveel van hield. Op een dag kwam een voorspeller op bezoek die met een zwaar hart aan de koning fluisterde dat zijn dochter zal sterven door een slang. 

De koning weet dat slangen niet kunnen zwemmen en liet dit kasteel 'Kiz Kalesi' bouwen voor zijn prinses en haar bedienden, 200 meter van de kust.

Alles had hij voor over om haar te beschermen.

Maar de prinses kwijnde hoe langer hoe meer weg in deze afgezonderde gouden kooi. Tot ze op een dag een mandje met druiven liet overkomen. Maar wat zat er ook nog in? Je raad het al...
De slang die haar uiteindelijk toch het leven heeft beroofd.

De eerste Belg die we tegenkomen. Lars reist met zijn kat in een omgebouwde paardentrailer.

Het deed hem deugd om nog eens Vlaams te klappen wat toch wel 4 maanden geleden was.